Giraffen

* Een korte introductie over de giraf

Wat voor een beeld schets jij in je gedachten bij het horen van het woord "giraf"? Groot, lange nek, bruine vlek-ken, geel, enz…!?! Allemaal goed gedacht, maar er schuilt meer achter de huid van dit gele, gevlekte dier. Hieronder een paspoort van "de giraf":

Wetenschap-pelijke
Naam: Giraffa camelopardalis
Verspreiding: Afrika, ten zuiden van de Sahara
Vacht: Vacht met vlekken, gescheiden door goud / brui-ne lijnen
Orde: Artiodactyla
Naam: Giraf
Levensduur: 25 jaar (in gevangenschap 28 jaar)
Gewicht V: 550-1180
Gewicht M: 800-1930 kg
Familie: Giraffidae
Draagtijd: 453-456 dagen

¤
Gemiddelde Lengtes en afstanden

Poot - horens 5 meter
Kop- romp 2.70 meter

Men kent slechts twee recente soorten, de giraffe (Giraffa cameloparda-lis) en de okapi, beide met lange hals en kop met korte onvertakte ho-rens, lange dunne poten en een korte romp met aflopende rug

* Voortplanting

Vrouwelijke giraffen worden voor het eerst bevrucht in hun vijfde levensjaar (48 t/m 60 maanden), maar als er weinig voedsel is kan dat ook een jaar uitgesteld worden. Met een draagtijd van vijftien maanden en een geboortepauze van ongeveer twintig maanden, kan een vrouwtjes giraf (die gemiddeld 25 jaar word) twaalf jongen krijgen. Waarschijnlijk ligt het gemiddelde aantal jongen op zes. Een geboorte van een tweeling is heel zeldzaam. Mannetjes worden na zo'n tweeënveertig maanden seksueel volwassen. De pa-ringsdrift neemt af bij zeer oude mannetjes.

Een klein aantal stieren neemt altijd de paring op zich. Bijna iedere giraffen stier wil zich voortplanten. Dat gaat natuurlijk niet zonder een soort van gevecht. Dat heet een halsgevecht. De stieren ma-ken zich zo groot mogelijk om de rivaal te imponeren. Jonge stie-ren hebben er een uitgebreid ritueel van gemaakt om vast te stel-len wie de beste is. Degene met de hoogste dominantie, hoogste rangorde, hebben allemaal voordelen. Ze mogen als eerste een vrouwtje uitkiezen en ga zo maar door. Bij zo'n gevecht worden de halzen langzaam om elkaar heen gewonden en duwen de dieren elkaar heen en weer. Eigenlijk net zo als mensen bij een partijtje armworstelen doen.

Een mannetje ruikt aan de urine van een vrouwtje om te kijken of ze vruchtbaar is. Als dat zo is volgt hij haar weken lang voor de pa-ring. De voortplanting zelf gaat heel erg snel. Maar wat wil je dan ook anders. Wat zou jij doen als je ruim 1000 kilo moest optillen of op je achterste kreeg?

* De jongen

Giraffen werpen hun kalveren niet zomaar in de rimboe, maar op bepaalde plekken. Het woongebied van een volwassen wijfje kan zulke plekken bevatten, maar hun gezamenlijke oppervlakte is minder dan 10% van de totale oppervlakte van het totale woonge-bied. Kraamgronden hebben geen speciale kenmerken. Er zijn wel aanwijzingen dat een gebied al langer dan vijftien jaar word ge-bruikt als kraam grond. Een vrouwelijke giraffe is en blijft trouw aan de kraamgrond. Als een girafje wordt geboren, dan is er wel een ri-sico, namelijk: Het girafje valt zo'n twee meter naar beneden en dan is de kans behoorlijk groot dat het girafje op zijn hoofd valt en zo meteen doodt gaat.

In de eerste week groeien de jongen drie centimeter per dag. Naarmate ze groter worden, worden ze ook zelf-standiger. In de eerste weken beschermt haar moeder haar jong nog tegen leeu-wen, tijgers en al dat soort ongein. Moeder giraf verdedigt haar jongen door ze tussen haar poten te nemen en kei-hard met haar poten te stampen.

* Evolutie theorie

Door de jaren heen weten we nog steeds niet uit wat voor een dier de giraffe is voortgekomen. Wel weten we dat de okapi's een kleine ondersoort van de giraffe is en we weten ook dat het dier waar de giraffe uit voorgekomen is, eerst een veel kortere nek heeft gehad. Door de onderstaande tekening kun je zien hoe de nek van de giraf steeds langer is geworden:

* Waar leeft de Giraf?

De giraffe waar wij het over hebben leeft in Afrika ten zuiden van de Sa-hara. Deze giraf leeft op de open boslanden, de Savanne. Giraffes zijn zeldzaam in het wild. Fossielen vertellen ons dat giraffen ook in Azië en Europa moeten hebben kunnen geleefd. Dus misschien? En als ze daar hebben ge-leefd is het geen raadsel hoe ze daar weg zijn gegaan. Als mensen steeds meer grond gaan gebruiken voor het bouwen van steden en boerderijen, zul-len een hoop van deze dieren uitsterven, want veel dieren kunnen daar niet leven. Stel je eens voor: een giraf op de par-keerplaats van KPN? Dat is ook de re-den waarom wetenschappers denken dat er geen giraffen (meer!?!) leven in Europa en Azië. ( afgezien van de klimaat verandering). Giraffen leven in zuid Afrika nu op de sa-vannes en op de open grasvlaktes. De savannes hebben nu een heel grappig uiter-lijk met die paraplu bomen. Dat komt ook door het eetgedrag van de gi-raffes en andere dieren maken er ook volop gebruik van, zij kunnen de bomen gebruiken als schaduw plekje, een soort parasol. Nog even een leuk feitje: giraffen zijn op de open graslandschappen sneller dan LEEUWEN.

Het voorhoofdsbeen draagt permanent twee korte, behaarde beenknobbels (bij oude bullen komen ook andere uitgroeisels op de kop voor, zodat het dier tot vijfhoornig kan zijn); deze bij de ge-boorte reeds aanwezige horens worden 10–15 cm lang; maximaal 20 cm. Uitgestorven soorten hadden vertakte geweien; Men ver-gelijkt de horens van de huidige giraffen met de rozenstokken. Het gezichtsvermogen is uitstekend. De kortbehaarde huid vertoont een bruinachtig vlekkenpatroon dat in gebroken terrein met bomen een uitstekende camouflage verschaft. De ca. 1 m. lange pluim-staart doet o.a. dienst als communicatiemiddel in de kudde; giraf-fen maken zelden geluid, meestal een vrij luid snuiven en daar-naast hooguit een zacht blaten of loeien.

* Voedsel

Giraffen, de familie Giraffidae van de Herkauwers. Giraffen zijn speciale eters. Ze eten blaadjes van bomen en struiken. Giraffen zijn Herbivoren, simpel weg gezegd: planten eters. Het voedsel be-staat grotendeels uit het blad van bomen; met het blad worden soms enorme doorns mee naar binnen gewerkt. Het dier kan slechts met de kop bij de grond komen (voor bijv. drinken) als het de voorpoten spreidt. Daarom eten giraffen ook alleen in echte nood situaties blaadjes van lage struiken en van kleine boompjes of plantjes. Giraffen hebben een vrij ruwe en stevige tong, waar-door ze heel precies blaadjes weg kunnen halen van bomen. Ze kunnen zelfs met hun tong blaadjes uit doornstruiken halen. Zonder zich eraan te bezeren. Giraffen zijn dus vrij kieskeurig. Ze kunnen ook wel grazen, maar dan moeten ze echt op de grond gaan lig-gen. Volwassen Mannetje eet±66kg. p.d. Volwassen Vrouwtje eet±58kg p.d.

* Leven in een groep

Jullie weten nu allemaal wel dat een giraf een landdier is en op een soort van stelten loopt Een giraf is eigenlijk een bijzonder sociaal dier. Daar kunnen sommige mensen wel een voorbeeld aannemen. (Ik noem geen namen) Giraffen leven in een grote groep van maximaal der-tig dieren. De groep bestaat uit vrienden en familie, waardoor je een "OPEN HOUSE" effect krijgt. Er bestaan wel bepaalde rangen in de groep, maar de groep heeft geen bepaalde leider. Om de rangen wordt overigens wel een soort van wedstrijd gehouden. Het gebeurt alleen niet zo als bij de paring in een gevecht. Het heeft iets te maken met een soort uithoudingsvermogen test. De giraffen die een bepaald ritueel het langst volhouden, krijgen de hoogste rang. Die iets minder lang de rang daaronder, maar je zit nooit al-len op één rang. Daarom is er ook "never" nooit een leider. Het kan zelfs voorkomen dat de halve groep in de eerste rang zit. Het is ei-gelijk allen voor de taakverdeling binnen de groep.
* De nek, Poten, Bloedsomloop

De nek van de giraf is uitermate lang en handig. Hij is dan ook dan de langste in zijn soort, de okapi's en de gazelles komen niet eens in de buurt. Daarom zou je denken dat hij ook veel meer nekwervels heeft! Als je dat dacht dan komt daar nu verandering in, want de giraf heeft ze-ven nekwervels net zo als de meeste evenhoevige zoogdieren.

De nekwervels van de giraf zijn simpelweg gezegd allen wat groter. De giraf kan grazen zoals je in het vorige hoofdstuk hebt gelezen, maar dat moet dan wel met veel moeite. Hetzelfde geval is het met water drinken. De giraf kan moeilijk door zijn poten zakken, dus hij heeft zijn poten dan ver gespreid De lange nek biedt dan alweer uitkomst.

De nek is niet het enige lange deel van de giraf. De poten zijn ook heel lang en stevig. Een giraf loopt eigenlijk altijd op stelten. Nu vraag je je zelf af: hoe kan dat? Als ik op stelten loop sta ik helemaal niet zo stevig en rennen op stelten? Hooo maar! Een giraf heeft een lichaam dat erna gemaakt is om op stelten te lopen en als jij op stelten loopt, loop je er op twee neem ik aan . Giraffen lopen op vierstelten, die wat dikker en stevi-ger zijn dan onze stelten, die je in de speelgoed zaak koopt.

* Spijsvertering

Speciale voorzieningen in halsbloedvaten voorkomen bloedstuwing naar de kop bij het naar beneden buigen. Als een voortdurende knijp bewe-ging en nog meer van dat soort foefjes.

* Ossenpikkers

Giraffen zijn over het algemeen niet erg schone dieren. Dat kan ook niet anders, want hou moet je jezelf nou schoonmaken zonder handen en zeep. Giraffen zijn geen uilen of katten. Daarom kunnen ze ook moeilijk hun hele nek omdraaien of hun vacht gaan likken. En dan niet te vergeten alle vlooien, teken en andere rootzooi die bij dit soort dieren op de huid komt zitten. Daar heeft de natuur wel weer eens een oplossing voor gevonden. Namelijk Ossenpikkers.

Ossenpikkers zijn een soort van spreeuwen. Ze leven meestal in groepjes van zes tot acht vogels. Ze voeden zich met larven, teken, vlooien en andere diertjes die op de huid van zoogdieren zitten. Deze kleine vogeltjes zitten dus ook bij giraffen.

Ossenpikkers zorgen dat giraffen nog een beetje schoon blijven en voeden daarmee zich zelf. Aan de andere kant als een giraf een wondje heeft kan zo'n Ossenpikker er uit drinken en hem zo open-houden. Maar dat doet heel veel pijn voor een giraffe. In bloed worden alle voedingsstoffen vervoerd en is dus heel voedzaam voor een Ossenpikker. Giraffes kauwen zelf ook namelijk op botten van dode dieren om calcium en vitaminen binnen te krijgen, maar toch lijdt zo'n dier er verschrikkelijk onder.

* dierentuinen & natuur / wilparken

Er leven natuurlijk ook veel giraffen in natuur en wild -parken. In ieder park leven de dieren natuurlijk anders. Ik heb als voorbeeld genomen om te laten zien hoe dieren in een dierentuin leven Die-rentuin artis. Ik wilde wel eens laten zien wat zij over hun giraffen zeggen ik stelde ze deze vragen :

1. Wat voor een giraffen leven er in artis? Netgiraffes, dat zijn een van de bekendste soorten

2. Wie is de oudste giraf en hoe oud is deze? Cearian, 26 jaar

3. Hoe kan het dat deze zo oud geworden is? Door de goede verzorging die wij hem geven, maar zo als het er nu naar uit-ziet Cearian wel aan het einde van zijn leven

4. Vindt u het leuk om de giraffen te verzorgen, zo ja waar-om? Ik vind het leuk om de giraffen te verzorgen, omdat het lieve dieren zijn. Ze laten zich ook echt verzorgen en mij werken dus.

5. Dus wat is de conclusie die u hier uit kan trekken… Giraffen zijn leuke lieve dieren, die het verzorgen waard zijn!

* Verschil in gedrag

Giraffes in dierentuinen gedragen zich heel anders dan wilde gi-raffen. Ze zijn allemaal dingen verleerd zoals zich verdedigen en nog meer van dat soort zaken. Je hebt wel kans dat als deze die-ren (ook wel giraffen genoemd) in dierentuinen langer leven. Dat komt zelden voor. Mijn conclusie is dat dieren die in de dierentuin leven nooit meer terug kunnen in de wildernis.

* Jagers en handelaren

Voor giraffen zijn er eigenlijk twee verschillende soorten bedreigin-gen:
1. Dierlijke bedreiging, zoals leeuwen en tijgers ik neem aan dat iedereen dat wel snapt, dus daar ga maar ik verder niet op in
2. Menselijke bedreiging, waar dit kopje over gaat.

Er zijn nog altijd veel handelaren en jagers in de arme landen ten zuiden van de Sahara. Een giraf heeft een vacht met een dichte structuur, waardoor het goed te gebruiken is als winterjas. Dit is trouwens alleen weggelegd voor hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, rijke mensen. Dit alles klinkt natuurlijk vreselijk. En ik zal je vertellen dat is het ook! Maar sommige arme jagers zien er wel geld. Als ze een giraf hebben neergeschoten verkopen ze hem aan een handelaar die de vacht dan weer met winst op een illegale markt. Het erge is dat je in feite niets tegen deze gruwelijke praktij-ken kan doen, want als mensen ze willen neerschieten lukt het ze toch wel.

* giraffen & mensen

Gelukkig bestaan er in deze landen ook wildparken. Waar giraffen tussen al hun bosvriendjes van de natuur leven. Mensen rijden daar elke dag rond om te kijken of het goed met ze gaat. Sommige wildparken zijn geopend voor publiek andere noemen ze reserva-ten. Daar mogen geen mensen komen, alleen onder speciale om-standigheden. Giraffen zijn niet de beste vrienden van mensen, niet zoals leeuwen en tijgers, nee, ze zijn gewoon wat afstandelij-ker dan een konijn of zoiets. In de internationale wildparken zijn mensen nu een fokprogramma gestart voor giraffen en okapi's. Ze gaan ook bijna uitgestorven soorten proberen te fokken zoals: de marni giraffen en nog een paar andere. Voor de rest heb ik nog een tip voor iedereen die naar de dierentuin gaat: als een giraf je aan kijkt heeft hij interesse in je.