MRSA-bacterie

Wat is MRSA? Veel mensen dragen de bacterie ‘Staphylococcus Aureus’ bij zich. Deze bacterie kan buiten het ziekenhuis geen kwaad, maar voor patiënten met een verlaagde weerstand kan het wel een bedreiging vormen, zoals die in de ziekenhuizen liggen. Helaas heeft deze bacterie de vervelende eigenschap om resistent (=ongevoelig) te worden voor de meeste antibiotica die in Nederland wordt gebruikt. Daarom wordt deze bacterie ook wel ‘Methiciline Resistente Staphylococcus Aureus genoemd. De afkorting is MRSA. In Nederland wordt heel zorgvuldig omgegaan met antibiotica, in tegenstelling tot vele buitenlandse ziekenhuizen. In Nederland komt deze bacterie ook weinig voor. Wanneer kan je MRSA krijgen? Alleen voor mensen met een verminderde weerstand is de bacterie een mogelijke bedreiging. Voor gezonde mensen met een normale weerstand is er niets aan de hand. Ieder mens draagt tenslotte bacteriën bij zich. Bacteriën komen overal voor, op en in het lichaam. Zij hebben vaak een nuttige functie en in het algemeen hebben mensen er geen last van.
De gevolgen van het hebben van de MRSA-bacterie. Als je MRSA hebt dan merk je hier vrijwel niks van. Alleen bij patiënten die in het ziekenhuis liggen kan deze bacterie infecties veroorzaken. Patiënten met grote wonden of patiënten die op de intensive care liggen moeten vooral oppassen voor deze bacterie. Verder kan deze bacterie ook steenpuisten en huidinfecties veroorzaken. Hoe ontstaat MRSA (meestal) in Nederland? In Nederland en andere westerse landen kan de bacterie niet meer toeslaan. Uit voorzorg worden mensen uit het buitenland, die op de intensive care komen te liggen, in een geïsoleerde kamer behandeld. Een voorbeeld is een verhaaltje van een Ruandees jongetje van 5. Hij was naar Nederland gevlucht en voorheen nooit ziek. Maar nu had hij de waterpokken met een snelle ademhaling, later bleek hij ook koorts te hebben. Hij werd opgenomen in een Nederlands ziekenhuis. Na verder onderzoek bleken zijn zusje en hij besmet te zijn met de MRSA-bacterie. Voor zijn komst in Nederland heeft hij enkele tijd in een Zaïrees vluchtelingenkamp gewoond, en daar is volgens de artsen door slechte hygiëne de MRSA-bacterie opgedoken. De isolatiekamer. Om er zeker van te zijn dat de MRSA-bacterie niet in een ziekenhuis wordt binnengebracht zijn bepaalde maatregelen noodzakelijk. Dit is alleen noodzakelijk bij patiënten die in een buitenlands ziekenhuis zijn behandeld. Zij worden dus eerst onderzocht of ze zijn besmet met deze bacterie. Tot de uitslag van dit onderzoek bekend is, moet de patiënt op een eenpersoonskamer verblijven en gelden de volgende regels van isolatie.
Bij betreden van de kamer: STAP 1: Bezoek melden bij verpleegpost. STAP 2: Beschermende kleding dragen zoals: - Handschoenen - Schort - Neus/mondmasker
STAP 3: De kamer betreden door de sluis. STAP 4: In de kamer handschoenen uit en je handen desinfecteren. STAP 5: Bij het uitreden van de kamer moet je in de sluis je neus/mondmasker af doen, schort uit en je handen desinfecteren. Hoe wordt er getest? Om vast te stellen of je de MRSA-bacterie hebt wordt er een uitstrijkje gemaakt van de huid of van de neus. Dat is al genoeg om vast te stellen of iemand besmet is of niet. Er kan dan ook bekeken of de bacterie resistent is of niet.. Als hij niet resistent is kan hij worden bestreden met gewone antibiotica. Maar als de bacterie wel resistent is voor deze antibiotica dan moeten specialisten zorgen voor een nieuw antibiotica. Wat gebeurt er als er geen MRSA-bacterie is ontdekt? Na minimaal 4 dagen is de uitslag bekend. Als de uitslag negatief is dan worden de isolatiemaatregelen opgeheven. Wat gebeurt er als wel de MRSA-bacterie is ontdekt? Mocht er wel MRSA ontdekt zijn bij een patiënt, dan merkt hij/zij er niks van.Je komt in Je bent niet ziek. Je mag het bezoek gerust een hand geven en zoenen, maar het bezoek moet dan wel de handen ontsmetten met alcohol, bij het verlaten van de kamer. De regels voor de isolatiekamer gelden dus nog steeds. Soms wordt de bacterie pas later ontdekt bij een patiënt. De patiënt wordt meteen naar een geïsoleerde kamer gebracht. De hele afdeling moet ontruimd worden (alles moet gesteriliseerd worden), en alle mensen die in aanraking zijn gekomen met deze patiënt worden onderzocht of ze ook geen MRSA hebben. Het ziekenhuispersoneel wordt de eerste weken steeds onderzocht of ze toch geen MRSA hebben. Welk middel bestrijdt nu deze bacterie en hoe lang zal het nog werken? Om MRSA te bestrijden wordt je behandeld met desinfecterende zeep, neuszalf en/of huidzalf. Meestal verdwijnt de bacterie vanzelf, maar mocht je een ontsteking krijgen door deze bacterie, dan word je behandeld met antibiotica per infuus. Op dit moment wordt de antibiotica vancomycine gebruikt om de bacterie te bestrijden. Voorgangers van deze antibiotica zijn penicilline, penicillineresistent en meticilline. De methicilline heeft enkele jaren gelden de MRSA-bacterie verholpen, de sterkste bacteriën hebben dat overleeft en werden resistent voor de antistof. De vancomycine is nu goed genoeg om MRSA te bestrijden. Voor hoe lang het nog werkt valt niet precies te zeggen omdat er geen vaste datum voor is als ook MRSA resistent is voor vancomycine. Als de MRSA-bacterie ook resistent voor vancomycine is geworden moeten de wetenschappers verder onderzoeken om het goede antibioticum te vinden om de kwade MRSA te bestrijden. Winnen zal men nooit, de bacterie blijft de mens slimmer af.