Iriscopie
Iriscopie is de studie van de irisstructuur in het oog: vorm van lijnen, vlekken, pigmentkleur en tekens vertellen ieder hun eigen verhaal. Het oog is een spiegel van de geest en het lichaam, elk orgaan en elk deel van het menselijk lichaam reflecteert zich als het ziek is in een bepaald gedeelte van de iris.Dit noem je het orgaanveld. Door verkeerde eet- en leefgewoontes kan het lichaam (te) ver uit balans raken, waardoor er allerlei ziektes kunnen ontstaan.Dit wordt zichtbaar in de iris, en hieruit stelt een iriscopist een diagnose. Iriscopie is geen geneeswijze maar een manier om snel te kunnen zien welke constitutie (lichamelijke gesteldheid) iemand heeft om aan de hand daarvan een diagnose te kunnen maken van problemen of klachten op het fysieke en of emotionele vlak.
In de iriscopie wordt gewerkt met 2 hoofdconstituties namelijk blauwe en bruine irissen, verder zijn de onderverdelingen als volgt:
Constitutie kenmerken zwaktes type
Lymfatisch blauwgrijze iris met meestal dikke kronkelende radialen bindweefselzwakte en slijmvliesaandoeningen onzeker en kwetsbaar
hydrogeen
Neurogeen blauwgrijze iris met dunne rechte radialen stoornissen in centrale en sympathische zenuwstel gevoelig en kwetsbaar
Hematogeen Bruine of groenbruine iris waarbij de radialen grotendeels bedekt zijn met pigment. zwakke lever en bijbehorende stofwisselingproblemen levensgenieter met een warm hart
Biliair Mengeling van bovenstaande kenmerken zwakte van lever, galblaas en galwegen. gevoelsmens
Met iriscopie kan je de oorzaak van klachten vinden door in de irissen te kijken, en hoef je geen ingewikkelde en soms pijnlijke onderzoeken te laten doen. Dit kost minder geld, omdat je er minder tijd mee kwijt bent en het wordt vergoed door de verzekering. Natuurlijk worden veel medische onderzoeken ook vergoed door de verzekering, maar je hebt dan geen garantie dat er een oorzaak voor je klacht wordt gevonden. Voor een bezoekje aan de iriscopist heb je slechts een uur nodig, hoef je niet te wachten op je uitslag en krijg je vaak snel medicijnen om weer te genezen. Als er meer iriscopisten in Nederland zouden komen dan zouden de wachtlijsten in ziekenhuizen voor onderzoeken ook krimpen, omdat men eerst een iriscopist bezoekt.
Omdat er bij iriscopie alleen naar het oog wordt gekeken en er verder geen vreemde dingen worden gedaan, kleven er eigenlijk geen risico’s aan. Een risico zou kunnen zijn dat er veel ‘neppe’ iriscopisten komen, die niet professioneel te werk gaan. Je kunt zien of een iriscopist professioneel is door te kijken of hij/zij aangesloten is bij de ’Nederlandse Iriscopisten Gilde’. Ondanks de vrijwel risicoloze behandeling wordt iriscopie door sommige mensen als kwakzalverij gezien en vinden het onbetrouwbaar.
Zo ook de Maastrichtse hoogleraar Paul Knipschild. Hij deed in 1988 een experiment oven het diagnosticeren van galstenen via de iris. Vijf iriscopisten hebben hieraan meegedaan. Zij kregen van 78 patiënten dia’s van de iris opgestuurd. De helft daarvan was gezond. In veel gezonden ogen vonden zij galstenen en bij degenen die ze wel hadden werden ze niet altijd ontdekt.
REACTIES
1 seconde geleden