De euro, het nieuwe geld

Wat nu ook regelmatig in het nieuws is, is de discussie over het omrekenen van guldens naar Euro's. Wettelijk is vastgesteld dat alle prijzen bij de invoering van de Euro op 5 decimalen moeten worden afgerond. Op de kassabon moeten dus bedragen komen van 5 decimalen. Het totaal mag pas afgerond worden. Veel winkels en bedrijven willen, vooral om de kosten die ze maken bij het invoeren van de Euro gaan maken, alle prijzen van producten zelf al afronden naar boven. Zo betaal je bij ieder product een klein beetje meer. Dit scheelt hooguit een paar centen op producten in een winkel, maar wanneer het totale verschil bij elkaar wordt opgeteld, betaal je toch eigenlijk wel weer stukken meer. De overheid verbiedt dit, maar justitie wil zelf bij het omrekenen van de geldboetes in Euro's de prijzen omhoog afronden. De reden: "De prijzen zijn al 30 jaar niet aangepast aan de inflatie, het wordt dus hoog tijd om de prijzen te verhogen." Dit is natuurlijk wel reëel, maar zeg dit maar eens uit aan winkeliers die zelf verlies moet lijden bij de invoering van de Euro.

Het bekendste nadeel is dat de waarde van de munt ten opzichte van de dollar niet stabiel is. Dat werd eigenlijk niet verwacht. Ze dacht zelfs dat de Euro een sterke valuta zou hebben, die een goede concurrent van de dollar en de yen zou zijn. En toch zakt de waarde van Euro ten opzichte van de dollar steeds meer. Nu de Euro definitief wordt ingevoerd moet Nederland de sterke gulden inruilen voor een onstabiele Euro.

De overheid van alle landen hebben flink moeten bezuinigen om mee te mogen doen aan de Euro. Zo hebben deze landen grote schulden opgebouwd. Hierdoor kan de economie problemen door krijgen.

Een ander nadeel is (dat trouwens niet voor alle Europese landen geldt) het inflatiecijfer zal niet gelijk zijn in alle landen die mee doen aan de Euro. Omdat de verschillende prijzen nu moeiteloos zijn te vergelijken en omdat de wisselkosten niet meer bestaan wordt het nu voor inwoners uit 'duurdere' landen, zoals Nederland makkelijker om geld te verdienen aan 'goedkopere' landen. Daardoor denken ze dat in de toekomst de inflatieverschillen naar elkaar toe gaan groeien. Met de komst van de Euro bepaald de Europese Centrale Bank het monetaire beleid. Een land kan nu niet langer een economische crisis oplossen door zijn munt minder waard te laten maken.

De geschiedenis van de Euro.

Hiervoor gaan we helemaal terug in de tijd…

De dollar is na de Tweede Wereldoorlog een sterke munt geworden. Er kon op worden vertrouw, want de dollar was stabiel. Ze wisten wat ze moesten betalen als er goederen besteld werden uit het buitenland, omdat over de hele wereld met dollars werd gerekend. Soms moest de koers worden bijgesteld dus gedevalueerd of gerevalueerd. Devalueren is bijvoorbeeld dat de gulden minder waard wordt ten opzichte van de dollar. Revalueren is het tegenovergestelde. Het systeem werkte erg goed. Niet voor de Europese landen want de VS had ondertussen een erg dominante positie op de wereldmarkt veroverd. De Europeanen kregen het gevoel dat ze iets moesten ondernemen en er werd in 1965 door de Europese Commissie een voorstel voor een vaste wisselkoers tegenover de munten van de lidstaten en de EEG ingevoerd. In 1969 werd onder leiding van de Luxemburgse eerste minister Pierre Werner een werkgroep opgericht. Die moest gaan uitzoeken wat er allemaal voor maatregelen moesten worden genomen om een Economische en Monetaire Unie op te richten. Er werd een jaar aan gewerkt en het rapport was klaar in maart 1970. De EEG - lidstaten stemden in oktober 1970 in met een Economisch en Monetaire Unie. De invoering moest in 3 fases gebeuren en zou in 1980 klaar moeten zijn. Maar in augustus 1971 stopte de Verenigde Staten met de vaste waarde van de Dollar aan het goud en de waarde van de Dollar daalde snel. Dit was het einde van het plan Werner. Om de rust weer een beetje terug te laten keren maakten de Europese landen na deze gebeurtenis in maart 1972 een muntenslang (ze spraken met elkaar een bepaalde waarde af waarin de wisselkoers kon schommelen). De muntenslang werd sterk onder druk gezet door de oliecrisis en de verschillen tussen het economische beleid van de verschillende landen. In 1977 kwam de voorzitter van de Europese Commissie met het voorstel voor de oprichting van de Economische en Monetaire Unie. Later in 1979 werd dit het Europees Monetair Stelsel (EMS). De munten uit de landen die deelnamen mochten binnen een bepaalde waarde schommelen. Ze kregen een zogenaamde spilkoers tegenover de European Currency Unit. De EC U is samengesteld uit verschillende munten uit
verschillende landen. Elke munt heeft een aandeel. Hoe groot dit aandeel is hangt af van de waarde van de munt. Dit wordt korfmunt genoemd. Het aandeel van de Duitse Mark is bijvoorbeeld 33% en dat van de Franse Frank bijna 20%. De gulden heeft ongeveer 9.5% en de Belgische Frank iets minder dan 8%. De Britse Pond en de Italiaanse lire verlieten het EMS toen het systeem in augustus 1993 aanvallen van speculanten kreeg waardoor de schommelingmarge werd verhoogd. Deze munten waren al zwak vanwege een slechte binnenlandse economie. Als late opvolger van het plan Werner werd er in 1985 een Witboek uitgebracht over de Europese eenheidsmarkt door de Europese Commissie. Zij vonden dat er in ieder geval een muntunie moest komen om de eenheidsmarkt te laten slagen en er werd een werkgroep opgesteld die een rapport moesten maken voor de invoering van de EMU. Het stond onder leiding van Jaqeus Doleur en ging van start in 1988. Het werd net zo opgesteld als in het Werner plan (in drie fases). De regeringsleiders van de Europese Unie tekenden in december het verdrag van Maastricht waarin de voorwaarden en de datum van de invoering stond. De eerste fase was het op dezelfde hoogte van de economie brengen en dat begon op 1 Januari 1990 en eindigde op 1 januari 1993. De tweede fase was het aanpassen aan de voorwaarden van de deelnemingscriteria. De derde fase was de invoering op 1 januari 1999 en op 1 januari 2002 worden de biljetten en euromunten verdeeld en worden de nationale munten uit de omloop gehaald. Op het kaartje op de volgende blz. kan je zien in welke landen je met de Euro kan betalen.

(www.abnamro.nl) In juli 2002 kan hier niet meer mee worden betaald. Je kan nu in alle Europese landen die mee doen betalen met euro`s en je kan makkelijk prijzen vergelijken.

Enquête

Om ook een idee te krijgen van de meningen van de mensen is heb ik een kleine enquête gehouden in de familie. Nadat ze hun vragen hadden ingevuld hebben ik ze nog wat vragen gesteld wat ging over de antwoorden.

Conclusie van de enquête.

Dit wil je ook lezen:

Linda (27) werkt in de zorg: ‘Hier kun je het verschil maken’

De meeste mensen zijn tevreden met de komst van de Euro. Er zijn natuurlijk altijd mensen die het liever niet hebben. Vooral de bejaarden hebben liever nog gewoon de gulden. Zij zijn vooral bang dat ze snel voor de gek worden gehouden met vals geld, omdat zij het echte geld nog niet goed kennen. Ook omdat er van iedere munteenheid 12 verschillende versies zijn, met ieder een verschillende zijde is het erg verwarrend voor deze groep mensen. Hoe jonger de mensen hoe minder problemen ze hebben met de Euro. Mensen onder de 18 hebben er minder problemen mee. De meeste denken er niet over na. "We zullen wel zien." Is een antwoord dat ik regelmatig werd kreeg toen ik om uitleg vroeg. Veel mensen zijn van denken dat ze nooit echt helemaal zullen wennen en altijd wel zullen blijven terugrekenen naar guldens. In ieder geval de komende 10 jaar is denken in alleen Euro's bij de meeste taboe. Iedereen vindt dat hij of zij wel goed is ingelicht door de overheid, maar dat de informatie onvolledig is en vaak niet bruikbaar. Op bepaalde vragen wordt in de spotjes geen antwoord gegeven. Wat de waarde van de Euro is en dat je moet opschieten met het aanpassen van je systemen, dat weet iedereen nu wel. Velen zijn tevreden met het uiterlijk van de Nederlandse versie van de Euro's. Er zijn maar twee verschillende afbeeldingen. Op de 1 en 2 Euromunten staat ongeveer dezelfde afbeelding als die wij nu kennen op o.a. de guldens en rijksdaalders.

Over het algemeen is de Nederlandse bevolking dus wel positief over alles wat betreft de invoering van de Euro. Het wachten is op 1 januari 2002, wanneer je in heel Nederland en in nog 12 andere landen met de Euro kan betalen.

Conclusie

Ik denk dat de komst van de Euro wel degelijk positief is. Over de omwisseling van de Euro wordt waarschijnlijk veel te hysterisch gedaan. Net als de grote rampen die werden voorspeld bij de ‘millenniumbug’ zullen de problemen bij de omwisseling wel meevallen. Wel wordt er natuurlijk veel geld gestoken in alle reclamecampagnes. Ik vind dat eigenlijk te veel. Het geven van gratis setjes Euromunten aan alle bewoners van 6 jaar en ouder in Nederland is een heel leuk idee om de Euro te promoten, maar of men daar nou werkelijk van leert hoe de Euro’s eruit zien? De meeste mensen hebben ze al lang gezien. Maar natuurlijk is het wel dat de mensen wel weer iets positiever gaan denken omdat ze gratis toch wat geld hebben gekregen. Op de korte termijn kost de Euro veel geld. Veel bedrijven maken grote onkosten bij het aanpassen van hun apparatuur. Wel wordt verwacht dat de Euro het bedrijfsleven ongeveer 7 miljard gulden per jaar zal opbrengen. Of de Euro ook een goede concurrent van de dollar zal worden is nog wel de vraag. Zoals het er nu voorstaat zakt de Euro alleen nog maar verder naar beneden. Een daling is bij de invoer van de girale euro in 1999 wel voorspeld, maar dat het zo hard zou gaan heeft niemand verwacht. Ook zal iedereen voorlopig nog stiekem alle bedragen omrekenen in guldens, maar over 1 à 2 jaar zal niemand nog in guldens denken. Alles gaat vanaf dan totaal in Euro’s. Vanaf die periode zal de euro inderdaad erg voordelig zijn. Alle bedrijven kunnen nu veel makkelijker handelen en zullen zo de onkosten die gemaakt zijn terugverdienen. De consument kan nu ook makkelijker inkopen doen in het buitenland of op vakantie gaan.

Mening

Ik vond het niet echt fijn dat de Euro komt, omdat je dan niet echt zeker weet hoeveel je voor dingen betaald en omdat het geld er gewoon heel anders uit ziet. Maar door dit werkstuk ben ik wel iets van mening veranderd. Omdat je nu pas ziet hoeveel voordelen er eigenlijk wel niet zitten aan de Euro. En het is natuurlijk zo dat als je op 28 jan. niet meer met guldens kan betalen. Je gewoon met Euro’s moet betalen en je ook Euro’s terug krijgt. Die gulden komt er helemaal niet meer in voor. Alleen in je hoofd dan.

Bronvermelding

Deze bronnen zijn gebruikt.

Het NOS journaal. Op het journaal is de afgelopen jaren veel over de nadelen van de Euro te zien geweest. Met mijn kennis hiervan is een deel van het hoofdstuk nadelen gemaakt.

De Gelderse post. Ook in de krant is net zoals op het journaal veel te doen geweest over de Euro. Jammer kan ik geen datum’s geven, omdat er vaak kleine stukken informatie waren, verspreid over tientallen dagen.

Het Nationaal Forum voor de introductie van de Euro. Hier heb ik veel informatie over de euro gevonden. Via de website: www.euro.nl. Daar heb ik gekozen voor gratis voorlichtingsinformatie.

De Nederlandse Bank. Via de website van deze bank, www.dnb.nl heb ik ook wat informatie bij elkaar gekregen.

De Europese Centrale Bank. Op de website van deze bank hebben ik informatiemateriaal aangevraagd. Het informatiemateriaal wat ik gekregen was wel leuk om door te lezen, maar ik heb het niet echt voor dit werkstuk. www.ecb.nl.

De Europese Centrale Bank. Op de website van deze bank hebben ik informatiemateriaal aangevraagd. Het informatiemateriaal wat ik gekregen was wel leuk om door te lezen, maar ik heb het niet echt voor dit werkstuk. www.ecb.nl.

Informatiefolders. Verder heb ik nog ongeveer 15 folders gehaald, maar daar heb ik haast geen informatie uitgehaald.