Andreas Vesalius, vader van de anatomie

Vesalius, vader van de anatomie De man die bekend staat onder de naam Andreas Vesalius (wat een gelatiniseerde naam is), heette eigenlijk Andries van Wesele en hij werd op 31 december 1514 geboren in Brussel. Hij stamde uit een artsenfamilie uit Wesel, die al vijf generaties lang in Brabant (België) werkte. Zijn vader was hofapotheker van Keizer Karel V en heette ook Andreas (eveneens gelatiniseerd), zijn moeder heette Elisabeth Crabbe. Zijn grootvader en overgrootvader waren lijfartsen van Maria van Bourgondië die landvoogdes was van de toenmalige Nederlanden. Het is niet zeker, maar waarschijnlijk ging Vesalius naar de lagere school in Brussel, waarna hij, wat wel zeker is, in 1529 naar Leuven ging om aan het Pedagogium Castri zijn middelbare school te doen. Hij volgde ook lessen aan het Collegium Trillingue, waar hij lessen latijn en grieks volgde, in allebei was hij erg goed, maar vooral zijn latijn was verschrikkelijk goed, hij kon zelfs een klein beetje Hebreeuws. Dit geeft waarschijnlijk ook al een beeld hoe goed deze man was toen hij nog erg jong was. Toen Vesalius 19 was ging hij naar Parijs om een medische opleiding te volgen aan de universiteit van de stad. De lessen werden hier gegeven door Jacobus Sylvius en Johannes Gunterius Andernacus. Sylvius had een andere manier van lesgeven, en werd hierdoor erg gewaardeerd, maar het meenemen van een arm of been van een dode hond werd helemaal geweldig gevonden. Sylvius was een groot aanhanger van Galenus, een oude Griekse anatoom, waarvan bijna anderhalf millenium lang de medische en wetenschappelijke kennis als waarheid werd gezien. Vesalius mocht zijn andere leraar af en toe helpen bij lijkschouwingen, maar toch waren de lessen aan de universiteit erg primitief. Vesalius wilde zijn osteologische kennis beter maken en daarom ging hij tussen de lessen naar de executieplaats van Montfaucon en naar Cimetière des Saints het beroemde Parijse kerkhof. Andreas ontdekte dat de menselijke onderkaak uit een beenstuk bestaat en dat was in tegenspraak met wat Galenus had gezegd. Deze jongen had zo veel kennis van de beenderen, dat hij ze allemaal kon herkennen als hij eraan voelde terwijl hij geblinddoekt was. In de zomer van 1536 werd Vesalius gedwongen naar Brabant terug te keren wegens het uitbreken van de oorlog tussen Keizer Karel en François I van
Frankrijk. Hij ging verder met zijn studie in Leuven en daar bouwde hij zijn eerste skelet uit de botten van een terechtgestelde, die hij stiekem had meegesmokkeld met de hulp van een vriend. Hij gaf het geraamte cadeau aan Gisbertus Carbo een geneesheer uit Leuven. Ook mocht Vesalius de lijkschouwingen doen in Leuven, wat daar al 18 jaar niet meer was gebeurd. In februari 1937 behaalde hij de laagste universitaire graad in de geneeskunde, namelijk het baccalaureaat, met een scriptie voor het doctoraal die een in andere woorden omschreven uitleg was van het 9e boek van Rhazes dat ging over de Arabische geneesmiddelen leer. Vesalius deed examen eind 1537 aan de universiteit van Padua en hierna promoveerde hij tot doctor in de geneeskunde. Niet lang daarna volgde hij Paolo Colombo op en werd hoogleraar in de chirurgie, maar hiervoor moest hij ook anatomie geven. Het eerste was hij deed was zijn studenten een 18-jarige jongen uit het graf te laten halen en een sectie op hem te verrichten. Hij gebruikte bij het skelet opnieuw in elkaar steken een nieuwe techniek die zelfs nu nog weinig gewijzigd is. Vesalius deed bericht van alles wat hij zag wat niet in overeenstemming was met wat Galenus ooit gezegd had, tot grote woede van Sylvius, die dit niet deed al zag hij iets anders. Vesalius tekende drie platen waaronder ook de lever met het poortaderstelsel, dit deed hij op verzoek van zijn studenten. Hij liet iemand ook nog drie skeletfiguren tekenen en zo had Vesalius zijn zes anatomische platen, die werden uitgegeven als Tabulae Anatomicae sex. Maar deze platen bevatten toch nog wat dingen die Galenus ooit gezegd had, maar hoe meer mensen Vesalius zag hoe sterker hij ervan overtuigd raakte dat alles wat Galenus ooit had geschreven niet waar was totdat hij het zelf had gezien. Vesalius gaf in die periode ook gastcolleges bij professor Albius, waar hij secties verrichte waaronder die van een Franse priester en ook een aap, die hij ook skeltetteerde. De skeletten gaf hij aan professor Albius. Vesalius werkte in diezelfde tijd mee aan het vertaalproject van het werk van Galenus, want hij wilde deze man nog beter leren kennen. In Augustus van 1543 kreeg Vesalius het eerste exemplaar van zijn meesterwerk "De Humani Corporis Fabrica Libri septem" (of gewoon in het Nederlands: "Zeven Boeken over de Bouw van het Menselijk Lichaam") Deze boeken maakte de werken van Galenus zo goed als overbodig. Hierna werd Vesalius gevraagd om huisarts te worden van Karel V en diezelfde tijd trouwde hij met Anna van Hamme en in juli 1545 kregen zij een dochter die ze ook Anna noemden. Keizer Karel was een vervelende patiënt die weinig zin had om iets aan zijn gezondheid te doen dat ergerde Vesalius, maar wat kon hij er aan doen? Vesalius is ook als arts beroemd geworden omdat hij als eerste een kwaal bij een levende ontdekte, die later ook werd bevestigd door de autopsie. Vele beroemde personen hebben hem als arts geraadpleegd. Toen Vesalius in 1555 werd ontslagen door de keizer kreeg hij op 21 april 1556 de titel Graaf van het Heilig Lateraans Paleis, een verschrikkelijk hoge onderscheiding waaraan veel economische voordelen waren verbonden. Daarna werd hij arts van Philips II maar Vesalius voelde zich niet thuis in Madrid omdat hij er de anatomie niet kon beoefenen. Aan het einde van 1561 schreef hij een brief die zo uitgebreid was dat het het laatste boek werd van de in totaal 10 boeken die hij heeft geschreven. Als Vesalius op 15 oktober 1564 schipbreuk lijdt bij het Griekse eiland Zante, sterft hij daar en verschillende monumenten herinneren ons eraan dat Vesalius daar werd begraven.
Bron: http://www.ping.be/~p4u02764