Cocaine

Wat is het? Cocaïne is een drug in de vorm van een wit, kristalachtig poeder. Het wordt gehaald uit de bladeren van de cocaplant, die in Zuid-Amerika groeit. De Latijnse naam voor die plant is Erythroxylon Coca. In de omgang worden veel andere namen voor cocaïne gebruikt. De populairste luidt kortweg 'coke'. De concentratie van de werkzame stof in de cocabladeren varieert van 0,5 tot 1%. De cocaïne kan op een vrij eenvoudige manier aan de bladeren worden onttrokken, totdat vrijwel zuiver cocaïnepoeder verkregen is. Geschiedenis en herkomst van cocaïne De cocaplant komt oorspronkelijk uit het hoge Andesgebied. Daar worden de bladeren sinds mensenheugenis gekauwd, omdat ze stimulerend werken en ademhalingsmoeilijkheden op grote hoogte verlichten. De Inca's gebruikten de bladeren alleen voor religieuze doeleinden. Na de verovering van Zuid-Amerika door de Spanjaarden is het gebruik verder verspreid. In de vorige eeuw werd ontdekt wat de werkzame stof in de bladeren is. Cocaïne werd vervolgens populair als stimulerend middel en als middel voor plaatselijke verdovingen. Aan het eind van de vorige eeuw begonnen negatieve rapporten over cocaïne te verschijnen. Na de Eerste Wereldoorlog werd cocaïne verboden. Er waren inmiddels ook stoffen ontwikkeld die cocaïne als verdovingsmiddel konden vervangen.
Wat voelt de cocaïnegebruiker? Cocaïne stimuleert het centrale zenuwstelsel, versnelt de hartslag en ademhaling en verhoogt de bloeddruk. Wat de gebruiker voelt, is afhankelijk van de dosis en de manier waarop hij gebruikt. Ook de lichamelijke conditie, het lichaamsgewicht en het verwachtingspatroon spelen een rol. In grote lijnen zijn de effecten als volgt: Het uithoudingsvermogen wordt groter, hongergevoel en vermoeidheid verdwijnen. Pijn wordt minder snel voelbaar. De gebruiker wordt opgewekt en vrolijk, voelt meer energie en denkt de hele wereld aan te kunnen. Matig gebruik van cocaïne kan seksueel stimulerend werken. Al deze effecten doen zich voor, als de gebruiker af en toe cocaïne neemt. En niet te veel tegelijk. De effecten zijn binnen een half uur verdwenen. Als de gebruiker het gevoel terug wil krijgen, moet hij opnieuw nemen. De effecten bij zwaarder gebruik zijn: Zwaardere gebruikers worden vaak rusteloos en raken snel geïrriteerd. Zelfvertrouwen kan doorslaan tot overmoed. En de zware gebruiker gaat in een schijnwereld leven. De contacten met anderen zijn oppervlakkig, alle drukte gaat om niets en ook intieme gevoelens blijken achteraf schijn. Bij toenemend gebruik neemt dat effect af en kan de zin in seks helemaal verdwijnen. Cocaïnegebruik kan zich tot een probleem gaan ontwikkelen, als het moet dienen om een ander mens van de gebruiker te maken. Iemand met meer zelfvertrouwen bijvoorbeeld. Wie daar gevoelig voor is, kan na 'een keertje proberen' al snel in de verleiding komen om het nog eens te doen. Hoe wordt cocaïne gebruikt? Snuiven, injecteren, basen
Meestal wordt cocaïne gesnoven. Het poeder wordt daarvoor in een 'lijntje' gelegd en met behulp van een kokertje in de neus opgehaald. Als het eerst wordt opgelost in water, kan cocaïne ook in een ader geïnjecteerd worden. Het roken van cocaïne heeft geen zin, het is verbrand voordat het de longen bereikt. Cocaïne kan wel gerookt worden als het eerst is omgezet in cocaïnebase, dat 'crack' wordt genoemd. Wordt de crack gerookt in een waterpijp of een speciaal crackpijpje, dan spreken we van 'basen'. Het snuiven van een 'lijntje' cocaïne heeft al na een paar minuten effect. Dat effect gaat ongeveer een half uur door. Bij spuiten of basen werkt de cocaïne nog sneller, maar is het effect na een minuut of tien alweer verdwenen. Gevolgen van cocaïne Kun je aan cocaïne verslaafd raken? We spreken van lichamelijke afhankelijkheid, als het lichaam protesteert wanneer met gebruik van een middel wordt gestopt (ontwenningsverschijnselen). Geestelijke afhankelijkheid houdt in dat de gebruiker steeds sterker naar het middel verlangt en zich eigenlijk niet meer prettig kan voelen zonder. Bij het gebruik van cocaïne treedt lichamelijk afhankelijkheid niet op, geestelijke afhankelijkheid wel. Als iemand gaat gebruiken, dan is dat vanwege de effecten die cocaïne op de persoonlijkheid heeft. De gebruiker neemt cocaïne om zijn zelfvertrouwen op te krikken, bijvoorbeeld in stressvolle situaties. Dit kan toename van gebruik in de hand werken, omdat op een gegeven moment elke onzekere situatie met behulp van cocaïne te lijf wordt gegaan. Het vervelende daarbij is, dat de onzekerheidsgevoelens groter worden naarmate vaker gebruikt wordt. Zo kan de gebruiker in een vicieuze cirkel terechtkomen. De meeste gebruikers zien dat gevaar wel, maar denken dat het hen niet zal overkomen. Ze maken zichzelf wijs, dat ze elk moment kunnen stoppen. Problemen met cocaïne worden dus in eerste instantie veroorzaakt doordat de gebruiker een lage dunk van zichzelf heeft: hij denkt dingen niet aan te kunnen. Cocaïne geeft het gevoel van 'alles onder controle hebben'. Dat lijkt een mooie oplossing, maar is het niet. Dat gevoel is maar schijn. De gebruiker heeft het alleen niet in de gaten. Het risico van afhankelijkheid is bij elke vorm van gebruik aanwezig. Met name bij het gebruik van crack is het risico groot. Het effect komt heel snel en hevig maar is ook weer snel verdwenen: de wereld lijkt erg leeg zonder. Wil de gebruiker het gevoel weer ervaren, dan moet hij al heel snel weer gebruiken. Wat zijn andere risico's? Naast de problemen die genoemd zijn bij geestelijke afhankelijkheid, brengt cocaïne de volgende risico's met zich mee: Wie regelmatig en veel cocaïne gebruikt, verliest eetlust, vermagert en doet een aanslag op de lichamelijke conditie. De weerstand tegen infecties neemt af, er doen zich trillingen, bewegingsstoornissen en verstoringen van het hartritme voor. Cocaïne neemt het gevoel van vermoeidheid weg. De gebruiker kan daardoor energie gaan gebruiken ten koste van zijn reserves, omdat hij de natuurlijke grens niet meer voelt. Samen met slapeloosheid leidt dat tot uitputting: voor een deel van de gebruikers een reden om opnieuw te gebruiken. Dat risico speelt extra bij de combinatie cocaïnealcohol. De alcohol verdooft en maakt dronken, de cocaïne pept weer op. Dat lijkt een welkome combinatie voor een lang avondje uit, maar gezond is anders. Je voelt niet meer hoeveel je gedronken hebt en gaat dus gewoon door. Dat kan de volgende dag(en) een flinke kater opleveren: voor een deel van de gebruikers een reden om opnieuw te gebruiken. Zwaar gebruik kan leiden tot waanvoorstellingen die beangstigend zijn. De gebruiker wordt achterdochtig en voelt zich bedreigd. Dat kan omslaan in agressie. Wie vaak cocaïne gebruikt, kan het gevoel krijgen dat er beestjes onder zijn huid zitten en gaat tot bloedens toe krabben. Door het snuiven van cocaïne trekken de bloedvaten in de neus samen. Bij veelvuldig gebruik kan het slijmvlies in de neus hierdoor beschadigen. Dat geeft een heftige pijn in de neus. Als cocaïne bij het snuiven in de voorhoofdholte terecht komt, kan het daar verstoppingen en hoofdpijn veroorzaken. Door het niet steriel spuiten van cocaïne kunnen spuitabcessen ontstaan. Gebruik van crack brengt extra lichamelijke risico's met zich mee, zoals aantasting van de longen door de bloedvatvernauwing. Mensen met een zwak hart, zwakke vaten, hoge bloeddruk, suikerziekte of epilepsie lopen extra risico's. Voordat het bij de gebruiker terechtkomt, is cocaïne vaak vermengd met andere stoffen. Die zijn meestal niet gevaarlijk, maar het betekent wel dat je niet krijgt waarvoor je (veel) betaalt.
Wie gebruiken het? Het hedendaagse cocaïnegebruik is begonnen in de jaren '60. En wel in trendy kringen die zich deze dure drug konden veroorloven: de reclame, de mode, de jetset. Nu komt cocaïnegebruik in alle lagen van de bevolking voor. Voor veel gebruikers van heroïne is het een populaire tweede drug geworden. Halverwege 1999 verschenen er ook berichten in de krant dat cocaïne de rol van XTC aan het over nemen is in het uitgaansleven. Wat zegt de wet? Cocaïne wordt tot de harddrugs gerekend. Het produceren, verhandelen en bezitten van hard drugs is strafbaar. Meer over drugs en de overheid.