Impressionisme + Berthe Moriset

Het impressionisme. Het impressionisme is ontstaan in april 1874. Toen een groep jonge kunstenaars, in de studio van een fotograaf een eigen tentoonstelling organiseerden. Cloude Monet (1840-1926), Pierre-Auguste Renoir (1830-1919), Edgar Degas (1834-1917), Camille Pissarro (1830-1903), Alfred Sisley (1839-1899), Berthe Morisot (1841-1895) en Paul Cezanne (1839-1906) behoorden tot de dertig schilders die als de Société Anonyme des Artistes Peintres, Sculpteurs, Graveurs enz. hun werk tentoonstelden. Zij wilden het moderne leven weergeven en schilderen in de open lucht. Er waren nog veel meer Franse, Duitse, Nederlandse, Engelse, Amerikaanse enz. impressionisten. Een paar belangrijke impressionisten waren: Jean-Frédéric Bazille, Gustave Caillebotte en de Amerikaanse Mary Cassatt. De titel van Monets schilderij Impressie, zonsopgang (ca. 1872) gaf de criticus Louis Leroy. Hij was vol minachting over de tentoonstelling, het idee voor de naam van de groep: “impressionisten”. Jaren later vertelde Monet hoe de naam van het schilderij was ontstaan en tot welke ophef het had geleid: Ze wilden voor de catalogus weten wat de titel van het werk was, want het kon niet echt doorgaan voor een gezicht op Le Havre. Monet antwoordde dat ze het maar Impressie moesten noemen. Hiervan leidde iemand impressionisme af, zo is het begonnen. Impressionistische schilderijen hebben een schetsmatig karakter en (zo lijkt het) gebrek van afwerking in hun werken. Heel nieuw was hun interesse om te schilderen wat het oog zag en niet wat de kunstenaar wist en hun gewoonte om buiten te werken (in plaats van in de studio). De impressionisten werden ook heel erg beïnvloed door de effecten die ze in de fotografische kunst zagen: het contrast, het wazige beeld en de fragmentie die het bijsnijden van foto’s tot gevolg had. Japanse prenten, met hun niet-westerse compositie, perspectief en vlakke kleurvlakken, hadden ook een grote invloed. In de jaren zestig van de negentiende eeuw namen de impressionisten deze dingen in hun schilderijen op en ontwikkelden zij hun eigen stijl. Ze schilderden vaak samen of kwamen bijeen om over hun werk te discussiëren en om ideeën uit te wisselen. Tussen 1870 en 1880 was het impressionisme op zijn hoogtepunt en was de groep op zijn hechts, in de meeste impressionistische werken draaide het om de effecten van licht op landschappen. Na 1880 kwam de “impressionistische crisis”. Bij veel kunstenaars ontstond het gevoel dat ze bij hun pogingen om het licht en het vluchtige karakter van de atmosfeer vast te leggen de menselijke figuur te veel hadden verwaardloosd. Vanaf dat moment werden de schilderijen gevarieerder. De crisis, die ook invloed had op de jongere generatie, zorgde er later ook voor dat kunstenaars afweken van de oorspronkelijke ideeën van de impressionisten. Kunstenaars ontwikkelden uiteindelijk hun eigen stijl bijvoorbeeld: Paul Cezanne (postimpressionisme), Georges Seurat en Paul Signac (neoimpressionisme). Tegen het einde van de jaren tachtig en negentig (van de negentiende eeuw) werd het impressionisme geaccepteerd als artistieke stijl, en verspreidde het zich door Europa en Amerika. Berthe Morisot. Berthe Morisot is geboren op 1841 in Bourges. Ze was de eerste vrouw die zich aansloot bij de groep impressionisten en ondanks de prostesten van familieleden en vrienden wou ze erkenning van het impressionisme. In 1857 begon zij met het nemen van tekenlessen en kopieerde veel werk. Ze kopieerde ook werken van Corot. Zo kwam zij in contact met hem. Van 1860 tot 1862 was zij zijn leerlinge, samen met haar zus Edna. Corot adviseerde haar ook om naar Auvers-sur-Oise te gaan en daar te leren in de open lucht te schilderen (en plein air). In 1864 verschenen haar eerste landschappen in de Salon. In 1868 leerde zijn Edouard Manet kennen en raakte met hem bevriend. Manet had grote invloed op haar ontwikkeling en stijl. Anders dan de meeste impressioniten, die zich toen sterk bezighielden met optische kleurexperimenten, kozen Berthe Morisot en Edouard Manet voor een meer conservatieve benadering. Berthe Morisot oefende ook invloed uit op Manet. Zij zorgde er bijvoorbeeld voor dat hij besloot te kiezen voor het palet van de impressionsiten en minder zwart te gebruiken. Ook wekte zij zijn interesse voor het plein air schilderen. In 1874 trouwde zij met Manets broer Eugene. In 1881 tot 1883 bouwden zij een huis in Parijs. Dat werd een ontmoetingsplaats werd voor schilders en schrijvers. Edgar Degas, Caillebotte, Cloude Monet, Camille Pissarro, Whistler, Pierre-Auguste Renoir, Mallarmé en andere mensen kwamen daar vaak. Berthe Morisot schilderde vooral vrouwen en kinderen. Binnen en buiten, in doordachte composities en heldere kleuren. De schilderijen van Berthe Morisot verschillen niet heel veel van elkaar, dat had te maken met haar artistieke voorkeur. Veel schilderijen beelden elegante vrouwen uit haar eigen sociale kringen af. Die vrouwen schilderdde ze meestal in hun eigen huiselijke omgeving, op verschillende uren van de dag: bij het opstaan, terwijl ze zich in de tuin ontspannen, of, zoals bij de Dame die haar toilet maakt, terwijl ze zich opmaken voor een avond in de opera. De vlotte, schetsmatige aanpak van Berthe Morisot vonden sommige mensen maar kladwerk. Andere mensen vonden haar de enige echte impressionist van de groep andere impressionisten. Berhe Morisot werd als kunstenares zwaar onderschat omdat ze een vrouw was. Toen ze stierf op 1895 in Parijs vermeldde haar overlijdensakte: “zonder beroep”. Maar uiteindelijk werd zij de beroemdste vrouwelijke impressionist.