Evolutie theorie

Het ontstaan van de aarde Vijf miljard jaar geleden explodeerde een oude ster die veel zwaarder was dan onze zon. De weggeblazen ster zorgde voor resten van nog oudere sterren. Dit zorgde ervoor dat de materie in de nevel zich verdichtte en onder invloed van de zwaartekracht steeds verder samentrok en steeds sneller ging draaien: de voorloper van het zonnestelsel was geboren Na miljoenen jaren ontbrandde in het centrum een nieuwe ster: de Zon. Negen planeten (Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus en Pluto) waren haar begeleiders. De jonge aarde was bezaaid met inslagkraters: botsingen met ruimtepuin uit de kosmische stofwolk waaruit ze was ontstaan. Door deze inslagen groeide de aarde nog steeds aan. Door de druk van de buitenste lagen steeg de temperatuur binnenin de aarde. Ook het verval van radioactieve elementen zorgde voor opwarming. De temperatuur liep op tot ca. 2000° Celsius. Bij deze temperatuur smelten bijvoorbeeld metalen als nikkel en ijzer, die tezamen ruim een derde van de totale massa van de aarde uitmaken. Omdat deze metalen zwaarder zijn dan andere veel voorkomende elementen, zonken ze naar het centrum van de aarde, terwijl de lichtere bestanddelen, zoals de silicaten, naar het oppervlak dreven, waar ze de oerkorst zouden vormen. Dit proces verklaart het verschil in de relatieve gewichtspercentages van een aantal veel voorkomende elementen in de korst van de aarde enerzijds en het geheel van het aardlichaam anderzijds. De aarde kent zodoende 3 inwendige zones: een dichte ijzer-nikkel kern, een dunne korst van lichte gesteenten, en de zogenaamde mantel, een overgangszone tussen deze twee. Gesmolten gesteente vloeide in zeeën uit over het aardoppervlak. Lichte elementen (zoals de silicaten) bleven aan het oppervlak, zwaardere (zoals de metalen) zonken naar de aardkern. Tijdperken Het Paleozoïcum (Het oude tijdperk.) (Binnen het Paleozoïcum waren een aantal tijdperken, ik begin nu met het Carboon omdat daar de geschiedenis van de zoogdieren begint, in feite ging hier nog een hele tijd aan vooraf na het begin van het leven.) Het Carboon (het steenkooltijdperk) 350 tot 280 miljoen jaar geleden. Het Perm 280 tot 240 miljoen jaar geleden. Het Devoon 395 tot 345 miljoen jaar geleden

Het Siluut 430 tot 395 miljoen jaar geleden
Het Cambrium 600 tot 430 miljoen jaar geleden
Het Mesozoïcum(Het midden-tijdperk.) Het Trias 240 tot 200 miljoen jaar geleden
Het Jura 200 tot 135 miljoen jaar geleden. Het Krijt 135 tot 65 mljoen jaar geleden. Het begin van een nieuw tijdperk: Het Kenozoïcum(Het recente-tijdperk.) Het Paleoceen ("oude" tijdperk.) 65 tot 56,5 miljoen jaar geleden. Het Eoceen ("de dageraad".) 56,5 tot 35,4 miljoen jaar geleden. Het Oligoceen ("weinig" tijdperk.) 35,4 tot 23,3 miljoen jaar geleden. Het Mioceen ("minder" tijdperk.) 23,3 tot 5,2 miljoen jaar geleden. Het Plioceen ("meer" tijdperk.) 5,2 tot 1,6 miljoen jaar geleden
Het Pleistoceen ("meest" tijdperk.) 1,6 miljoen tot 15.000 jaar geleden. Het Holoceen ("volledig" tijdperk.) Het Holoceen zijn de laatste 15.000 jaar voor het heden. Ontwikkeling van planten en dieren Ontwikkeling in Precambrium Het is bekend dat het allereerste begin van het leven op aarde al in het Precambrium heeft plaatsgevonden. Waarschijnlijk dat de eerste levensvorm een bepaalde alg was, een ééncellig organisme dat kon leven onder de extreme omstandigheden die toen op aarde heersten. Zeker is dat er 2 miljard jaar geleden al bepaalde algen op aarde leefden. Deze algen zijn voor het bewoonbaar worden van de aarde heel belangrijk geweest. Ze hebben een groot deel van het kooldioxide (CO2 ) waaruit de atmosfeer in het begin voornamelijk bestond omgezet in zuurstof. Daardoor konden zich later in de evolutie naast planten ook dieren ontwikkelen, die ook zuurstof verbruiken en CO2 produceren. Dat de algen, en later ook de grote planten, zoveel zuurstof hebben geproduceerd is verder gunstig omdat daardoor boven de atmosfeer de ozonlaag is ontstaan. Deze laag beschermt ons tegen de gevaarlijke stralen van de zon. Waar de algen waaruit al het leven op aarde is voortgekomen zelf vandaan zijn gekomen weet men niet zeker. Voor de ontwikkeling van een levend organisme zijn speciale moleculen nodig, die niet spontaan uit eenvoudige moleculen kunnen ontstaan. Er zijn aanwijzingen dat de eerste organische moleculen vanuit de ruimte onze planeet hebben bereikt. Ontwikkeling in Paleozoïcum In het begin van het Paleozoïcum kwamen schelpdieren en andere in zee levende soorten die inmiddels allang weer uitgestorven zijn voor. Het leven in de zeeën breidt zich gedurende de eerste 100 miljoen jaar van het Paleozoïcum snel uit. Onder meer verschijnen er vele soorten inktvissen, waarvan sommige al vrij groot zijn geweest. Nog weer 100 miljoen jaar later, dus ongeveer 400 miljoen jaar geleden, beginnen op het land de eerste planten te groeien. In de daarop volgende 100 miljoen jaar ontwikkelt het plantenleven op het land zich enorm. Vooral in het Carboon zijn grote delen van de aarde zijn bedekt met bossen. Sommige boomsoorten zijn wel 30 meter hoog. Ontwikkeling in Mesozoïcum De belangrijkste dieren in het Mesozoïcum waren de dinosaurussen. Deze ontwikkelden zich uit sommige amfibieën, dieren die in het water en op het land konden leven. De dinosaurussen waren in het begin nog vrij klein, ongeveer 60 cm lang. Uit deze dieren ontwikkelden zich in miljoenen jaren evolutie beesten van enorme afmetingen. Er waren ook vliegende dinosaurussen, en waarschijnlijk zijn daaruit later de vogels zijn voortgekomen.Tegen het eind van het Mesozoïcum zijn de dinosaurussen opeens verdwenen. We weten niet zeker hoe ze zijn uitgestorven. Geleerden denken dat er een hele grote meteoriet van 10 bij 10 km in de golf van Mexico in zee is gestort. Daardoor ontstond een reusachtige vloedgolf die een paar maal over de hele aarde ging. Alleen de zoogdieren en de vogels overleefden deze ramp. Ontwikkeling in Neozoïcum De overgang van het Mesozoïcum naar het Neozoïcum wordt gekenmerkt door enorme veranderingen in het dierenleven. De dinosaurussen zijn in het Neozoïcum voorgoed verdwenen, terwijl de vogels en allerlei zoogdieren de aarde beginnen te veroveren. De toekomst van planten en dieren De meest planten en dieren sterven in de toekomst. Ze hebben te weinig zuurstof en te weinig ruimte. Er komen veel meer mensen en veel regenwouden worden gekapt. De zon verdwijnt over een paar eeuwen, als er dan nog dieren leven van de zon (koudbloedige dieren) dan sterven die snel uit! Door het broeikaseffect smelten de polen, de dieren die op de polen leven sterven ook. Veel planten sterven, omdat ze niet meer kunnen groeien, de zon is er niet meer en nu kan er geen fotosynthese plaatst vinden. De ozonlaag zou over een paar jaar te dun zijn en dan is het te koud om te leven voor mensen. Het ontstaan van de mens: Met betrekking tot de evolutie van de mens werd, zoals bij de meeste organismen, door middel van fossiele vondsten de meeste kennis verkregen. In eerste instantie waren de verschillen uiteraard nog zeer subtiel, er was sprake van aapmensen naast mensapen. De oudste mens wordt momenteel dus op zo’n 4 miljoen jaar geleden gedateerd. Mogelijk hebben daarvoor al mensen op aarde geleefd, er zijn in ieder geval oudere fossiele gedeelten van skeletten gevonden. Helaas ontbraken aan deze fossiele skeletten de triviale kenmerken aan bekken en wervelkolom die een rechtopgaande gang rechtvaardigen. En aangezien dit kenmerk als keerpunt in de afscheiding met andere primaten gehanteerd wordt, worden deze oudste vondsten nog niet tot de mens(achtigen) gerekend.