Waar komt onze kalender vandaan?

De Kalender Inleiding Iedereen heeft thuis waarschijnlijk wel een kalender hangen. Je hebt verschillende soorten kalenders, zoals de verjaardagskalender en natuurlijk de kalender die de datum aangeeft. Deze laatste kalender heeft een hele geschiedenis doorgemaakt, voordat deze uiteindelijk in de huidige vorm is ontstaan. Binnen andere culturen en religies worden ook andere soorten kalenders gebruikt. Tijdens de nu volgende les kom je het één en ander te weten over het ontstaan van onze huidige kalender en over de kalender binnen andere culturen/religies.Alle beschavingen hebben hun eigen kalender gekend, gebaseerd op bepaalde natuurlijke tijdeenheden. Maan- en zonnekalenders De oudste kalenders zijn de zonnekalender en de maankalender. Over de maankalender hebben wij 2 soorten informatie gevonden dus deze hebben wij allebei verwerkt
Maankalenders De eerste uitleg is dat ze zijn gemaakt naar aanleiding van speciale perioden, de synodische maand, dier 29,5306 dagen lang is. Men kon moeilijk maanden van 29,5 dagenin gaan voeren dus door afwisselend maanden van 29 en 30 dagen te gebruiken krijg je een jaar van 354 dagen. Twaalf synodische maanden, het maanjaar, tellen echter 354,367 dagen. Om de kalender bij de maanfasen te laten passen, moeten dus op bepaalde tijden schrikkeldagen worden ingevoegd. Een maankalender is volledig onafhankelijk van de jaarlijkse zonsomloop; een maanjaar is ongeveer 11 dagen korter dan een tropisch jaar, zodat het begin van het jaar zich ongeveer drie maal per eeuw door alle seizoenen heen beweegt. De tweede uitleg gaat over de sterrenkundige priesters in Babylonië, ze stelden zich een enorm grote denkbeeldige cirkel voor in de hemel. Deze cirkel stelt de baan voor die de zon binnen een jaar zou afleggen. (In die tijd dachten de geleerden namelijk nog dat de zon draaide en de aarde stilstond. De geleerden weten nu echter dat de aarde om de zon draait.) De denkbeeldige cirkel verdeelden de geleerden in 12 gedeeltes. De cirkel met de 12 vakken werd dierenriem (of zodiak) genoemd. In elk van die 12 vakken bevind zich een groep sterren. Iedere groep sterren kreeg zijn eigen naam en teken (bijvoorbeeld de sterrengroep vissen of boogschutter).Zoals al is vermeld deed volgens de sterrenkundigen de zon er een jaar over om de kringloop door de 12 vakken van de dierenriem te doorlopen. .De tijd die de zon nodig zou hebben om van het ene naar het andere sterrenbeeld te gaan duurde een bepaalde tijd.De maan verandert voortdurend van vorm. De maan kan volledig te zien zijn (volle maan), maar je kunt ook een halve maan zien of een maan die bijna niet meer zichtbaar is. Die verschillende vormen waarin de maan te zien is noemen we fasen.De tijd die de zon nodig zou hebben om van het ene naar het andere sterrenbeeld te gaan zou even lang duren als de tijd die de maan nodig heeft om al die vormen (fases) te doorlopen. Deze tijd werd maand genoemd. Het jaar kreeg uiteindelijk 360 dagen. Deze 360 dagen bestonden uit 12 gelijke maanden die alle 30 dagen hadden.De dierenriem wordt nog steeds gebruikt door astrologen om kaarten van de hemel te maken. Maar ook worden de tekens van de dierenriem nog steeds gebruikt om de toekomst te voorspellen.De Babyloniërs kenden veel macht toe aan de dierenriem die uit 12 tekens bestond. Daarom werden aan de dag en de nacht 12 uren toegewezen. De Babyloniërs gebruikten het getal 60 als standaardmaat. Dit getal kan namelijk door heel veel getallen worden gedeeld.Het aantal minuten in een uur werd dan ook vastgesteld op 60. Iedere minuut werd weer verdeeld in 60 seconden. Zonnekalender Dan heb je nog de zonnekalender.De zonnekalender berust op het tropische jaar, dat 365, 2422 dagen lang is. Als men het jaar 365 dagen laat hebben, beweegt het begin van het jaar in ca. 1500 jaar door alle jaargetijden heen (beweeglijk zonnejaar). Wil men het begin van het jaar in een vast jaargetijde laten vallen, dan moet men schrikkeldagen invoegen; men verkrijgt dan een vast zonnejaar. De ontwikkeling van de westerse kalender De tegenwoordig in een groot gedeelte van de wereld gevolgde tijdrekening gaat terug op de Romeinse kalender en heeft haar verbreiding vooral te danken aan haar functie als de christelijke kalender, die vooral tot doel had de regeling van de christelijke feestdagen (zie kerkelijk jaar), in het bijzonder voor het bepalen van de paasdatum. De Romeinse kalender De Romeinse republikeinse kalender, is waarschijnlijk voortgekomen uit een plaatselijke kalender, was in de 6de eeuw v.C. in principe een maankalender van 355 dagen. Om de seizoenen op hun plaats te houden werd eens in de twee jaar aan het einde van februari (aanvankelijk de laatste maand van het jaar; in 153 v.C. werd het begin van het jaar verplaatst naar de Kalender van Januarie) een Intercalans of Mercedonius genoemde periode van 27 of 28 dagen ingevoerd, waarvoor in de plaats de laatste vijf dagen van Februarie uitvielen. Doordat het gevormde gemiddelde jaar iets te lang was en door onregelmatige toepassing van de intercalatie geraakte deze kalender geleidelijk steeds meer uit de pas met de seizoenen. Overige kalenders De Egyptenaren De Egyptenaren begonnen met een jaar van 12 maanden met 360 dagen en kwamen er toen achter dat ze meer dagen nodig hadden om het jaar vol te maken. Aan het eind van het jaar werden vijf feestdagen toegevoegd; de nieuwe kalender van 365 dagen was echter nog niet helemaal juist. Een echt zonnejaar (de tijd die de aarde nodig heeft om rond de zon te draaien) duurt ongeveer 365,25 dagen. De Egyptische kalender raakte dus achter op de seizoenen door elk jaar een kwart dag te verliezen.
De Juliaanse kalender Uiteindelijk heeft de Romeinse keizer Julius Caesar een kalender ontworpen waarbij sprake was van een schrikkeljaar. Dit houdt in dat de gemiste kwart dag wordt ingehaald door eens in de vier jaar een dag in te voegen. Helaas bleven er dan nog steeds 11 minuten en 14 seconden over. Op een jaar is dit niet veel, maar op 128 jaar is het een volle dag. De oplossing werd gevonden in de vorm van de Gregoriaanse kalender. De Gregoriaans kalender De Gregoriaans kalender kreeg zijn naam van paus Gregorius X111. In 1582 bepaalde deze paus dat er 10 dagen moesten verdwijnen om het overschot van de Juliaanse kalender te verwijderen. De huidige Gregoriaans kalender meet de tijd extreem nauwkeurig; er wordt maar een dag per 44.000 jaar verloren. Religieuze kalenders De Joodse kalender De Joodse kalender gaat terug tot 3761 voor Christus. Dit is voor de Joden de dag van de schepping. De Joodse kalender is gebaseerd op maanstanden. Een joodse dag begint en eindigt bij zonsopgang. In de Tien Geboden wordt de zevende dag heilig verklaard. De Joden hebben de zaterdag de heilige dag verklaard (Sabbat). Deze dag is gewijd aan rust en godsdienst-oefening. De kalenderweek begint bij de Joden dan ook op zondag. De Hindoe kalender In India wordt de Hindoe kalender gebruikt in het religieuze leven en de Gregoriaans kalender in het alledaagse leven. Hindoes zien de wereld als een reeks tijdscycli. Een cyclus beslaat 12.000 goddelijke jaren. Een goddelijk jaar is 360 zonnejaren, dus een cyclus is 4.320.000 jaar. (360 keer 12.000) Duizend cycli zijn samen een kalpa. Een kalpa is een enkele dag in het leven van de god Brahma, de schepper van het universum. Het Islamitische jaar De moslimkalender begint op 16 juli 622 na Christus. Dit is de dag waarop de profeet Mohammed van Mekka naar Medina vluchtte om aan zijn vijanden te ontkomen. Deze reis staat bekend als de Hijrah en de kalender als de Hijri. Elke maand begint op nieuwe maan en het moslimjaar is 11 dagen korter dan het Gregoriaanse jaar. De belangrijkste maand op de moslimkalender is de Ramadan. Dit is de vastenmaand. Gedurende deze maand mogen moslims niet eten of drinken tussen zonsopgang en zonsondergang.