Het oor

Inleiding: Ik wil jullie graag iets vertellen over het gehoor, omdat het best wel actueel is. Veel mensen hebben last van gehoorschade, ook bij jongere mensen. Ik wilde hier wel iets meer over weten dus daarom heb ik het hierover gedaan. Ook kon ik over andere onderwerpen niet zoveel schrijven, en hier was genoeg informatie over te vinden. Het oor: Het uitwendige oor: Tot het buitenoor behoren de oorschelp en de gehoorgang, de oorschelp bestaat uit kraakbeen en een laagje huid. Het buitenste deel van de gehoorgang bestaat ook uit kraakbeen en het binnenste deel uit hard bot, met daaromheen huid. De gehoorgang is ongeveer 2,5 centimeter lang en heeft de vorm van de letter S. Het buitenste gedeelte van de gehoorgang is bedekt met haartjes en kliertjes die oorsmeer afscheiden. De functie hiervan is dat vuil en stof samen met het oorsmeer aan de haartjes blijft hangen en niet in het oor terecht komen. Het middenoor: Aan het einde van de gehoorgang zit het trommelvlies, dit is het vlies dat de gehoorgang afsluit van het middenoor. Achter het trommelvlies begint het middenoor, hierin zitten de gehoorsbeentjes. De gehoorsbeentjes zijn: de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel. Deze 3 beentjes zijn met elkaar verbonden en zorgen ervoor dat de geluiden die op het trommelvlies komen in het binnenoor terecht komen. De holte waarin de gehoorsbeentjes liggen heet de trommelholte, het is met lucht gevuld. Aan de trommelholte zit de buis van Eustachius. Die staat in verbinding met de neus-keelholte. De buis van Eustachius zorgt ervoor dat tijdens bv slikken het binnenoor wordt voorzien van verse lucht. Ook wordt hierdoor het slijm afgevoerd, dat zorgt er voor dat de luchtdruk in het middenoor gelijk is aan de luchtdruk buiten. De trommelholte wordt aan de andere kant afgesloten door het ovaal venster.
Het binnenoor: Het binnenoor is een erg moeilijk te begrijpen geheel, er wordt nog steeds veel onderzoek naar gedaan, maar doordat het binnenin de schedel zit gaat dat moeilijk. Het zweeft in een vloeistof en wordt ook nog omgeven door een tweede laag bot: het rotsbeen. Het binnenoor bestaat uit 3 delen: - Het evenwichtsorgaan (wordt ook wel Vestibulum genoemd) - Slakkenhuis (wordt ook wel cochlea genoemd) - De half cirkelvormige kanalen. Het evenwichtsorgaan zorgt ervoor dat je voorwerpen kunt blijven zien terwijl het beweegt. De half cirkelvormige kanalen zijn daar een onderdeel van. De functie van het slakkenhuis het omzetten van geluid is elektrische signalen. Hiernaast zie je een plaatje van het slakkenhuis, de O is het ovale venster en de R het ronde venster. Het orgaan van Corti: In het slakkenhuis zit het orgaan van Corti. Dit orgaan is genoemd naar de anatoom Alfonso Corti. In dit orgaan zitten haarcellen, hier wordt de geluidsenergie omgezet in elektrische zenuwimpulsen die daarna naar de hersenen worden gestuurd. Als mensen slechthorend worden is de werking van de haartjes minder, hierdoor kun je zachte geluiden minder goed horen. Hoe werkt het oor: Het geluid komt via de oorschelp het uitwendige oor binnen, daarna komt het geluid in de gehoorgang en daar botst het tegen het trommelvlies. Het trommelvlies begint daardoor te trillen en geeft die trillingen door aan de gehoorbeentjes. De hamer, een van de gehoorsbeentjes, is verbonden met het trommelvlies. Als dat gaat trillen neemt de hamer die trilling over, en draagt dit weer over naar het aambeeld en die geeft het weer door aan de stijgbeugel. Van de stijgbeugel gaan de trillingen naar het ovale venster en komen zo in het binnenoor terecht. De vloeistof in het slakkenhuis begint te bewegen, hierdoor gaan de haartjes in het orgaan van Corti bewegen. Die zorgen ervoor dat de trillingen via zenuwen naar de hersenen worden gestuurd. De hersenen herkennen deze trillingen als geluid. Geluid: Geluid is energie die zich in golven verplaatst. Als je spreekt veroorzaken je stembanden trillingen die luchtmoleculen naar buiten duwen. Doordat deze groep moleculen in andere moleculen dringt worden ze in elkaar gedrukt. Deze samengedrukte moleculen worden vooruit gedreven naar andere moleculen waardoor die ook in elkaar worden gedrukt en vooruit geduwd. Dat is ook de reden dat je geluid vlak bij de geluidsbron harder hoort dan een eindje verder, want de trillingen moeten gedeeld worden met meer moleculen. Terwijl de moleculen steeds tegen andere aanbotsen wordt de ruimte erachter gedeeltelijk vacuüm. De vooruit geduwde moleculen worden dat terug getrokken, hierdoor krijg je de pieken en dalen van de geluidsgolven. Je hebt drie belangrijke kenmerken van geluid: - Toonhoogte - Intensiteit De toonhoogte: De toonhoogte wordt bepaald door de frequentie, hoe sneller de geluidsgolven in een seconde trillen hoe hoger de toonhoogte. De frequentie wordt aangegeven in Hertz, dat betekend dat 1 Hertz staat voor 1 trilling per seconde. Het oor kan het beste geluiden waarnemen die tussen de 400 en de 5000 Hertz liggen.
De intensiteit: De intensiteit van geluid maakt dat je kunt merken of het een hard of zacht geluid is. Een geluidsgolf met hoge pieken is een hard geluid en een geluidsgolf met lage pieken is een zacht geluid. De intensiteit van geluid wordt uitgedrukt in Decibel, dat begint bij 0 Decibel dat is nog net door mensen te horen. Hiernaast zie je de geluidsniveau’s van een aantal bezigheden zoals praten, autorijden en het opstijgen van een vliegtuig. Doordat de mens een heel groot bereik heeft is de decibel schaal als volgt opgebouwd: 10 decibel is tien keer harder als een geluid van 0 decibel en een geluid van 20 decibel is 100 keer harder dan 10 decibel en een geluid van 30 decibel is 1000 keer harder dan 20 decibel. De pijngrens ligt ongeveer bij 140 decibel. Gehoorverlies: Je hebt drie soorten gehoorverlies: geleidingsslechthorendheid, perceptieslechthorendheid en een combinatie van deze twee. Geleidingsslechthorendheid: De oorzaken: De oorzaken van geleidingsslechthorendheid zijn heel verschillend, het zijn vaak afwijkingen aan het uitwendige oor, het trommelvlies of het middenoor. Daardoor worden de geluidstrillingen niet goed geleidt. Oorzaken kunnen zijn: overtollig oorsmeer, beschadiging van het trommelvlies, de buis van Eustachius kan afgesloten zijn door bijvoorbeeld een verkoudheid, een middenooronsteking of verkalking van de gehoorbeentjes. De behandeling: De behandeling van geleidingsslechthorendheid is verschillend, het hangt er vanaf wat de oorzaak is. Is de oorzaak bijvoorbeeld een prop oorsmeer dan kan de arts deze wegzuigen of wegschrapen. Een andere oorzaak is een middenoorontsteking, deze wordt behandeld met antibiotica. Perceptieslechthorendheid: Deze vorm van slechthorendheid wordt veroorzaakt door een probleem in het binnenoor. Het wordt vaak zenuwslechthorendheid genoemd, maar dit klopt niet. Want vaak zijn het de haarcellen die beschadigd zijn en niet de gehoorzenuw. Perceptieslechthorendheid is de meest voorkomende vorm van slechthorendheid. Op de eerste afbeelding hieronder zie je gezonde haarcellen in het slakkenhuis, op de tweede afbeelding licht beschadigde haarcellen en op het derde plaatje zwaar beschadigde haarcellen. De kenmerken: Als je deze vorm van slechthorendheid hebt, zullen geluid niet hard genoeg of niet helder klinken. Doordat de haarcellen beschadigd zijn kunnen de trillingen niet goed worden omgezet in impulsen en die kunnen niet verder worden omgezet in geluid. Als je deze vorm hebt kun je bijvoorbeeld ook moeilijker spraak te herkennen van achtergrondgeluiden.
De oorzaken: Veel onderzoekers denken dat perceptieslechthorendheid een gevolg is van ouder worden, maar toch zijn er nog veel meer oorzaken. Bijvoorbeeld: erfelijkheid, ziektes, lawaai en problemen met de bloedsomloop. Vaak komen de verschijnselen pas op hogere leeftijd, omdat de invloed van bijvoorbeeld lawaai lang duurt voordat het gevolgen heeft. Behandeling: Er wordt nog veel onderzoek gedaan naar de behandeling van deze vorm van slechthorendheid, in de meeste gevallen wordt aangeraden een gehoorapparaat te dragen. Als de slechthorendheid zo groot is dat gehoordoestellen niet meer helpen, kun je in aanmerking komen voor een cochleaire implantatie. Dan wordt je slakkenhuis vervangen, dit is een erg moeilijke operatie. Gemengd gehoorverlies: Slechthorendheid met een gecombineerde oorzaak treedt op als je zowel geleidings- als perceptiegehoorvlies hebt. De meest voorkomende afwijking is oorsuizen, een andere naam daarvoor is Tinnitus. Bij Tinnitus lijden mensen aan oorsuizen dat betekent dat je geluiden hoort, die er eigenlijk niet zijn. Sommige mensen hebben dit maar tijdelijk bijvoorbeeld een paar minuten, maar andere mensen hebben dit lange tijd, bijvoorbeeld jaren. De geluiden die ze horen kunnen verschillen van een zachte tik tot gebrom of soms zelfs een melodietje. Het is erg vervelend voor de mensen zelf, omdat ze er helemaal gek van worden. Zelfs in hun slaap horen ze dingen die er niet zijn. In zeer extreme gevallen kan Tinnitus zelfs leiden tot zelfmoord. Als een oor normaal werkt zenden de haarcellen continu signalen naar de hersenen, ook als er geen geluid is om te horen. Als door beschadiging van de haarcellen de signalen worden onderbroken gaan de hersenen zelf de stilte opvullen door geluiden te creëren. Je hebt twee vormen van Tinnitus: 1. Objectief oorsuizen
2. Subjectief oorsuizen
Bij objectief oorsuizen is het geluid wat de patiënt hoort ook voor anderen hoorbaar nadat het versterkt is, door bijvoorbeeld een arts. Vaak zijn deze geluiden afkomstig uit het eigen lichaam bijvoorbeeld: een vernauwing van een bloedvat dicht bij het oor daardoor hoor je je eigen bloed stromen, een afwijking aan het kaakgewricht je hoor het geluid dan meestal bij het kauwen. Of luchtwervelingen in het middenoor, dit kan komen doordat de buis van Eustachius niet goed sluit. Oorzaken: Niemand weet waardoor het precies komt dat men deze geluiden hoort, er zijn wel verschillende theorieën over, zoals die ik net verteld heb: de hersenen die zelf geluiden gaan maken, omdat ze geen signalen meer doorkrijgen. De oorzaken zijn verschillend. In de meeste gevallen is lawaai de oorzaak, het is bewezen dat ook steeds meer mensen onder de 30 jaar er last van krijgen. De oorzaak hiervoor zou kunnen zijn: het regelmatige bezoek aan de discotheek waardoor het gehoor beschadigd wordt en het dragen van een walkman.
Behandeling: Omdat niemand precies weet waardoor Tinnitus veroorzaakt wordt, is er ook geen standaard behandeling voor, het is afhankelijk van de oorzaak van de Tinnitus. Als de oorzaak bijvoorbeeld een slechte bloedsomloop, is kan de arts medicijnen voorschrijven die de bloedtoevoer naar dat gebied verbeteren. Als het gevolg stress of depressiviteit is, kan de arts de patiënt medicijnen geven, zoals antidepressiva. Op die manier wordt iets aan de oorzaak gedaan en daardoor [hopelijk] de Tinnitus te behandelen of te verminderen. Soms kan de arts geen oorzaak vinden en kan het hoortoestel een uitkomst bieden, de Tinnitus verdwijnt niet maar wordt voor de patiënt wel minder storend. Ziekte van Ménière: In Nederland lijden ongeveer 15.000 mensen aan de ziekte van Ménière. Deze ziekte is genoemd naar Prosper Ménière, dit was een Fransman die in de 19e eeuw voor het eerst de kenmerken van deze ziekte beschreef. De kenmerken zijn: oorsuizingen, wisselend gehoorverlies, duizeligheid. Het is erg vermoeiend voor de patiënt, het ergste kenmerk is de duizeligheid. Hiermee wordt niet bedoeld een licht draaiend gevoel, maar een echt hevige duizeligheid. Zo’n periode kan 10 minuten duren, maar ook enkele uren. Het eindigt vaak met braken en vermoeidheid. Oorzaken: Behalve de symtomen is er over deze ziekte niet veel bekend, wat de onderzoekers wel weten is dat tijdens de aanval van de ziekte van Ménière de hoeveelheid vloeistof in het binnenoor toeneemt en de druk van de vloeistof de haarcellen beschadigd. De vraag is alleen: waardoor wordt het vloeistofpeil verhoogd? Er zijn wel een aantal mogelijk oorzaken zoals: allergieën, virusinfecties, bloedsomloopstoornissen en stress. Maar niemand weet of deze dingen inderdaad de oorzaken zijn van deze ziekte. Behandeling: Er is geen echte geneeswijze voor de ziekte van Ménière, maar er zijn wel medische adviezen die kunnen helpen zoals bijvoorbeeld: - Zoek een arts die bekend is met deze ziekte - Vermindering van stress in je leven - Een natriumarm dieet om ervoor te zorgen dat er niet teveel vocht in je lichaam komt - Geen gebruik van nicotine en cafeïne. - Vermijden van alcohol, omdat dat de hersenen beïnvloed. - Regelmatig lichaamsbeweging - Genoeg eten en slapen Gevolgen van gehoorverlies: Een gevolg van gehoorverlies is dat mensen zich vaak buitengesloten voelen, ze willen niet toegeven dat ze doof worden, of dingen minder goed horen. De patiënten hebben vaak concentratieproblemen en gaan zichzelf opsluiten. Ze willen niet meer naar verjaardagen, omdat ze de gesprekken niet meer kunnen volgen, ze gaan niet meer naar een concert, omdat ze sommige geluiden niet meer goed kunnen horen en durven iemand niet op te bellen, omdat ze bang zijn dat ze het niet kunnen verstaan. Vaak als de patiënt een gehoorapparaat heeft durft hij weer een beetje normaal te leven, we noemen deze klachten: Psychosomatische klachten. Dat bekent dat lichamelijke klachten door psychische factoren beïnvloed worden.
Gehoortests: Om te bepalen welke vorm van gehoorverlies je hebt, moet er een gehoordest bij je worden afgenomen. Dit duurt ongeveer een uur en wordt gedaan door een audioloog. De meest voorkomende manier is de toonaudiometrie. Het toondrempelaudiogram: Tijdens een toondrempelaudiogram krijgt de patiënt een hoofdtelefoon op, die is aangesloten op de audiometer. Je zit in een andere ruimte dan de audioloog, zodat je helemaal geïsoleerd zit. Via de hoofdtelefoon krijg je geluiden te horen met verschillende toonhoogten en geluidssterkte. Als je de toon hoort moet je op een knopje drukken, of even je hand op te steken. Door deze test kun je het geluidsniveau meten waarop een toon nog net gehoord wordt. Bij dit onderzoek wordt gemeten hoe goed de geluiden worden doorgegeven via de lucht in de gehoorgang naar het trommelvlies, de gehoorbeentjes, het slakkenhuis en vervolgens naar de hersenen. Als de test is afgelopen, wordt de toon die als laagst gehoord kan worden als drempel genomen, het gehoorverlies wordt uitgedrukt in decibel. Dan is de vraag welke mate van gehoorschade je hebt, die wordt bepaald volgens de volgende indeling: Meetlat van gehoorschade: Gehoorschade van 0-15 DB: Normaal gehoor. Er zijn geen nadelige effecten te verwachten
15 tot en met 25 dB: Zeer licht gehoorverlies. Soms moeite met het verstaan van zachte spraak en enige moeite met het volgen van een conversatie in een rumoerige omgeving (kroeg, receptie, restaurant). 25 tot en met 40 dB
Licht gehoorverlies. Moeite met het verstaan van iemand op afstand (zachte spraak), de tv moet vaak een tikkeltje harder worden gezet en in een rumoerige omgeving moet al een aardige inspanning worden geleverd om het gesprek te volgen. 40 tot en met 70 dB
Middelmatig gehoorverlies. De ander kan alleen nog worden verstaan als deze luider gaat praten en op korte afstand blijft. De tv moet zo hard worden gezet, dat anderen die zich in de zelfde ruimte bevinden, dit als herrie gaan ervaren. Verstaan in een rumoerige omgeving is een probleem. 70 tot en met 90 dB
Ernstig gehoorverlies. Iemand die zich op korte afstand bevindt, moet schreeuwen om zich verstaanbaar te maken. De tv moet zodanig hard worden gezet, dat eventuele buren hier hinder van ondervinden. De huisbel en telefoonbel worden regelmatig niet opgemerkt, wanneer die op enige afstand klinkt. Conversaties in een rumoerige omgeving zullen zo goed als onmogelijk zijn. 90 dB en meer

Zeer ernstig gehoorverlies. Alleen hele harde geluiden zijn nog waarneembaar. Een conversatie is niet meer te volgen, omdat (normale) spraak niet meer wordt gehoord, wat natuurlijk ook geldt in een rumoerige omgeving. Gehoorapparaten: Voor veel mensen is het gehoorapparaat een oplossing voor hun gehoorproblemen, een gehoorapparaat maakt geluiden voor slechthorenden weer hoorbaar. De geluiden worden versterkt door middel van het apparaat. Er zijn verschillende soorten hoortoestellen: - Achter-het-oor toestellen (AHO’s) - In-het-oor toestellen (IHO’s) - Kanaaltoestellen - CIC toestellen - Kastoestellen - Hoorbrillen
De meeste hoortoestellen bestaan uit de volgende onderdelen: - Microfoon, die het geluid opvangt - Een speciale chip, die het geluid bewerkt, zodat de ontvangst het beste is - Een versterker, die zorgt dat geluiden hoorbaar worden - Een luidsprekertje, dat het geluid afgeeft Achter-het-oor toestellen: Deze gehoorapparaten worden achter het oor gedragen, het oorstukje wordt op maat gemaakt en is zoals je ziet in verschillende kleuren leverbaar. Doordat dit apparaat groter is dan een in-het-oor toestel kan er een grotere batterij en een grotere versterker in. In Nederland worden achter-het-oor toestellen het meest verkocht. De voordelen van dit apparaat zijn: weinig reparaties, doordat het zich buiten het oor bevindt, makkelijk onderhoud, de batterij gaat langer mee, omdat hij groter is, geschikt voor groter gehoorverlies. Het enige nadeel is dat het bij mensen met kort haar wel goed zichtbaar is. In-het-oor toestellen: Bij deze toestellen zitten alle onderdelen in dezelfde behuizing, het wordt in het oor gedragen. In-het-oor toestellen zijn bedoeld voor de wat minder zware gehoorverliezen. De voordelen zijn: Het toestel is nauwelijks te zien doordat het niet zo groot is, alles zit in één apparaatje, dus geen apart oorstukje zoals bij een achter-het-oor toestel. De nadelen zijn: De kans op defecten zijn groter doordat de elektronica in het oor zit en omdat het apparaat in je oor zit moet het vaker schoongemaakt worden. CIC toestellen: CIC staat voor: Complete in the canal. Het zijn dus hele kleine apparaatjes, die diep in het oor zitten. Door middel van een dun doorzichtig draadje kun je hem uit je oor halen. Niet iedereen kan een CIC toestel gebruiken, omdat je gehoorgang de juiste grote en vorm moet hebben, anders past het niet. Bij de CIC toestellen heb je dezelfde voor en nadelen als bij een in-het-oor toestel, alleen is er nog één nadeel: Doordat het apparaatje zo klein is, kan er maar een hele kleine batterij in en die zullen dus snel leeg zijn. Op de afbeelding hiernaast zie je een CIC toestel. Kasttoestellen: Kastoestellen worden nog maar weinig gebruikt. Ze hebben het formaat van een kleine mobiele telefoon en worden op het lichaam gedragen. Van het kasttoestel loopt er een snoertje naar het oor, daar is het dan verbonden met een oorstukje, dat in het oor zit. Deze toestellen worden bijvoorbeeld gebruikt bij mensen die motorische problemen hebben. Hiernaast zie je een kasttoestel.
Hoorbrillen: Er zijn verschillende soorten hoorbrillen. Een hoorbril is zoals je ziet een gewone bril waar aan de poten een geleider zit. Deze brillen worden vaak gebruikt bij mensen die geleidingsverlies hebben, of die vaak een ontsteking hebben aan het binnenoor. Aan het uiteinde van de brilpoot zit een geleider, via trillingen wordt het geluid naar het slakkenhuis overgebracht. Er bestaan ook brillen waar een compleet hoortoestel in de brilpoot zit ingebouwd. Op die manier zie je dus het hoortoestel niet zitten. Het nadeel van een hoorbril is dat als óf de bril óf het gehoorapparaat kapot zijn, de patiënt zowel zijn bril als zijn gehoorapparaat moet missen. Conclusie: Dit was mijn presentatie, ik vond het best interessant om wat meer te weten over de werking van het oor en de schade die je eraan kunt krijgen. Ik denk dat je door veel naar een discotheek te gaan wel gehoorschade kan oplopen, maar om nu met oordopjes naar een discotheek te gaan is wel weer een beetje overdreven, ik denk dat als het aantal Decibel van de muziek omlaag zou gaan het wel een stuk minder leuk wordt. Ik denk dat er in de toekomst nog veel ontwikkelingen zullen komen op het gebied van hoortoestellen en behandelingen, op die manier zul je in de toekomst niet eens meer merken dat iemand slechthorend is en een gehoorapparaat heeft. Bronnen: · Hoor! – Anne Pope
vertaald uit het Engels, jaar van uitgave: 1998
Bladzijde: 9 t/m 15 en 19 t/m 32 · Medische Kennis – H.A.J Van Rens
Jaar van uitgave: 1995 (5e herziene druk) Bladzijde: 99 t/m 105 · Het menselijk lichaam – Steve Parker
vertaald uit het Engeland, jaar van uitgave: 1993
Bladzijde: 54 + 55 · Microsoft Encarta 2003 DVD · www.oorakel.nl (gezocht voor links naar andere sites) · http://www.nl.hearing.philips.com/werking.htm · http://www.hoornieuws.nl ·
http://slechthorenden.pagina.nl · http://www.hinkgroep.net/brouwer/ Informatie van internet: Geluid plant zich voort door de lucht en kan omschreven worden als variaties in de druk of trillingen van luchtmoleculen. Deze drukverschillen vormen geluids-golven die door het menselijke oor waargenomen kunnen worden. Het aantal drukverschillen per seconde bepaalt de geluidsfrequentie. Geluidsgolven met hoge frequen-ties produceren hoge tonen en geluidsgolven met lage frequenties lage tonen. Hoe kunnen we deze geluiden horen en hoe worden geluidsprikkels via het oor aan de hersenen doorgegeven? Het gehele gehoororgaan is verantwoordelijke voor de manier waarop we horen. De akoestische geluidsgolven worden opgevangen en omgezet in zenuwimpulsen die door de hersenen kunnen worden vertaald. Het gehoororgaan Het gehoororgaan bestaat uit drie belangrijke onderdelen: het buitenoor, het middenoor en het binnenoor. Speciale zenuwen (gehoorzenuw) zorgen ervoor dat informatie vanaf het binnenoor naar de hersenen wordt gebracht. De kleinste afwijking in dit complexe systeem kan leiden tot een verminderd gehoor. Het buitenoor
Het buitenoor bestaat uit de oorschelp en de gehoorgang. Het trommelvlies bevindt zich aan het binnenste uiteinde van de gehoorgang en vormt de grens met het middenoor. Het buitenoor vangt de geluidsgolven op en leidt het geluid verder het oor in. De gehoorgang fungeert als een resonator. De door deze resonator "versterkte" drukverschillen in de geluidsgolven laat het trommelvlies trillen waarna het middenoor in actie komt. Het middenoor Het middenoor is met lucht gevuld. De buis van Eustachius (ook wel oortrompet genoemd), die het middenoor met de keel verbindt, zorgt ervoor dat de luchtdruk in het middenoor neutraal blijft (d.w.z. gelijk aan de buitenluchtdruk). In de holte van het middenoor bevinden zich drie kleine gehoorbeentjes: de malleus, de incus en de stapes, ofwel hamer, aambeeld en stijgbeugel. Deze gehoorbeenketen functioneert als een soort hefboom die de luchttrillingen in de gehoorgang overbrengt op de vloeistoffen in het binnenoor. Twee spiertjes, de stapedius en de tensor tympani, zijn verbonden met de beentjes. Deze worden door een reflex aangetrokken zodra harde geluiden het oor bereiken en verhinderen de overdracht van die harde geluiden (vandaar de term oorverdovend) via de gehoorbeentjes van het middenoor naar het binnenoor. De spiertjes beschermen het binnenoor op die manier tegen beschadiging door blootstelling aan lawaai.
Het binnenoor Het binnenoor, ofwel cochlea, heeft de vorm van een slakkenhuis met tweeënhalve winding. De cochlea is verbonden met het evenwichtsorgaan. In de cochlea bevinden zich twee "vensters". Het ovale venster bevat de voetplaat van de stijgbeugel die als een soort zuiger beweegt om de vloeistoffen van het binnenoor in beweging te brengen. Door deze beweging gaan de haarcellen in het binnenoor ook bewegen. Zo ontstaan elektrische stroompjes die via de gehoorzenuw naar de hersenen worden gezonden. In de hersenen vinden vervolgens processen plaats waardoor we ons geluiden gewaar worden. Slechthorendheid Slechthorendheid is een vermindering van de gevoeligheid van het oor en is één van de meest voorkomende gezondheidsproblemen. Hoewel veroudering veruit de grootste oorzaak is van slechthorendheid, kan het bij mensen van alle leeftijden optreden. Verschillende delen van het gehoororgaan kunnen slechthorendheid veroorzaken. Als het probleem in de gehoorgang of in het middenoor ligt, wordt het geleiding slechthorendheid genoemd en als het gehoorverlies het resultaat is van problemen in de cochlea of in de zenuwbanen, dan spreken we van perceptie slechthorendheid. Slechthorendheid is niet simpelweg te verklaren als 'slechter horen'. In sommige gevallen kan een bepaald deel van de frequentieband moeilijk te horen zijn of zelfs helemaal wegvallen. Dit kan resulteren in een 'discriminatieverlies' waarbij men wel spraak kan horen, maar niet kan verstaan. Een veelgehoorde klacht is dan dat iedereen mompelt. Gehoorproblemen bij kinderen kunnen leiden tot achterstand in hun spraak/taalontwikkeling en andere vaardigheden. Bij volwassenen leidt slechthorendheid vaak tot isolatie of schaamte en kan zelfs een depressie tot gevolg hebben. Bron: www.hoornieuws.nl
In Nederland zijn veel verschillende hoortoestellen verkrijgbaar. Elk merk heeft weer zijn eigen oplossingen voor technieken om uw gehoor zo goed mogelijk te revalideren. Maar de uiterlijke vormen zijn in grote lijnen hetzelfde. Uiteraard maakt de één het weer ietsje mooier en kleiner dan de ander, maar de basis is gelijk. Om uw keuze in het enorme assortiment hoortoestellen te maken is het prettig te weten wat deze basis vormen inhouden. Hieronder leggen we uit wat de verschillen zijn. De CIC (het kompleet-in-het-kanaal hoortoestel) Dit is het kleinste toestel dat in het oor zit. Het wordt op maat gemaakt van de gehoorgang waardoor hij zo diep in het oor zit dat hij nauwelijks tot niet zichtbaar gedragen kan worden. Omdat alle elektronica in de gehoorgang geplaatst moet worden kunnen deze toestellen alleen gedragen worden wanneer de gehoorgang groot genoeg is. De IHO (het in-het-oor hoortoestel) Dit is een op maat gemaakt hoortoestel in een schaal ter grootte van de oorschelp. Door de grootte kan een hogere versterking worden behaald en is er ruimte voor een grote batterij waardoor het batterijverbruik lager ligt dan bij een mini-in-het-oor hoortoestel. De hoortoestellen in het oor hebben als 'nadeel' t.o.v. toestellen achter het oor dat ze niet bij elk gehoorverlies kunnen en niet in elk oor passen. Ook het batterijverbruik ligt hoger dan bij een AHO. Informeer bij uw audicien wat bij u mogelijk is. De AHO (het achter-het-oor hoortoestel) Dit hoortoestel wordt het meest gedragen in Nederland en is daardoor ook het bekendste model. Dit toestel wordt, zoals de naam al zegt, achter het oor gedragen en zit via een slangetje en een toonbochtje aan een oorstukje bevestigd. Dit stukje wordt vaak van transparant materiaal gemaakt zodat het niet erg zichtbaar is. Helaas is dit ook het minst gewaardeerde model. Men ziet het vaak als ouderwets en vreselijk zichtbaar. Maar dat is een misvatting. Ook deze toestellen zijn zeer geavanceerd en hebben vaak meer mogelijkheden dan hun kleinere broertjes in-het-oor. Het grootste voordeel dat we hebben met toestellen achter-het-oor is dat we de gehoorgang meer open kunnen houden, zodat het geluid in sommige gevallen veel comfortabeler is en mooier. Ook zijn er hogere versterkingen te behalen doordat ze minder snel gaan fluiten. Cosmetisch kan een toestel achter-het-oor mooi gecamoufleerd worden door de kleur van het toestel aan te passen aan het haar. Dit is vaak een mooiere oplossing dan een toestel in-het-oor of mini-in-het-oor. De Beengeleiding bril Dit is een toestel dat niet zoveel geleverd wordt, er is slechts één leverancier: Coselgi. Echter, een beengeleiding bril is bij uitstek geschikt voor mensen waar geen hoortoestel in het oor gedragen kan worden vanwege vochtproblemen of een geleidingsverlies. Dit systeem is helaas niet geschikt voor alle gehoorverliezen. Het toestel trilt op het bot achter het oor waardoor het slakkenhuis direct wordt aangestuurd. Bron: www.hoornieuws.nl
Het menselijk oor heeft een complexe structuur. Ook de manier waarop geluidsgolven in het oor worden omgezet in electrische signalen voor de hersenen is zeer ingewikkeld. Maar in grote lijnen werkt ons gehoor als volgt. Het horen begint in het buitenoor. De oorschelp vangt de geluidsgolven op en leidt deze door de gehoorgang. Daarna brengen zij het trommelvlies in trilling. De drie gehoorbeentjes (hamer, aambeeld, stijgbeugel), die samen het middenoor vormen, versterken vervolgens de geluidstrillingen. Het eigenlijke gehoororgaan en het evenwichtsorgaan vormen samen het slakkenhuis ofwel binnenoor. De haarcellen in het binnenoor vangen de trillingen op en zetten ze om in een signaal dat via de gehoorzenuw wordt doorgegeven aan de hersenen. Bron:
http://www.nl.hearing.philips.com/werking.htm Categorieën van slechthorendheid Er zijn drie categorieën slechthorendheid: a. geleidingsslechthorendheid
b. perceptieslechthorendheid
c. combinatie van beide
Ad a. Geleidingsslechthorendheid
Van geleidingsslechthorendheid is sprake als de afwijking voorkomt in het uitwendige oor of het middenoor. Niet de feitelijke mogelijkheid tot waarneming is verhinderd, maar slechts de geleiding van het geluid naar het binnenoor. Meestal is er een normale beengeleiding te zien. Afwijkingen in het uitwendige oor Afsluiting door oorsmeer
Dit komt regelmatig voor, maar het heeft doorgaans geen ernstige invloed op het horen, tenzij er sprake is van totale afsluiting. Dan is er daadwerkelijk sprake van geleidingsslechthorendheid. Ontsteking van de gehoorgang (otitis externa) Deze vorm komt eveneens veel voor. Het kan veroorzaakt worden door infecties van de huid, eczeem of als reactie op etter ten gevolge van middenoorontsteking. Er is weinig of geen gehoorverlies. Aangeboren misvorming van oorschelp, gehoorgang en middenoor
De oorschelp kan meer of minder ernstig vervormd zijn of zelfs geheel ontbreken, terwijl de middenoorafwijking kan bestaan uit een kleine afwijking of een ernstige misvorming van de gehoorbeentjes of zelfs het geheel ontbreken van een middenoor. Meestal is er sprake van een combinatie van afwijkingen en bestaan er geen afwijkingen aan het binnenoor. Ad b. Perceptieslechthorendheid

Er wordt gesproken van een perceptieslechthorendheid als de afwijking zich bevindt in het binnenoor of het centraal auditief systeem. Presbyacusis Deze ouderdomsslechthorendheid is de meest voorkomende vorm van slechthorendheid in onze maatschappij. Met het toenemen van de leeftijd worden hoge tonen door het slakkenhuis steeds slechter waargenomen, waardoor men wel kan horen, maar niet kan verstaan. Lawaaislechthorendheid Blijvende schade aan de cochlea als gevolg van een plotseling zeer sterk geluid of als gevolg van langdurige blootstelling aan geluid. De intensiteit en de duur van het signaal spelen een rol bij de mate van beschadiging die optreedt. Het gehoorverlies is voornamelijk een hoge tonen verlies. Ototoxiteit Er zijn geneesmiddelen bekend waarvan het gebruik kan leiden tot schade aan de cochlea, zoals kinine en streptomycine. Congenitale perceptieslechthorendheid
Afwijking van het slakkenhuis die reeds bij de geboorte bestaat. De slechthorendheid kan veroorzaakt worden door bepaalde infectieziekten van de moeder tijdens de zwangerschap. Daarnaast kan er sprake zijn van een erfelijk aspect. Ziekte van Ménière Dit is een aandoening van de labyrinth-vloeistof. Hierdoor is zowel de werking van het evenwichtsorgaan als die van de cochlea verstoord. De klassieke symptomen zijn oorsuizen, wisselend gehoorverlies, aanvallen van misselijkheid en duizeligheid. Tinnitus
Hieronder verstaat men het waarnemen van geluiden die niet afkomstig zijn uit de omgeving van de getroffene. Deze intern opgewekte geluiden variëren van zachte klikjes tot luid gepiep en gebrul. Bron:
http://www.hinkgroep.net/brouwer/