De miereneter

Algemene informatie
- Latijnse naam: (Myrmecophaga tetradactyla)
- Afdeling: gewervelden
- Klasse: zoogdieren
- Orde: Pilosa (luiaards en miereneters)
- Familie: Myrmecophagidae
- Geslacht: myrmecophaga
- Soort: Reuzemiereneter

Leefgebied
Miereneters komen voor in Midden- en Zuid-Amerika. Ze komen vooral voor in Brazilië en Argentinië. Ze komen het meest voor in open bossen, savannen en struikgewassen waar veel mierennesten zijn. Zo komen ook wel voor in moerassen, maar ze zijn daar nog niet zo vaak gezien.

Uiterlijk
Wat erg opvallend is aan de miereneter is de lange, smalle snuit en hun dikke staart. Ze hebben lange klauwen. De miereneter loopt daarom op zijn ‘polsen’ om zijn nagels niet te beschadigen (een miereneter is niet te vergeten een zoolganger). Ze hebben dan hun scherpe klauwen naar binnen gevouwen. Als een miereneter volwassen is dan weegt hij 40 kilo en is dan ruim een meter lang. Zijn snuit en staart zijn erg lang dus een miereneter kan wel zo’n 2 meter lang worden.

De oren en ogen van een miereneter zijn erg klein en zijn vacht heeft korte, stevige, bruine haren. Een miereneter heeft een lange zwarte streep op zijn lichaam lopen en ook allemaal verschillende kleuren bruin. Dit is een soort camouflage. De snuit van de miereneter is erg lang en zijn tong daarin tegen kan wel 60 cm lang worden! Op de tong zit een kleverige vloeistof waar de mieren aan vast blijven plakken. Een echt gebit heeft een miereneter niet, want hij heeft geen tanden.

Voedsel
Wat een miereneter eet, is vast niet moeilijk te bedenken. Een miereneter eet namelijk termieten en mieren. Maar niet allen mieren, maar ook bijen, hommels, rupsen, wormen en maden. Soms eet een miereneter ook kleine besjes en soms rottend hout. Hij moet veel mieren eten per dag om op gewicht te blijven, namelijk wel 40.000 beestjes per dag. Zijn tong helpt hem daar erg goed mee, want die schiet 150 keer per minuut naar buiten. Omdat een miereneter niet kan kauwen, kan zijn maag goed verteren. Soms gebruikt hij zijn verhemelte om mee te kauwen, want die is erg hard.

Voortplanting
Een vrouwtje is zo na achttien maanden vruchtbaar en steeds 6 dagen drachtig. Een vrouwtje draagt ongeveer 178 tot 190 dagen en dan wordt het jong geboren. Het is er altijd maar een. Het jong is na de geboorte al harig en weegt 1500 tot 1800 gram. De zoogtijd van het jong is 6 maanden. Het jong wordt meegedragen op de rug van de moeder en wordt steeds zelfstandiger. Wanneer het jong een jaar oud is wordt het niet meer gedragen en na twee jaar is het jong helemaal zelfstandig. Een miereneter kan zo ongeveer 25 jaar oud worden. De vijanden van de miereneter zijn de jaguar en de poema.