Kaspar Hauser

De levensgeschiedenis van Kaspar Hauser.

Op 26 mei 1828 kwam een jongen de stad Nuremberg binnen. Doordat het vakantie was, waren er weinig mensen in de buurt. Een lokale bewonder, genaamd George Weichmann ontdekte de jongen. De jongen was armoedig gekleed, stevig gebouwd en liep op een aparte manier met starre en rechte benen. George probeerde met de jongen te praten, maar het enige antwoord dat hij kreeg was ‘weet niet'. De huid van de jongen was zo bleek alsof het nooit zonlicht had gezien. George ontdekte ook dat de jongen zijn voet bloedde door zijn schoen heen. Na onderzoek van de voet bleek het nogal teer en zacht te zijn alsof er nog nooit op was gelopen...

De jongen gaf George twee brieven, geadresseerd aan Kapitein Wessenig. Weichmann nam de jongen mee naar de kapitein, waar ze de jongen in een cel observeerden. Ze observeerden de acties van de jongen en dachten dat hij geestelijk niet in orde was. De jongen probeerde een vlam van een kaars aan te raken, zonder enig idee dat de vlam hem pijn zal doen. Hij was erg onder de indruk van een ‘groot-vaders klok' die in een hoek stond. Hij at alleen brood en water, al het andere voedsel maakte hem misselijk.

Beide brieven werden nader bekeken. Het eerste zei:

Geachte Kapitein, ik stuur u een soldaat die graag wil dienen in het leger van de koning. Deze jongen werd naar mij gebracht op 07/10/1812. Ik ben maar een arme schoenmaker met kinderen van mezelf om groot te brengen. Zijn moeder vroeg mij hem op te voeden. Sindsdien liet ik hem nooit buiten het huis.

De tweede brief, ook ongesigneerd, zei het volgende: Dit kind is gedoopt . Zijn naam is Kaspar: u moet hem zelf een tweede naam geven. Zijn vader was een goed soldaat. Als hij 17 neem hem dan mee naar Nuremberg naar de "6th Calvary regiment", waar zijn vader ook hoorde. Hij is geboren op 30/04/1812. Ik ben maar een arme vrouw, ik kan niet voor hem zorgen. Zijn vader is overleden.

Door de inhoud lijkt het zo dat de eerste brief door zijn laatste verzorger en de tweede door zijn moeder is geschreven. Maar raar genoeg blijkt uit analyses van de twee brieven dat beide brieven door dezelfde hand waren geschreven.

De jongen kon tot verbazing twee woorden schrijven: Kaspar Hauser. Dit was tot nu toe alles wat bekend was over Kaspar Hauser.

Kaspar hebben ze nog een tijdje in de cel de gehouden. Kaspar kon uren achter elkaar doodstil zitten, zonder een beweging te maken. Toen ze Kaspar een speelgoedpaardje gaven, brabbelde hij "paard". Later bleek dat Kaspar alle dieren "paard" noemde. Kaspar speelde constant met het dier zonder zich er waarschijnlijk van bewust te zijn dat het dier niet echt was. Hij verzorgde het en bij elke maaltijd deed hij alsof hij het dier voerde.

Kapar's zintuigen waren extreem lichtgevoelig. De geur van koffie en bier die de kamer binnenkwamen, maakte hem misselijk. De geur wijn zou hem zogezegd dus dronken maken. Hij kon perfect zien in het donker, een feit dat hij later demonstreerde door het voorlezen van berichten uit de Bible in een compleet donkere kamer. Zijn gehoor was ook perfect. Gefluister uit welke hoek van de kamer dan ook, kreeg meteen zijn aandacht. Hij kon het verschil tussen noord en zuid van een magneet voelen door simpelweg over de magneet te wrijven. Op deze manier kon hij ook verschillende metalen uit elkaar houden, zelfs als ze bedekt waren met een stuk stof.

Kaspar leerde snel, na al een paar maanden bereikte hij de normale intelligentie grens. Zijn spraak groeide snel. Sommigen dachten dat het niet nieuwe woorden waren die hij leerde, maar woorden die hij lang terug al had geleerd (toen hij drie jaar was) en die hij nu weer herinnerde. Toen Kaspar veel uiterlijke overeenkomsten had met "Grand Duke of Baden", deden geruchten de ronde dat ze wel eens familie konden zijn.

Kaspar begon zijn verhaal te vertellen. Hij vertelde dat hij in een kamer had geleefd van 1,30 meter bij 2,20 en een plafond zo laag dat hij niet rechtop kon staan. Er waren geen ramen. De grond was smerig en er was een balk met hooi waar hij op sliep. Kaspar had geen contact met ander mensen op welke manier dan ook. Als hij ‘s ochtends wakker werd, stond er standaard water met brood klaar. Volgens Kaspar smaakte het water vreemd (bitter) en raakte hij daarna altijd in een diepe slaap om vervolgens wakker te worden met schoon haar, nagels en schone kleding aan. Kaspar vertelde verder dat er op een dag een man binnenkwam om hem een paar woorden te leren, zoals ‘weet ik niet' en ‘soldaat'. Hij leerde ook zijn naam schrijven. Deze zelfde man zette hem ook op een morgen op een paard bij een van de ingangen van Nuremberg.

Dit wil je ook lezen:

Online oplichting

Kaspar werd een beroemdheid, wat hij erg plezierig vond. Veel mensen dachten dat Kaspar een engel was. Er werd zelfs extra belasting opgeheven om te zorgen dat Kaspar een goed leven leidde. Er werd een beloning uitgereikt voor iedereen die iets wist te vertellen over de achtergrond van Kaspar. Ze gingen op zoek naar de vroegere ‘gevangenis. Kaspar had verteld dat zijn reis op het paard van zijn huis naar Nuremberg maar een korte dag duurde. Ze dachten daarom dat zijn ‘huis' vlak bij de stad moest, maar ze hebben het nooit gevonden.

George Friederich Daumer, een wetenschapper, werd de bewaker van Kaspar. Daumer ontdekte eerder dat Kaspar opzienbarende kwaliteiten met metalen en magneten. Kaspar vond de periode dat hij bij Daumer woonde erg leuk, maar het onheil zou snel toeslaan.

De geruchten over Kaspar dat hij familie zou zijn van Groothertog von Baden begonnen te groeien. Hij zou adellijk bloed hebben. Dit werd versterkt door het feit dat de koninklijke familie op een geheimzinnige manier twee kinderen verloren. Wat als een overleden kind was gewisseld met Kaspar zodat hij niet de troon zou opvolgen?