Suriname

Suriname

Voorwoord:

Ik houd mijn werkstuk over Suriname omdat het land een belangrijke geschiedenis heeft waardoor we onze normen en waarden in de toekomst kunnen toepassen na alle leed wat er gebeurt is.
Het gaat er namelijk om dat we elkaar moeten respecteren ongeacht onze afkomst, maar ook om discriminatie tegen te gaan zodat iedereen gelijke mensenrechten heeft.

We kunnen natuurlijk niet altijd vrij zijn in onze dagelijkse leven maar dat neemt nog niet weg dat we elkaar kunnen vrijlaten hoe ieder zijn leven leidt (mits het niet een ander schaadt)
Suriname was een land dat gedwongen werd om afhankelijk te zijn van Europese landen (VOC & WIC compagnies). Hierdoor waren ze niet vrij om hun eigen cultuur te ontwikkelen. De reden dat het VOC en WIC Suriname hebben laten ontwikkelen voor plantages was omdat ze bepaalde kruiden en specerijen voor hun eigen land wilden behouden en omdat ze daar rijk van werden voor de handel die ze daarin verrichten.

Suriname speelt daarom een rol om ouderwetse villa’s, forten, plantages en nog steeds verschillende culturen en religies.
Uiteindelijk heeft de zware geschiedenis toch wat opgeleverd: Een multiculturele samenleving.

Daarnaast is Suriname ook aantrekkelijk voor zowel de natuurliefhebbers en voor de toerist die graag in hun kunst&cultuur wil ontdekken.
In deze multiculturele samenleving heeft Suriname dus ook een variatie in hun keuken. Z.o.m Indonesische gerechten, Indiase gerechten, Filipijns en je kunt er dan ook zo nu en dan nog steeds Nederlandse gerechten tussen vinden. En dat is dan ook weer een voordeel voor Suriname want door de verschillende religies heb je meerdere feestdagen per jaar.

Kortom, Suriname heeft zekere toeristentrekkers waarbij je zelfs excursies kunt ondernemen naar het leven in de Amazone, een museum van een plantage met een Nederlands gezin maar je kunt er ook meerdere festivals bezoeken per jaar of flamingo’s en roze dolfijnen spotten.

Hierover meer in dit werkstuk over Suriname.

Algemene informatie:

Suriname is een land gelegen in Zuid-Amerika met als hoofdstad Paramaribo. Suriname heeft drie buurlanden: Frans-Guyana, Guyana en Brazilië. Tegenwoordig is Suriname een onafhankelijk land.

Helaas is dat anders geweest in de geschiedenis. Nederland, Groot-Brittannië en ook andere landen waren lid van de vennootschap ‘De VOC’.
De VOC was een handelsonderneming die vooral handel deden in delen van Afrika en zuid-Amerika.

Ze haalden winst uit specerijen, tabak, katoen en andere producten.
Omdat Zuid-Amerika daar rijk aan was, werd o.a het land Suriname gebruikt om deze producten te verkrijgen.
De VOC landen verdienden hier heel veel geld mee en gebruikten hun grote schepen om mensen uit Afrika & Indonesië te vervoeren naar Suriname om daar te werken in plantages. De mensen in deze mensenhandel werden marrons genoemd. Zij waren afstammelingen van oude volken van West-Afrika. Bij iedere leefgroep van de marrons had je een specifieke leider die samen met het VOC handel deed om een paar van zijn vol te verkopen. Wel waren er regels als het ging om doorverkoop. De marrons werden alleen geselecteerd en aangenomen om aan boord te gaan als ze gezond en sterk waren. Eenmaal geselecteerd nadat de betaling rond was werden ze voordat ze aan boord gingen gebrandmerkt en in het midden gedeelte van de schip geketend. Soms zaten er wel 40 man aan elkaar gebonden zonder dat ze naar buiten mochten. De reis over zee kon wel maanden duren om aan te komen in landen zoals Zuid-Amerika. Doordat de levensomstandigheden zo slecht waren overleefden een hoop marrons het niet en stierven midden in de reis. Omdat veel marrons gebrek hadden aan vitamines werden ze ziek en kregen een aantal zelfs scheurbuik. Heel af en toe werden de marrons eruit gehaald om gecheckt te worden hoe sterk ze nog waren. Degenen die ziek waren werden eruit gevist en werden over boord gegooid door de scheepsbemanning. Ook werden ze er af en toe naar buiten gehaald om leedvermaak. Dat wou zeggen, om de bemanning te amuseren. De sterkste marrons die de hele reis hebben overleefd kwamen aan de ford aan in Suriname. Hier werden de marrons bekleed met alle hygiene, rust en het eten dat ze nodig hadden. Er werd zelfs fruit gegeven en slaapplekken waar ze voor een paar dagen konden bijkomen. Helaas was deze uitrusting van korte duur en werden ze geselecteerd en in rijen gezet. De VOC bemanning gaf ze allereerst Nederlandse voor,-achternamen, waar ook beledigende en kwetsende achternamen tussen zaten. ‘Zeldenrust’, ‘Bloemendaal’ of zelfs omgedraaide Nederlandse achternamen. Daarnaast werd hun Afrikaanse identiteit volledig afgepakt. Het kwam ook voor dat de marrons de achternamen overnamen van de Nederlandse familie waarin ze terecht kwamen. De VOC handelaren besliste per groep waar ze voor moesten werken. Zo verkochten ze ook kinderen op de markten die een rijke familie kon kopen en gebruikten om het huishouden te doen of om met hun kinderen te spelen. Ook werd er een groep verkocht aan plantages die in handel dreven van katoen, specerijen, fruit, tabak enz. Het meest verschrikkelijke was dat de werkers het minst geld verdienden en de opzichter er het meest aan verdiende.

Ze sliepen in huizen van zeer slechte staat en kregen weinig voedsel. Soms sliepen er wel 10 man in een huis. Er werd hun bijna alles afgepakt. Wanneer ze volgens de opzichter niet hard genoeg werkten werden ze geslagen.
Meer dan de helft overleefden het niet en kwam niet alleen door een ongezonde situatie maar ook door het betrapt worden op ontsnappingspogingen. De marrons kregen namelijk de doodstraf als ze dat deden. Ook als ze voor zichzelf en eigen recht op wouden komen werden ze soms aan het einde gebracht.

Er waren toen in andere streken van Suriname en de buurlanden in Zuid- Amerika boerderijen die zichzelf opofferden als schuiladres voor de plantage boeren. Hierdoor werd het de opzichter dan ook niet makkelijk gemaakt om ze terug te vinden. De slavernij heeft dus 300 jaar geduurd om eindelijk wat licht aan het eind van de tunnel te zien. Maar het VOC heeft niet alleen marrons naar Suriname gestuurd, maar ook Indonesiers en andere inheemse volkeren. Daarom kent Suriname een multiculturele samenleving met allerlei verschillende religies, keukens, en talen. Er zijn zelfs Chinezen, en mensen uit de Filipijnen die in Suriname zijn komen wonen vanwege de heftige periode van de slavernij. Het mooie van deze diversiteit is dat Suriname erg veel feestdagen en festivals hebben door de verschillende religies. Er is in die zin van cultuur daarin veel te beleven. De meeste feesten en festivals kun je vergelijken met een soort carnaval.
Suriname heeft in totaal twee verschillende landen gehad als kolonisatie. Engeland was het eerste land dat Suriname heeft gekoloniseerd tot aan 1667. Maar toen de vrede van Breda in beweging kwam werd het land Suriname aan Nederland overhandigd in ruil voor delen in Noord-Amerika. New-York heette vroeger Nieuw-Amsterdam toen het nog een kolonie was van Nederland.
Na de ruil van de gekoloniseerde landen werd Nieuw-Amsterdam hernoemd naar New-York.
Suriname is kolonie van Nederland gebleven van 1667 tot aan 1954.
Pas op 25 november 1975 werd Suriname onafhankelijk verklaard en was geen deel meer van Nederland. Dit werd aangekondigd door Gouverneur Johan- Ferrier (De eerste president van Suriname)
Sindsdien is 25 november een officiële feestdag in Suriname. Iedereen is dan vrij van werk en school en zijn er overal feestelijke evenementen in het land.
In Suriname noemen ze deze feestdag in eigen taal: Srefidensi Dey. Ze spreken namelijk niet alleen Nederlands maar ook Papiaments en Sanskriet. Deze twee aparte voertalen komen ook voort uit India en in het Papiaments heb je ook Portugese woorden gemengd met het engels.

Flora & Fauna

In het gedeelte flora en fauna licht ik informatie in over hoe het klimaat in Suriname in elkaar zit en over de natuur.

Suriname staat naast het culturele gebied in Paramaribo bekend aan grote bebossingen en oerwoud. Qua oppervlakte is Suriname een van de dunste bevolkte landen van de wereld. Paramaribo en andere woonwijken zijn een stuk kleiner per schaal dan de natuur er omheen.

Men zegt dat er ook nog steeds inheemse volken zijn die Suriname bewonen. Deze afstammelingen en volken leven midden in het oerwoud en hebben daarmee ook een andere kijk op het leven dan de mensen die zelf in de stad of dorpen wonen. Deze inheemse volken waren de eerste en de oorspronkelijke bewoners van Suriname. Ze leven daar nog steeds en leven generatie na generatie na. Zo hebben ze een eigen taal, en hun manier van leven word als ouderwets gezien. Zij geloven dat de natuur hun alles geeft wat we maar nodig hebben en dat wij daarvoor in dank goed voor de natuur zorgen. Dat wil zeggen, geen luchtvervuiling door fabrieken, geen gebruik van plastic, metalen en andere materiaal dat namaak is. Alles waar wij nu aan gewend zijn, onze dagelijkse leven schaffen ze juist af. Een ander voorbeeld waar ze ook niet in geloven zijn bijvoorbeeld onze dokters, ziekenhuizen, scholen etc. Zij vinden hun genezing in de natuur om hun heen. Hierdoor hebben ze tot in de oudste geschiedenis medicijnen gevonden die bestaan uit natuurlijke producten. Als de mensen die daar leven vinden dat ze iets nodig hebben van kleding, eten, onderdak dan worden ze ook van natuurproducten gemaakt wat ze om zich heen kunnen vinden. Een aantal van deze volkeren zijn ‘de Kalinya’s, Lokono’s, Akoerio’s. Ondanks dat het de oorspronkelijke bewoners waren van Suriname worden ze door de huidige minister van Suriname niet erkend als ‘Surinamers’. Dit is omdat de levensstijl van hun te verschillend in handen ligt en deze volk dat in de natuur leeft niet wil meewerken aan de levensstijl die wij kennen. Zij geloven dat alles een ziel heeft, zo ook de rivier, de bomen en wat wij materie noemen. Zij geloven zo ook dat wij uitmaken van een groter geheel en dat alles met elkaar verbonden is. Hun spiritualiteit staat in grote vaandel. Toch is er ondanks ‘hun onzichtbaarheid’ tot de Surinaamse maatschappij erkenning. 9 Augustus is namelijk een nationale feestdag om inheemse volken te leren kennen. Deze feestdag is toegevoegd door president Ronald Venetiaan. Het is om juist respect te tonen naar hoe ze leven.

Ook voor de toerist die geïnteresseerd is in het cultuur van Suriname kan speciaal dagtochten maken om hun cultuur te leren kennen. Toeristen kunnen dan zelfs in een vorm van een hotel overnachten dat zich midden in de jungle bevind.

Het exotische fruit en andere specerijen en groenten komen daar vandaan. Vooral door het tropisch klimaat en de goede weerwisseling kunnen deze natuurproducten goed rijpen. Ook omdat het bij de amazone rivier ligt is de grond erg vruchtbaar. Omdat het erg vruchtbaar is zul je ook planten zien groeien aan muren, of koorden, draden of huizen. Suriname is qua flora en fauna heel erg rijk aan plantensoorten en dierensoorten die je daar in kan terugvinden. Ze hebben wel 60 verschillende soorten palmsoorten waar je ook in Suriname komt.

Ze hebben zelfs in Paramaribo een palmtuin waar alleen palmbomen staan. Maar Suriname staat ook bekend om haar orchideeën en andere tropische bloemen. Helaas word ook het flora en fauna gebied in Suriname bedreigd door de vele waardevolle middelen die deze natuur biedt. Een grote groep handelaren en verzamelaar komen speciaal naar de jungle toe om edelmetalen zoals goud en bauxiet te verzamelen en weer door te verkopen. Hiervoor gebruiken ze kwik en hakken ze hout om, om hun zoektocht sneller te voltooien. Kwik is een giftige stof voor de mensen, maar ook voor de natuur. Ook zijn de blauwe gifkikkers een hoop geld waard voor de stropers en verzamelaars. Gelukkig zijn er nu organisaties om het flora en fauna gebied beter te beschermen tegen deze stropers. Ook doordat al het afval en compost niet goed is geregeld komt veel afval in de natuur terecht en ook helaas veel plastic in de rivieren en meren. Dit blijft toch nog een aanpak voor de toekomst om dat beter te laten ontwikkelen. Een ander bekend gebied in Suriname zijn de Raleighvallen. Hier kun je erg veel dieren in tegenkomen. Zoals vele soorten apen, papegaaien, amfibieën en vissoorten. Hier zul je ook vleermuizen en luiaards tegenkomen.

Aan de kust van Suriname leven er roze dolfijnen en roze flamingo’s die je ook als toerist kunt bezoeken. Daar zijn speciaal boottochten voor om ze te kunnen spotten. Ook kun je in de Raleighvallen bergen beklimmen, in de watervallen zwemmen en kanoën. Toeristen kunnen er ook blijven slapen om echt kennis te maken met de jungle. Al zwemmend in de watervallen kunnen de toeristen genieten van de dieren om zich heen.

Maar Paramaribo kent zelf ook een dierentuin. Paramaribo Zoo. Deze dierentuin is gericht op goede verzorging van planten, dieren en een goed klimaat. Deze dierentuin bevind zich in de cultuurtuin waar je als toerist ook nog kunt genieten van wandelroutes. Het mag dan wel een kleine dierentuin zijn, maar het is alsnog populair voor toeristen, en andere inwoners. En natuurlijk is het ook een populaire bezienswaardigheid voor kinderen. Speciaal voor de kleine bezoekers hebben ze een kleine kinderboerderij.
Je komt in deze dierentuin vooral dieren tegen die je in het Surinaamse natuurgebied zal tegenkomen. Jaguars, slangen, allerlei soorten apen en tropische vogels. De kans is kleiner dat je ze in het wild tegenkomt dan in deze dierentuin. Ook groeien hier exotische bloemen en planten. Wanneer je als toerist/bezoeker toch nog mooie exotische bloemen en planten naar huis meenemen kun je elke zondag naar de markt om daar bloemen te kopen. De markt bevind zich naast de dierentuin en is ook gevestigd in de cultuurtuin. De Paramaribo zoo is ontstaan en opgericht door Johan Adolf Pengel. Johan Adolf Pengel was toentertijd de minister-president van Suriname en had zelf ook exotische dieren in bezit. Hierdoor heeft hij samen met een andere coöperatie de dieren samengebracht en werd het uiteindelijk een bezienswaardigheid voor bezoekers. Paramaribo zoo is in de loop van de jaren tot in de tijd waar we nu leven al meerdere malen herbouwd en verbeterd voor de dieren. Wel heeft Paramaribo zoo een flinke terugval gehad in begin jaren negentig waardoor ze een hoop dieren zijn kwijt geraakt door de toestand waar de dierentuin zich in bevond. Gelukkig schoten Blijdorp Rotterdam en Artis Amsterdam deze dierentuin te hulp en ondersteunen nu Paramaribo zoo. Hierdoor werden de leefomstandigheden van de dierentuin een stuk beter. Deze twee Nederlandse dierentuinen sponsoren deze zoo en sturen jaarlijks een budget op zodat de goede leefomstandigheden blijvend is. Zo zijn nu strengere regels voor de dierentuin waar ze aan moeten voldoen, zodat deze dieren in alle gemak kunnen leven.

Natuurlijk zijn er ook andere accomodaties/evenementen in Suriname waar je haar flora en fauna kan bewonderen. Hierboven genoemde zijn enkele voorbeelden.

Activiteiten en evenementen

In vorige hoofdstukken heb ik vermeld dat er een feestdag is specifiek voor de inheemsen, en een andere feestdag voor de onafhankelijkheid van Suriname. Ook omdat de inwoners van Suriname erg divers zijn en bestaan uit meerdere religies, betekent dan ook meer festivals en andere feestdagen.

Hieronder de feestdagen van Suriname en resterende festivals:

. 25 februari - Dag van de revolutie
(Hierom word gevierd dat Desi Bouterse en Roy Horb de macht hebben gewonnen in 1980 van een staatsgreep dat plaatsvond in Suriname. Hierna werd Suriname een stuk vrijer en kreeg het land een betere regeling.)

. 20 Maart - Holi

(Holi is een Hindoestaanse feest en word in deze religie omschreven als een soort van lentefeest. Ze vieren dat het voorjaar begint maar vieren tegelijkertijd ook de stand van de maan.)

. 1 Mei - Dag van de arbeid
(De dag van de arbeid is een officiële viering dat vooral in Europa plaatsvind. Deze dag word ook nog steeds gevierd in Suriname. Op deze dag word er gevierd dat er betere omstandigheden kwamen op de werkvloer. Sinds 1 Mei 1980 kregen meerdere demonstraties van duizenden arbeiders eindelijk hun stem.)

. 4 Juni - Ied-ul-Fitr
(‘’Ied-Ul-Fitr’’ is een islamitische feestdag dat ook in Suriname wordt gevierd. Naar het Nederlands vertaald is het eigenlijk ‘Suikerfeest’. ‘Suikerfeest’ wil dus zeggen dat iedereen die deelgenomen heeft aan de Ramadan beloond word op deze dag na een aantal weken te hebben gevast.)

. 1 Juli - Dag der vrijheden
(Dag der vrijheden word ook wel Keti-Koti genoemd. Dit is een belangrijke feestdag in Suriname omdat op deze dag de slavernij is afgeschaft. Op deze dag zijn er overal in Paramaribo festivals aanwezig, marktkramen en andere feestelijke activiteiten. Deze feestdag word door de inwoners van Suriname ook wel ‘’Kettingsnijden’’ genoemd.)

. 9 Augustus - Dag der inheemsen
(Deze dag heeft betrekking op de oorspronkelijke bewoners van Suriname. Meerdere volkeren die helemaal in de jungle leven en bij de Amazone rivier staan op deze dag centraal. Op deze dag kunnen toeristen, of wie dan ook kennis maken met hun cultuur en worden er speciaal activiteiten georganiseerd waardoor de inheemse bevolking en de stadsbewoners van Paramaribo samen kunnen worden herenigd.)

. 11 Augustus - Ied-Ul-Adha
(‘’Ied-Ul-Adha’’ is een islamitische feestdag in Suriname. In het Islam is het de viering dat een profeet zijn zoon heeft opgeofferd aan God. Op deze dag vertrekken veel moslims naar Mekka voor een bedevaarttocht.)

. 10 Oktober - Dag der Marrons

(Dit is ook een officiële feestdag in Suriname waarin er uitbundig gefeest word. De Marrons waren het volk dat naar Zuid-Amerika werden gesmokkeld door de VOC & de WIC. Op deze dag herdenken de Surinamers de Marrons en word er ook gevierd dat de Marrons onafhankelijk werden op 10 Oktober 1760.)

. 27 Oktober - Divali

(Divali is een hindoeïstisch feest dat uitbundig word gevierd in Suriname. Naar het Nederlands vertaald is het ‘lichtjesfeest.’ Op deze feestdag vieren de Hindoes vooral de overwinning van het kwaad en worden er olielampjes aangestoken om licht en liefde te verwelkomen op deze aarde. Maar ook om succes en hoop aan te wakkeren in mens leven.)

. 25 November - Onafhankelijkheidsdag

(Dit is een heel belangrijk feestdag in Suriname. Er word gevierd dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. De kolonie der Nederlanden werd op deze dag beëindigd. Suriname kon vanaf die datum beslissen over hun eigen grond en hun eigen wetten stellen. Ook op deze dag is er een Paramaribo meerdere festivals en veel dans en muziek.)

Naast deze feestdagen in Suriname, worden er net als overal ter wereld de algemene feestdagen zoals kerst, pasen en oud&nieuw gevierd.

Nawoord:

Na dit schrijven van dit werkstuk heb ik veel geleerd over bepaalde gebieden in Suriname waarvan ik niks van af wist. Na al deze research op internet ben ik meer te weten gekomen over de inheemse bevolking van Suriname.
Ik vond het vooral interessant dat de oorspronkelijke bewoners van Suriname nog steeds hele oude methodes gebruiken om te kunnen overleven.

Zo zijn wij gewend dat als we ziek zijn, we naar een ziekenhuis gaan of een arts. De kalanya’s halen hun geneeskunde uit planten, bomen of andere elementen wat de natuur daar te bieden heeft. Ook vond ik de geloofsovertuiging van de Kalanya’s ook interessant. Zij geloven dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en dat alles een ziel heeft en een eigen taak op deze wereld. Uit dit werkstuk geschreven weet ik dat de Kalanya’s gescheiden worden van de stadsbewoners van Suriname. Hun manier van denken is misschien anders, hun leven is totaal verschillend maar vind dat alsnog geen reden om hun buiten te sluiten van het feit dat zij ook Surinamers zijn. Ik vind juist dat daar verbetering in mag komen. Gelukkig hebben ze daarom in Suriname een feestdag georganiseerd om deze twee verschillende culturen naar elkaar toe te brengen i.p.v het alleen maar buitensluiten van elkaar.

Ook heb ik feiten geleerd dat ondanks dat Suriname een klein land is, je er heel veel dingen uit kunt ontdekken. Er zijn genoeg trekpleisters voor de toeristen, en je kunt echt kennis maken met de tropische jungle en de wilde dieren die daar leven.

Helaas ben ik zelf nog nooit in Suriname geweest, maar het is zeker een doel voor de toekomst.

Wel een nadeel van dit werkstuk vond ik het schrijven over de geschiedenis van Suriname; in de tijd van de slavernij.
Er zijn zulke heftige dingen gebeurd dat ik het moeilijk vond om het netjes te verwoorden. Maar gelukkig zijn er heel veel positieve verbeteringen gekomen in Suriname nadat de slavernij is afgeschaft en Suriname weer onafhankelijk werd. En dat is een ding dat zeker is, is dat bijna alles wel weer goed komt zolang je maar doorvecht en hoop blijft houden.

Verder wil ik het hierbij laten.