Zeehonden

Voorwoord
Ik heb mijn werkstuk gemaakt over zeehonden, omdat ik het hele lieve dieren vind en omdat er veel over te vinden is.
Er waren in de bibliotheek niet zo veel boeken te vinden waar iets in stond over de zeehond, daarom heb ik veel op het internet gezocht naar informatie.
Ik hoop dat je het een leuk en interessant werkstuk zult vinden.
Veel leesplezier!

1. De geboorte
De zeehond wordt ook wel rob genoemd en is een zoogdier, dus de jongen worden levend geboren.
In de paartijd zorgen de mannetjes dat ze een territorium hebben, dat veroorzaakt nog wel eens vechtpartijen. Dan komen er vrouwtjes om te paren, als ze gepaard hebben verlaat het vrouwtje het mannetje en dan komt het volgende vrouwtje weer om te paren. De zeehonden gaan paren in augustus. Een vrouwtje kan na 3 tot 4 jaar al paren en een mannetje pas na 6 jaar.
Bij de zeehonden gaat de bevruchting anders dan bij de andere zoogdieren. De eicel nestelt niet gelijk na de bevruchting in de wand van de baarmoeder, maar zwerft eerst nog 3 maanden rond in de baarmoeder. Dit heet “de stille zwangerschapsfase”.De zeehonden zijn 10 tot 11 maanden zwanger, dan worden er 1 tot 2 jongen geboren. Meestal wordt er maar 1 jong geboren, 2 komt bijna nooit voor.
Het vrouwtje zoekt voor dat ze gaat bevallen een geschikte zandbank op en wacht tot hij droogvalt, het lijkt alsof het vrouwtje zelf bepaalt op welk moment ze wil bevallen. Het jong is binnen een paar minuutjes al geboren, dit gaat dus een stuk sneller dan bij mensen. Als een zeehonden jong pas geboren is weegt het ongeveer 8 kg. en is ongeveer 85 cm. groot. Het jong kan al gelijk zwemmen en duiken, dit is erg belangrijk, want de zandbank stroomt onder water als het vloed wordt. Dus als het jong niet gelijk zou kunnen zwemmen en duiken zou het verdrinken. Het jong kan dan nog niet zo lang als zijn moeder onder water blijven, na 2 dagen kan hij 2 min. onder water blijven. De moeder zoogt het jong, dit betekend dat het jong mag drinken bij de moeder. Het jong drinkt 4 weken bij de moeder, daarna moet het jong voor zichzelf zorgen. Als het jong geboren is heeft het een wit vel na 3 weken wordt het pas grijs. Als het jong nog wit is ziet het er heel schattig uit, maar het is helemaal niet zo. Het jong is alleen maar geïnteresseerd in melk, en krijst heel hard als de moederzeehond weg is. Maar de moeder moet natuurlijk ook eten zoeken, maar ze blijft nooit langer weg dan 10 minuten, want dan komt ze al weer kijken hoe het met haar jong is. De melk die het jong krijgt is heel erg vet, bijna de helft van de melk bestaat uit vet! Daardoor groeit het jong heel hard. Na de zoogtijd (dat is de periode wanneer het jong bij de moeder mag drinken) weegt het al 30 kg.
Jonge zeehondjes gaan wel eens op verkenning uit. Ze vinden bijv. water erg interessant.
Een zeehond wisselt niet net zoals wij doen, maar een zeehond heeft zijn hele leven dezelfde tanden. Hoe oud een zeehond kan worden kun je zien aan de tanden. Ieder jaar komt er een nieuw laagje glazuur om de tand, dus als je een tand van een zeehond door midden zou snijden zou je aan de jaarringen kunnen zien hoe oud hij is.
Een zeehond kan gemiddeld 40 jaar worden.

2. Het lichaam
Het lichaam van de zeehond is helemaal gestroomlijnd, dit betekend dat er geen lange uitsteeksels aan zitten, dit is om beter vooruit te kunnen komen in het water. Je kunt het bijna niet zien maar een zeehond heeft een ruwe vacht van korte haren. Maar die vacht zorgt er niet voor dat de zeehond warm blijft, want deze haren zijn zodra ze met water in aanraking komen helemaal doorweekt. Om warm te blijven heeft een zeehond een speklaag van wel vijf cm. dik.
De zeehond heeft hele grote ogen, je zou zeggen dat hij dan ook heel goed moet kunnen zien, maar dat is niet zo. Sommige zeehonden kunnen zelfs bepaalde kleuren niet zien. Ze hebben zulke grote ogen om onder water meer licht op te kunnen vangen zodat ze onder water iets beter kunnen zien. Omdat ze boven water zo slecht kunnen zien kun je heel dicht bij een zeehond komen, want een zeehond ziet boven water alleen maar vage schimmen. Ze moeten vrienden en vijanden herkennen aan de bewegingen. Dus als een mens als een zeehond over het strand hobbelt, blijven de zeehonden gewoon liggen, maar als we een andere beweging maken die de zeehond nooit maakt vlucht hij gelijk het water in.
Je ziet ze niet goed maar een zeehond heeft toch echt oren, ze zijn misschien heel klein maar ze kunnen er heel erg goed mee horen. Ze kunnen veel hogere tonen horen dan mensen.
Ook hebben zeehonden snorharen, waarom ze snorharen hebben weten we nog niet zeker, maar waarschijnlijk hebben ze snorharen, omdat hun ogen zo slecht zijn. Want in hun snorharen zitten heel veel zenuwen, daarmee voelen ze waarschijnlijk door de trillingen in het water of er een vis in de buurt is. De zenuwen zijn zelfs zo gevoelig dat ze kunnen voelen in welke richting de vis zwemt. Dus zelfs blinde zeehonden hebben kans om te overleven, omdat ze kunnen voelen waar er vis is en waar de vis heen gaat. We weten in ieder geval dat zeehonden (vooral met hun jong), wel eens met de snuiten vlak bij elkaar zitten, het lijkt wel alsof ze elkaar kietelen met hun snorharen.
Hoe goed de zeehond kan ruiken weten we niet precies, maar de neus is klein en de seinen die de neus doorgeeft naar de hersenen zijn maar zwak, daarom denken we dat de zeehond slecht kan ruiken. Maar een vrouwtje herkent haar jong wel aan de geur.
Een zeehond heeft waarschijnlijk geen smaak, hij eet gewoon de vissen die er op dat moment in de buurt zijn.
De zeehond kan met zijn vinnen heel hard zwemmen, als hij een lange afstand gaat zwemmen zwemt hij 7 tot 8 km. per uur, en als hij gaat jagen kan hij wel 35 km. per uur halen! Een zeehond zwemt niet met zijn vinnen maar met zijn staart. Op het land beweegt hij lang niet zo snel. Als hij zich op het land beweegt lijkt het net een rups, hij kan zich zo slecht bewegen omdat hij geen poten heeft. Maar dan nog gaat hij best snel, als je gewoon loopt kun je hem niet bijhouden.

Op dit plaatje kun je zien hoe een zeehond Hier kun je zien hoe de zeehond zich
zwemt. beweegt op het land.

3. Lichaamstemperatuur
Zeehonden zijn warmbloedig net zoals mensen. Dit betekent dat de lichaamstemperatuur bijna altijd het zelfde is. De temperatuur van de zeehond is ong. 37 graden Celsius.
De zeehond heeft het nooit koud, dit komt omdat hij een hele dikke vetlaag heeft van wel 5 tot 8 cm. dik!

4. Ademhaling
Een zeehond heeft geen kieuwen, zoals vissen maar longen. Daarom kan hij, als hij gaat jagen en niet zuinig op zijn zuurstof is 5 min. onder water blijven. Maar als hij wel zuinig is op zijn zuurstof en rustig zwemt kan hij wel een ½ uur onder water blijven! Maar dan moet hij toch echt naar het wateroppervlak om adem te halen. Een zeehond heeft 2 keer zoveel bloed als een mens van hetzelfde gewicht, dus hij heeft wel 10 liter bloed! Hij heeft zo veel bloed om een grotere voorraad zuurstof mee te kunnen nemen. Als een zeehond duikt worden zijn neusgaten automatisch afgesloten zodat er geen water in kan komen.

5. Verschillende soorten
Er zijn wel 28 verschillende soorten zeehonden, zoals de Zadelrob, de Ringelrob, de Monniksrob, de Pelsrob, de Grijze Zeehond en de Gewone Zeehond.
In Nederland komen maar 2 zeehonden voor, dat zijn de Grijze zeehond en de Gewone Zeehond.
De Ringelrob heeft zijn naam te danken aan zijn vacht, hij heet Ringelrob omdat er een soort kleine ringetjes op zijn vacht staan.

Dit is de Gewone Zeehond Dit is de Grijze Zeehond

Dit is de Zadelrob. Dit is de Ringelrob

6. Leefgebieden
Niet alle zeehonden leven op dezelfde plaatsen.
Zeehonden komen bijna in elke zee voor, de ene soort leeft meer in de koude gebieden zoals bij de zuidpool en andere leven weer in warmere gebieden bijv. bij Azië.
De grijze en de gewone zeehond komen bijv. voor in Nederland.
In Nederland komen nu veel minder zeehonden voor dan in 1950, toen waren er in Zeeland nog 1.000 en in de Waddenzee 3.000, nu zijn er in de Waddenzee nog maar 500.

7. Opvangcentra
Een zeehondenopvangcentrum wordt ook wel zeehondencrèche genoemd.
Er zijn in Nederland 2 zeehondencrèches waar zeehonden opgevangen kunnen worden, die ziek zijn of hun moeder kwijt zijn.
Deze 2 opvangcentra liggen in Pieterburen en op Texel, ze heten Zeehondencrèche Pieterburen en Zeehondencrèche Ecomare.
Voor zeehonden is er ook een soort EHBO alleen voor zeehonden heet het anders, bij zeehonden heet het EHBZ dit betekend Eerste Hulp Bij Zeehonden.
De zeehonden worden meestal gevonden door wandelaars of vissers, die bellen dan naar een van de zeehondencrèches en dan komt er iemand kijken of het een goed idee is om de zeehond mee te nemen.
Als de zeehonden daar aangekomen zijn worden ze zo lang in een zwembad gezet, daar kunnen ze weer aansterken.
Zeehondjes van 1 of 2 dagen oud die hun moeder kwijt zijn noemen we ook wel huilers,

Dit is zo’n huiler.

We noemen ze zo, omdat ze geluidje maken alsof ze huilen. De zeehonden worden tot ze oud en sterk genoeg zijn en voor zichzelf kunnen zorgen. Dan worden ze weer teruggezet op het strand.

In de zeehondencrèche is het heel druk, er zijn heel veel mensen aanwezig om van allerlei dingen te doen. Hieronder staat hoe zo’n dag eruit ziet:

· Om zeven uur ’s morgens:
De medicijnen en het eten voor de zeehonden wordt klaargemaakt. De zeehonden krijgen vis met extra vitaminen. Alles moet heel goed schoon gemaakt worden.

· Om half negen ’s morgens:
De zeehonden worden onderzocht, en ze verzamelen bloed om naderhand te onderzoeken. En de zeehonden worden ingeënt tegen ziektes.

· Om elf uur ’s morgens:
2 of 3 keer in de week worden ze op dit tijdstip gewogen. Zo kunnen ze zien of een zeehond ziek is, en of hij meer of minder eten moet hebben. Ook kunnen ze zien of een zeehond al terug kan naar de zee, of dat hij nog even moet blijven. Als hij 40 kg. weegt en gezond is mag hij weer terug.

· Om een uur:
De huilers die aangekomen zijn mogen voor het eerst naar buiten. Ze mogen in een groot zwembad, hier kunnen ze goed leren zwemmen om later weer terug de zee in te mogen.

· Om twee uur:
De zeehonden liggen te rusten.

· Om half drie:
De zeehonden die gezond zijn worden weer uitgezet.

· Om vier uur:
De medicijnen worden uitgedeeld. En de huilers krijgen (omdat de meeste uitgedroogd zijn) water met zout en suikers.

· Om zeven uur ’s avonds:
Er wordt weer vis klaargemaakt voor ’s avonds en voor de volgende ochtend. Voor de zeehonden die zo zwak zijn dat ze geen hele vis kunnen eten en de kleine zeehondjes die ook nog geen hele vissen kunnen eten wordt pap gemaakt. Deze pap bestaat uit vis dat heel erg klein gemalen is en water. De pap wordt niet gewoon in een bordje gedaan, maar ze stoppen een plastic slang in de slokdarm, op de slang zetten ze een trechter en de pap doen ze in de trechter en wordt zo in de slokdarm gegoten. Deze pap krijgen ze wel vijf keer per dag.

· Om acht uur ’s avonds:
Bij sommige zieke zeehonden worden röntgenfoto’s gemaakt om beter te kunnen zien hoe ze de zeehond het beste kunnen verzorgen.

Literatuurlijst
Titels/internetsites: Auteur:
Zeehonden Edith Schreuder
De waddenzeehond N. van Leeuwen Seelt en Peter Reijnders
www.noordzee.nl/natuur/zeehond.htm
www.ubat.nl