De gazelle

Hoofdstuk 1 DE GAZELLE De gazella (Latijns) oftewel gazelle is een mooi slank dier en licht gebouwd met lange dunne poten en daaraan kleine hoeven. De gazelle heeft lange hoorns met ringen. De hoorns zijn meestal in de vorm van een S,maar je hebt ze ook in een spiraalvorm. De langste hoorn komt voor bij de Grant’s gazelle. (maximaal 75 cm lang) Je herkend hem dan ook wel aan zijn hoorn maar ook aan zijn donkere streep op zijn buik. (dat heeft hij meestal) Ook heeft hij een wit achterwerk. Dat wit loopt door tot op zijn borst. Soms loopt dat door tot boven op zijn hoofd. De familie van de gazelle is de antilope. En als je zijn precieze familie wilt weten dat is: de Bovidea. De meest bekende gazelle is de thomson-gazelle (daar gaat ook de bovenste informatie over). Daarna heb je nog andere soorten gazelle zoals de girafgazelle, (gerenoek) de damagazelle en dat zijn nog maar 3 soorten gazellen van de 12 soorten die er bestaan. Als een gazelle met een andere gazelle wil paren, is hij slim. Soms wordt hij verjaagt omdat hij zijn hoorns omhoog heeft, met meestal de bedoeling om het andere mannetje uit te dagen tot een gevecht. Daarom hebben sommige gazellen de manier om hun hoorns op de zelfde hoogte te houden als zijn rug met de bedoeling niet te vechten. Als het wijfje niet wegloopt heft hij zijn kop hoog op. Daardoor verdwijnen zijn hoorns helemaal uit het gezichtsveld van het wijfje. Daarna bespringt hij haar en probeert haar te dekken. De paring vindt plaats als de gazellen allebei langzaam lopen. Bij de thomson-gazelle is dit gedrag anders Het mannetje loopt met opgeheven snuit naar het vrouwtje toe en hij raakt haar zachtjes aan met zijn voorpoot. Als blijkt dat ze bronstig is, volgt de paring. Als de gazelle een jong verwacht is de draagtijd van dat jong is 6 maanden (165-210 dagen) en dan wordt de jonge gazelle geboren. Een gazelle werpt per jaar 1 jong. Als de moeder voedsel gaat zoeken laat ze haar jong alleen, die wacht dan net zo lang tot de moeder hem roept. Ze roept hem dan en als hij komt controleert ze altijd even of het wel haar jong is. Als zij geen voedsel zoekt is het jong bij haar. In het begin is de kleine gazelle constant bij haar en drinkt melk. Als de jonge gazelle groter wordt gaat hij mee-eten met de andere gazellen. Een gazelle wordt maximaal 20 jaar en normaal worden zij 10-15 jaar oud. Een kudde gazellen bestaat uit 60 of meer dieren met aan het hoofd een territoriaal mannetje. Je hebt ook kuddes van alleen maar oude mannetjes, dat heet een vrijgezellen kudde. Een kudde gazelle bestaat uit veel vrouwtjes
en jongen. Als een kudde graast staan de lagere rangen aan de buitenkant en de hogere aan de binnenkant.
Hoofdstuk 2 LEEFGEBIED, De landen waar de gazellen voorkomen zijn : Tanzania, het zuiden van Soedan, op de Afrikaanse vlakten, Midden-Oosten, India, China en Kenia. In al die grasvlaktes hebben de gazellen territoriums. De gazellen geven hun territorium aan door met hun oogklieren langs afgebroken takjes en grashalmen te strijken. Daarnaast markeren ze hun gebied ook met urine en uitwerpselen. Ook wel halen de gazellen met hun hoorns pollen gras los, ook om aan te geven dat dit zijn gebied is. Als een ander mannetje een territorium binnenkomt kan het mannetje (van wie het territorium is) erg fel zijn tegen de indringer. Als het mannetje niet weg gaat, omdat hij denkt dat hij de sterkste is komt het gevecht. De rivalen (de mannetjes) duwen dan met de hoorns tegen elkaar. Het sterkste mannetje wint en achtervolgt het ene mannetje dan nog even, het andere mannetje gaat dan op zoek naar een ander territorium. Het gebeurt ook wel dat het mannetje wil dat alle vrouwtjes in zijn gebied blijven hij houdt dan alles scherp in de gaten houdt. Als een vrouwtje dan uit zijn gebied wil lopen drijft hij haar terug in zijn gebied. VOEDSEL, Het voedsel dat ze eten bestaat uit verschillende dingen zoals kort gras dat een hoofdgerecht van de gazellen is, dat eten ze dan ook bijna elke dag. Daarnaast eten ze ook wel de bladeren van bomen (vooral de girafgazellen) En soms vetplanten waardoor ze niet zo vaak hoeven te drinken. Als er in de droge jaargetijden geen vetplanten zijn moeten ze wel dagelijks water gaan drinken, want anders drogen ze uit. Maar sommige gazellen of antilopen drinken zelden of nooit. Die hebben of geen water nodig, of ze halen het nodige vocht uit het gras of uit de bladeren. Als het ‘s ochtends is ligt er vaak nog dauw op de bladeren of op het gras dat likken sommige gazellen ook wel op. Dan hoeven ze niet ver te lopen naar een rivier. Sommige dieren hebben speciale manieren om aan voedsel te komen. De girafgazelle is een van deze dieren. Die gaat tegen bomen staan om bij de bovenste bladeren te komen want onder kunnen de andere gazellen erbij. Als onder de bladeren op zijn kunnen de girafgazellen nog bij de bovenste bladeren. Vandaar dat ze dat lange lichaam hebben. Als de kudde graast blijven er een paar lagere rang gazellen de wacht houden voor als er gevaar dreigt dat zij de rest van de kudde kunnen waarschuwen. Hoofdstuk 3 VIJANDEN Gazellen worden de slachtoffers van de volgende dieren: De leeuwen en jachtluipaarden (de snelste landzoogdieren), hyenahonden en jakhalzen, luipaarden en hyenas. Als ze door die dieren worden bedreigd, proberen ze hen in verwarring te brengen door op en neer te springen terwijl ze hun hoofd en hun poten stijf houden. Zo waarschuwen ze gelijk de andere gazellen dat er gevaar dreigt. Als er gevaar dreigt slaan de gazellen op de vlucht door heel hard te gaan rennen (ze halen met gemak een snelheid van 60 km per uur)zo ontkomen ze meestal aan hun vijanden. De jachtluipaard haalt met gemak een snelheid van 100 km per uur dus de Thomson-gazelle lijkt verloren, maar dat houdt hij maar heel kort vol. Als de gazelle die paar seconden volhoud en uit de klauwen van het jachtluipaard blijft dan is hij gered. Maar het kan ook zijn dat ze worden gepakt en dan hebben ze pech. De gazelle heeft een techniek om razendsnelle haken te slaan. (heel snel een hoekje om gaan een soort zigzag) Hij kan ook plotseling loodrechte koerswijzigingen (plotseling een andere koers hebben) uitvoeren zo kan hij ook uit de klauwen van het roofdier blijven. Want als hij een loodrechte koerswijzigingen uitvoert dan moet het roofdier eerst weer zijn koers bijstellen en tegen die tijd heeft de gazelle al weer een voor sprong van ik weet niet hoe lang. Als er te veel gazellen (bijvoorbeeld) worden gepakt en ze zijn bijna weg uit dat gebied dan stoppen de roofdieren met jagen op die dieren. Zo kunnen de dieren zich weer verdubbelen tot ervan de dieren waarop ze daarna jaagden niet meer genoeg zijn. Daarna wordt er weer op de gazellen gejaagd tot er weer te weinig zijn. Zo gaat dat telkens weer door. Op die manier blijven de hoeveelheid dieren in evenwicht. Hoofdstuk 4 SOORTEN GAZELLEN Hieronder staan de 3 bekendste gazellen.
A Thomson-gazelle De Thomson-gazelle heeft een maximale grootte. Het mannetje wordt maximaal 1,2 m lang, het vrouwtje is kleiner. Bij andere soorten kan het zijn dat ze groter of kleiner zijn. De Thomson-gazelle heeft een (meestal) donkere streep op zijn buik en daaraan is hij herkenbaar voor de mensen. Ook heeft hij een grote witte vlek op zijn achterwerk die meestal doorloopt tot op zijn hoofd. Verschillen tussen het mannetje en het vrouwtje zijn er bijna niet want ze hebben allebei hoorns, maar bij de vrouwtjes is de hoorn kleiner en dunner. Verder verschilt er niets tussen het mannetje en het vrouwtje. De schofthoogte varieert van 60-75 cm bij de thomson-gazelle tot 1 m bij de damagazelle. B Girafgazellen Girafgazellen herken je meteen aan zijn lange lichaam en vooral aan zijn lange hals. Die lange hals lijkt als je van voren kijkt erg vierkant maar dat is hij niet. Dat lange lichaam met die lange hals heeft hij vooral nodig om tegen bomen aan te staan waaruit hij dan bladeren haalt. Hij drinkt zelden of nooit. De girafgazelle heeft niet zoals de thomson-gazelle en donkere streep op zijn buik, die heeft hij op zijn rug. Hij heeft een roestbruine vacht en de kleur wordt donkerder op de rug en zijn buik is wit. De girafgazelle heeft een klein hoofd met grote ogen. De girafgazelle heeft een draagtijd van 200-210 dagen en werpt 1 jong per jaar. Ze worden maximaal 180-195 cm lang en de schoft hoogte is 90-105 cm. C Aziatische antilope De Aziatische antilope is een dier van middelgrote en heeft een schofthoogte van ongeveer 85 cm. Ze zijn bruin van kleur met wit aan de binnenkant van hun benen en op hun buik. Deze antilopen hebben een zomer en een wintervacht. De zomervacht van de antilope is kort en de wintervacht is lang en wollig. Je kan het vrouwtje en mannetje uit elkaar houden, omdat het mannetje een hoorn heeft en het vrouwtje niet. Die hoorns zijn recht en spiraalvormig maar ook erg lang. Ze leven meestal op de open vlaktes waar ze gras eten. Bomen hebben ze niet nodig. Niet voor de schaduw of voor het voedsel. Ze drinken maar heel zelden. De Indische antilope wordt ook wel hertebokantilope genoemd en heeft een draagtijd van ongeveer 6 maanden, en er wordt per jaar een jong geworpen. Hoofdstuk 5 BEDREIGDE SOORTEN De Edmigazelle is bijna helemaal uitgestorven. Vroeger kwam dit soort in Arabië en verder oostwaarts tot in India voor. Nu hebben de Edmigazelle slechts een klein aantal gebieden. Dat komt door de mens, die pakt steeds meer gebied van deze mooie dieren af. Zo sterven ze uit door de mens. De Edmigazelle hebben een zandkleurige vacht met een donkere dunne band over hun flank. De hoorns zijn kort maar stevig. Ze zijn slank en bewegen zich erg sierlijk. De wijfjes met hun jongen vormen een aparte kudde. Behalve in de paartijd dan is het een kudde. De dieren zijn het meest agressief tegen hun seksegenoten van dezelfde leeftijd rang en geslacht. De gevechten tussen de mannetjes is over het algemeen veel minder dan bij andere gazellen. Hun lossen dat meestal gewoon op. De Pelzelngazelle wordt als een ernstig bedreigd diersoort beschouwd. Ze zijn rank gebouwd hebben een lichtroodbruine vacht en korte (tot 30 cm)rechte hoorns. Ze kunnen een lange tijd zonder water. Ze eten de knoppen van de kale struiken in hun leefgebied. Ze leven in groepjes van 2 tot 12 dieren. De Duingazelle heeft zich helemaal aangepast aan het leven in de woestijn. Maar toch worden zij met uitsterven bedreigt. Ze zijn vrij klein, hun schofthoogte haalt een hoogte van 60 cm. De vacht van de Duingazelle is erg licht (behalve de flanken) waardoor zij een goede schutkleur hebben. De sterk geribbelde hoorns van 30 tot 40 cm staan erg naar buiten. Ze kunnen erg lang zonder drinken. En voeden zich met gras en blaadjes van bomen.