intkvis

Beoordeling 6.4
Foto van een scholier
  • Werkstuk door een scholier
  • 1e klas vwo | 1707 woorden
  • 8 maart 2004
  • 299 keer beoordeeld
Cijfer 6.4
299 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
Inhoud

Inleiding
1. De eigenschappen van de Inktvis
2. Het milieu van de Inktvis
3. Wat eet de Inktvis
4. Hoe plant de Inktvis zich voort
5. Wat zijn de vijanden van de Inktvis
Bronvermelding

Inleiding

Bij de opdracht om een werkstuk te maken over niet gewervelde dieren heb ik besloten om mijn werkstuk over “de inktvis” te houden. De inktvis spreekt tot de verbeelding en het leek mij grappig daar dan iets meer van te weten te komen.
Terwijl ik met dit werkstuk bezig was heb ik ontdekt dat de inktvis een vrij lastig onderwerp is omdat mijn idee over de inktvis niet hetzelfde was als wat je er in de boeken over leest.
In de biologieboeken wordt gesproken over de koppotigen en daarvan is de inktvis er óók een.
In het werkstuk was het best lastig om alle eigenschappen van de zeekat; de inktvis en de octopussen uit elkaar te houden. Het was ook lastig omdat de teksten in de boeken vrij ingewikkeld zijn geschreven. Ik heb geleerd dat er waanzinnig veel verschillende soorten inktvissen zijn die van grote verschillen van 2-3 cm tot wel 2 - 4 m. met dan ook nog eens armen van wel 10m.
Het lijkt mij nu wel extra leuk om als ik eens op de zee zou zijn om echte inktvissen te zien. Ik heb er veel van geleerd en ik weet dat er nog veel meer over deze weekdieren te weten valt dan ik nu weet.

Hoofdstuk: 1

De eigenschappen van de koppotigen
(zeekatten, inktvissen en octopussen):

De inktvis behoort tot de stam der weekdieren. De weekdieren vertegenwoordigen met 128 000 soorten de soortenrijkste stam van het dierenrijk. Weekdieren hebben geen wervelkolom of skelet en ook geen graten. De inktvis is van alle soorten weekdieren het hoogst ontwikkelde dier. Inktvissen beschikken over zintuigen waarmee ze prestaties kunnen leveren die vergelijkbaar zijn met die van de gewervelde dieren. Inktvissen hebben bijvoorbeeld heel goed ontwikkelde “lensogen” waarmee ze bijzonder goed kunnen zien. De beroemde bioloog “kapitein Cousteau” heeft ontdekt dat inktvissen lieve schuchtere dieren zijn en hij heeft ook kleine kunstjes aan de dieren geleerd.
Inktvissen kunnen ruiken met een orgaan dat als een wrat zit boven de ogen.
Inktvissen halen adem met hun kieuwen, net als vissen.
Het lichaam van de Inktvis bestaat uit een romp en een kop. Daarom noemen we de inktvissen ook wel de koppotigen. Aan de kop rond hun bek zitten aan de zogenaamde voet een aantal vangarmen. Er zijn inktvissen met 8 vangarmen zoals de octopus en er zijn ook Inktvissen met 10 vangarmen, zoals de zeekat en de nautilus.
Deze Inktvissen rollen hun twee langere armen op en drukken ze tegen hun lijf aan.
Uit de voet onder aan de kop van de inktvissen ontspringen de armen of tentakels. De armen van de inktvis dienen om hun prooi te vangen en om zich te verplaatsen. Over de hele lengte van de armen zitten zuignappen. Deze zuignappen gebruikt de inktvis om zich vast te zuigen aan een rots of aan zijn prooi.
De meeste inktvissen hebben een schelp als skelet onder de huid van hun kop zitten. Deze schelp is een overblijfsel van de vroegere uitwendige schelp waarin het weekdier leefde. Deze hoornachtige plaat geeft ook stevigheid aan het zakachtige lichaam. Het beste kan je de schelp nog zien bij de nautilus. Op het strand kun je soms een stuk van dit skelet van een inktvis vinden een zogenaamd sepiabeen.
Dit is altijd afkomstig van de zeekat en kan goed worden gebruikt om in de kooi van een parkiet te hangen zodat deze zijn snavel eraan kan scherpen.
Tussen de armen van deze dieren zit de bek. De bek heeft een hard soort snavel om voedsel te malen. De inktvis kan daarmee zelfs het harde schild van een krab stuk maken.
Sommige soorten inktvissen hebben gifklieren in hun bek. Een voorbeeld van zo’n gifklier is de inktklier van een inktvis. Met deze klier kan een inktvis inkt spuiten in het geval een vijand te
dichtbij komt. Door het spuiten van een donkere gifwolk schudt de inktvis als het ware de vijand van zich af. De vijand zwemt dan in die zwarte inkt en ziet niks meer. Zo kan de Inktvis de andere kant op gaan en ontsnappen aan zijn vijand.
Boven op het hoofd van de inktvis zitten grote bolle ogen waarmee hij onderwater goed kan zien. Achter het oog zit een soort wrat waarmee hij kan ruiken. De Inktvis heeft in de plooi van zijn huid ook nog een lijf zitten. Een inktvis ademt door middel van kieuwen deze zitten onder aan zijn zakvormige lijf.
De Inktvissen verplaatsen zich veelal voort door straalaandrijving. Aan de onderzijde van de inktvis bevindt zich de mantelholte, die voorzien is van een buis, de trechter. Het water kan aan de zijkanten van de mantelholte binnen stromen. Als de spieren van de mantel zich samentrekken, wordt het water met kracht door de trechter naar buiten geperst. Zo schieten zij weg met de armen recht naar achteren. Pijlinktvissen gebruiken hun vinnen om te sturen en octopussen lopen sierlijk met hun armen over de bodem van de zee.
Hoofdstuk 2:
Het milieu van de inktvis

Inktvissen leven in de zee. Zij komen voor in de wereld zeeën van de tropen tot de poolzeeën en van ondiepe kustwateren tot de diepzee. Of een bepaalde soort nu in diep water of ondiep water leeft hangt af van zijn leef en eetgewoonten. Inktvissen kunnen alleen in het zoute water van de zee leven. De meeste soorten inktvissen leven in de warme zeeën, meestal in ondiep water, maar soms ook heel diep in de zee.

De Zeekat leeft in ondiep water, vanaf het noordoostelijk deel van de Atlantische Oceaan tot in de Middellandse Zee.
De Reuzeninktvis is een typisch diepzeedier. De Reuzeninktvis heeft speciale aanpassingen aan het leven op grote diepte, zoals een zwak spierstelsel en een geleiachtig lichaam, ook zijn deze diepzeedieren kleurloos, hebben grotere ogen en lichtgevende organen. Diepzee-inktvissen leveren geen inkt maar wel een lichtgevende vloeistof. Met deze lichtgevende vloeistof verblinden ze in de donkerte hun vijand.
De octopus beweegt zich met zijn acht armen voornamelijk voort over de bodem van de zee in de buurt van de kust. Hij behoort tot de slechtste zwemmers onder de inktvissen. De octopus houdt zich overdag op in een hol tussen de rotsen ter bescherming tegen zijn vijand. ‘s Nachts gaat de octopus op jacht. Er zijn zelfs berichten dat de octopus voor korte tijd het water verlaat als iets op het droge zijn aandacht trekt.
Hoofdstuk 3:
Het eten van de Inktvis

De Inktvis eet graag krabben, kreeften, vissen, en soms zelfs zijn soort genoten. De meeste inktvissen kunnen heel goed de kleur van hun omgeving aannemen en ze verstoppen zich ook nog in de holte van een rots of onder het zand. Op die manier kruipt de inktvis tot dicht bij zijn prooi en grijpt hem dan met zijn armen. Hij gaat veelal ‘s nachts op jacht. Sommige inktvissen kunnen hun prooi verlammen met een giftige stof die uit een klier bij hun bek komt. Inktvissen hebben sterke kaken waarmee zij het harde schild van bijvoorbeeld een kreeft kunnen kraken. Met zijn sterke kaken breekt hij dan de harde huid open. Ook spuit de inktvis inkt om daardoor of om de vijand te verjagen maar ook om zijn prooi makkelijker te kunnen vangen. Waarschijnlijk dienen de zuignappen van de inktvis oorspronkelijk ook om plankton diertjes mee te verorberen.
Jonge inktvisjes gaan al gauw plankton eten. Plankton zijn kleine plantjes en diertjes die je alleen maar ziet als ze sterk vergroot zijn.

Hoofdstuk 4:
Hoe plant de Inktvis zich voort

De meeste Inktvissen leven alleen. Soms gaat het mannetje op zoek naar het vrouwtje om mee te vrijen. Bij de paring brengt de mannelijke inktvis pakketjes met zaadcellen (spermatoforen) in het lichaam van het wijfje. Deze handeling wordt verricht met een van zijn armen, die hier voor speciaal is ingericht en soms zelfs loslaat, hectocotylus-arm. Veel Inktvissen herkennen elkaar aan lichtgevende plekken op hun lijf. Als het vrouwtje eitjes legt zijn het er altijd een paar honderd. De eieren die de Inktvissen leggen drijven niet los als ze in het water liggen. Aan elk eitje zit een soort steeltje waarbij sommige Inktvissen die steeltjes vast maken aan water planten. De Inktvis verstopt de eitjes in haar hol in de rotsen. Daar hangen ze in lange slingers naar beneden. Vanaf dat moment verlaat de Inktvis zijn hol niet meer. Deze zorg heet broedzorg. Ze poetst telkens de eierstrengen schoon en spuit er water over. Na een paar weken komen de eitjes uit. De pasgeboren inktvisjes zijn dan nog geen centimeter groot, maar ze lijken al snel op hun ouders. Ze eten zelf van het plankton in de zee. De kleine inktvisjes worden al gauw grote inktvissen. Maar de meeste inktvissen worden al jong door andere zeedieren opgegeten, zelfs ook door grote soortgenoten. Als de eieren zijn uitgekomen, sterft de moeder vaak van uitputting. De inktvis wordt meestal niet zo oud. Soms maar een jaar en sommige soorten inktvissen worden wat ouder.

Hoofdstuk 5:
De vijanden van de inktvis:

Inktvissen zijn gevaarlijke rovers, maar zelf hebben ze ook veel vijanden. Sommige walvissoorten eten inktvissen, evenals roofdieren, zoals haaien, walvissen, dolfijnen, roggen en kabeljauw. Ook zeehonden, zeevogels en pinguïns lusten graag inktvis.
Een van de belangrijkste vijanden van de inktvis is misschien wel de mens. In de warme zeeën is de visserij op de tienarmige pijlinktvis en de achtarmige octopus van groot economisch belang. De jaarlijkse vangst bedraagt op wereldschaal 2 tot 3 miljoen ton.
In Italië, Spanje en Frankrijk is inktvis voor mensen een lekkernij. Je kunt ze daar op de vismarkt kopen
Omdat de inktvis best veel vijanden heeft is hij ook redelijk goed uitgerust met verdedigingsmiddelen. Hij kan heel gemakkelijk de kleur van zijn omgeving aannemen en hij kan een inktgordijn aan leggen. Als de inktvis bij een gevecht met zijn vijand een arm kwijtraakt, groeit er op de plaats waar de oude arm zat weer een nieuwe arm aan.

Bronvermelding

- Wat weet je over Dieren Ian Jackson uitgeverij: Deltas
- Biologie actuele basiskennis K.R.Hasenkamp uitgeverij: het Spectrum
- leven in de Oceaan N. B. Marshall uitgeverij: Moussault
– Encyclopedie voor kinderen uitgeverij: het Spectrum
– verschillende op internet bezochte pagina’s en illustraties

REACTIES

K.

K.

Fk goed had er veel aan!

13 jaar geleden

X.

X.

er goed werkstuk, maak namelijk zelf ook een werkstuk over de inktvis!!

13 jaar geleden

A.

A.

iets meer informatie hierover bijvoorbeeld hoe oud de inktvis kan worden.

10 jaar geleden

S.

S.

Eerste alinea (na voorwoord) en ik zie gelijk een fout: weekdieren hebben wel een skelet. Neem bijv. een slak (weekdier) het skelet is het huisje.

9 jaar geleden

A.

A.

jammer dat er geen ordeningen bij staan zou wel handig zijn.....

9 jaar geleden

M.

M.

Slecht

6 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.