Beeldanalyse, aardappelseters van Gogh

Titel: De aardappeleters
Kunstenaar: Vincent van Gogh
Gemaakt in: 1885
Afmetingen: 114 x 82cm
Materialen: Olieverf op doek
Waar te zien: Museum Krüller-Möller, Otterlo. Inhoud Het schilderij gaat over 5 boeren, die aardappels aan het eten zijn en koffie aan het drinken, na een zware werkdag. Het is in de winter, ‘s avonds, daarom schijnt er geen licht door het kleine raampje achterin de kamer. Waarschijnlijk zijn de boeren arm, dat kan je zien aan de kleding die ze dragen, de kapjes op hun hoofd en de ‘lelijke’ jurken.Ook aan het eten kun je het zien, het was heel eenvoudig en gewoon, aardappels zonder verder iets erbij, bijv groenten of vlees. Je kan het ook zien aan hoe de boerderij eruit ziet, aan het weinige licht dat er is, 1 lamp die een zwak licht verspreidt. Je ziet daarom ook veel donkere kleuren gebruikt, hij heeft ook met het licht- donker contrast gewerkt. Het is duidelijk een oude boerderij, kijk maar naar de steunpilaar in het midden van de kamer, de kleine tafel en de houten stoelen, met rieten zitplaats. Het is een schilderij, dat geen duidelijke contouren heeft, en een beetje wazig is. Je ziet bij de mensen ook geen duidelijke uitdrukking op hun gezicht. Alles ziet er ook een beetje ‘smoezelig’ uit. Net alsof ze al jaren niet hebben schoongemaakt. Hoe verder je naar achter gaat, hoe meer attributen er in voor komen, bijv. de kast die achterin staan, het schilderijtje dat aan de muur hangt en het kozijn in de muur. Voorin zie je dat niet. Het lijkt ook alsof je alles van een afstand ziet. De voorste vrouw vanaf ongeveer 2 meter. Het is ook niet uit ooghoogte geschilderd, maar daarboven, want je kijkt op ze neer. Het geheel ziet er nogal armoedig en somber uit. Zo heeft Vincent hun stemming proberen uit te drukken, waarschijnlijk hebben ze net een droevige mededeling gehoord. Aan de houding van de mensen zie je dat ze moe zijn, ze zitten een beetje onderuitgezakt en voorovergebogen. Net of ze geen zin hebben om te eten, maar het liefst meteen naar bed gingen. Het waarneembare: vorm: Er zijn maar een paar geometrische vormen: de kasten achterin, het schilderijtje aan de and, de steunpilaar, en de tafel. De aardappels zijn organische vormen. Er zijn veel vormen, de mensen, de tafel, en alles wat er op de tafel staat de stoelen enz. Het zijn allemaal hele fijne, kleine vormen en daarom heel moeilijk te schilderen. Er is geen enkele keer een herhaling van vormen gebruikt. Het schilderij heeft een constructief contrast. En er is veel plasticiteit in te vinden,bijv. de hoofden van de mensen. Er is geen duidelijk contrast, want zoals ik al zei is alles een beetje wazig. kleur: In dit schilderij worden veel donkere kleuren gebruikt, alleen bij de lamp in het midden lichte kleuren. Het zijn verzadigde kleuren die worden gebruikt: grijs, groen/grijs, bruin, zwart(niet kleur) Er zijn geen pastel kleuren gebruikt, maar aardkleuren. Er zijn koude en warme kleuren gebruikt. Grijs, groen en bruin zijn warme kleuren, en zwart is een koude kleur. Het heeft daarom een koud-warmcontrast. Er is geen gebruik gemaakt van een complementair kleurcontrast, want er zijn namelijk veel dezelfde donkere kleuren gebruikt. Er is wel een beetje licht-donkercontrast. Dat zie je het duidelijkst bij de lamp en de man links. Bij de man is het heel donker en bij de lamp licht, maar het is niet heel duidelijk te zien. Er is ook geen gebruik gemaakt van kleur-tegen-kleurcontrast, omdat, zoals ik al zei, de kleuren allemaal donker zijn, daarom is er ook geen kwantiteitscontrast. ruimte: Er is sprake van groot(voorgrond). De personen zijn duidelijk het belangrijkst, zij zijn het grootst weergeven, en de rest doet er duidelijk niet zoveel toe, dat is heel klein en duidelijk weergeven. Er is gebruik gemaakt van overlapping, bij bijv. de vrouw rechts, zij overlapt de steunpilaar, de voorste vrouw overlapt de vrouw die achterin in het midden zit, precies tegenover haar. Er ook sprake van afsnijding, kijk maar naar de voorste vrouw, haar benen zijn niet te zien. Er is geen gebruik gemaakt van plans. Het schilderij is niet in allemaal verschillende stroken verdeeld. Er wordt plasticiteit gebruikt bij bijv. het oliepotje dat aan de onderkant van de lamp hangt. Er is geen duidelijk lijn/kleurperspectief gebruikt. Wel atmosferisch perspectief, want er is vervaging van vorm, toon en textuur gebruikt. Je ziet het vanuit een verhoogd standpunt. licht: Er is alleen kunstlicht gebruikt. Dat licht komt van de lamp af. Er is geen tegenlicht gebruikt, want het licht komt niet uit de richting waarvan je kijkt, en het is ook geen zijlicht, want het komt ook niet vanuit de zijkant. En er is ook geen strijklicht, want er is niet echt schuin, opvallend licht. Er is in het schilderij eigen-en slagschaduw. Eigenschaduw op de gezichten en de kleding van de mensen, en slagschaduw op de tafel, de muur en de steunpilaar. compositie: Er zijn horizontale richtingen gebruikt bij de ramen, het schilderijtje en de lijn tussen de muur en het plafond. Er zijn verticale richtingen gebruikt bij de steunpilaar, de muren en de stoelen. Diagonale richtingen bij de tafel, het zitvlak van de stoel, de balken in het plafond. Er wordt het meest gewerkt met diagonale richtingen. Het heeft een statische compositie: het heeft weinig, onzuivere kleuren weinig vormen, maar ze zijn wel plastisch, en er is nadruk op horizontale en/of verticale richtingen. mening: Ik vind het een heel mooi schilderij, deels door de donkere kleuren. Ik vind het ook heel leuk dat je eindelijk een keer een schilderij ziet waar arme mensen op staan, normaal staan er alleen rijke mensen op. Ook heel leuk is dat je kan ‘voelen’ hoe die mensen zich voelden. Dit schilderij sprak mij meteen aan toen ik het zag, dat kwam door de donkere kleuren, want alle andere schilderijen van Vincent van Gogh zijn allemaal heel licht, en vaak met streepjes bewerkt. Het enige wat ik minder mooi aan dit schilderij vind, is dat je de gezichtsuitdrukkingen niet goed ziet. Maar ik vind het echt het mooiste schilderij wat Vincent ooit gemaakt heeft.