Zuid Afrika

Beoordeling 5.5
Foto van een scholier
  • Werkstuk door een scholier
  • 3e klas havo | 4327 woorden
  • 7 november 2001
  • 617 keer beoordeeld
Cijfer 5.5
617 keer beoordeeld

Taal
Nederlands
Vak
ADVERTENTIE
Maak kans op 50 euro Bol.com tegoed 💜

Scholieren.com wil weten hoe school écht is voor jou. Vul de vragenlijst in (7 - 10 min) en laat weten wat er beter kan. Wij luisteren — en je maakt kans op 50 euro 💶

Doe mee

Hieronder bevindt zich een lijstje met wat er in elk hoofdstuk besproken zal worden.

Hoofdstuk 1: In dit hoofdstuk zullen we het gaan hebben over het land Zuid-Afrika zelf. Ook gaan wij het hebben over de flora en fauna en tevens wordt het klimaat en de weeromstandigheden besproken.

Hoofdstuk 2: In dit hoofdstuk hebben we het over de bevolkingsgroepen, en de vele talen van Zuid Afrika. Ook hebben we het over de godsdienst van Zuid Afrika.
Hoofdstuk 3: In dit hoofdstuk zullen wij het gaan hebben over de handel en de economie in Zuid-Afrika. Ook zullen er een paar algemene punten in staan die met de economie te maken hebben. In dit hoofdstuk zal het ook gaan over de delfstoffen en de industrie, de landbouw, veehouderij, bosbouw en visserij van Zuid-Afrika.
Hoofdstuk 4: In dit hoofdstuk zullen wij het kort hebben over het politiek systeem van Zuid-Afrika.
Hoofdstuk 5: Hierin hebben we het over de leiders die Zuid Afrika heeft gehad, en verder nog een stukje geschiedenis.
Hoofdstuk 6: In dit hoofdstuk zullen wij het hebben over het toerisme en waarom toerisme zo belangrijk is voor het land.

Hoofdstuk 1:

Zuid-Afrika is een land dat in het uiterste zuiden van het Afrikaanse Continent ligt. Het land Zuid Afrika heeft een totale oppervlak van 1.223.201 km². Het land het heeft totaal 5 buurlanden namelijk: Namibië, Botswana, Zimbabwe, Mozambique en Swaziland. In Zuid-Afrika ligt er ook nog een land en dat is Lesotho. Het land grenst aan 2 oceanen genaamd: Indische Oceaan (in het oosten) en de Atlantische Oceaan (in het westen). De kuststrook van Zuid Afrika is wel liefst 3000 km lang. In het westelijke deel is de kustvlakte 60 km breed en in het oostelijke deel is de kustvlakte 80 tot 240 km breed. Pal achter deze kustvlaktes rijzen bergen van de hooggelegen Karoo steil omhoog. De Drakensberge reiken tot 2500 km hoogte, daarom vormen deze een van de hoogste gebieden van de Karoo. Achter de Karoo ligt een prachtig “veld” ook wel het liefelijk glooiende plateau genoemd, deze naam gaven de Hollandse pioniers in de 19e eeuw aan dit gebied. Het “veld” is een uitgestrekte groene vlakte op ongeveer 1800 meter boven zeeniveau. Over deze vlakte liggen boerderijen, schapenhouderijen en nationale parken verspreid. De hoogste berg in Zuid-Afrika is de Makheke en deze is 3461 meter hoog.
De langste rivier in Zuid-Afrika is de Oranje. Met de Vaal en Caledon als zijrivieren stroomt hij over een afstand van ongeveer 2100 km westinwaards. Op de kaart ziet de rivier er heel indrukwekkend uit , maar het westelijk deel van de rivierbedding staat het grootst gedeelte van het jaar vrijwel gewoon droog. Dit komt omdat het meeste water in de woestijn verdampt. Als we verder naar het oosten gaan is het water van de rivier onmisbaar voor de irrigatie van de landbouwgebieden en voor het opwekken van hydro-elektriciteit.

De Oranje
Hier stroomde de oranjerivier. Op deze foto ligt de oranjerivier droog.
De rode duin die je ziet is van zand afkomstig uit de Kalahariwoestijn.
De oranjerivier heeft dit hierheen gebracht.
§1.2: Klimaat en weersomstandigheden.
De verschillen in het klimaat tussen het westen en het oosten van Zuid-Afrika zijn zeer groot. Het westen is veel droger en delen van het noordwesten gaan over in de Kalahariwoestijn. De meeste regen valt in het oosten. Die regen wordt door de winden vanaf de Indische Oceaan aangevoerd. Maar het probleem is dat het grootste deel van die regen zomers valt en daardoor verdampt het water zo snel zodat de bloemen, plantenen bomen er eigenlijk niets aan hebben. Er valt in 65% van Zuid-Afrika wel meer dan 50 mm per jaar. Dat houdt in dat een groot gedeelte van het land heel droog is. Daarbij komt ook nog dat het moeilijk te zeggen is wanneer et gaat regen. Periodes van droogte zijn heel gewoon in Zuid-Afrika, de rivieren vallen droog en alles wat groen is wordt bruin. Niet alleen de regen kan Zuid-Afrika hard toetakelen maar ook wervelstormen die afkomstig zijn van de Indische Oceaan zorgen regelmatig voor vernielingen. Al zijn het geen wervelstormen dan ontstaan er wel windhozen of tornado’s boven het land. In 1993 kwamen 7 mensen om het leven toe een tornado aan de oostkust over de steden Utrecht en Glencoe raasde. Omdat het ‘veld” ongeveer 1800 meter boven zeeniveau ligt zij nde temperaturen er lagen dat in de omringende gebieden. Zo kan het gebeuren dat gewassen op de velden op een koude winteracht behoorlijke scade oplopen
Het is moeilijk om te zeggen wat voor klimaat Zuid-Afrika heeft. Want zo heeft de Westkaap weer een Mediterraan klimaat en andere delen weer een subtropisch klimaat. Dus het is een land met verschillende klimaten.
Hieronder ziet u een tabel waarin de gemiddelde temperatuur van een aantal plaatsen staat in graden Celsius.
Plaats Max Min Max Min
Bloemfontein 31 15 17 2
Durban 28 21 23 10
Johannesburg 18 11 10 3
Kaapstad 26 16 17 7
Pretoria 29 17 20 3
Windhoek 30 17 20 6

§1.3: Flora en Fauna.

Omdat grote delen van Zuid-Afrika gewoonweg droog zijn. Groeit er voornamelijk gras. Maar in het westen met zijn woestijnen en halfwoestijnen groeit zelfs helemaal geen gras. Hier groeien echter wat cactusachtigen en wat hardere grassoorten. Hier leven de grootoorvos, de jakhals en de struisvogel, dat zijn dieren die zich hebben aangepast aan de hete en droge omgeving. Als we verder naar het oosten gaan bevinden zich daar de savanne met struiken en bomen. Er staan ook veel wilde fruitbomen in dit gebied. Op deze bomen komen veel dieren af zoals:
neushoornvogel, de klauwier, de vliegenvanger, leeuwen, luipaarden, olifanten, neushoorns, zebra’s, kadoes en giraffen.
In gebieden waar meer regen valt, zoals aan de oostkust bevinden zich naast geelhoutbomen en ijzerhoutbossen ook dennen en lariksen. Deze bossen bevatten veel kleurijke vogels. De Kaapse Papagaai en de gelbekbosduif bijvoorbeeld. Ook leven er bedreigde diersoorten zoals de smangomeerkat en het penseelzwijn.
Zuid-Afrika wordt weleens omschreven als het grootste safaripark ter wereld vanwege zijn prachtige natuur en de verscheidenheid aan wilde dieren. Het land herbergt de drie grootste landzoogdieren (witte neushoorn, olifant en de giraffe) het zoogdier met de langste nek (giraf, het snelste zoogdier (jachtluipaard) en het kleinste (dwergspitsmuis). Er leven 160 verschillende soorten reptielen, waaronder de gevaarlijke alligators.
Hoofdstuk 2:

Bevolking

§ 2.1: Samenstelling en spreiding
Als het zo door blijft gaan, zal de bevolkingsgroei in 2010 81% van de bevolking zwart zijn, en ongeveer 10% blank, terwijl 7% 'kleurlingen' en 2% Aziaten zullen zijn. De zwarten zijn niet alleen de omvangrijkste groep in Zuid-Afrika, maar stammen ook af van de oudste bewoners. De grootste bevolkingsgroepen zijn onder andere Zoeloe's, Xhosa, Sotho en Tswana. Kleinere volken zijn de Tsonga, Swasi, Ndebele en de Venda. De blanke bevolking bestaat uit de afstammelingen van Nederlandse, Franse en Duitse kolonisten die zich met succes zich in de 17de eeuw in Zuid Afrika vestigden, de nakomelingen van Britse kolonisten (uit de 19de eeuw) en immigranten uit Zuid- en Oost-Europa die in de 20ste eeuw kwamen. De meeste van de Aziaten zijn afstammelingen van contractarbeiders die in de 19de eeuw uit het toenmalige Brits-Indië naar Zuid-Afrika kwamen. Vaak wordt een onderscheid gemaakt tussen de Afrikaners, die bestaan uit de afstammelingen van de oudste groepen kolonisten, en de Engelstaligen. Een deel van de aanzienlijke politieke, religieuze en sociaal-economische verschillen tussen beide groepen is de laatste jaren een beetje vervaagd. In 1991 werd de Population Registration Act ingetrokken, dit was in 1950 vastgesteld en zorgde ervoor dat alle bewoners geregistreerd werden. Na juni 1991 werd bepaald dat geboren Zuid-Afrikanen niet langer naar ras geregistreerd zouden worden.
§ 2.2: Taal
In Zuid-Afrika zijn ongeveer 11 talen een min of meer officiël . Engels en Afrikaans worden door de overheid beschouwd als de officiële talen, die ook in het parlement gebruikt worden. De meest gesproken talen zijn Zoeloe, Xhosa, Afrikaans, Tswana, Noord-Sotho, Engels, Zuid-Sotho en Tsonga. Tot de talen zonder officiële status behoren - vooral door Indiërs gesproken - Tamil, Hindi, Gujerati en Urdu en de talen van Europese immigranten: Duits, Nederlands, Portugees, Italiaans en Grieks.
Hierboven kunt u gemakkelijk zien welke talen er vaak of niet vaak gesproken worden
§ 2.3: Godsdienst
De zogenaamde onafhankelijke Afrikaanse kerken (meer dan 3000) vormen de grootste religieuze groepering van Zuid-Afrika. Deze kerken (zonder de zwarte kerken) worden onderscheiden in het Ethiopische type en het Zionistische type. Beide geloven houden vast aan een sterke geloofsbeleving in de Afrikaanse cultuur en verzetten zich tegen Europese geloofspraktijken. De grootste van deze kerken is de Zionist Christian Church. Van de drie blanke kerken, de Nederduitse Gereformeerde Kerk, de Nederduitse Hervormde Kerk van Afrika en de Gereformeerde Kerk van Afrika, is de eerste de kerk die het meeste invloed heeft. Lange tijd waren gescheiden kerkdiensten per ras toegestaan (volgens het besluit van de synode van de NG Kerk in 1857). Dit besluit leidde in 1881 tot oprichting van de NG Sendingkerk voor reformatorische kleurlingen. Later kwamen er aparte gereformeerde kerken voor zwarten (NG Kerk in Afrika) en Indiërs (Reformed Church in Africa), deze werd wel financieel beheerst door de blanke NG-Kerk. Vooral in de jaren tachtig groeide het verzet tegen apartheid binnen deze drie zogenaamde dochterkerken. Sinds het begin van de jaren negentig streven deze kerken naar een samengaan in de Verenigde Gereformeerde Kerk. Van de multiraciale kerken zijn de Rooms-Katholieke, de Methodistische en de Anglicaanse kerk, met aartsbisschop
Desmond Mpilo Tutu als kerkelijk leider, de belangrijkste. Ook voor andere multiraciale kerken, zoals de Lutheranen en Presbyterianen, geldt dat de meerderheid van de aanhang uit zwarten bestaat. Het hindoeïme is de belangrijkste religie onder de Indiërs. De meerderheid van de moslims is kan je vinden bij de kleurlingen en Indiërs. De joodse gemeenschap is in de minderheid.
Hoofdstuk 3:

§3.1: Algemeen

In Zuid-Afrika betalen de mensen met de rand. De rand wordt onderverdeeld in 100 cent. Er zijn bankbiljetten van 5, 10, 20, 50, 100, 200 rand. En ze hebben munten van 1, 2, 5, 10, 20, 50 cent en van 1 en 2 rand.
Voor de ontdekking van de grote diaman- en goudvoorraden, in de tweede helft van de 19de eeuw, was Zuid-Afrika een landbouwland. De mijnbouw nam daarna het economische vaandel over en bleef tot aan de Tweede Wereldoorlog de belangrijkste inkomen van de Zuid-Afrikaanse economie. Na 1950 raakte de mijnbouw zijn plaats kwijt aan de steeds meer groeiende industrie. Tot vandaag de dag is Zuid-Afrika een ontwikkeld industrieland, met de mijn- en landbouw de belangrijkste bronnen van inkomsten.
§3.2: Landbouw, Bosbouw en Visserij
In Zuid-Afrika zijn er twee verschillende soorten landbouw: enerzijds zijn er de commerciële landbouwbedrijven die hun producten (vaak aan het buitenland) verkopen en anderzijds de landbouw die bedreven wordt om alleen de mensen die het land bewerken van voedsel te voorzien. De commerciële landbouw is heel belangrijk voor Zuid-Afrika omdat de export van het land voor 7% uit landbouwproducten bestaat. De landbouw biedt bovendien aan 1 miljoen werk. Over het hele land zijn er nog zo’n 2 a 3 miljoen mensen die hun eigen stukje land bewerken. Ze telen maïs en groenten en hebben ook nog een paar koeien, kippen en varkens rondlopen. Deze kleine dorpen en boerderijen die van hun opbrengst leven spelen een hele belangrijke rol in het landbouwbeleid van Zuid-Afrika. De regering wil graag deze kleine boeren helpen. Dus daarom kwam er in 1994 een programma. Er werden coöperaties opgericht en ze kregen geld om beter zaad en vee te kopen. Van Zuid-Afrika is er maar 13% van de totale oppervlakte geschikt voor landbouw. De rest ligt te hoog of het is te steil of het is te droog. Maar door onderzoek en verbetering van het landbouwbeleid het Zuid-Afrika de opbrengst van de landbouw de laatste 20 jaren weten te verdubbelen. De rivier de Oranje speelt een hele belangrijke rol bij de irrigatieprojecten, omdat veel gebieden heel erg droog zijn. De mensen hebben grote dammen gemaakt om water van de Oranje achter te houden. De dammen zijn zo groot dat ze 1 miljoen hectare land ermee kunnen bevloeien. Dat bevloeien kost veel geld daarom verbouwen ze alleen gewassen die veel geld opbrengen zoals: suiker, citrusvruchten, tropische vruchten en graan.
Slecht 0.2% van de totale Zuid-Afrikaanse grondoppervlak bestaat uit bossen. Langs de zuidkust en de oostkust en in delen van het binnenland groeien wel 1100 soorten bomen. De geelhoutboom is de nationale boom van Zuid-Afrika; hij kaan meer dan 40 meter hoog worden. Een groot deel vaan de Zuid-Afrikaanse bossen werd in de 19e eeuw gekapt, maar kort geleden is de regering weer helemaal opnieuw begonnen met het herbeplanten van grote gebieden. In 1994 was al 1,6 miljoen hectaren land begroeid met bomen doe op last van de regering geplant waren.
Daardoor kan Zuid-Afrika voor een heel groot deel zelf voorzien in de behoefte aan timmerhout en zelfs krantenpapier en houtpulp exporteren. De regering wil het aantal gebieden waar bomen geplant worden verdubbelen, vooral in de afgelegen gebieden zodat de plaatselijke bevolking de beschikking krijgt over brand-en timmerhout.
De kustlijn van Zuid-Afrika is 3000 km lang. De opbrengst van de visindustrie bedroeg in 1993 692.000 ton aan vis en schelpdieren. In totaal zijn er ongeveer 27.000 mensen werkzaam in de visserij en de visverwerkende industrie. Meer dan 90% van de vis wordt gevangen in de koude wateren voor de westkust. De regering voert een streng visserijbeleid voor het gebied dat binnen de 200 mijlszone van de Zuid-Afrikaanse kust ligt. De regering heeft een vaste quota ingesteld, dat houdt in dat er maar in beperkte hoeveelheden vis mag worden gevangen. In het begin van de jaren negentig daalden die quota omdat de visstand terugliep. Vanaf 1993 volgde er weer een periode van voorspoedig herstel. Ansjovis, sardines en haring worden verwerkt tot vismeel of visolie, of ze worden ingeblikt. De grote trawlers vissen vooral op heek en tong. Er wordt ook gevist op zeekreeft en die wordt voor 75% doorgevoerd naar het buitenland.
§3.3: Mijnbouw, delfstoffen en energie
Zuid-Afrika beschikt over hele waardevolle delfstoffen. Dankzij deze delfstoffen is de economische ontwikkeling van het land snel verlopen. De belangrijkste delfstoffen zijn goud, platina, chroom, mangaan, vanadium en vermiculiet en het is ’s werelds een na grootste producent van titaan en zirkoon. Op de wereldranglijst van diamantproducerende landen neemt Zuid-Afrika de 5e plaats in. In 1993 bestond 48% van de totale export uit de delfstoffen. Hieruit kun je afleiden dat delfstoffen een wezenlijke bijdrage aan de ontwikkeling van een land leveren. In de mijnbouw werken zo’n 0,5 miljoen mensen.
In Zuid-Afrika wordt er zo’n 600 ton aan goud geproduceerd. Dat is zo’n 28% van de totale wereldproductie. De export van goed lever het land de meeste vreemde valuta op en in 1993 bestond 61% van de totale export uit goud. De goudmijnen liggen in ene gebied van 430 km dat zicht uitstrekt over Transval en Oranje-Vrijstraat. De eerste goudaders werden in 1884 door twee broers ontdekt. In 1986 werd
Johannesburg een belangrijke plaats waar land te koop werd aangeboden. Inmiddels is Johannesburg een wereldstad met zo’n 2 miljoen inwoners
Dit is de binnenstad van Johannesburg
In Zuid-Afrika wordt er het meest steenkool gebruikt voor het opwekken van energie. In 1993 gebruikte Zuid-Afrika zelf 132 miljoen ton steenkool en werd nog een 52 miljoen ton uitgevoerd. Na goud is daarom steenkool de belangrijkste delfstof. Een groot deel wordt gebruikt voor de productie van olie. Hoewel de oppervlakte van Zuid-Afrika niet meer dan 4% beslaat van de totale oppervlakte van het Afrikaanse contitent en de bevolking slechts 6% uitmaakt van de totale bevolking van Afrika, neemt het land meer dan de helft van de totale energieproductie in Afrika voor haar rekening. Tot nu toe beschikken ongeveer 30 miljoen mensen over elektriciteit.
§3.4: Industrie.
Zuid-Afrika heeft zicht ontwikkeld tot een hele belangrijke industriële natie. Het is het meest geïndustrialiseerde land van Afrika en de economische opmars is nog steeds niet ten einde. De industrie lever een hele grote bijdragen aan de welvaart zelfs een grotere bijdrage dan landbouw, visserij of de mijnbouw. Het land kent een groot aantal verschillende industrieën. Het produceert auto’s er is een grote staalindustrie en daarnaast kent het land een bloeiende cultuur van edelsmeden, tapijtweverijen en kledingfabrikanten.
De ijzer- en staalindustrie in Zuid-Afrika is weer de grootste in Afrika. Vanuit Durban en ander havens worden staalproducten uitgevoerd naar meer dan 80 landen. ISCOR is de grootste ijzer- en staalproducent van Zuid-Afrika.
De diamantindustrie is ook heel erg belangrijk voor Zuid-Afrika en dat heb je ook al eerder kunnen lezen. I 1887 vond iemand bij toeval langs de oevers van de Oranje een steentje dat een diamant bleek te zijn en in 1871 werd het grote diamantenveld bij Kimberly ontdekt. Diamanten worden oorspronkelijk aangetroffen in vulkanische gesteenten, in zogenaamde cilindrische ertsaders. Aanvankelijk werden diamanten dicht onder de oppervlakte gedolven in enorme groeven. Maar tegenwoordig moeten mijnwerkers diep in de bodem afdalen om bij de diamanthoudende erstlagen te komen. Soms worden diamanten door rivieren meegevoerd naar zee. Zulke stenen je aantreffen in rivierbeddingen of bij de monding van de Oranje.
§3.5: Handel
De belangrijkste exportproducten van Zuid-Afrika zijn zoals je al gelezen hebt goud, diamanten en mineralen. Ook van groot economisch belang is de uitvoer van metaal, vruchten, bloemen en maïs. De regering spant zich heel er in om de uitvoer te bevorderen van in Zuid-Afrika geproduceerde goederen. Het doel is om in 2010 10% van de door het land geproduceerde goederen uit te voeren. Zuid-Afrika importeert vooral machines, voertuigen, chemicaliën en andere productiegoederen uit met name Duitsland, de VS, Japan en Engeland. Zwitserland is de grootse afneemt van Zuid-Afrikaanse producten, gevolgd door de VS, Engeland, Japan en Duitsland.
Hier bevindt zich een cirkeldiagram met de import en de export van Zuid-Afrika
Hoofdstuk 4:

In 1961 verliet Zuid-Afrika het Britse Gemenebest en riep zichzelf uit tot republiek. De eerste grondwet van de nieuwe repbliek, opgezet naar Brits Model werd na een referendum onder de blanke kiezers in 1984 vervangen door een andere, waarin ook de kleurlingen en de Aziaten actief en passief kiesrecht kregen. Sinsdien is er een parlemens van drie kamers: het House of Assembly, waarin 178 blanken zitting hebben, het House of Representatieves met 85 kleurlingen en het House of Delegates met 45 Aziaten. Zij worden telkens voor een periode van vijf jaar gekozen door de betreffende bevolkingsgroep

De regering van Zuid-Afrika bestaat uit de: Provinciale parlementen, Senaat, Nationale Volksvertegenwoordiging, Kabinet, Vice-presidenten, President.
De provinciale parlementen worden gekozen op basis van evenredige vertegenwoordiging.
Het Senaat heeft 90 leden die gekozen zijn door de provinciale parlementen; tien uit elke provincie.
De Nationale Volksvertegenwoordiging bestaat uit 400 leden uit de verschillende politieke partijen op basis van evenredige vertegenwoordiging
Het Kabinet bestaat uit maximaal 27 ministers, voorgedragen door partijen met minstens 20 zetels in de Nationale Volksvertegenwoordiging en door de president op een bepaalde post benoemd.
De Vice-presidenten komen uit de partijen die minimaal 80 zetels hebben in de Nationale Volksvertegenwoordiging.
De President wordt gekozen door de Nationale Volksvertegenwoordiging.
Hoofdstuk 5:

In 1486 werd Kaap de Goede Hoop ontdekt door Bartholomeus Diaz. In opdracht van de Verenigde Oost-Indische Compagnie gaf Jan van Riebeeck in 1652 de opdracht om een nederzetting aan de Tafelbaai te stichtten. Hieruit vond spoedig kolonisatie plaats. De kolonie werd in 1795 door de Engelsen bezet. In 1803, een jaar na de Vrede van Amiens, werd het bestuur weer aan de Bataafse Republiek overgedragen, maar in 1806 nam Engeland het definitief in bezet, waarin Nederland in 1814 zich bij neer moest leggen. Vooral in de provincies buiten Kaapstad veroorzaakte het optreden van de nieuwe bestuurders ernstige ontevredenheid bij de Hollands-Afrikaanse bevolking. Dit leidde tot de uittocht van grote groepen bewoners uit de grensstreken van de Kaapkolonie over de Oranjerivier. Het land Natal dat door de Trekkers bezet werd, werd na de Britse bezetting in 1843 door hen grotendeels verlaten. Natal werd met de Oost-Kaapkolonie het meest Britse gebied van Zuid-Afrika. De Boerenrepublieken Transvaal in 1852 en Oranje Vrystaat in 1854 hielden een halve eeuw hun zelfstandigheid. Een verbond tussen de zusterrepublieken (Kruger, Steyn) na de mislukte Jameson-raid in 1896 kon een oorlog met het Britse Rijk niet voorkomen.

Generaal Hertzog trad in 1939 af als premier en werd toen door generaal Smuts opgevolgd. In de Tweede Wereldoorlog vochten Zuid-Afrikaanse vrijwilligers aan de kant van de geallieerden. Een van de belangrijkste gevolgen van de Tweede Wereldoorlog was een versnelde industrialisatie voor Zuid Afrika, hierdoor kwamen er weer enorm veel mensen naar de Afrikaanse steden, vooral Bantoe, ontstond. In 1948 won de Herenigde Nasionale Party onder leiding van Malan de verkiezingen met een programma waarin apartheid van blanken, kleurlingen, Aziaten en zwarten de hoofdrol speelde. In 1961 werd de republiek uitgeroepen en de band met het Gemenebest doorgesneden. Door de apartheidspolitiek wilde het African National Congress (ANC) de blanken op een vreedzame manier overtuigen van de noodzaak de discriminatie te stoppen. Op verzoek van het Pan Africanist Congress (PAC), dat zich van het ANC had gesplitst, begon in 1960 een campagne.
In 1973 en 1974 kwamen er veel stakingen voor onder de zwarte bewoners van de blanke industriegebieden. In 1976 leidde het verplicht stellen van het Afrikaans op de scholen van de zwarte meerderheid tot opstanden in de zwarte buitenwijken van Johannesburg, Kaapstad en Pretoria. Internationaal nam het protest tegen de Zuid Afrikaanse binnenlandse politiek sterk toe; in de Verenigde Naties was het land al in 1971 van zijn zeggenschap over Namibië beëindigd. Zuid-Afrika oefende druk uit op Rhodesië om met de vertegenwoordigers van de zwarte meerderheid te gaan onderhandelen.
In 1982 werd onder de blanke bevolking een referendum gehouden over een wijziging van de grondwet die. Het voorstel werd aangenomen. P.W. Botha (in 1984 tot president en premier gekozen) probeerde tegemoet te komen aan de eisen die zorgden voor de afschaffing van het apartheidsbeleid. In 1986 riep de regering de noodtoestand uit voor het hele land, daardoor kregen het leger, politie en inlichtingendiensten vrij spel.
Een belangrijke oppositiegroep vormde vanaf 1985 de het nieuwe samenwerkingsverband van 34 vakbonden COSATU, die pleitte voor onmiddellijke vrijlating van ANC-leider Mandela. Internationaal kreeg het apartheidsbeleid steeds meer kritiek. De EG-landen, de Verenigde Staten en Japan gingen over tot economische overeenstemmingen (o.a. olieboycot) tegen Zuid-Afrika. Begin 1989 trad Botha als premier af. Hetzelfde jaar moest hij ook het presidentschap opgeven. In beide functies werd hij opgevolgd door F.W. de Klerk. In 1990 kondigde hij een aantal belangrijke hervormingen aan, zoals de legalisatie van zwarte politieke partijen en organisaties, waaronder het ANC en het PAC, en de vrijlating van Mandela. In 1991 werden de laatste apartheidswetten afgeschaft, onder andere die op de bevolkingsregistratie, die bepaalde dat alle Zuid-Afrikanen bij hun geboorte naar ras werden ingedeeld. In 1991 tekenden De Klerk, Mandela en Buthelezi samen met 23 andere organisaties een nationaal vredesakkoord, waarin de partijen zich verplichtten het geweld te verminderen. De Klerk en Mandela probeerden tot een zwarte meerderheidsregering te komen, ze probeerden dit voor de blanken zo aangenaam mogelijk te maken, dit leidde in 1993 tot de toekenning van de Nobelprijs voor de vrede. Het hervormingsbeleid van president De Klerk leidde tot de langzame afschaffing van de vanaf 1985 door de EG afgekondigde economische overeenstemmingen tegen Zuid-Afrika.
Na de onafhankelijkheidsverklaringen van Angola, Mozambique (1975) en Zimbabwe (1980) probeerden deze landen met behulp van westerse steun hun economische afhankelijkheid van Zuid-Afrika te verminderen. Zuid-Afrikaanse troepen voerden acties uit op Zimbabwe en Mozambique. In Angola vochten Zuid-Afrikaanse troepen vaak tegen de SWAPO, dit is de bevrijdingsbeweging van Namibië die een basis had in Angola. Onderhandelingen over de zelfstandigheid van Namibië leidden tot de onafhankelijkheidsverklaring van dat land op 21 maart 1990. Zuid-Afrikaanse troepen trokken zich toen uit Namibië terug.
Bij de verkiezingen in mei 1994 haalde het ANC een overtuigende overwinning en Mandela werd gekozen tot president van Zuid-Afrika voor de komende vijf jaar. Mandela vormde in overeenstemming met de interim-grondwet een regering van nationale eenheid met twee vice-presidenten: Frederik de Klerk en Thabo Mvuyelwa Mbeki. In 1996 stemde de Constitutionele Assemblee met een grote meerderheid in met de nieuwe Grondwet, die na de verkiezingen van 1999 gebruikt zal worden. De Nasionale Party besloot daardoor uit de regering te stappen, omdat het ANC niet verder wilde gaan met de formule voor machtsverdeling na 1999.
Winnie Madikizela-Mandela, ex-echtgenote van president Mandela, kwam in opspraak door onder andere financiële schandalen. Zij moest zich eind 1997 verantwoorden voor de Commissie voor Waarheid en Verzoening, nadat er beschuldigingen tegen haar waren ingediend die gingen over ernstige mishandeling en doodslag.
In december 1998 bracht de Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC) haar eindrapport over het politieke geweld in de periode tussen 1960 en 1994 uit. Doormiddel van hun eigen onderzoek en verklaringen van de plegers van politiek geweld, als slachtoffers, was de conclusie van de commissie dat in de onderzochte periode 9000 mensen om politieke redenen waren vermoord. De grootste boosdoeners waren de leden van de Inkatha Freedom Party (IFP), die geleid werd door minister van Binnenlandse Zaken Mangosuthu Buthelezi. Op 2 juni 1999 werden voor de tweede keer sinds de afschaffing van de apartheid vrije verkiezingen gehouden. 66% van de kiezers deden er aan mee. De verkiezingen werden gewonnen door de ANC en Thabo Mvuyelwa Mbeki werd de nieuwe president van de Republiek.
Hoofdstuk 6:

Zuid-Afrika is heeft de toeristen heel wat te bieden:

· Schitterende natuur zoals de Tafelberg bij Kaapstad, de brede zandstranden bij Durban en de grillige Drakensberge.

· Prachtige nationale parken met de meest uiteenlopende soorten wilde dieren.

· Interessante culturen, tradities, dansen en klederdrachten. Bijvoorbeeld de speren, schillden en dansen van de Zulu”s en de manden, het aardewerk en het houtsnijwerk van de Venda.

· Mogelijkheden voor allerlei verschillende activiteiten: op een vlot een rivier afzakken, kanovaren, scuba-diving, golfen, ballonvaren of tochten op de rug van een kameel, een olifanten op een ponny.

· Veel hotels, huisjes in wildparken en overal mogelijkheden tot logies met ontbijt.

In 1986 kwamen er 300.000 buitenlandse toeristen naar Zuid-Afrika. In 1993 was dat aantal verdubbeld. Het toerisme vormt een belangrijke en nog steeds groeiende bron van inkomsten voor Zuid-Afrika. Volgens deskundigen zal het in het jaar 2005 niet langer de goudexport zijn die Zuid-Afrika de meeste buitenlandse valuta bezorgt, maar het toerisme.
Het belang van de toeristen heeft voor duizenden banen gezorgd, van taxichauffeurs tot parkwachters, obers en gidsen. Ook werden er steeds meer mensen in de kunstnijverheid waar artikelen gemaakt worden voor toeristen. Bijvoorbeeld edelsmeden, glasblazers, leerbewerkers en mensen die houtsnijwerk maken. Veel mensen komen naar Zuid-Afrika om familieleden op te zoeken. Andere komen vooral voor de wildparken en de prachtige natuur. De snelst groeiende sector is het zogenaamde ecotoerisme. Ecotoeristen zijn mensen die komen om van de natuur te genieten zonder die schade toe te brengen. Ecotoeristische activiteiten zijn onder meer vogels kijken, fotograferen, schilderen snorkelen, wandelen en bergbeklimmen.
Ecotoeristen overnachten veelal in tenten en maken georganiseerde trips naar wildparken met de bedoeling het wild zo weinig mogelijk te storen in hun natuurlijk gedrag en de schade aan de natuur tot een minimum beperkt te houden. Er zijn zestien nationale parken in Zuid-Afrika. Ze zijn aangelegd om gebieden met een prachtige natuur en met bijzondere wilde dieren te beschermen zodat ook toekomstige generaties er van zullen kunnen genieten.

REACTIES

S.

S.

TOP ik heb hier veel aan gehad

9 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.