Jupiter

Jupiter Jupiter is de vijfde planeet vanaf de Zon en veruit de grootste. Jupiter heeft meer dan tweemaal het gewicht van alle andere planeten samen (318 maal de aarde). Jupiter bestaat uit ongeveer 90% waterstof en 10% helium, er zijn ook sporen van methaan, water, ammoniak en "gesteenten". Dit lijkt sterk op de samenstelling van de primaire Zonnenevel waaruit het volledige zonnestelsel is gevormd. Saturnus heeft een soortgelijke samenstelling, maar Uranus en Neptunus hebben heel wat minder waterstof en helium. Jupiter heeft waarschijnlijk een kern bestaande uit gesteenten van ongeveer 10 tot 15 aardmassa's
Juist boven de kern bevindt zich het grootste gedeelte van de massa in de vorm van vloeibaar metallisch waterstof. Deze toch wel exotische vorm van waterstof (het meeste voorkomende element in het heelal) is alleen mogelijk onder extreme omstandigheden waar er een druk is van meer dan 4 miljoen bars. Dit is het geval in het binnenste van Jupiter (en Saturnus). Vloeibaar metallisch waterstof bestaat uit geïoniseerde protonen en elektronen. Door de temperatuur en de druk in het binnenste van Jupiter is waterstof vloeibaar en geen gas. Vloeibaar waterstof is een elektrische geleider en is de bron van het magnetisch veld van Jupiter. Deze laag bevat waarschijnlijk ook Helium en sporen van verschillende vormen van "ijs". De buitenste laag is hoofdzakelijk samengesteld uit moleculair waterstof en helium dat vloeibaar is langs de binnenkant van Jupiter en gasvormig langs de buitenzijde. De atmosfeer zoals wij die kunnen zien van op afstand is de top van deze laag. Water, koolstofdioxide, methaan en andere eenvoudige moleculen zijn in kleine hoeveelheden aanwezig. De Grote Rode Vlek wordt reeds meer dan 300 jaar vanop aarde geobserveerd De Grote Rode Vlek heeft een ovale vorm van ongeveer 12.000 op 25.000 km, groot genoeg om tweemaal de aarde te omvatten. Andere kleinere maar gelijkaardige vlekken zijn sinds tientallen jaren bekend. Infrarood observaties en de richting van zijn rotatie tonen aan dat de Grote Rode Vlek een hoogdrukgebied is waarvan de wolktoppen duidelijk hoger zijn dan de omringende omgeving. Dezelfde structuren werden ook op Saturnus en Neptunus teruggevonden. Men heeft geen idee hoe het mogelijk is dat dergelijke fenomenen zo lang kunnen blijven bestaan. Op Jupiter en de andere gasplaneten waaien er winden aan hoge snelheden binnen de brede horizontale banden. Kleine chemische en temperatuurverschillen tussen deze banden liggen aan de oorsprong van de verschillende kleuren die wij zien op Jupiter. De licht gekleurde banden worden zones genoemd; de donkere gordels. De banden op Jupiter zijn reeds lang gekend, maar de complexe draaikolken aan de randen tussen de banden werden voor het eerst waargenomen door de Voyager. Uit de informatie van de Galileo leidt men af dat de winden heel wat heviger zijn dan verwacht (meer dan 650 km/uur). Tot op het laatste ogenblik bleef de sonde winden detecteren. Duizenden kilometers diep onder de wolkentoppen zijn er hevige winden. Jupiter heeft eveneens een heel turbulente atmosfeer. Dit betekent dat de winden worden aangedreven door de interne hittebron van Jupiter en niet door de zonnewarmte zoals op Aarde. Jupiter werd voor het eerst bezocht door Pioneer 10 in 1973 en later volgden nog Pioneer 11, Voyager1, Voyager 2 en Ulysses. En op dit ogenblik bevindt Galileo zich in een baan rond Jupiter.