Moai

Door: Koen Jongen 4VE
Beschrijving Wat zijn Moai? Ten eerste kun je er nog al wat vinden op het paaseiland, maar de Moai waar ik het over ga hebben staat in Brussel. De Belgen hebben namelijk in 1934 een van de beelden meegenomen. De Moai zijn beelden die voorouders voorstellen. Ze staan vooral aan de randen van het eiland en kijken meestal naar de zee. De beelden zijn gemaakt uit één grote vulkanische steen en hebben soms een hoofddeksel van een andere, roodachtige vulkanische steen. Vroeger hadden ze ogen, gemaakt uit wit koraalrif en rode steen, waardoor ze meer op een levend wezen leken. [plaatje0] [plaatje1] [plaatje2] [plaatje3] [plaatje4] De Moai dateren uit de periode tussen 1000 en 1500 AD. Ze werden uit de vulkaanwand gehouwen en dan op houten rollen getransporteerd. Een hele klus. Hoewel dit slechts een theorie is, is het wel de meest geloofwaardige. Zie voor meer theorieën: “www .acksisofevil.org/EI2.html”. Het eiland is dan wel klein (de langste afstand is ongeveer 15 km), maar deze reuzen van 3,5 m tot 5,5 m hoog, wegen 10 à 15 ton. Rond 1700 stopten de Paaseilanders met het vervaardigen van de beelden, waarschijnlijk na een reeks bloedige burgeroorlogen als gevolg van de verdorring van het landschap. Kijkwijzer Architectuur

1. Het werk is figuratief. Het moet een van de voorouders van de vroegere bevolking van paaseiland voorstellen. 2. De volgende beeldaspecten vielen mij op: de afmetingen van het object zijn
veel groter dan die van een normaal mens; ook is het veel simplistischer vorm
gegeven. 3. Duidelijk te zien is dat de belangrijkste plek van het object het gezicht is. De
beelden moeten voorvaderen voorstellen en dus waarschijnlijk enigszins herkenbaar zijn. Normaal herken je een persoon het makkelijkst aan zijn/haar gezicht. Vandaar is de rest van het lichaam niet veel meer dat een uitgekapt, rechthoekig stuk steen, waar heel vaag de borst en de armen van te herkennen zijn. Dit maakt dat het gedetailleerdere gezicht het meeste opvalt en dus de meeste aandacht trekt. 4. De omgeving speelt totaal geen rol. Het beeld is weggehaald van het
paaseiland, waar het normaal zonnig. Toch staat het in dit museum in een redelijk donkere kamer met zwarte muren. Eigenlijk is het dus zelfs zo dat de omgeving juist een slechte invloed heeft op het beeld. 5. De “kunstenaar” heeft zijn techniek en materiaal gebruikt zonder persoonlijke
expressie. Het object is zo’n 500 tot 1000 jaar geleden uit zachte lavasteen gekapt door middel van werktuigen gemaakt van hardere lavasteen volgens de traditionele methode. 6. De waarneming staat centraal. De kunstenaar heeft het beeld gemaakt van
een opperhoofd of een ander belangrijk persoon van paaseiland. Het stelt dus ook op een weliswaar simplistische wijze dat persoon voor. Hij heeft dus niet echt zijn eigen fantasie gebruikt, maar alleen het geziene beeld versimpelt. 7. De titel verklaarde ongetwijfeld voor de toenmalige bewoners van paaseiland
wat het voorstelt. Misschien had dit specifieke beeld ooit zelfs een individuele naam. Maar hedendaags voegt de naam Moai hoogstens een mystiek element toe, het geeft je een gevoel van mysterieusheid en onwetendheid over de vroegere beschaving van paaseiland. 8. Het beeld verteld zijn eigen verhaal. Elk beeld is een herinnering aan een van
de belangrijke mensen van paaseiland. Dit beeld is daar een van. Het beeld van een man met een verhaal, een verhaal dat niemand meer kent en waarschijnlijk ook niemand ooit weer zal kennen. 9. Het onderwerp van dit object is de zichtbare werkelijkheid en verder diende
het vroeger ook als decoratie van het paaseiland, maar nu niet meer, want hij staat in een museum in Brussel. In dit museum dient het meer als een levensgrote illustratie van hoe die beelden er op het paaseiland uitzien. Hedendaags roept het beeld bij veel mensen eigen interpretatie op, over wie dat persoon was en hoe die mensen vroeger geleefd hebben. Maar waarschijnlijk heeft het vroeger voor andere doeleinden gediend. Bijvoorbeeld concentratie of meditatie. Als zo’n beeld een beroemde visser voorstelde, zouden ze gemediteerd kunnen hebben voor een goede vangst. Ook kon het natuurlijk gevoelens van verdriet of bewondering opwekken bij de nabestaanden van de uitgebeelde persoon.
eigen mening Toen ik die kamer inliep en die twee beelden zag, dacht ik al meteen: “wat doen die twee grote beelden van het paaseiland in een zwarte kamer zoals deze?” Ik weet het nog steeds niet... Was het gewoon een uitzonderlijk slechte materiaalkeuze? Waren ze het nog aan het opknappen? Het enige wat ik zeker weet is dat het niet artistiek zo bedoelt is, omdat het museum puur functioneel is: Het laat zien wat er ergens anders op de wereld te zien is. Maar goed een van die beelden bleek een afgietsel te zijn en de andere was al in 1934 met een boot naar België getransporteerd. Als ik me naar die massieve steen van het grotere, echte beeld toekeer, dan vraag ik me bijna meteen af hoe ze dat beeld ooit rechtop hebben gekregen. Met moderne technologie is dat simpel, maar in de middeleeuwen? Hoe het werkelijk gebeurd is weet nog niemand, maar mij lijkt het het meest logisch dat ze toch een of ander hijsmechaniek gebruikt hebben. Op die manier roept zo’n beeld steeds meer en steeds andere vragen op. Hoewel de kamer veel te donker is, kun je toch aan de hand van de foto’s die er hangen een beeld vormen van hoe het er uit moet zien op paaseiland.