De levensloop van de sterren

Als een gaswolk wordt samengeperst door een toevallig passerende schokgolf, begint hij samen te trekken. Rond een verdichting in het centrum beginnen de resterende gasmassa's te kolken. Door de samenpersing in het centrum loopt de temperatuur snel op.

Bij 10 miljoen graden Celsius smelten twee waterstofkernen samen tot een heliumkern en komt kernfusie op gang. Er is een nieuwe ster ontstaan.

Onze zon is ook zo ontstaan. Over 5 miljard jaar is zijn waterstofvoorraad uitgeput. De zon kan dan nog korte tijd helium verbranden, maar zwelt op. De aarde zal geroosterd worden door het nabije zonsoppervlak. Een paar miljoen jaar nadat de aarde is verwoest, zal de zon weer inkrimpen. De buitenste gaslagen worden weggeblazen en stralen rondom de zon als planetaire nevel. In de tussentijd zal de zon krimpen totdat hij niet veel groter is dan de aarde. In dat stadium koelt hij af, totdat alle warmte verdwenen is.

Sterren doven uit als ze hun energievoorraden hebben verstookt. Sterren die groter zijn dan de zon leven veel korter, omdat ze in enorm tempo hun energie verbruiken. Uiteindelijk exploderen zij als supernova. Een supernova is het explosieve einde van een zware ster. Sterren die kleiner zijn dan de zon worden niet heet genoeg om kernfusieprocessen op gang te brengen. Zij smeulen langzaam voort.