Onnatuurlijke zwangerschap

Stakende ooievaar Als je kind bent lijkt het zo gemakkelijk: de ooievaar brengt de baby. En over ongezonde baby's had je nog nooit nagedacht. Maar in werkelijkheid ligt het wel degelijk anders. Er zijn ouders die geen kinderen kunnen krijgen. Ze gaan dan zoeken naar de oorzaak. Doen we het niet goed? Hebben we te vaak of te weinig gevreeën? Is één van beide onvruchtbaar? Het lukt gewoon niet. Veel paren stappen vol radeloosheid naar de specialist, want die zou het toch moeten weten. Dan komt het paar in de “vruchtbaarheidsmolen”. Eerst zus proberen, dan zo. Wanneer een zwangerschap dan nog uitblijft, moeten er beslissingen genomen worden. Gaan we verder, of accepteren wij een leven zonder kinderen? Als we verder gaan, welke kiezen we dan? En welke voor- en nadelen zitten daaraan? Is het duur of wordt het gedeeltelijk of helemaal vergoed? Kortom, veel vragen om over na te denken. Maar de tijd tikt door. Is het misschien makkelijker om een kind te adopteren? Maar daar staan lange wachttijden voor, en het kind is dan niet ècht van jou. Is de toekomstige potentiële moeder onvruchtbaar of blijft de ovulatie uit? Dan zijn er verschillende mogelijkheden. Allereerst KIE, inseminatie met eigen zaad bij de baarmoedermond. Hierbij wordt op het vruchtbaarste moment van de cyclus het opgewerkte zaad geïnsemineerd aan het eind van de vagina bij de baarmoedermond. Als de vrouw een onregelmatige cyclus heeft of niet ovuleert, wordt met behulp van een hormoonpreparaat de cyclus geregeld. Lukt het niet, dan wordt er overgegaan op IUI. Dat is inseminatie met eigen zaad in de baarmoeder. Door middel van bloed- of urineonderzoek wordt bij de vrouw gemeten wanneer de LH-piek, dat de aanzet geeft tot een eisprong, optreedt. Het zaad wordt zo altijd op het vruchtbaarste moment van de cyclus geïnsemineerd. Zowel bij KIE als IUI produceert de man het zaad. Dit wordt bewerkt in het laboratorium. Bij KIE en IUI geschiedt de bevruchting en innesteling op de normale, in principe pijnloze wijze. KIE en IUI worden beide meestal vergoed door het ziekenfonds en de particuliere verzekeringsmaatschappijen. Dan is er nog een derde mogelijkheid: IVF, populair aangeduid als reageerbuisbevruchting. Eicellen van de moeder worden in kweekvloeistof samengebracht met de zaadcellen van de man waarna de bevruchting plaatsvindt. De bevruchte eicellen worden twee of drie dage na de punctie langs vaginale weg teruggeplaatst in de baarmoeder. Meestal worden er meerdere teruggeplaatst omdat dan de kans op zwangerschap toeneemt. De kans op meerlingzwangerschap met de daaraan verbonden complicaties wordt hierdoor wel groter. Is de toekomstige potentiële vader onvruchtbaar? Dan kan men overgaan op kunstmatige inseminatie met donorzaad (KID) De donor kan een bekende zijn, maar meestal is er spraken van anoniem donorschap. Voor anoniem donorschap kun je terecht bij de spermabank. Een rietje met diepgevroren donorzaad wordt kort voor de eisprong ontdooid en met behulp van een injectiespuit achter in de baarmoedermond gespoten. Als men hierbij niet zwanger wordt kan men overgaan tot IUI met donorzaad of IVF met donorzaad. De kosten van KID lopen per ziekenhuis sterk uiteen. Lukt een zwangerschap op deze manier niet dan kan men overgaan op draagmoederschap of adoptie. Is de zwangerschap wel gelukt dan komt vaak de vraag boven: “Zou het gezond zijn?” Een zwangerschaponderzoek wordt tijdens de zwangerschap uitgevoerd om te bepalen of een ongeboren kind gezond of ongezond is. De twee meest voorkomende zwangerschapsonderzoeken zijn: de vlokkentest en het vruchtwateronderzoek. Beide worden gebruikt om een DNA monster van het ongeboren kind te verkrijgen en om het geslacht vast te kunnen stellen. Beide onderzoeken duren enkele weken. Bij de vlokkentest wordt van het buitenste deel van het vruchtvlies een klein monstertje genomen; de vlok. Het onderzoek kan worden uitgevoerd bij een zwangerschap van 10 tot 12 weken. Het onderzoek duurt normaal twintig tot dertig minuten, en kan poliklinisch worden gedaan. De meeste vrouwen ervaren het onderzoek meer als onaangenaam dan als pijnlijk. Bij het vruchtwateronderzoek wordt de huid van de buik schoongemaakt met een ontsmettingsvloeistof en een dunne naald wordt door de onderbuik ingebracht. Er wordt dan een kleine hoeveelheid vruchtwater opgezogen. Dit bevat hetzelfde DNA als die van het kind. Het onderzoek duurt slechts een paar minuten en is niet pijnlijker dan een bloedafname of een injectie. De vlokkentest en het vruchtwateronderzoek zijn even nauwkeurig. De grote vraag hier is: "Is het het allemaal wel waard?" Bij sommige paren lopen de emoties zo hoog op dat het paar uit elkaar gaat.
Kortom; kinderen krijgen is niet altijd zo gemakkelijk als ons werd verteld in kinderverhalen.