Alfred Hitchcock
Alfred Joseph Hitchcock (Londen, 13 augustus 1899 – Los Angeles, 29 april 1980) was een Brits filmregisseur.
Biografie
Al op jonge leeftijd was de excentrieke Hitchcock geïnteresseerd in fotografie. Zijn eerste werkzaamheden in de filmwereld betroffen het ontwerpen van titels voor stomme films. In 1925 werd hij eigenlijk per ongeluk regisseur.
Kenmerken van zijn werk
In Hitchcocks films spelen vaak onschuldige personen een rol, die verwikkeld raken in omstandigheden waar ze geen invloed op hebben. Veel van zijn films hebben een voor zijn tijd hoog spanningsgehalte, zoals The Birds en Psycho, in het horror genre. Zijn plots zijn intelligent. Niet voor niets werd hij de master of suspense (meester van de opgebouwde spanning) genoemd. Zijn verhalen zijn fantasierijk en vermengd met mysterie en misdaad. Hij gaf de thriller een heel nieuwe dimensie en inspireerde daarmee vele vakgenoten.
Niet iedereen kon Hitchcock overigens waarderen. Vanwege zijn wel heel erg Britse humor, zijn excentrieke trekjes en zijn manier van werken lag hij niet bij iedereen in het filmvak even goed.
Kenmerkend voor de manier van werken van Hitchcock is bijvoorbeeld dat hij er niet van hield om opnames op locatie te maken. Hij liet zo veel mogelijk sets in de studio bouwen. In sommige van zijn films is duidelijk te zien dat een decor niet echt is. Een extreem voorbeeld daarvan is de haven achter de straat (plus een deel van de straat) in Marnie (1964), waaraan zeer duidelijk te zien is dat dit een geschilderd decor is. Hitchcock vond echter dat het "net kon" en weigerde de scènes waarin dit decor voorkomt op locatie over te maken.
Wel gebruikte hij graag zeer grote decors voor de slotscènes van zijn films (het Vrijheidsbeeld, Mount Rushmore, de Royal Albert Hall etc.). Toch zijn ook die gedeelten grotendeels in de studio opgenomen, en zijn er op locatie slechts een paar overzichtshots opgenomen.
Eén van de grootste sets die voor Hitchcock gebouwd werd is die voor de film Rear Window (1954). De hele binnenplaats die het decor voor deze film vormt, werd in een studio gebouwd.
Technieken
Ook is bekend dat Hitchcock graag experimenteerde met bijzondere technieken. Voorbeelden hiervan zijn:
De film Rope (1948) moest de indruk wekken dat de complete speelfilm in slechts één enkele opname in één maal gedraaid werd, alsof men naar een continue toneelstuk keek, dus zonder lassen of tijdsoverbruggingen in de montage. In het oorspronkelijke toneelstuk waarop de film gebaseerd is, vormde het "live" verstrijken van de tijd en het ondergaan van de zon een belangrijk bestandsdeel. Hitchcock wilde dit mooie effect niet verloren laten gaan, maar is het niet ironisch dat juist een virtuoos in het knippen en plakken van verschillende hoeken om tot een gecompliceerde totaalervaring op film te komen, de indruk van een gefilmd toneelstuk wou creëren? Tot overmaat van ramp was dit streven toentertijd technisch niet eens mogelijk, omdat men op filmrollen niet langer dan 10 minuten kon filmen. Hitch moest alles dus in "takes" van 10 minuten draaien, erop lettend dat de beeldovergangen zo vloeiend mogelijk waren. Bijvoorbeeld: als de zwarte jas van de acteur die dicht op de cameralens afliep het beeld volledig verduisterde, was daar het ideale moment om te snijden. Overigens was dit ook nog eens Hitchcocks allereerste film in kleur, wat alles nog lastiger maakte, omdat de speciale kleurencamera's uit die tijd enorm groot en loodzwaar waren en onvoorstelbaar veel meer licht nodig hadden dan zwart-witfilm. Achteraf noemde Hitchcock deze uitdagende werkwijze: interessant, maar volstrekt onlogisch en nutteloos!
De film Dial M for Murder (1954), die oorspronkelijk tegen Hitchcocks zin in stereo werd opgenomen. Bezoekers moesten een brilletje dragen om het stereoeffect te kunnen zien. In veel landen is echter alleen de "genormaliseerde" versie uitgebracht.
Heldinnen van Hitchcock zijn meestal aantrekkelijke blondines die, op het eerste gezicht, volkomen achtenswaardig schijnen, maar die, in situaties van gevaar of hartstocht, op veel meer dierlijke wijze reageren, en zelfs misdadig: Madeleine Carroll, Joan Fontaine, Ingrid Bergman, Grace Kelly, Janet Leigh, Tippi Hedren, Claude Jade, Barbara Harris.
Andere
Een aantal andere belangrijke kenmerken en overeenkomsten en opvallende punten in Hitchcockfilms zijn:
De kijker weet in de meeste gevallen meer dan de protagonisten. Op deze wijze creëert Hitchcock de voor hem zo kenmerkende suspense.
Gebruik van sterke vrouwen, vaak zelfs dominant. De hoofdrolspeelsters in Hitchcocks films zijn vaak blond zoals hiervoor genoemd (Tippi Hedren, Grace Kelly, Vera Miles, Kim Novak, Ingrid Bergman, Janet Leigh, June) maar zijn slimme, berekenende vrouwen. Daarnaast vervult de moederrol of oudere vrouw een belangrijke rol. Het meest bekend is de moeder in Psycho, maar voorbeelden vind je ook in Marnie, Rebecca (in dit geval een oudere huishoudster) en Notorious.
Het gebruik van grote hoogtes waar vaak climatische scènes of ontknopingen plaatsvinden, zoals in North by Northwest en Vertigo.
Vanaf The Lodger heeft elke Hitchcock film een klein optreden (cameo) van de regisseur zelf. Bij The Lodger begon dit als pure noodzaak, bij gebrek aan figuranten. Daarna werd het steeds meer bijgeloof van Hitchcock zelf. Hij probeerde zijn cameo altijd aan het begin van de film te plaatsen (alhoewel dit niet altijd het geval was), zodat hij publiek niet te veel gefixeerd zou zijn om hem te spotten. Het is voor de liefhebbers van zijn films een sport geworden om te proberen hem in zijn cameo's te herkennen.
Daphne du Maurier
Daphne du Maurier (13 mei 1907 – 19 april 1989) was een succesvol Brits schrijfster van romans uit Cornwall. Haar bekendste werk, Rebecca (1938), is een klassieker geworden en vormde de basis voor een met een Oscar bekroonde film.
Daphne werd geboren in Londen als dochter van de acteur/manager Gerald du Maurier en kleindochter van de schrijver George du Maurier. Haar eerste roman, The Loving Spirit, werd uitgegeven in 1931.
Hoewel zij jarenlang getrouwd was met luitenant-generaal Sir Frederick Browning, en zij moeder was van een zoon en twee dochters, had zij ongetwijfeld lesbische gevoelens en intieme relaties met verschillende vrouwen, onder wie Gertrude Lawrence.
Haar werk won in de loop van de jaren aan kwaliteit. Bekend is het al genoemde Rebecca. Daarnaast werd een aantal van haar andere werken verfilmd, zoals het spannende in Cornwall spelende Jamaica Inn (1936), Frenchman's Creek (1942), and My Cousin Rachel (1951). De Alfred Hitchcock film The Birds is gebaseerd op een van haar korte verhalen, evenals de film Don't Look Now.
Zij schreef ook non-fictie. In The Glass-Blowers beschrijft zij haar Franse voorgeslacht.
Zij werd Dame of the British Empire en stierf in 1989 in haar huis in Cornwall, waar vele van haar werken zich afspeelden. Haar lichaam werd gecremeerd en de as verstrooid over de rotsen van Cornwall.
REACTIES
1 seconde geleden