Productieproces suikerfabriek:
Inleiding:
Vrijdag 14 november zijn we met de klas naar de suikerfabriek gegaan. ’s Ochtends Op de fiets op weg naar de grote fabriek toe zagen we overal al vrachtwagens rijden. Eenmaal op het fabrieksterrein was het nog veel erger, je werd er bijna omver door gereden. Later werd het duidelijk, de campagne was in volle gang bezig en de bieten moeten immers aangevoerd blijven. Binnen in de fabriek kregen we eerst een film te zien over de campagne, daarna hebben we een rondleiding gekregen door een CSM medewerkster met alle informatie omtrent het productieproces. Ik ga in dit verslag dan ook het gehele productieproces beschrijven.
Productieproces:
Na bijna een heel jaar aan voorbereiding voor de campagne is de oogst suikerbieten gereed. In de maand september beginnen de vrachtwagens bieten binnen te rijden op het bedrijfsterrein. De berg bieten groeit met zo’n 1000 leveringen per dag. Elke lading wordt eerst geïnspecteerd en gewogen zodat de prijs die aan de boer betaald moet worden kan worden berekend.
In grote wastrommels worden de bieten alvast gewassen waarbij grond, bladeren en stenen verwijderd worden. Daarna worden de bieten stevig nagewassen. Vervolgens worden deze bieten op zeeven van het water gescheiden en gaan ze de bietenbunker in waar ze tot reepjes van 4 mm dikte worden gesneden. Nu moet het suiker nog uit de kleine reepjes gewonnen worden. Dit proces bestaat uit twee stappen: eerst worden de reepjes tot 70 graden Celsius verwamt zodat de celwanden suiker doorlaten. Daarna wordt het snijdsel door de diffusie toren gepompt waarna er heet water van boven op wordt gegooid. Het water neemt het suiker op en zo ontstaat er suikerwater.
Het suikerwater dat slechts 15% suiker bevat moet nu worden gezuiverd. Door middel van het toevoegen van kalkmelk slaan de niet-suikers neer. De kalk wordt daarna met koolzuurgas zelf ook neergeslagen. Via bezinkers en filters wordt de neerslag van het suiker gescheiden. Hierna blijft alleen helder sap over.
Via verdamping wordt uit het heldere sap het water verdampt. Er onstaat een diksap met een drogestof gehalte van 70%. Door het diksap in te dampen gaat de suiker langzaam kristalleren. Een voordeel hiervan is dat er geen verontreiningen in de suiker kunnen ontstaan. Via een opvangketel komen de kristallen in centrifuges waar het pure suiker wordt gescheiden van het stroop. In de laatste fase wordt de kristalmassa gewassen met water. De suiker verlaat de centrifuge en wordt opgevangen in een schudgoot.
De suiker wordt vervolgens gedroogd en gekoeld. Nu begint de verwerking van suiker, een deel wordt afgevoerd in vrachtauto’s en een ander deel verpakt in pakken van 1 kilo. Het resterende deel wordt gezeefd naar korrelgrote in het zeefstation. Alle suiker die niet afgevoerd is wordt opgeslagen in grote silo’s. Deze silo’s zijn uitgerust met klimaatbeheersing zodat de luchtvochtigheid en temperatuur optimaal zijn. Dit zodat de suiker erg lang houdbaar blijft en er het hele jaar voorraden blijven voor de verkoop.
Conclusie:
Het productie proces van suiker is niet erg ingewikkeld maar wel erg kapitaalintensief. Een verschrikkelijk grote fabriek is er nodig voor de productie van suiker. De campagne duurt slechts 3 maanden en de overige 9 maanden zijn er nodig om de gehele binnenkant van de fabriek te vervangen. Die verslijt in de 3 maanden van continue werken en produceren.
Al met al een erg duur productie proces, toch blijkt het winstgevend te zijn de fabriek staat er immers nog steeds.
REACTIES
1 seconde geleden