Muggen

De mug en zijn leefomgeving.

Muggen heb je overal. De meeste soorten muggen leven in de tropen, omdat ze dol zijn op vocht en warmte. Een andere naam voor de tropische mug is muskiet. Jammer genoeg komen muggen ook in Nederland voor. In de zomer en de herfst kun je ze zien, horen en vooral voelen. ’s Avonds en
’s nachts komen ze meestal tevoorschijn om je te prikken. Als het bijna winter is zoeken ze een schuilplaats tegen de kou in kelders, holle bomen of grotten. Ze houden een winterslaap tot de zon weer schijnt. In de woestijn en op de noordpool en zuidpool leven ook muggen. Het zijn soorten die tegen de droogte of kou kunnen. De muggen-eitjes hebben bijvoorbeeld een extra dikke buitenlaag, zodat ze goed beschermd zijn. De eitjes barsten pas open als het in de woestijn wat natter is en op de polen iets warmer. Soms komen ze pas na tien jaar uit!

De mug en zijn lichaampje.

’s Nachts hoor je ze wel maar je ziet ze niet. Ze zijn heel klein en dun. Ze zijn nog geen centimeter groot. De mug heeft één paar vleugels. Achter op de rug lijken nog twee vleugels te zitten: korte, knots-vormige kegeltjes. Dit noemen ze halters. Daarmee houdt de mug zichzelf in evenwicht. De mug heeft zes poten. Boven op zijn kop zitten twee voelsprieten. Dat zijn net twee kralen-kettingen. Bij de wijfjes hebben de voelsprieten korte haren, de mannetjes hebben lange haren, hun voelsprieten lijken net twee veren.

Een mug herkent zijn eigen soort aan het gezoem.
Iedere muggensoort zoemt anders. Er zijn 2000 soorten, dus ook zoveel verschillende zoem geluiden.
Muggen zoemen niet met hun mond, maar met hun vleugels. De vleugels trillen zo snel dat je een geluid hoort.

Het voedsel van de mug.

Muggen hebben een lange steeksnuit. Daarmee zuigen ze vloeistof op, net als bij een rietje. De mannetjes drinken vruchtensappen en plantensappen. Maar het vrouwtje drinkt bloed. ’s Avonds en ’s nachts gaat zij op jacht. Zij prikt een gaatje in de huid van een dier of een mens. En zuigt dan wat bloed op. Muggen zijn heel kieskeurig. Daarom wordt de ene meer gestoken dan de andere.

Van eitje tot mug.

De wijfjes-mug drinkt bloed om haar eitjes te voeden. Ze moet zich voor de ontwikkeling van haar eitjes minstens één keer voeden met bloed. Na de maaltijd zoekt zij een plek om de eitjes te leggen. Soms legt ze er maar dertig, soms wel driehonderd. De mug legt haar eitjes in water, waar zi in groepjes bij elkaar drijven. Zout of zoet water, iedere mug heeft haar eigen smaak. Je kunt de eitjes op de gekste plaatsen vinden: in voetsporen met water, in sloten, vervuilde plassen, in een regenton of in de waterbak van de hond.

De paring.

Als een mug uit de pop komt, wil hij zo snel mogelijk paren. En paren doe je met je eigen soort. Die is te herkennen aan het zoemgeluid. En dat maken ze met hun vleugels. De mug mag daarom niet meteen vliegen, eerst moeten zijn vleugels hard worden. Ze moeten sterk zijn, om het goede geluid te maken. Een wijfje trilt minder snel met haar vleugels dan een mannetje.
Als een mannetje te vroeg opvliegt uit de pop, trilt hij te langzaam. Zijn soortgenoten zien hem dan aan voor vrouwtje! Hij wordt dan gepakt door mannetjes die met hem willen paren. Dat gaat natuurlijk niet. Zo’n vergissing kan hem een paar poten kosten. Als een wijfje te vroeg opvliegt, wordt ze door haar eigen soort niet herkend. Er komen dan geen mannetjes op haar af. Mannetjes leven maar een paar dagen. Ze gaan dood na het paren, dus als ze de eitjes van het vrouwtje hebben bevrucht.

De mug en zijn slachtoffers.

Hoe komt het eigenlijk dat muggen ons prikken? Dat komt omdat wij warmte afstralen. Daar komt de mug op af. Je zal denken, waarom zit hij dan niet op de koffiepot, bijvoorbeeld? Dat is omdat ieder mens koolstof-dioxide uitademt. Als er meer van dat gas in de lucht zit dan normaal, weet de mug dat hij vlakbij een slachtoffer is.

Spugende muggen.

Bloed wordt dik als het buiten je bloedsvaten komt. Dat heet stollen. Dat is eigenlijk wel prettig. Want als je een wondje hebt, krijg je een korstje. Zodat je niet leegbloedt! Maar voor een mug is dat stollende bloed heel gevaarlijk. Stel dat hij stikt in één van die klontjes bloed! Voordat een wijfje bloed drinkt, prikt ze in je huid en spuugt daarin. Het spuug zorgt ervoor dat het bloed niet kan stollen. De mug kan nu veilig haar buik volzuigen.
Gelukkig blijft je bloed niet eruit stromen. Daar is het gaatje te klein voor.
Wel krijg je een kleine bult. Dat komt omdat je niet goed tegen spuug van een mug kan.