Krumping

Beoordeling 5.6
Foto van een scholier
  • Werkstuk door een scholier
  • 3e klas havo/vwo | 1277 woorden
  • 29 januari 2009
  • 21 keer beoordeeld
Cijfer 5.6
21 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
Krump-geschiedenis

Krumping, of clowndancing, is ontstaan in Los Angeles, California. De eerste krumper was Thomas Johnsson, een ex-drugsdealer en bijbelstudie gever. Hij was in de gevangenis beland maar besloot om zijn leven een nieuwe kans te geven toen hij er weer uit kwam. In 1992 begon hij als Tommy the Clown verjaardagen en buurtfeesten een beetje op te vrolijken nadat iemand hem daarvoor had gevraagd, gaf er een compleet eigen draai aan en al snel gingen kinderen uit de buurt met hem meedoen. Hij richtte “Tommy’s Hip Hop Clown Academy” op. Rond deze tijd waren er rellen rondom Rodney King en Tommy wilde dat de kinderen hun agressie kwijt konden in dans. Tommy werd als een soort vader voor de kinderen, hij merkte dat ze naar hem begonnen te luisteren als hij bijvoorbeeld zei dat hij geen gangkleuren meer wou zien of dat ze meer aan school moesten doen. Krumping was een dansstijl die ontstond binnen deze groep, zoals er zoveel stijlen ontstonden. In plaats van met geweld, moesten de clowners dansend vechten en zich schminken als clowns. Krumping is in dat opzicht ook wel vergelijkbaar met een breakdance-subcultuur eind jaren zeventig, waarin straatbendes elkaar ook dansend te lijf gingen. Er kwamen battles tussen clowners en krumpers waarin iedereen, van groot tot klein en dik tot dun, zich totaal overgaf aan de dans. En het begon volle sportzalen te trekken. "You would never imagine black hip-hop clowns really doing nothing until I brought it to this world. God allowed me to bring it to this world." vertelt Tommy. De clowns slesj dansers begonnen zichzelf hiphop clowns te noemen en krumping verspreidde zich door de rest van California en verder. Op een gegeven moment waren er ongeveer 50 clowndance groepen. Dance battles tussen clowners en krumpers, werden steeds grootser en grootserder.

Het verschil tussen clowning en krumping is dat krumping wel in het verlengde ervan ligt, maar persoonlijker is dan clowning en daardoor rauwer en agressiever. Clowning was oorspronkelijk ontstaan als protest op de rellen, krumping is een manier om je eigen problemen te uiten. Maar vechten is echt het allerlaatste wat er bij ze opkomt, vertelt een van de dansers. Ook komt krumping nu steeds meer voor in videoclips en komt glipt daardoor de mainstream hiphop binnen.
David LaChapelle heeft de krumping ontdekt toen hij bezig was aan de videoclip “Dirrty” van Christina Aguilera. Hij ging met de dansers mee naar de wijk South Central en ontmoette daar Tommy the Clown. LaChapelle was gefascineerd en maakte daar eerst een korte documentaire, “Krumped”, waarmee hij in 2004 veel prijzen won op filmfestivals. Dit was zijn debuutfilm, hiervoor was hij wel al commercialmaker, modefotograaf en videoclipregisseur voor beroemde artiesten zoals No Doubt, Jennifer Lopez, Norah Jones of Elton John, om maar wat te noemen. Vanaf ongeveer dit moment begon te krumping steeds meer voor te komen en in 2005 maakte hij de lange, bioscoop docu “Rize”. Hier in de buurt kun je nu zelfs ook krumpen, in Nederland bij Solid Ground Movement en Eszteca’s dance studio en in het Rotterdam dance centre.

Het hoe en wat van de cultuur

Krumping is ontstaan in het Afro-Amerikaanse deel van Los Angeles.
In dit deel van Amerika hadden de kinderen weinig goeds te doen, er was veel geweld op straat, drugs en gangs. Het clownen en krumpen houdt de kinderen van de straat, letterlijk. Sommige krumpers zeggen dat ze het doen omdat ze het leuk vinden om in de buurt van kleine kinderen te zijn en op te vrolijken en omdat het ze bezighoudt, iets positiefs te doen geeft. Velen zeggen dat het dansen ze echt heeft geholpen uit de problemen te blijven. Krumping is dus ontstaan als uitlaatklep en als reactie op de slechte omstandigheden in de buurt. Tijdens het filmen van “Rize” werd Tommy the Clown beroofd en ook werden twee mensen doodgeschoten vanuit een auto, vanuit het niets, dat soort omstandigheden dus. In de film “Rize” krijgen dansers ook de mogelijkheid om hun levensvisie te showen, de meeste blijken vrij spiritueel te zijn en duidelijke ideeen te hebben over de toekomst. Ze willen door het dansen ontsnappen aan de neerwaartse spiraal van geweld in de omgeving. De in 2001 geopende dansschool van Tommy the Clown in LA, zit vlak naast een winkel in afgeprijsde doodskisten. Lekker toepasselijk, maar het helpt de dansers dus dagelijks herinneren aan hun missie. Het dansen is als een geloof voor de krumpers en clowners. Krumping is niet zomaar hiphop, de dansers zien het clownen ook als beweging tegen de bling-bling hiphop cultuur van nu en tegen de verheerlijking van geweld. Dit soort hiphop is, voor de grap zeker, op dezelfde plek ontstaan als clowning en krumping, maar de clowndansers herkennen zichzelf er niet in. Zij hebben bovendien, in tegenstelling tot de meeste blingbling-figuren, de teksten over geweld zelf meegemaakt. Hiphops pukrock, noemt David LaChapelle het. In “Rize” is dat ook een boodschap van de dansers die naar voren komt. Dat ze het alternatief zijn voor de bling-bling en krumpende vrouwen gelijk behandelen aan mannen, niet bijvoorbeeld zoals Nelly in een clip een creditcard door de reet van een meisje halen. Dat is gewoon niet hun ding, niet waar het over gaat.

Inhoud van de dans zelve

Krumping is snel en fel, het lichaam doet veel verschillende bewegingen en er is meestal ook lichamelijk contact tussen de dansers. Soms kan het er uitzien als een gevecht en het doet ook denken aan breakdance, maar heeft ook veel andere invloeden. Meestal wordt er gedanst in de vorm van een wedstrijd, de dansers zijn dan verdeeld in verschillende groepen. Ze schminken dan ook hun gezichten, de clownsschmink is een beetje overgegaan in Afrikaanse oorlogs- en dansschilderingen. De schmink is bijna net zo belangrijk als de dansbewegingen. In krumping raken clown-mime en Afrikaanse tribal-dance elkaar, het is hyper-energiek en acrobatisch. De Afrikaanse tribal-dance komt dus niet alleen naar voren in de schmink maar ook in de dans zelf en soms het trance-achtige ervan. Dansers lijken te struikelen, stuiteren continu op en neer, hangen half aan een omstander, springen in een hek en bewegen hun lichaam zo snel naar voren en naar achteren dat het nodig is om te zeggen “The images in this film have not been sped up in any way” aan het begin van “Rize”. De bewegingen zijn rauw, je kunt er allerlei emoties in terugvinden, van woede tot verdriet tot blijdschap tot liefde, dan lijkt het weer eens op ballet en dan weer eens op een straatgevecht en af en toe alsof de danser compleet bezeten is. De bewegingen komen van diep binnenin en worden niet gefilterd door schaamte, onzekerheid of regeltjes. Spiritualiteit speelt vaak een rol, de dansers zijn in “Rize” ook eens te vinden in een kerk of gebedsruimte en de moeder van een van hen vertelt dat haar zoon op de zogenaamde dansvloer eigenlijk hetzelfde uithaalt als zij tijdens haar gebedsessies. Toen ze hem voor de eerste keer zag dansen dacht ze dat hij aan een of andere gevaarlijke drug zat, want ja, het kan eruit zien alsof de krumpers met hun vingers in het stopcontact zitten. Als je eruit ziet als Bozo met stuiptrekkingen doe je het goed, meldde MTV. Toch begreep ze het later en zag de gelijkenis wel. “I get krumped before god”, zoals ze zelf zegt.

Krumpige muziek

Er wordt gedanst op hip-hop muziek. Een aantal clips waarin gekrumped wordt zijn bijvoorbeeld “I’m really hot” van Missy Elliott, “Galvanize” van the Chemical Brothers, “Hey Mama” van the Black Eyed Peas, “Pro-Test” van Skinny Puppy en “Hung up” van Madonna. Er is voor zover ik weet geen speciale krump-muziek, maar de dans moet er natuurlijk wel op passen. En die is snel, energiek en hiphopperig!

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.