Alcohol

Geschiedenis van alcohol
Alcohol is bijna even oud als mensheid zelf. Men weet zeker dat 6000 jaar v. Chr. al alcohol werd gemaakt. Het oudste bierbrouwersrecept is gevonden op een 5000 jaar oude kleitafel uit Sumerië. Bij de oude Grieken was wijn dan weer heel populair. Zij kenden vele goden en één van hen was Bacchus, de god van de vruchtbaarheid. Ter ere van hem werden grote feesten gehouden, waarbij de Grieken aardig wat wijn dronken. Bacchus kreeg dan ook de bijnaam: "God van de dronkenschap". Ook in de bijbel werd al over alcohol geschreven: in een verhaal verandert Jezus water in wijn tijdens een bruiloftsfeest. Toch dronken vroeger niet veel mensen alcohol, het was gewoon te duur en niet altijd te krijgen. Tot in de Middeleeuwen bleef dat zo. In die tijd maakten mensen wijn van vruchten en bier uit gerst en honing. Het alcoholgehalte van die dranken was laag. In die tijd waren er ook nog geen koelkasten zodat de dranken snel bedierven. Daardoor waren ze ook niet het hele jaar te krijgen. Via de Arabieren bereikten in de late Middeleeuwen de distilleertechniek ons land. De distillaten werden meer en meer als genotmiddel gebruikt. Ze bedierven niet en het alcoholgehalte was hoger. Maar alcohol bleef duur en dus onbereikbaar voor grote groepen. Dat veranderde in de 17e eeuw. Toen werd ontdekt dat je ook uit koren en bieten sterke drank kon maken. Deze grondstoffen waren goedkoop en dus ging de prijs van alcohol omlaag. Hierdoor werd sterke drank ook bereikbaar voor de gewone man. Meer mensen gingen dus alcohol drinken, maar de consumptie van alcohol bleef tot 1960 laag. Dat kwam doordat drinken een luxueus iets was. Maar tussen 1960 en 1990 is een grote groep mensen steeds meer gaan verdienen. De prijzen van allerlei producten ging dus ook omhoog, maar de prijs van alcohol bleef laag. Langzamerhand werd alcohol een gewoon consumptiemiddel. Meer en meer mensen maakten alcohol drinken tot een gewoonte. Ook werd het niet meer raar gevonden dat vrouwen alcohol dronken. Werkstuk alcohol internet, geen datum van werkstuk. Wat is alcohol? Wat is alcohol? Alcohol, bestemd voor consumptie, is de ethylalcohol of ethanol. Pure alcohol is een reuk-, smaak- en kleurloze vloeistof, die een brandend gevoel geeft bij inname. Alcohol is in zijn zuivere vorm niet te genieten. Als we het over alcohol als genotmiddel hebben, bedoelen we de alcoholhoudende dranken, waarvan de kleur, reuk en smaak bepaald wordt door de gebruikte grondstoffen. We kennen drie verschillende soorten alcoholhoudende dranken: bier, wijn en gedistilleerde (sterke) dranken. Alcoholhoudende dranken bevatten naast alcohol nog water en kleur- en smaakstoffen. Alcohol bevat ook veel calorieën. In een glas pils bijvoorbeeld zitten minimaal 110 calorieën, in een glas wijn zitten er 80 en in sterke drank 70 calorieën. Helaas hebben we niets aan deze calorieën. De bouwstoffen die ons lichaam nodig heeft zitten er nauwelijks in. Het enige wat ze doen is ons dik maken. Een zware drinker breekt de alcohol ook minder goed af dan een matige drinker. Drinkers die hun calorieën dus voornamelijk uit alcohol halen, kunnen dus op den duur aan ondervoeding gaan lijden. Enkele misvattingen over alcohol
Alcohol heeft geen voedende waarde: alcoholhoudende dranken leveren per 1 gram alcohol 7 kcal. op aan energie, maar bevatten weinig of geen eiwitten, mineralen en vitaminen. Alcohol verhoogt de lichaamswarmte niet: bij alcoholgebruik worden de haarvaten onder de huid wijder, waardoor ze meer bloed laten doorstromen. Dit geeft een gevoel van warmte, maar in feite gaat er warmte langs de huid verloren. Door het verdovend effect van alcohol kunnen de tekenen van vermoeidheid tijdelijk geremd worden. Men heeft het gevoel dat men harder en langer kan werken, omdat het lichaam geen signalen van vermoeidheid geeft. Alcohol lest de dorst niet: de productie van urine in de nieren wordt geregeld door een hormoon dat de waterhuishouding regelt. Heeft het lichaam vocht nodig, dan remt dit hormoon de wateruitscheiding af en voorkomt dat het lichaam uitdroogt. De alcohol in het bloed zet de werking van dit hormoon stop, zodat er meer urine geproduceerd wordt. Hoe meer alcohol, hoe meer het lichaam door de productie van urine aan vocht verliest. Hierdoor keert ook het dorstgevoel des te sneller terug. Alcoholhoudende dranken lessen dus tijdelijk de dorst, maar verhaasten nadien het dorstgevoel. Alcohol is, in tegenstelling tot andere roesmiddelen, ook een voedingsmiddel: 1 gram alcohol levert ruim 7 calorieën. Bij matig gebruik zal de consumptie van alcoholische drank hooguit tot gewichttoename leiden. Anders wordt het als er spraken is van misbruik. Wie gebruiken alcohol? Artikel Thuispagina Nederlands Dagblad Campagne wijst man op gevaren van alcohol ANP WOERDEN - Een landelijke alcoholcampagne moet mannen tussen de 35 en 55 jaar wijzen op de gevaren van overmatig drinken. Drankproblemen komen bij deze leeftijdsgroep verreweg het meest voor. Vijftien procent van de volwassen mannen is een probleemdrinker. De campagne van het Nationaal Instituut voor Gezondheidsbevordering en Veilig Verkeer Nederland begint in november. In Nederland bestaat ten onrechte het beeld dat overmatig alcoholgebruik vooral een probleem is van jongeren, terwijl een kwart van de mannen van 35 tot 55 jaar geregeld te diep in het glaasje kijkt. Ook vrouwen in dezelfde leeftijdscategorie blijken stevige drinkers. 20 procent van hen drinkt overmatig. Tegelijkertijd weten de meeste volwassenen weinig over de gevolgen van overmatig drinken (voor mannen 21 glazen alcohol of meer per week, voor vrouwen 14 glazen of meer). Thuispagina Nederlands Dagblad

Dit is een goed artikel vind ik omdat de “oudere” man op zijn plaats wordt gezet dat niet alleen de jongeren veel drank gebruiken. MISBRUIK VAN ALCOHOL
De giftige werking van alcohol
Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat alcohol niet alleen schadelijk is omdat het aanleiding kan geven tot voedingsstoornissen, maar ook omdat het rechtstreeks nadelig op de lichaamscellen inwerkt. Dit wordt duidelijk door iets verder in te gaan op de lotgevallen van alcohol in het menselijk lichaam. De processen die zich na de opname in het lichaam afspelen kunnen in drie perioden worden verdeeld, namelijk de resorptie-, de verdelings- en de eliminatiefase. Tijdens de resorptiefase wordt een half tot één uur na consumptie de hoogste concentratie alcohol in het bloed bereikt. Vervolgens wordt het snel en gelijkmatig over het gehele lichaam verspreid. Bij zwangerschap passeert de alcohol in deze fase ook de placenta en kan daardoor in de bloedsomloop van de vrucht terechtkomen. De verdeling over het gehele lichaam is ongeveer zestig tot negentig minuten na de laatste slok drank voltooid. Vanaf dit moment komen de concentraties in het bloed en de lichaamsweefsels grotendeels met elkaar overeen. De concentratie van alcohol in het bloed kan worden berekend volgens de formule van Widmark (1932).Volgens deze formule geeft de hoeveelheid ingenomen alcohol in grammen, gedeeld door het lichaamsgewicht in kilogrammen, vermenigvuldigd met de verdelingsfactor, het promillage alcohol in het bloed aan. De verdelingsfactor wordt daarbij voor mannen gesteld op 0.72 en voor vrouwen 0.61. In de derde fase, de eliminatiefase, neemt de alcoholconcentratie in het bloed weer geleidelijk af. De eliminatiegraad bedraagt gemiddeld 100 tot 150 milligram alcohol per kilogram lichaamsgewicht per uur. Een normale mens kan in 24 uur ongeveer 170 tot 250 gram alcohol verbranden. Alcohol en verkeer
Het afbraakproces van de gedronken alcohol begint, door de verbranding in de lever, vrij snel maar verloopt ook relatief traag. De niet verbrande alcohol wordt via het bloed in heel het menselijk lichaam verspreid en zet zich bij voorkeur vast op de zenuwcentra. De frontale zone van de hersenen is daarbij de meest gevoelige en wordt ook het eerst verlamd. Het is de zone waar de zelfbeheersing, de inhibities en het verantwoordelijkheidsgevoel geconditioneerd worden. Deze hersenzone maakt de mens verschillend van de dieren. Alcoholgebruik en deelnemen aan het verkeer is daarom een bijzonder riskante combinatie. De euforie die zich, zelfs na het gebruik van kleine hoeveelheden alcohol, snel manifesteert heeft voor gevolg dat de fietser, de bromfietser, de motorrijder, de automobilist en ook de voetganger veel meer denkt te kunnen dan hij in werkelijkheid kan. Bovendien worden de verschillende vaardigheden die voor een veilige deelname aan het verkeer noodzakelijk zijn, bijzonder snel aangetast door het alcoholgebruik. Deze dubbele beoordelingsfout heeft vaak catastrofale gevolgen. Binnen- en buitenlands onderzoek toont aan dat in minstens 40% van de ongevallen waarbij doden of gewonden te betreuren vallen, strafbaar alcoholgebruik een rol heeft gespeeld. De moordende invloed van het alcoholgebruik in het verkeer wordt onderschat. Elke bijdrage tot een grotere bewustwording van deze invloed is een belangrijke preventieve stap. Maatschappelijke gevolgen
Voordat mensen zich tot klinieken wenden voor verslavingsziekten, ging een groot aantal van hen reeds bij de huisarts of internist langs in verband met maag-, darm- en leveraandoeningen. Anderen klopten aan bij de neuroloog voor de behandeling van slaap- en evenwichtsstoornissen of aandoeningen van de zenuwen in armen en benen. De psychiatrie werd bezocht met klachten over depressies, lusteloosheid, prikkelbaarheid en andere neurasthene klachten. Een groot deel van de toekomstige alcoholisten zou waarschijnlijk eerder worden onderkend door huisartsen of specialisten. Al te vaak worden problemen met het gebruik van alcohol ten stelligste ontkend. Ook door de gezinsleden van betrokkene wordt een excessief alcoholgebruik niet vlot ter spraken gebracht. Zelfs in het geval dat het verband onmisbaar is, kost het vaak nog erg veel moeite ook de patiënt(e) daarvan te overtuigen. Excessief alcoholgebruik heeft op den duur duidelijke sociale gevolgen. De consequenties openbaren zich meestal het eerst in de persoonlijke relaties binnen het gezin. Het is duidelijk dat het de communicatie niet ten goede komt en uiteindelijk zelfs onmogelijk maakt, als een van de partners regelmatig in een toestand van verdoving verkeert. De preoccupatie met alcohol zal bovendien zoveel van de tijd en de aandacht van de drinkende partner opeisen, dat werk en gezin nauwelijks nog aan bod komen. Uiteraard betekenen het gebruik van grote hoeveelheden alcohol en de verwaarlozing van het werk dat er veelal financiële problemen ontstaan. Tenslotte leidt overmatige alcoholconsumptie tot een gemoedstoestand waarbij emoties ongeremder en ongedifferentieerder worden geuit. Het is dan ook redelijk gemakkelijk te begrijpen dat veel huwelijken met een excessief drinkende partner op een scheiding uit lopen. Daarbij blijft het overigens onduidelijk of de slechte relatie het gevolg is van overmatig alcoholgebruik, of dat de slechte verhouding de reden was van het vele drinken van de partners. De eventuele scheiding echter vormt het sluitstuk van een vaak lange geschiedenis. Aanvankelijk trachtten alle gezinsleden de slechte gewoonte van een van de echtgenoten voor de buitenwereld verborgen te houden. Vervolgens, bij het toenemend functieverlies van de drinkende partner, treden allerlei rolwisselingen op; functies worden door andere gezinsleden overgenomen. Zo zal de vrouw(nu komt het meer en meer voor dat vrouwen ook excessief alcoholgebruiker zijn) de behandeling van de gezinsfinanciën gaan overnemen van de drinkende man die zijn huishuur niet meer overmaakt, de belastingpapieren niet meer invult, rekeningen niet meer betaalt en dergelijke. Met het toenemen van dit alles beginnen de eerste desintegratieverschijnselen zich te openbaren. Het voornemen te gaan scheiden wordt nu bijvoorbeeld in discussie gebracht; en tenslotte, wanneer de maat vol is, komt het zover. Het ongeremd uiten van emoties leidt tot andere problemen in het gezin. Vaak blijkt dat kindermishandeling verbonden is met excessief alcoholgebruik. Ook de vrouwenmishandeling werd vaak begeleid door alcoholmisbruik. Daarbij werd opgemerkt dat de mishandeling lang niet altijd onder invloed van alcohol plaatsvond. Naast het gezin moet het werk worden genoemd als "het sociale instituut waar de gevolgen van overmatig alcoholgebruik zich doen gelden". Mensen die gedurende langere tijd regelmatig teveel alcohol gebruiken, ontwikkelen een zekere tolerantie ten opzichte van deze stof d.w.z. dat zij meer kunnen hebben voordat de buitenwereld iets aan hen opmerkt anders dan bij een matige gebruiker. Op grond van deze verhoogde tolerantie is het vaak ook zo dat deze mensen tot betere werkprestaties komen dan in nuchtere toestand. Op den duur echter wordt de werkprestatie door andere factoren geschaad. Door de beschadiging van de hersencellen worden het denk- en het concentratievermogen nadelig beïnvloed. De karakterveranderingen treden op: het initiatief en de activiteit nemen af. De mensen worden minder betrouwbaar in de werksituatie, de zorgvuldigheid waarmee een taak wordt verricht vermindert, en de instelling ten opzichte van de functie wordt onverschilliger. De gevolgen van overmatig alcoholgebruik voor de arbeidssituatie worden gemeten aan de hand van het arbeidsverzuim en de bedrijfsongevallen. De rol die alcohol speelde bij een bedrijfsongeval is vaak moeilijk aan te tonen. Werkstuk alcohol internet, geen datum werkstuk. VERSLAVING AAN ALCOHOL
Psychische afhankelijkheid van alcohol
De typische kenmerken van psychische afhankelijkheid van alcohol zijn: - heimelijk drinken - voortdurend uitkijken naar het moment dat er weer alcohol gedronken kan worden - manifesteren van schuldgevoelens - er worden toespelingen op het onderwerp alcohol, vooral als men nuchter is, in het gesprek vermeden - reeds in een vrij vroeg stadium van de afhankelijkheid kunnen 'black-outs' optreden. Lichamelijke afhankelijkheid
Het lichaam raakt gewend aan het middel en de stofwisseling stelt zich erop in. Het gebruik van alcohol wordt op den duur een biologische noodzakelijkheid die even onontbeerlijk schijnt te zijn als eten en het opnemen van vocht. De gebruiker die aan alcohol gewend is, loopt dan ook grote kans lichamelijk in een slechte conditie te geraken als dit middel hem plotseling wordt onthouden. Door alcohol te blijven gebruiken ontloopt hij de pijnlijke terugkeer van zijn lichaam naar een normale stofwisseling. Bij het stoppen van het alcoholgebruik treden de zogenaamde onthoudingsverschijnselen op. Deze onthoudingsziekte wordt gekarakteriseerd door gevoelens van onwel zijn, gebrek aan eetlust, overgeven, transpireren, rusteloosheid angstgevoelens, depressieve stemming, slapeloosheid en het beven van de ledematen. Lichte vormen van onthoudingsverschijnselen manifesteren zich bij uitgesproken alcoholisten de volgende morgen na een drinkgelach in de vorm van bevende handen en angstgevoelens. Dat is ook de reden waarom vele alcoholisten vóór of direct na het opstaan 's morgens een borrel moeten nemen om de dag te kunnen beginnen. Deze ochtendborrel wordt wel het 'hersteldrankje' genoemd. Sociale complicaties
Er is de alcoholist veel aan gelegen zichzelf en zijn omgeving te bewijzen dat hij zijn alcoholgebruik volledig in de hand heeft. Als de omgeving erg begint te klagen over zijn gedrag, dan last hij perioden in waarin hij totaal niet drinkt, om te laten zien dat hij er best buiten kan. Daarbij ontgaat het hem, en vaak ook de omgeving en de huisarts, dat iemand die in dit opzicht geen problemen heeft, die sociaal kan drinken, het helemaal niet nodig heeft om aan te tonen dat hij geen behoefte aan drank heeft. Een andere strategie is het aanbrengen van veranderingen in het drinkpatroon. Zo besluit de alcoholist bv dat hij niet meer voor een bepaald uur van de dag zal drinken of alleen op bepaalde plaatsen. Soms gaat hij ook van drank veranderen. De jenever wordt bijvoorbeeld verwisseld door bier onder het eerlijk gemeende motief dat bier niet verslavend werkt en jenever wel. Het is gemakkelijk in te zien dat er ook nu allerlei sociale complicaties gaan ontstaan. Tegelijk met het verminderen van het drinkgewoonten wordt er gewisseld van werk, van vrienden en niet zelden wordt afstand genomen van de huwelijkspartner. Het gedrag van de alcoholist krijgt scherpere en agressieve kanten en het besef van falen wordt gecompenseerd door grootsprekerei en grootdoen. Alcoholgebruik bij jongeren

Alcohol is de meest maatschappelijk aanvaarde en verspreide (hard)drug, waarvan wij bovendien het schadelijk en verslavend effect niet of nauwelijks inschatten. Vanaf onze jeugd worden we met alcohol geconfronteerd. We krijgen het als jongere dikwijls voor de eerste maal aangeboden binnen het eigen gezin, bij speciale gelegenheden of op feestjes. Alcohol wordt bijna dagelijks gebruikt, en niet alleen op cafés! Alle recente onderzoeken(die in ons land werden verricht) wijzen erop dat alcoholgebruik zeer frequent en in hoge mate bij een groot percentage van de bevolking voorkomt. De specifieke onderzoeken bij jongeren geven gelijkaardige resultaten; hoe ouder men wordt, hoe meer en hoe vaker men gaat drinken. De Nederlanders drinken dus alsmaar meer en alsmaar jonger. Mijn vraag is dan ook waarom en houdt dat alles geen schadelijke gevolgen in? Dat er toch niet zoveel jongeren echt verslaafd zijn, heeft te maken met de relatief trage vorming van een alcoholverslaving. Overmatig gebruik van alcohol kan jarenlang worden volgehouden zonder dat het ernstige lichamelijke of andere schadelijke consequenties heeft. Vandaar ook dat maar weinig jongeren met alcoholverslavingsproblemen in de hulpverlening terechtkomen. Aangezien jongeren reeds op vrij jeugdige leeftijd alcohol gebruiken, kan deze kennisverspreiding niet vroeg genoeg gebeuren. Alcoholgebruik naar leeftijd
Alcohol is het genotmiddel dat door jongeren het meest gebruikt wordt. Het alcoholgebruik stijgt sterk vanaf het dertiende jaar. Ruim 60% van de jongeren van 15 jaar en ouder drinkt regelmatig. Meisjes zijn de laatste jaren steeds meer gaan drinken. Er bestaat nu nog slechts weinig verschil tussen jongens en meisjes. Ook voor alcohol geldt dat jongeren hier eerder mee beginnen en dat degenen die drinken hun consumptie hebben verhoogd. Alcohol, jongeren en verkeer
Onderzoekingen tonen aan: 25% is van mening dat het effect van alcohol op het rijgedrag in het algemeen sterk overdreven wordt. 40% vindt het volstrekt onduidelijk met hoeveel glazen op, men wettelijk nog aan het verkeer mag deelnemen. 50% meent dat het aantal glazen dat men kan drinken zonder de wettelijke limiet te overtreden, sterk afhangt van de soort drank. 75% meent dat het aan het rijgedrag van anderen te merken is of ze te veel gedronken hebben. Gezien de grote onduidelijkheid ten opzichte van wat een overtreding is, wordt hier duidelijk alleen aan uiterlijke kenmerken van dronkenschap gedacht. De auto als vervoermiddel is uitermate aantrekkelijk in vergelijking met andere vormen van vervoer(openbaar vervoer, taxi…) Toch vindt 70% autorijden na het drinken van alcohol (zeer) onveilig. 68% vindt dit (zeer) vermijdbaar. Hoe jonger men is, hoe meer men drinkt tijdens een avondje uit. Het rijden onder invloed komt het meest voor in de leeftijdscategorie van 21 tot 45 jaar, met het zwaartepunt bij de 26 tot 35 jarigen. Waarom drinken jongeren? Men heeft gepolst naar de motieven van het gebruik. Naar voorzorgsmaatregels toe is dat enorm nuttig: je moet weten waarom men drinkt of waarom men gestopt is met drinken. 51% van de alcoholgebruikers geeft als voornaamste motief de goede smaak van alcohol. Dat is natuurlijk een kolossaal probleem, want inwerken op de goede smaak is enorm moeilijk! Er wordt ook veel minder aandacht besteed in de media en de diverse campagnes aan de schadelijke gevolgen van overmatig drankgebruik. Zwaar alcoholgebruik gaat gepaard met sociale achteruitgang, met verlies van contacten in het eigen milieu, met isolatie enz… Om terug te keren tot de motieven van drankgebruik: 2% ziet alcohol als een gezelschapsdrank en 19% ziet alcohol als synoniem voor plezier, genot en sfeer. Dat zegt dus genoeg over de mate en wijze waarop alcoholgebruik ingebed zit in onze cultuur! Motieven om te stoppen
Van de 2% stoppers geven 29% als reden op dat ze er geen smaak in vinden. 26% is gestopt uit angst voor mogelijke negatieve gevolgen: daling van de sportprestaties, verslaving en ongevallen in het verkeer; van de niet-gebruikers geeft 37% trouwens op, dat ze zich onthouden van alcoholmisbruik omwille van de angst voor verslaving; er is dus wel een zeker succes van preventiecampagnes te bespeuren, maar men bereikt duidelijk slechts een minderheid; uit onderzoek is men tot de bevinding gekomen dat alcohol fungeert als model om emoties te hanteren, om sociale contacten te hebben en dat de druk van de omgeving daarbij een grote rol speelt. Jongeren hebben blijkbaar veel problemen met het leggen van sociale contacten. Daarom gaat men alcohol gebruiken als middel om dat sociaal contact te bevorderen. Door alcoholgebruik verlaagt of elimineert men een aantal drempels. Men 'durft' al wat meer. Bij jongens speelt dat zeer sterk. Vandaar ook dat bij jongens de invloed van de 'peer-group', de vriendengroep, zo sterk doorspeelt. Bij meisjes speelt dat minder. Zij imiteren voor een groot stuk wat de ouders doen. Men heeft uit onderzoeken mooie samenhangen teruggevonden tussen het drinkgedrag van de ouders en het drinkgedrag van de jongeren. Maar een jongere zal sneller een afkeer ten opzichte van alcohol krijgen als diens vader bv alle dagen dronken is. Dergelijk gedrag is juist eigen aan de adolescentieperiode: Imitatie van diegenen naar wie men opkijkt of het afkeuren van het gedrag van volwassenen. Getuigenissen
Bij gebrek aan een bereidwillige alcoholist om mondeling te getuigen over zijn verslaving heb ik mij gebaseerd op de persoonlijke ervaringen van een vijftal alcoholisten die in het boek "Alcoholisme, als de kringloop draaikolk wordt" uitgebreid verslag doen over hun probleem. Veerle, Jos, Paul, Bea en Karel zijn mensen die uit alle lagen van de bevolking komen. Zij beschrijven de jarenlange ellende van hun ziekte, het stoppen en hervallen. Allen hebben in de beginfase van hun stiekeme alcoholgebruik aan vervolgingswaanzin geleden. Zij beweren dat alle alcoholisten gemeenschappelijke kenmerken hebben: overgevoeligheid en overdreven gevoelig voor kritiek, een te grote fantasie, ergens onvolwassen gebleven, een te groot schuldgevoel ten opzichte van alles en iedereen. Het allerduidelijkste vb is Veerle, haar heb ik dan ook verder vergeleken. Veerle: "Ik voelde me wazig goed na het drinken van een glas alcohol, het was een lichte beneveling, met een sensationeel gevoel van bevrijding." Ze merkte op dat ze wisselende stemmingen had tijdens dezelfde roes nog, wat typerend is voor alcoholisten. De eerste werkelijke 'vlucht' in de alcohol deed zich voor toen ze achttien was. Het werd een ongecontroleerd, geobsedeerd en razend drinken. "De vraag waarom ik zo dronk, kwam niet bij me op, het was als een bezetenheid." schreef ze. Ze dronk snel en snakte als het ware naar de 'gloed' die veroorzaakt werd door de drank. De smaak telde niet. "Er waren soorten drank die ik afschuwelijk vond; maar wat ze verwekten, dààr ging het om." alias Veerle. Doordat ze haar probleem niet aan haar echtgenoot vertelde, kreeg ze enorme frustratiegevoelens. Ze had het leven totaal anders verwacht, zoals in sprookjes, maar de realiteit was anders en daar was ze niet tegen opgewassen. Uiteindelijk vertelde ze haar man over het niet te kunnen laten van alcohol te drinken, maar ze hield zaken achter(ze vertelde niet dat ze elke dag dronk, ze gaf alleen toe niet goed te kunnen weerstaan aan alcohol als er gasten waren) zodat haar man het zich nog tamelijk rooskleurig voorstelde. "Van dan af nam het gevoel van innerlijke verlatenheid weer sterk toe. Ik piekerde en trachtte mezelf wijs te maken dat het een goede beslissing was, maar bleef rondlopen met een innerlijke angst en ontevredenheid. Die ebden weg met het opkomende roesgevoel." De innerlijke strijd begon: het hunkeren naar nóg een glas en nóg een nam steeds meer toe. Als ze zich voornam een tijdje niet meer te drinken(wat nooit lukte), werd ze treurig: een gevoel van leegte, een geweldige heimwee naar iets ombestemds overviel haar. Door de stress op haar halftijdse job werd het een vrijwel dagelijkse gewoonte om naar de fles te grijpen. "Elke spanning, elke plotse emotie(vreugde of verdriet) gaf aanleiding tot een soort inwendige trilling waarvoor de rush naar de fles de uitkomst leek." Aanvankelijk waren het slechts 2 tot 3 slokken per dag, maar weldra werd de hoeveelheid groter en af en toe begon ze naar iets sterkers te grijpen: whisky. Haar man wist hier helemaal niets van. Ze verstopte heel wat flessen drank (in de keuken, omdat haar man daar toch nooit kwam). Ze dronk niet om de smaak, maar gewoon om spanningen, die ik al minder en minder aankon, te kalmeren. "Nu besef ik dat een bepaald feit slechts de aanleiding is, maar niet de oorzaak van het drinken. De oorzaak ligt in de innerlijke gesteldheid van de mens zelf; in het niet aankunnen van het leven. Het opstapelen van frustratiegevoelens in plaats van ze op een positieve wijze af te reageren, veroorzaakt een zodanige innerlijke geladenheid, dat je op een bepaalde dag vóór of door iets begeeft." Na een film te zien op tv over een alcoholiste(ze herkende zichzelf volledig in het hoofdpersonage), probeerde ze haar moed te verzamelen om ook met een A.A. groep contact op te nemen. Maar wegens gebrek aan wilskracht en doorzettingsvermogen werd dat helaas geen realiteit. In die tijd dronk ze al behoorlijk veel: een halve fles whisky per dag en soms durfde ze erna nog een paar slokjes sherry te drinken. Regelmatig had ze te kampen met black-outs, dat kon zo niet meer verder, vond ze. Ze laste opnieuw een 'droge' periode in, maar na enkele dagen greep ze dan toch weer naar het eerste glas, zichzelf wijsmakend dat het maar voor één keer was en dat het daarbij zou blijven. Geniepig maar zeker schreed de verslaving dan ook verder. Veerle besefte dat iedere poging tot vermindering na enkele dagen een stijging tot gevolg had. Steeds keek ze uit naar een nieuwe gelegenheid om te drinken, daarom nodigde ze uitzonderlijk veel mensen uit om iets te komen drinken. Haar man ging meer en meer ten onder door haar groeiende agressiviteit, maar had nog steeds niets door. Ze had heel veel schuldgevoelens maar toen ze later opgenomen werd stak ze alle schuld op haar echtgenoot. Gedurende de eerste maanden had ze zelf dan weer schuldgevoelens, maar de vierde maand bracht haar vrede. Veerle voelde zich steeds meer dieper en dieper wegzinken, ze besefte dat ze het alleen moest kunnen, alleen de eerste stap zetten. Ondertussen had ze geen enkele controle meer over haar gevoelens en gedragingen. Met niemand kon of durfde ze over haar probleem te praten, de isolatie werd volledig. Op een avond zag ze het echt niet meer zitten en heeft uiteindelijk al haar moed bijeen kunnen verzamelen om naar de A.A. te telefoneren. Ze werd geholpen en volgde daarna groepsgesprekken die haar heel goed deden, want voor de eerste keer kon ze openlijk met mensen praten over alcohol. Eerst had Veerle angst om uitgelachen te worden, dat was ook een bijkomende reden geweest waarom ze niet eerder contact opnam met de A.A., maar alle leden hadden ooit in dezelfde situatie vertoefd en begrepen haar dan ook ten volle. (De leden zijn ex-verslaafde drinkers die andere verslaafden helpen om op te houden met drinken)Dankzij de Twaalf Stappen (zie bijlage) van Al-Anon,geraakte ze uit haar verslaving aan alcoholhoudende dranken. Ze besloot ook dat een alcoholist niet geholpen kan worden als hij niet volledig eerlijk is. Bovendien merkte ze op dat de partner niet de geschikte persoon is om de verslaafde te helpen. Eerst en vooral heeft hij -op enkele uitzonderingen na- zelf geen inzicht in het probleem, is zelf beschaamd wegens zijn drinkende partner en zal dus meehelpen om de zaak te verdoezelen in plaats van de geschikte hulp in te roepen. Ten tweede durft de verslaafde nog het minst van al eerlijk te zijn tegenover zijn partner, omdat hij/zij vreest deze te verliezen. "Om van alcoholverslaving af te geraken moet je eerst en vooral een mentaliteitsverandering ondergaan, je leert anders te redeneren, je krijgt een totaal ander beeld van alcohol, van de maatschappij… kortom alles." schreef Veerle. "Toen ik weer met beide voeten op de grond stond, haatte ik alcohol en wenste nooit meer te drinken, op den duur leert een alcoholist alcohol niet te ontwijken maar er naast te leven." Ze ondervond dat vrijwel elke alcoholist drie soorten problemen heeft: 1. de problemen (psychische, sociale, familiale, seksuele, enz.) die bestaan vóór hij/zij begint te drinken
2. de alcoholverslaving; 3. de problemen die het gevolg zijn van zijn abnormale drinkpatroon. Een stelregel van de A.A. die iedere alcoholist moet onthouden, volgens Veerle, is de volgende: je moet leren aanvaarden wat wij niet kunnen veranderen, leren de nodige moed op te brengen om te veranderen wat wij wel kunnen veranderen en het vereiste inzicht verwerven om het mogelijke van het onmogelijke te onderscheiden. (Ook het onderscheid kunnen maken tussen realiteit en fictie). Ik vond haar het duidelijkste vb en heb haar dan ook vergeleken met een alcoholist in theorie, het volgende is zeker terug te vinden in haar verhaal: - heimelijk drinken - voortdurend uitkijken naar het moment dat er weer alcohol gedronken kan worden - manifesteren van schuldgevoelens - er worden toespelingen op het onderwerp alcohol, vooral als men nuchter is, in het gesprek vermeden - reeds in een vrij vroeg stadium van de afhankelijkheid kunnen 'black-outs' optreden
Bovendien heeft alcoholisme vrijwel altijd ook een psychische oorzaak. Op de een of andere manier is het evenwicht tussen lichamelijk en geestelijk welzijn bij een patiënt(e) verstoord. Een psychische oorzaak brengt hem/haar tot drinken en het lichaam reageert daarop door overgevoelig te worden. Zodra dit het geval is, doen zich symptomen voor, die men bij elke alcoholpatiënt onmiddellijk kan waarnemen. Ik noem er enkelen: Zij hebben hun drinken niet meer onder controle en blijven drinken, ook al valt er niets meer te "vieren" of nergens meer over te treuren. Zij drinken op tijden, dat zij zouden moeten werken. Vaak weten zij, als zij weer nuchter zijn, niet meer wat zij in dronken toestand hebben gedaan
Zij hebben 's morgens drank nodig om aan het werk te kunnen gaan. Zij zéggen. dat zij de drank best kunnen laten staan, maar zij doen het niet of houden het niet vol. Werk en gezin worden verwaarloosd voor drank. Alcoholici worden stuurloos, verbitterd, eenzaam. Werkstuk alcohol internet, geen datum werkstuk. 'Slijter moet zelfs concurreren met tuincentrum' Branchevereniging VNSW wil strengere wetgeving 'Slijter moet zelfs concurreren met tuincentrum' Het zijn geen gemakkelijke tijden voor de slijter. Klanten kopen bier en wijn steeds vaker bij de supermarkt. Zelfs tuincentra bieden tegenwoordig flessen Glühwein te koop aan. En vakantiegangers laden in Luxemburg hun kofferbak vol met dozen gedestilleerd dranken. De concurrentie is moordend, zegt Huib Kalkman, eigenaar van een slijterij in Tilburg en vice-voorzitter van de Verenigde
Nederlandse Slijters-Wijnhandelaren (VNSW). Maar service, vakkennis en een aangescherpte Drank- en Horecawet kunnen volgens hem ervoor zorgen dat de slijter het redt. Huib Kalkman ziet het de laatste tijd steeds vaker: slagers die behalve biefstuk ook wijn verkopen, benzinestations met een uitgebreid assortiment bier en wijn en zelfs tuincentra die hun klanten in een Kerststemming trachten te brengen door Glühwein te verkopen. Slijters hebben hun aandeel in de verkoop van bier en wijn de afgelopen jaren gestaag zien slinken. Andere branches roeren zich nadrukkelijk in deze markt. De slijters hebben wel het alleenrecht op verkoop van gedestilleerd voor thuisgebruik, maar het aantal liefhebbers van sterke drank is de afgelopen jaren gedaald. De consumptie van bier en wijn groeit daarentegen, maar die dranken neemt de klant tegenwoordig steeds vaker mee uit de schappen van de supermarkten. De grootgrutters hebben met de verkoop van bier inmiddels een marktaandeel van 74 procent verworven. Bij wijn is dat 61 procent. En dat aandeel wordt steeds groter, zegt Kalkman, die met zijn winkel in de

Tilburgse wijk de Blaak tegenover een supermarkt is gevestigd. Die ontwikkeling vormt niet de enige bedreiging voor de slijtersbranche. Het wegvallen van de binnengrenzen in de Europese Unie in 1994 betekende met name voor de slijters in de grensstreken een domper. In de ons omringende landen zijn de prijzen van drank een stuk lager. Kalkman:Ik las in een
onderzoeksrapport dat 27 procent van de consumenten in de grensstreek drank over de grens koopt. Dat is natuurlijk niet niks. Maar ook Nederlanders uit andere delen van het land nemen tijdens hun vakantie in het buitenland de gelegenheid te baat om voordelig in te slaan. Ik had hier pas een meneer in de winkel die in de Elzas 120 flessen Pinot-Gris had gekocht. Dat scheelt hem zo'n 900 gulden, zegt de Tilburgse slijter. Concentraties
Bij al die ontwikkelingen is het niet verwonderlijk dat steeds meer slijters zich aansluiten bij een commercieel samenwerkingsverband, zoals een franchiseorganisatie. De kleine zelfstandige slijter voelt zich bedreigd, het grootwinkelbedrijf rukt op. De vignetten van onder meer Gall & Gall, Mitra, Cheers en de Gulle Bottelier duiken steeds vaker op in het straatbeeld. De slijtersbranche wordt door al die concentraties uitgehold, vindt Kalkman. Als binnenkort de fusie tussen de drie groothandels GDT, Delcave en NCK/Van Gastel/Hoekstra een feit is, dreigt er een verdere verschraling van het aanbod. Maar volgens de vice-voorzitter van de VNSW is er ook reden tot hoop. Die ontwikkelingen bieden ook kansen voor de slijter. Hij beschikt over vakkennis en hij kan veel betere service verlenen dan een supermarkt. Kalkman meent dat slijters zich kunnen onderscheiden met extra aandacht voor de klant. Als hier iemand in de zaak komt die 's avonds gasten krijgt voor een etentje met -laten we zeggen- struisvogelbiefstuk, dan kan ik hem
adviseren welke wijn daar het beste bij past en waarom. Kan hij weer aan zijn gasten vertellen waarom hij deze wijn heeft uitgekozen. Zo'n klant komt terug. Kalkman heeft de uren waarop zijn winkel is geopend niet aangepast aan de verruimde openingstijden van de supermarkt tegenover hem, maar hij zorgt er wel voor dat klanten hem 's avonds en in het weekeinde kunnen vinden. Vorige week had ik de tapinstallaties geleverd voor een trouwfeest op zaterdagavond. Ik laat dan het nummer van mijn mobiele telefoon achter, zodat mensen me kunnen bellen als er iets mis is met de tap. Dat geeft ze een gerust gevoel. Hij heeft met zijn nummer ook in de wijkkrant geadverteerd, zodat mensen die 's avonds op hun feestje onverwacht door hun wijnvoorraad heen zijn hem kunnen
bellen. Ook maakt hij tegenwoordig zelf speciale etiketten, bijvoorbeeld voor bedrijven die relaties graag een fles wijn met hun eigen logo willen aanbieden. Leeftijdsgrens
De VNSW, die met 900 leden ongeveer 60 procent van de zelfstandige slijters verenigt, is bovendien hoopvol gestemd door het kabinetsvoorstel voor de nieuwe Drank- en Horecawet. Minister Borst van Volksgezondheid wil de verkoop van alcohol aan striktere regels binden, onder meer door de instelling van een leeftijdsgrens van 18 jaar. Daardoor zou er een einde komen aan een volgens de slijtersorganisatie merkwaardige ongelijkheid. Kalkman: Als hier iemand van 17 de winkel binnenstapt, dan mag ik die zelfs geen flesje mineraalwater verkopen. Ik mag namelijk alleen aan mensen van 18 jaar en ouder verkopen. Maar hij kan wel bij de supermarkt aan de overkant bier en wijn kopen. Want daar geldt een leeftijdsgrens van 16 jaar voor alcohol. Volgens Kalkman is het hoog tijd dat er één leeftijdsgrens wordt ingesteld voor de verkoop van alcohol. En dat er ook wordt gecontroleerd op naleving, want daar ontbreekt het volgens hem aan. Er wordt veel te veel gedoogd. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de verkoop van alcohol door benzinestations. Die mogen dat alleen doen als ze zich houden aan de winkeltijden, maar met die beperking wordt volgens Kalkman vaak de hand gelicht. Het kabinet wil in de nieuwe wet ook het aantal verkooppunten beperken, zodat in de toekomst mogelijk helemaal geen drank meer verkrijgbaar zal zijn bij benzinestations. Gedragscode Kalkman verwacht dat ook het besluit van de VNSW om de steun aan de gedragscode voor alcoholhoudende dranken in te trekken, zal leiden tot een strengere wet- en regelgeving. Die code werd in 1990 ondertekend door onder anderen fabrikanten, importeurs, levensmiddelenhandel en slijters en is bedoeld om drankmisbruik tegen te gaan. Dat gebeurt bijvoorbeeld door leuzen in reclames die de consument oproepen met mate te drinken. Ook is in de code opgenomen dat de branche geen gratis drank mag aanbieden aan klanten. De organisaties wilden met die zelfregulering voorkomen dat het kabinet met allerlei wettelijke beperkingen zou komen, bijvoorbeeld met een algeheel reclameverbod. De VNSW meent echter dat de code de afgelopen jaren sterk aan betekenis heeft ingeboet. Zo werken grootwinkelbedrijven steeds vaker met stuntaanbiedingen, een ontwikkeling die de slijtersorganisatie een doorn in het oog is. De VNSW besloot begin november dan ook om zich terug te trekken. Dat zou er toe kunnen leiden dat de strengere regelgeving op bijvoorbeeld het gebied van reclame er toch zal komen: geen advertenties meer van grootwinkelbedrijven met stuntaanbiedingen. En dat zou wel eens tot gevolg kunnen hebben dat de slijters weer een centrale rol krijgen in de verkoop van alcohol. Volgens Kalkman is dat een goede zaak, want slijters hebben veel eerder in de gaten wanneer drankgebruik omslaat in drankmisbruik. Die cassière in de supermarkt heeft geen zicht op dat soort dingen. Kalkman hoopt dat Nederland weer een goed gereguleerde alcoholbranche krijgt. Dat is goed voor de volksgezondheid. En voor de slijter. Paul van der Bijl Nederland gaf vorig jaar per hoofd van de bevolking gemiddeld 352 gulden uit aan alcoholische dranken. In 1995 was dat nog 345 gulden. In totaal werd in 1996 aan alcoholhoudende dranken 5,45 miljard gulden uitgegeven, inclusief accijns en btw. Aan bier spendeerde de klant het meeste (39 procent), gevolgd door gedestilleerd (31 procent) en wijn (30 procent). In die laatste categorie vallen ook port, sherry en vermout. In de slijtersbranche liggen de verhoudingen in de bestedingen anders, omdat verkoop van gedestilleerd voor thuisverbruik volgens de wet alleen via de slijterijen mag plaatsvinden. Driekwart van de bestedingen bij de slijters betreft dan ook gedestilleerde dranken. Wijn is goed voor 20 procent, bier maakt 13 procent van de bestedingen uit. 'Voordelen' van drinken en uitgaan
Jongeren die drinken en uitgaan hebben meer en hechtere vriendschappen, lopen vóór wat betreft het aangaan van intieme relaties en voelen zich minder vaak alleen. Ook stellen ze zich onafhankelijker op tegenover hun ouders en andere volwassenen. Volgens Engels is vooral het uitgaan de reden waarom ze meer sociale contacten hebben. Jongeren die vooral thuis drinken hebben niet de sociale voordelen die het drinken in cafés en disco's wel heeft. Vooral in kroegen
Het overgrote deel van de alcoholconsumptie (80%) door jongeren vindt plaats in kroegen, disco's en op feestjes. Bij volwassenen is het omgekeerd: tachtig procent van de alcohol die zij drinken, wordt thuis gedronken. Jongeren drinken niet om hun problemen van zich af te zetten, zoals vaak wordt aangenomen. Alleen bij de jonge mannelijke 'thuisdrinkers' wordt gedronken om gevoelens van stress en gebrek aan zelfvertrouwen te vergeten. Manieren van gebruik
Als je een glas pure alcohol zou drinken, zou je dood gaan, want alcohol is eigenlijk vergif. Alcohol wordt dus verdund gedronken. Er zijn drie soorten alcoholhoudende dranken: bier, wijn & sterke drank (gedistilleerd). In elk soort zit ook een ander percentage alcohol: in bier 5%, in wijn gemiddeld 12% en in sterke drank 35% pure alcohol. Hoe hoger het alcoholpercentage, hoe kleiner het glas. Als de drank in het daarvoor bestemde glas wordt geschonken, dan zit er in elk glas vrijwel evenveel pure alcohol, namelijk 12 gram. Met een pilsje krijg je dus evenveel pure alcohol binnen als een glas wijn of sterke drank. Naast deze standaarddranken drinken vooral jongeren vaak een mix van alcoholhoudende en alcoholvrije dranken, zogenaamd cocktails. Bekende mixdranken zijn: cola-rum, tomatensap-wodka (Bloody Mary), en pils-jonge jenever (kopstoot). Effecten op je lichaam

Wat voelt de gebruiker? De alcohol die je drinkt komt via de mond en slokdarm in de maag. Een heel klein deel wordt daar omgezet. De rest komt onverteerd, in pure vorm, in het bloed terecht en dus ook in onze hersenen. Wanneer alcohol bij de hersenen komt, worden die eerst een beetje verdoofd. De uitwerking die alcohol heeft op de hersenen, noemen we een roes. Het gedeelte van de hersenen waarin de angstgevoelens en remmingen zich bevinden, worden als eerst verdoofd. Na het drinken van 2 à 3 glazen alcohol kom je in een lichte roes. Je voelt je dan meer ontspannen en je bent minder verlegen. Ook zie je meer kleur en je word vrolijker. Als je meer drinkt dan enkele glazen, verandert je stemming en gedrag duidelijk. Je komt van een lichte in een zware roes. Je gedrag wordt emotioneler en je gaat jezelf overschatten. Tegelijkertijd heb je moeite om situaties te beoordelen en je reactievermogen is al aardig teruggelopen. De coördinatie van je spieren is aangetast en links van je gezichtsas kun je minder zien (tunneleffect). De kans op misselijkheid en braken word groter. Ook zie je dubbel en je zweet, je krijgt rode ogen. Bij meer dan 10 glazen alcohol raken je zintuigen verdoofd. Je bent totaal in de war. Tegen de 4 promille (ongeveer 13 glazen voor vrouwen en 19 glazen voor mannen) wordt de kans op bewusteloosheid zeer groot. Vanaf hier ontstaat levensgevaar. Je kunt in coma raken en uiteindelijk sterven aan demping van het centrale zenuwstelsel, omdat de ademhalingscentra in de hersenen verlamd raken. De aanwezigheid van voedsel vertraagd de opname van alcohol in het bloed, dus drank werkt dus sneller op een lege maag dan na het eten. Koolzuur versnelt nog eens de opname van alcohol. Cola-rum heeft dus een sneller effect dan alleen rum. De volgende dag kunnen mensen last hebben van een aantal ziekteverschijnselen, zoals: hevige hoofdpijn, braken en misselijkheid. Die ziekteverschijnselen noemen we een kater. Een leuke benaming voor wat eigenlijk een acute alcoholvergiftiging. Het enige orgaan dat alcohol onschadelijk maakt in ons lichaam is de lever. Dit orgaan kan maar weinig alcohol tegelijk afbreken. Voor elk glas is ongeveer anderhalf uur nodig. Daarom duurt het zolang voordat alle alcohol is afgebroken. De kans bestaat dus dat iemand die de vorige avond veel alcohol gedronken heeft, de volgende morgen nog onder invloed is. Risico's van gebruik
Allereerst is teveel alcohol drinken schadelijk voor een aantal organen. Bij een flinke dronkenschap bijvoorbeeld, worden hersencellen afgebroken. Gelukkig is een dronkenschap niet desastreus. Maar bij langdurig overmatig gebruik gaan de hersenen wel minder goed functioneren. Vooral de functie van het kortetermijn geheugen raakt beschadigd. Dit komt onder andere doordat de opname van vitamine B verminderd wordt. Deze ziekte heet het Korsakoff Syndroom, Ook jonge mensen die veel drinken kunnen deze ziekte krijgen. Het orgaan dat het eerste last krijgt van teveel alcohol, is de maag. Alcohol is een ontvettende stof en kan dus het beschermlaagje van je maag, het maagslijmvlies, aantasten. Je kunt last krijgen van brandend maagzuur. Het komt doordat de maagwand het zo zwaar het verduren heeft dat er kleine bloedinkjes optreden. Ook je lever heeft last van teveel alcohol. Als de lever te vaak ingeschakeld wordt, vergroten de levercellen op den duur. Er kunnen ontstekingen ontstaan en de bloedvaten van de lever komen in de knel. De lever is dan te vet en gaat opzetten, waardoor hij minder goed werkt. Als je dan niet met drinken stopt, kunnen er gedeeltes in de lever afsterven. Dit heet levercirrose of leververharding. De lever doet zijn werk niet meer en giftige stoffen blijven in je bloed zitten en beschadigen andere organen. Voor kinderen is alcohol drinken extra risicovol. De lever is namelijk pas volgroeid als iemand 23 is. Kinderen hebben dus een kleinere lever dan volwassenen en zullen daarom eerder de effecten van alcohol merken. Maar de lever loopt ook een grotere kans op beschadiging. Er is ook een relatie tussen alcohol en hart- en vaatziekten. Teveel alcohol heeft een bloeddrukverhogend effect. Tegelijk heeft alcohol een negatief effect op de spieren in ons lichaam, dus ook op de hartspier. Nog even dit... De stof alcohol is weliswaar giftig, maar als je met mate gebruikt kan het ook gunstige effecten hebben op je lichaam. Als oudere mensen last hebben van bloedvaten die verkalken, zorgt een kleine hoeveelheid alcohol ervoor dat de bloedvaten wijder worden en het bloed er dus beter doorheen kan stromen. Er is wetenschappelijk bewezen dat alcohol helpt om een hartinfarct te voorkomen. Onder matige drinkers komen dan ook minder hartinfarcten voor dan bij niet-drinkers. Jongeren en genotmiddelen
Onderzoek
Alcohol is het genotmiddel dat door jongeren het meest gebruikt wordt. Het alcohol gebruik stijgt sterk vanaf het dertiende jaar. Ruim 60% van de jongeren van 15 jaar en ouder drinkt regelmatig. Meisjes zijn de laatste jaren steeds meer gaan drinken. Er bestaat nu nog slechts weinig verschil tussen jongens en meisjes. Ook voor alcohol geldt dat jongeren hier eerder mee beginnen en dat degenen die drinken hun consumptie hebben verhoogd. Alcohol naar leeftijd leeftijd Ooit gebruikt (% van de jongeren) Brief aan een alcoholiste Als ik aan de overkant van de straat woonde en u dapper maar wanhopig tegen uw kwaal zou zien vechten en dan soms met u zou spreken, wanneer u me onmogelijk kon ontwijken, dan zou ik niet durven zeggen, wat ik nu wil zeggen. U zou het me ook niet laten zeggen, want u zou bang voor me zijn. U zou denken, dat ik meedoe aan die samenzwering van alles en iedereen tegen u. U zou het me kwalijk nemen, dat ik vermoed hoezeer u in het geheim door angst wordt gefolterd. Als we elkaar recht in de ogen keken, zou ik niet weten hoe u te vertellen. dat ik u zeer sympathiek vind. Ik zou u niet kunnen zeggen, dat ik in u niets verachtelijks of belachelijks vind. Niets dat een zedenpreek waard is. Want u zou me niet laten spreken over uw noodlottige ziekte. We zouden allebei doen alsof er niets aan de hand was. Dus moet ik u wel schrijven. In de vorm van een brief, die ik op een veilige plaats leg waar u hem zult vinden, waar u hem voor uw familie verborgen kunt houden en dan lezen. U en ik hebben om mee te beginnen één ding gemeen, we weten beiden, dat uw drankzucht u in het geheim dodelijk ongerust maakt. U kunt jong zijn of oud, studente, moeder, zakenvrouw, echtgenote van een vooraanstaand burger of grootmoeder met een bezadigd uiterlijk. U kunt extrovert zijn en overal leven in de brouwerij brengen of een teruggetrokken aard hebben die zich uit een fles moed moet indrinken voor u iets durft ondernemen. Misschien drinkt u al maanden, misschien ook al vele jaren. Als iemand u een alcoholisten zou noemen, zou u dat heftig tegenspreken. Maar in uw binnenste vraagt u zich af of u dat inderdaad bent. Ik zou u daarop direct kunnen antwoorden dat de kans dat u alcoholisten bent groot is, als u meer drinkt dan u wilt toegeven. Wanneer ik het woord alcoholisten gebruik, bedoel ik daarmee iemand, die aan een ziekte lijdt. Een ziekte die geleidelijk erger wordt, waarbij de wereld van de patiënt voortdurend nauwer wordt, totdat ze nergens anders meer naar verlangt en er niets anders meer voor haar (of hem) bestaat dan alcohol. Omdat u een vrouw bent, drinkt u wellicht in het diepste geheim. U hebt al het mogelijke gedaan om het voor iedereen verborgen te houden, ook voor uzelf. Misschien bent u daarin geslaagd. Wie weet is er - nog - niemand die door heeft dat u ooit drank gebruikt. Het is immers zó, dat u in het openbaar niet eens één glas durft te drinken, omdat u weet dat het eerste glaasje de misstap is bovenaan een hoge trap en dat u dan onvermijdelijk steeds weer naar beneden dondert. Misschien bent u een "slaapkamerdrinkster" en leest u mijn brief nu in uw eigen kamer, waarin u van plan bent om naar de fles te grijpen. Een fles die verstopt is onder uw fijne ondergoed of in een onschuldige hoededoos op de bovenste plank. Misschien koesteren uw familieleden nog niet de minste argwaan over uw vaak voorkomende "hoofdpijn". Aan de andere kant is het ook mogelijk, dat u een van die schaduwen bent die hun leven slijten in het halfduister van bars of andere drankgelegenheden. Misschien bent u wel het probleem van de buurt of het schandaal van de stad. Misschien heeft uw familie u al opgegeven en getroosten zelfs uw kinderen zich niet meer de moeite verontschuldigingen voor u te bedenken. Misschien hebt u zelfs uw familie verloren, omdat u het drinken niet meer kon laten. Maar in welk stadium u zich ook bevindt, er is hoop voor u..... nu en hier. Verwijt en schande zijn misplaatst. De smeekbeden en beschuldigingen die aan u worden gericht, verdient u niet. Al hoort u het nog zo vaak: "Als je van ons hield, zou je ermee uitscheiden", "Jij denkt alleen maar aan jezelf" of: "Je moest je schamen, jij met al je kennis en mogelijkheden". Nee, u bent géén zelfzuchtig, zedeloos monster. U bent helemaal het tegenovergestelde. U bent een vrouw die door en door ziek is. Als u dit eenmaal inziet, moet u ook het feit aanvaarden, dat u geen schuld treft. Als u toegeeft, dat u alcoholisten bent, verdient u het niet te worden beschuldigd of gestraft (buiten de onmenselijke straf die u zichzelf al die tijd al hebt opgelegd). U hoeft alleen maar te erkennen, dat u ziek bent. Uw ziekte is gevaarlijk. Hij kan alles verwoesten waarmee hij in aanraking komt. Als uw ziekte niet wordt gestuit kan hij lichaam en geest van zijn slachtoffer kapot maken. Maar ü hebt daar niet meer schuld aan dan aan b.v. hooikoorts of suikerziekte. Alcohol is vergif voor u, als u alcoholisten bent. U staat niet alleen tegenover de onbeschrijflijke foltering die alcoholisme heet. Er zijn vele duizenden vrouwen zoals u die zich in een vroeg of gevorderd stadium van geleidelijke ondergang bevinden. Alleen in de Verenigde Staten van Amerika zijn er al meer dan 4 miljoen probleemdrinkers. Hiervan zijn er naar schatting 650.000 vrouwen. Als we aannemen dat dit in Nederland ongeveer net zo is, komen we op zo ongeveer 50.000 vrouwen. Nauwkeurige getallen zijn moeilijk, omdat vrouwen en vooral huisvrouwen, hun toestand beter verborgen kunnen houden dan mannen. Tenminste, gedurende enige tijd. Maar de vrouwelijke alcoholist lijdt heviger dan de man. De veroordeling door een onwetende maatschappij is in haar geval nog zwaarder. Ik zou wensen dat dit louter theorie was, maar ik weet dat dit niet zo is. Het oppervlakkige geklets waarmee mannelijke alcoholisten zich weten te isoleren, vindt men bij de vrouw als u pas als het werkelijke eigen wezen in het zieke lichaam bijna is gedood. Ik heb al heel wat vrouwelijke alcoholisten horen zeggen: "In mijn binnenste was ik helemaal dood. Niets kon er nog tot me doordringen of me helpen". Het valt de meeste vrouwen erg moeilijk, ook al is het maar tegenover zichzelf, te erkennen dat ze alcoholisten zijn. Toch is deze erkenning hun eerste stap op weg naar nuchterheid en geestelijke gezondheid. Als u deze eerste stap nog niet hebt gezet, laat me u dan helpen hem vandaag te zetten. Want áis u bereid bent toe te geven dat uw innerlijke verwarring en verwoesting de gevolgen zijn van alcohol isme bent u vatbaar voor hulp. Mijn brief aan u heeft de bedoeling u te vertellen dat u opnieuw mens kunt worden, hoe wanhopig ziek u ook bent en dat u weer een tamelijk normaal leven kunt gaan leiden. Eigenlijk zult u gaan vaststellen, dat dát leven veel gelukkiger zal zijn dan een doorsnee-bestaan. U zult niet terugkeren tot het leven dat u vroeger moest doorstaan toen u nog door drankzucht werd overweldigd. Dat leven was voor u niet goed genoeg. U probeerde aan uw teleurstelling en uw wanhoop te ontsnappen door ze in alcohol te verdrinken. Het leven waarover ik u verder wil vertellen, ligt aan de overkant van een zeer bijzondere ervaring. U kunt die vinden en worden wat God met u voorhad toen Hij u schiep. Ik wil het in deze brief met u hebben over de Anonieme Alcoholisten. Een gemeenschap die meer dan een miljoen wanhopige en verslagen mannen en vrouwen ertoe heeft gebracht het drinken voorgoed vaarwel te zeggen en aan hun leven een nieuwe richting en betekenis te geven. Als u bereid bent deze gemeenschap een kans te geven, dan zullen zij ervoor zorgen dat uw borrel van vandaag uw laatste zal zijn. Ze zal u bovendien een nieuwe levenswijze schenken tot uw grote vreugde en tot heil van iedereen uit uw omgeving. De manier waarop de A.A. werkt, wordt in het algemeen door het publiek niet goed begrepen en eigenlijk kan niemand het verstandelijk verklaren. Er zijn echter talloze bewijzen dat het werkt. Nadat u hebt toegegeven dat u machteloos staat tegenover de alcohol en dat u de wens hebt geholpen te worden, vraagt u een macht groter dan uzelf om uw leven in handen te nemen. Op een oppervlakkig niveau heeft dit niet veel om het lijf. Maar als deze vraag voortkomt uit diepe emoties (ondersteund door al uw lijden) wordt de sterkste kracht vrijgemaakt die een mens kan ervaren. De aanwezigheid van deze aldus aangevoelde macht is sterker dan de alcohol, die tot dan toe de allesoverheersende aandrang was, zelfs sterker dan liefde voor het gezin, zelfrespect en zelfs dan zelfbehoud. De A.A. leden kunnen deze overweldigende ervaring niet gemakkelijk onder woorden brengen. Dat hoeft ook niet, want de resultaten ervan zijn boven alle twijfel verheven. Niemand weet hóe het werkt, maar het werkt. Laten we even over uw geval praten. Om te beginnen, hoe bent u aan de alcohol verslaafd geraakt? Natuurlijk niet alleen uit dwarsheid of gemeenheid. De medische wetenschap en de psychiatrie hebben als vaststaand feit aangetoond, dat heel wat mensen uit emotionele redenen aan drankzucht lijden. Ikzelf heb twee vrouwen gekend, die alcoholisten werden, omdat ze hun kinderen hadden verloren en vele andere vrouwen, omdat hun man ze op een of andere wijze in de steek had gelaten. De meeste alcoholisten zijn perfectionisten en idealisten. Zij verwachten wonderen van het leven en als ze hun idealen niet kunnen verwerkelijken, kunnen zij hun teleurstelling en zichzelf niet onder de ogen zien. In tegenstelling tot wat anderen doorgaans aannemen, hebben alcoholisten een verschrikkelijk streng geweten. Zij trekken zich alles zo aan dat ze niet opgewassen zijn tegen de spanning en de druk van de zorgen. Wanneer een onwrikbaar geweten in botsing komt met het onvermogen om de zielsangst van zorgen en tobben aan te kunnen, staat de deur wagenwijd open voor drankmisbruik. Emotionele conflicten worden bij overgevoelige mensen zoals u zo ondraaglijk, dat hiervoor een uitweg die gelijk staat met zelfvernietiging wordt gezocht. Bij sommige alcoholisten brengt een in de kinderjaren ontstaan gevoel van minderwaardigheid de behoefte op gang naar een op lof en succes gerichte eigenwaan die nooit voldaan kan worden. Bij vrouwen kan dit leiden tot een drang naar vleierij. toegeeflijkheid en soms naar de wens voortdurend te leven in rozegeur en maneschijn. Teleurgesteld in haar buitensporige verlangen naar volmaaktheid. gaat zo'n verwarde vrouw soms geloof hechten aan de hersenschimmige beloften van de alcohol, de harteloze bedrieger. Waar deze grote emotionele spanningen samenvallen met een lichamelijke allergie is de ondergang als gevolg van drankmisbruik onvermijdelijk. De mensen drinken omdat ze ongelukkig zijn en zij zijn ongelukkig omdat ze drinken. En zo draait de vicieuze cirkel steeds maar door, totdat niemand meer kan zeggen waar de oorzaak ligt en waar het gevolg. De weg terug uit deze onpeilbare foltering moet zowel de emotionele drang als de lichamelijke ziekte omvatten. Psychiatrie en geneeskunde hebben in duizenden gevallen
samengewerkt en in sommige gevallen succes geboekt. Maar het aantal blijvende genezingen ligt bijna hopeloos laag. De alcoholist wordt het zorgenkind van de arts genoemd, omdat hij maar al te goed weet, dat het uitgeputte, langzaam zelfmoord plegende lichaam dat hij probeert te herstellen over een paar maanden weer bij hem terug keert in dezelfde of in nog ergere toestand. De positieve resultaten van de Anonieme Alcoholisten zijn daarentegen onverklaarbaar talrijk. Men schat dat ongeveer 75% van de alcoholisten, die bereid zijn het op de A.A.-manier te proberen, hiermee uiteindelijk succes hebben. Soms is het fantastisch eenvoudig. Volkomen ten einde raad roepen zij de hulp in van de A.A. en vanaf die dag raken zij geen glas meer aan. In andere gevallen volgen zij het programma dan weer wel en dan
weer niet.... maandenlang. Ik ken een jonge vrouw, die drie jaar lang probeerde volgens het programma te leven. Zelfs sommige A.A.-leden, die zich met haar bezighielden, geloofden op de duur niet meer dat zij nog een kans maakte. Maar zij hield hardnekkig vast aan haar overtuiging dat het haar uiteindelijk zou lukken op te houden met drinken. Op een avond verleden week ben ik naar haar derde "verjaardagsfeestje" geweest en heb haar de kaarsjes op haar taart zien uitblazen. Ze leek gewoon niet meer op de vrouw die zo veel lange jaren in schemertoestand hopeloos had gestreden. Toen zij voor het eerst van de A.A. hoorde, was zij al acht jaar aan de drank, vanaf haar negentiende. Haar familie had haar tenslotte opgegeven, want ze was steeds dieper gezonken, totdat ze helemaal buiten hun bereik was geraakt. Toen ze zevenentwintig was, zag ze eruit als veertig, dik, slordig en jankerig. Het was haast onmogelijk in dit grote, slanke meisje in haar elegante witte jurk het verfomfaaide, dikke mens te herkennen die drie jaar tevoren haar laatste borrel had gedronken. Onlangs is ze getrouwd met een schat van een man, die haar helemaal begrijpt en bewondert. Ze zeggen dat hun huwelijk een succes is en ik moet erkennen dat ze er helemaal naar uitziet. Een van de wonderen van A.A. is, dat het zowel het lichaam als het gemoedsleven en de geest herstelt. Het lijkt wel alsof vlees en haar opnieuw zijn gemaakt. Vrouwen die door verwaarlozing en drankmisbruik onaantrekkelijk waren geworden, stellen nu weer prijs op hun verzorgde uiterlijk. Eén van hen zei het zo: "Het leek net of God een nieuw portret van me schilderde". Ik vertelde u al dat u in een leven met het A.A.-programma meer dan een doorsnee-geluk kon vinden. Mensen die zich van de gruwelen van het alcoholisme hebben bevrijd, stralen meer vreugde uit dan ik ooit bij anderen heb ontmoet. Ze zijn niet onverschillig meer of geplaagd door verveling, het leven heeft hun felle belangstelling. Gelooft ü niet dat ü ooit zo gelukkig zal kunnen zijn... zonder enige drank? Dan zult u nieuwe betekenissen van het woord gelukkig gaan ontdekken. Aan de deur van een lokaal waar een A.A. groepsbijeenkomst wordt gehouden, is het eerste wat u hoort: gelach. Hartelijk en gul gelach van mensen die de totale verwoesting en ondergang voor ogen hebben gezien, niet één keer. maar vele jaren lang. Mensen die nu vrij zijn en onbevreesd. Kortom, de lach van mensen die Gods hand vasthouden en die zich veilig voelen. Dat is de grondslag van het optreden van de Anonieme Alcoholisten. En dat klinkt haast ongelooflijk in een wereld die bang is om van God in het alledaagse leven veel te verwachten. Volgens de A.A. is het enige dat de doorslag geeft voor uw nuchterheid, uw bereidwilligheid. Bereidheid om te erkennen dat u machteloos bent tegenover de alcohol en dat uw leven onbestuurbaar is geworden. En dan bereidheid om uw wil en uw leven toe te vertrouwen aan God, zoals u Hem ook aanvaardt. Dat is geen gemakkelijke bereidwilligheid, beslist niet. Die bereidwilligheid ontstaat pas voorbij de hulpeloosheid, op het punt waar " 's mensen uiterste ellende Gods kans wordt". Dit is zo'n diepe kreet om hulp dat uzelf meestal niet eens beseft dat het een gebed is. Totdat het wordt verhoord. Laat ik u als voorbeeld eens vertellen hoe een vriendin van me A.A. leerde kennen. Ik zal haar Nora noemen, want eigenlijk heet ze anders. A.A. verzekert volstrekte anonimiteit en u hoeft geen ogenblik te twijfelen aan de beloofde geheimhouding. Nora was als kind ongelukkig geweest in een ongelukkig gezin. Het was haar eigenlijk nooit erg voor de wind gegaan en zij geloofde ook niet dat dit ooit zou gebeuren. Naarmate ze opgroeide, volgde de ene tragedie na de andere en zij probeerde hieraan te ontsnappen door te drinken. Het eerste goede dat in haar leven kwam, was de liefde tussen haar en haar man. Kort nadat ze waren getrouwd, gaf Nora er zich rekenschap van dat ze alcoholisten was. Vóór haar huwelijk dacht zij dat ze dronk, omdat ze ongelukkig was. Maar nu ze gelukkig was, bleek ze nog steeds niet in staat om het drinken op te geven. Zij deed al het mogelijke om te voorkomen dat haar echtgenoot achter de waarheid zou komen. Maar haar drang naar alcohol was zo onbedwingbaar, dat ze zodra hij 's morgens van huis ging meerdere glazen naar binnen goot (Alcoholisten drinken vlugger dan andere mensen). Het grootste deel van de dag lag zij in bed en zij haatte zichzelf erom. Wanneer zij barstende hoofdpijn kreeg, legde zij een ijscompres op haar hoofd. Als haar man thuiskwam, schoof ze de ijszak vlug op haar kaak en zei dat ze kiespijn had. Natuurlijk ontdekte hij op de duur wat er aan de hand was. Hij smeekte haar hem te beloven, dat zij geen alcohol meer zou aanraken. Ze deed dat grif. Maar zodra ze weer alleen was. bleek ze niet bij machte om weerstand te bieden. Haar man liet de dokter komen, maar dat haalde niet veel uit. Ze verbleef meerdere malen in rusten herstellingsoorden, ook dit hielp niet. Nora vertelde me over deze tijd in haar leven toen ze me een paar dagen geleden 's avonds naar een A.A.-bijeenkomst in een districtsgevangenis reed. "Zelf heb ik nooit in de gevangenis gezeten", zei ze, "Maar van eenzame opsluiting weet ik alles af. Een alcoholist heeft tralies binnen in zijn eigen schedel. En achter die tralies slijt hij zijn bestaan in eenzame opsluiting". Deze ellende duurde jarenlang zonder een sprankje hoop. Totdat ze op een dag een auto ongeluk kreeg. De dokters vertelden haar man dat zij het er niet levend vanaf zou brengen. Maar tot ieders verbazing kwam ze er weer bovenop. Voor haar een bewijs temeer voor haar pech, want zij was het leven beu. Onderweg van de kliniek naar huis vertelde haar man haar dat ze een lange tijd in een kliniek moest worden opgenomen, voor hun beider bestwil. Zij antwoordde dat ze dit gewillig zou aanvaarden, omdat ze teveel van hem hield om hen beetje bij beetje te blijven vermoorden. Thuisgekomen werd ze onmiddellijk in bed gestopt. Ze vertelde dat ze toen voor de eerste keer in haar leven in haar diepste innerlijk God om hulp riep. "Als U me hoort, help me dan", meer zei ze niet. Nadat ze een tijdje had geslapen, vroeg ze haar man om een dokter te roepen. "Welke dokter?", vroeg hij, want er waren in de loop van haar chaotische leven al heel wat dokters op het toneel verschenen en weer verdwenen. Ze noemde de eerste de beste naam die haar te binnen schoot, een dokter die zij in jaren al niet meer had gezien. Een half uur later stond hij naast haar bed. Sedert zijn vorige poging was hij belang gaan stellen in A.A. Hij belde dan ook meteen het plaatselijke A.A.-bureau en binnen een uur stond er een vrouwelijk A.A.-lid aan de
deur. Sindsdien heeft Nora geen glas meer aangeraakt. Ze is ervan overtuigd, dat haar eenvoudig gebed is verhoord, zodra het over haar lippen kwam. Ze heeft er nooit aan getwijfeld, dat zij hierop blindelings kon vertrouwen. Zij is nu een vriendelijke en mooie vrouw geworden, die zich vrij en gelukkig voelt. Haar angst, haar gevoel van minderwaardigheid en haar bijgeloof dat ze voor het ongeluk was geboren, zijn helemaal verdwenen. Ze weet haar leven inhoud te geven door aktief te zijn en door haar grote belangstelling. Maar geen moment vergeet ze ooit, dat ze zichzelf en haar leven heeft toevertrouwd aan Gods leiding. Zij verliest nooit uit het oog, dat zij een ongeneeslijke alcoholiste is en dat één glaasje haar weer in het verderf zou storten. Ze vertelde me, dat ze elke avond voor het slapen gaan zegt: "Dank U God, omdat U me vandaag weer nuchter hebt gehouden". Om u te tonen hoe vèr de allergie bij sommige alcoholisten gaat, zou ik u de geschiedenis van een grootmoeder willen vertellen, we zullen haar Martha noemen. Zij dronk voor de eerste keer in haar leven een borrel toen zij negenenvijftig jaar was. Dat gebeurde op een bridgeavondje bij een paar nieuwe buren. De andere gasten dronken maar een paar glazen punch, maar Martha scheen er niet genoeg van te kunnen krijgen. De gastvrouw gaf haar inderdaad meerdere drankjes, want het leek vermakelijk om te zien hoe die fatsoenlijke, kleine dame van middelbare leeftijd zich plotseling aan de drank te buiten ging. Toen Martha's man Karei haar tenslotte kwam afhalen, was zij voor het gezelschap een vrolijke lastpost aan het worden. Karei bracht haar naar huis en stopte haar in bed, waar zij meteen in slaap viel. Juist op het ogenblik, dat ze wegdoezelde. zei ze: "Karel, wij hebben het beste van het leven gemist. Morgen ga ik voorjou een paar lekkere drankjes klaarmaken". De volgende morgen stapte Martha de slijterij binnen en kocht een fles rye Whisky. Haar bedoeling was om er één glaasje van te drinken voor haar gezondheid en de rest te bewaren voor cocktails om haar man te laten ervaren wat ze al die tijd hadden gemist. Maar het bleef niet bij die ene borrel, Martha dronk meteen de hele fles leeg. Ze was nu als alcoholisten volledig tot ontwikkeling gekomen, ze had alleen die eerste druppel nodig om op gang te komen. Vanaf die dag was zij een volkomen stuurloze probleemdrinkster. Eerst leek het koddig. dat dit een braaf huismoedertje kon overkomen. Maar na een maand al wisten Karei en zijzelf dat ze echt in moeilijkheden zat. Haar zoons begrepen er geen snars van. Wat met haar was gebeurd, klonk al te fantastisch. Toch was er geen twijfel aan haar alcoholisme, want zij taalde naar niets anders meer dan haar dagelijkse fles. De dominee bad voor haar. Haar schoondochters hielden hun kinderen buiten haar bereik. Haar dochter gaf haar een geneesmiddel, Antabuse, dat een afkeer naar sterke drank teweegbrengt. Dit kostte haar bijna het leven, toen zij alle waarschuwingen ten spijt. onmiddellijk daarna alcohol dronk. Er volgden zes afschuwelijke jaren. Als ze op geen andere manier aan geld kon komen, bedelde zij op straat. Zij verkocht haar kleren. bestal haar echtgenoot en werkte zelfs als schoonmaakster in een drankgelegenheid waar ze zich met drank liet betalen. Haar dieptepunt bereikte ze op de dag dat ze door de politie werd ingerekend wegens dronkenschap en openbare ordeverstoring. Toen ging zij geheel op eigen houtje naar een A.A.-bijeenkomst. Dit was voor haar het begin van de weg terug. Een groepsbijeenkomst van Anonieme Alcoholisten is voor iedereen een geweldige belevenis. Zelfs voor een niet-alcoholiste als ik. Men staat vooral verbaasd, dat er geen plechtig gedoe is. U vindt onder de aanwezigen zo wat alle bestaande mensentypes. Uitgezonderd zij die voor de eerste keer aanwezig zijn, lacht en praat iedereen. Ter bescherming van de anonimiteit worden alleen ,voornamen gebruikt. Het enige kenmerk waardoor de A.A. als groep zich van andere onderscheidt, is dat iedereen ongekend vriendelijk en hartelijk is tegenover al de anderen. Het lijkt wel of alle schuchterheid en valse schijn zijn afgelegd en de mensen spontaan handelen vanuit hun binnenste en niet vanuit behoedzaamheid. A.A.-leden hebben me verteld, dat zij zich op zo'n groepsbijeenkomst voor het eerst van hun leven echt thuis voelen. Begrijpelijk, want er is niemand die kritiek heeft, afkeurt, ergens van kan walgen of erdoor geschokt zijn. Hier vindt u volkomen begrip, want alle aanwezigen hebben soortgelijke kwellingen ondergaan. U hebt hier ook met mensen te doen, die u niet kunt misleiden met alibi's, uitvluchten en andere foefjes. Ze kennen alle kneepjes en zullen u dit met opgewekt gezicht ronduit vertellen. Het is een opluchting zich onder mensen te bevinden die zelf jarenlang in een doolhof van leugens en uitvluchten hebben geleefd. Het is net zo opbeurend als het ontdekken van een nieuw mensenras, zonder gemeenheid of valse trots. Net zo opwekkend alsof u zich bevond in een kamer vol mensen die uzelf zouden kunnen zijn in andere gedaanten. U weet, dat u erop kunt vertrouwen, dat zij u zullen zien zoals u bent, zonder u te veroordelen of schande over u te roepen. De A.A.-bijeenkomsten verlopen volgens een eenvoudig schema. In Californië bijvoorbeeld, wordt op een A.A.bijeenkomst ongeveer als volgt te werk gegaan: er wordt een deel voorgelezen uit het "grote boek" van de Anonieme Alcoholisten. Iemand treedt vrijwillig op als voorzitter om de vergadering te leiden. Hij kan beginnen met te zeggen: "Goede avond vrienden, Mijn naam is.... en ik ben alcoholist". Na iets te hebben verteld over zijn eigen ervaringen, stelt hij enige sprekers voor die hij heeft uitgekozen om iets over hun persoonlijke belevenissen te vertellen. Elke spreker, man of vrouw, vertelt hoe hij was, hoe hij nu is en wat er gebeurde op de reis tussen deze twee zijn toestanden. Zij vertellen hun verhaal met volkomen openhartigheid en dikwijls met veel humor. Een alcoholist, die voor het eerst zo'n vergadering meemaakt, is vaak helemaal ontredderd door de opluchting nu in onomwonden bewoordingen en lachend te horen praten over de meest afschuwelijke dingen, die meestal worden verdoezeld. Remmingen en tekortkomingen, die iemand zichzelf niet durft te erkennen, storten onder de invloed van deze doodeenvoudige therapie als kaartenhuisjes in elkaar. Als ik A.A.-leden vraag, hoe zij om hun vroeger lijden en ellende kunnen lachen, antwoorden zij: "wel, dit alles is niet mij overkomen, maar mijn ergste vijand". Dit is de gezondste manier om met het verleden te breken die ooit door enige therapie is bewerkstelligd. Het verleden was een opeenvolging van katers, maar als aan dit verleden vaarwel wordt gezegd, laat het geen katers of littekens achter. Aan het begin van de bijeenkomst kan een ogenblik stilzwijgend worden gebeden. Daarna staat iedereen op en zegt men gezamenlijk b.v. het Onze Vader of het gebed om gemoedsrust. Ik daag iedereen uit hieraan deel te nemen zonder ontroerd te zijn. Vervolgens wordt koffie rondgediend en kan men nog een uurtje gezellig napraten. Vele alcoholisten zijn maatschappelijk bankroet gegaan en A.A. biedt ze een gemakkelijke en plezierige gelegenheid om weer vriendschappen aan te knopen en ergens "thuis" te horen. Samenkomsten worden er elke dag wel ergens gehouden. Alleen al in Los Angeles zijn er elke avond zo'n vijfendertig groepsbijeenkomsten. Meestal zijn er iets meer mannen dan vrouwen. Er zijn ook bijeenkomsten voor alleen maar mannen, die zich vrijer voelen als er geen dames aanwezig zijn. Ook zijn er bijeenkomsten alleen voor vrouwen, deze worden vaak 's morgens of 's middags gehouden. Naast de gewone plaatsen waar groepen bijeenkomen, zijn er in vele steden nog clublokalen, waar vrienden samen kunnen eten, kaarten, lezen of gewoon maar wat praten (een geliefde bezigheid van alcoholisten na dit jarenlang uit de weg te zijn gegaan). Eigenlijk zijn alcoholisten op gezelligheid gestelde mensen, die zichzelf diep hebben gekwetst door hun betrekkingen met hun medemensen kapot te maken. Nu keren zij terug naar een toestand, waarin zij volkomen oprecht hun vertrouwen schenken en van anderen vertrouwen genieten. Het alcoholisme is een ongeneeslijke ziekte. Wie eraan lijdt, kan nooit opnieuw sociaal gaan drinken. Hij kan de allergie nooit meer kwijtraken, maar dankzij A.A. hoeft hij geen vrees te hebben. Hij behoeft zich voor de alcohol niet te verbergen of normale drinkers te vermijden. Het gaat erom altijd op zijn hoede te zijn voor dat éérste glaasje, altijd, een leven lang. A.A.'ers zeggen lachend: "Neem die eerste borrel niet en u zult er nooit meer een drinken". Dit kan iedereen, per dag. De A.A.-leden houden zich vast aan Gods aanwezigheid. Problemen die vroeger hun leven ondraaglijk maakten, kunnen nu worden opgelost, zodat hun herstel haast zonder enige inspanning vordert. Als u, lieve Vriendin, mijn brief tot hiertoe gelezen hebt, zult u weten hoe onbevooroordeeld ik tegenover u sta. De liefde die ik voor u voel is duizendvoudig vermenigvuldigd. Wat u nu te doen staat, is uw hand uitsteken naar die liefde die op u wacht. Op dit moment is de hulp voor u even dichtbij als de telefoon. In uw telefoonboek staat het nummer. Sla het na onder de A van Anonieme Alcoholisten. Vraag of een vrouw u kan komen bezoeken. U hoeft niemand anders te vertellen, dat u deze stap hebt genomen. Wanneer zij komt, hoeft u haar niets pijnlijks over uzelf te vertellen, eigenlijk hoeft u haar helemaal niet zo veel te vertellen. Zij weet alles over u... meer dan u over uzelf weet. Want ook zij heeft de weg die u hebt afgelegd, stapje voor stapje gevolgd, en zelfs nog verder. Zij is tot nuchterheid en een nuttig leven gekomen, een leven waarvan zij zich niet had kunnen voorstellen dat het voor haar was weggelegd. Als u de mogelijkheden vindt, die daar voor u open staan, zult u misschien ooit schrijven. Of beter nog, een andere vrouw zoeken en vinden, die het nodig heeft en het ook aan háár vertellen. Moge God u zegenen.