Het Chinese overbevolkingsproblee

eiding: e erg is het Chinese bevolkingsprobleem en hoe moet China het oplossen?

We hebben dit onderwerp om diverse redenen gekozen. Om te beginnen hadden we met geschiedenis China al besproken. Dit was echter alleen over de tijd van 200 voor Christus tot 1912 na Christus. In deze tijd was het confucianisme de manier van regeren. De grote bevolkingsproblemen komen pas na deze tijd. Pas rond 1950 begon de groei echt een last te worden voor China, de bevolking ging ook een stuk sneller groeien. Dat is natuurlijk logisch als het aantal mensen steeds meer wordt komen er steeds sneller nieuwe mensen bij. En deze nieuwe mensen krijgen ook weer kinderen en die kinderen krijgen ook weer kinderen. En als deze mensen allemaal 2 kinderen krijgen dan stijgt de bevolking met de macht 2. Dit is echter een voorbeeld, niets wijst er op dat voor de 1-kindspolitiek alle mensen 2 kinderen kregen maar zo krijg je een beetje inzicht hoe snel dat wel niet kan gaan.
Bovendien vonden wij het interessant te weten hoe het nu echt zat met China. Iedereen weet immers dat China een eenkindspolitiek heeft, maar er zijn maar weinig mensen die precies weten wat die inhoud. Zo zijn er ook maar weinig mensen die de cijfers weten en hoe groot de overbevolking echt is.
Tenslotte waren we er benieuwd na omdat de economie van China op een laag pitje staat, dit kon immers ook daarmee te maken hebben. China moet nu eenmaal veel magen vullen in eigen land en dan is zijn er weinig goederen om te exporteren. Aan de andere kant zijn er veel Chinezen die goederen kunnen produceren maar blijkbaar is er geen perfect evenwicht anders zou China wel een betere economie hebben.
Wij hebben het onderwerp in verschillende hoofdstukken opgebroken. Het eerste hoofdstuk bevat de cijfers en de ruwe feiten, zodat je weet om hoeveel mensen het precies gaat. In dat eerste hoofdstuk staan ook de oorzaken van de grote bevolking in China. Hoe komt het dat de bevolking ineens zo explosief is gaan groeien? Op dit soort vragen krijg je daar antwoord op.
In hoofdstuk twee wordt de eenkindspolitiek uitgelicht. Zoals ik net al vertelde weten veel mensen dat China er een heeft, maar de precieze dingen weten ze niet. We zijn erachter gekomen dat de eenkindspolitiek enorm streng is. Bijna alles wordt bijgehouden van de mensen in China, tot aan de menstruatiecyclus toe.
In het derde hoofdstuk wordt bekeken hoe China ervoor staat en of er hoop is voor de toekomst. Want helpt de beruchte eenkindspolitiek wel of is dat alles voor niets, is de balans tussen jongens en meisjes die verstoord is geraakt nog wel te herstellen? Dat alles zul je vinden in hoofdstuk drie.
Tenslotte wordt er in hoofdstuk vier onze mening gegeven en de conclusie die we kunnen trekken na dit alles onderzocht te hebben.

Hoofdstuk 1 ~ Bevolkingscijfers en de oorzaken van de groei.

China is altijd een land geweest met zeer veel inwoners. Tijdens de laatste dynastie van het Chinese keizerrijk, de Qing, verdubbelde de bevolking tot zo’n 300 miljoen mensen. Dit gebeurde tussen 1644 en 1800 (de Qing-dynastie hield stand tot 1912, maar in 1800 was de bevolking al verdubbeld). De verdubbeling vond plaats doordat er een krachtig bestuur was en een lange periode van vrede en relatieve welvaart.
In 1949 kwam de communistische Mao Zedong aan de macht. Hij wilde de maatschappij verbeteren en startte vijfjarenplannen en in 1958 “De Grote Sprong Voorwaarts” op. De economie moest op een hoger niveau komen. Boeren moesten bijvoorbeeld gaan samenwerken, want de landbouw werd gemoderniseerd. Dit zorgde voor een hogere welvaart en een snel groeiende bevolking. Mao’s visie was niet dat elke inwoner een mond was om gevoed te worden, maar een kracht die China zou helpen te moderniseren. Hij bevorderde dus de bevolkingsgroei. Toen in 1960 de Russische specialisten, die China hielpen, zich terugtrokken, brak er al snel een hongersnood uit in China. De “Grote Sprong Voorwaarts” werd stopgezet. De groei werd hierdoor procentueel wat minder.
Ten tijde van hongersnood of bijvoorbeeld oorlog groeide de bevolking niet snel, maar op momenten dat dit niet aan de orde was ging het wel heel snel.
In 1953 vond de eerste grote volkstelling in China plaats. Er waren toen 586 miljoen Chinezen. De bevolking is sindsdien sterk toegenomen.
In 1990 was de laatste Chinese volkstelling. China telde toen 1133 miljoen (=ruim 1,1 miljard) inwoners. In de grafiek is te zien dat de bevolking in 1995 al is gegroeid tot 1,2 miljard. Dit, terwijl de demografen dit aantal als maximum voor 2000 hadden gepland. In 1995 is het beleid aangewijzigd tot een maximum van 1,3 miljard in 2000. Op dit moment is er weer een volkstelling aan de gang, waarvan het resultaat nog niet bekend is. Het is dus nog niet duidelijk of het herziende maximum niet is overschreden.
De bevolking in China groeit dus erg hard. De hoofdoorzaak van de enorme groei is de verbetering van de welvaart en de volksgezondheid. Het is ook een gegeven dat de gezinnen in China een neiging hebben groot te zijn. Maar waarom willen de Chinezen nou zo graag grote gezinnen?
Ten eerste hebben ze dan een goede oudedagvoorziening. Later hebben ze met meerdere kinderen altijd wel iemand die voor ze kan en wil zorgen. Ten tweede bestaat in China een groot deel van de bevolking uit boeren. Tijdens het keizerrijk China vertegenwoordigden ze maar liefst 90% van de bevolking. Tegenwoordig is dit aantal wel wat gedaald, maar de boeren vormen nog steeds een grote groep. Boeren willen graag veel kinderen, omdat deze mee kunnen werken op het land. Ze willen het liefst zonen, omdat deze beter en harder kunnen werken. Als ze eerst een paar dochters krijgen, blijven ze uitbreiden totdat er een redelijk aantal jongens is. De boerengezinnen zijn hierdoor erg groot.
De bevolkingsdichtheid in China is 126 inwoners per vierkante kilometer. Dit is niet zo hoog, in Nederland is het bijvoorbeeld wel 462, maar dit komt doordat veel bebergte delen van China onbewoonbaar zijn. De Chinese steden daarentegen zijn overvol. 70% van de Chinezen woont hier. In de hoofdstad Beijing wonen bijvoorbeeld ruim 5,8 miljoen mensen en in Shanghai maar liefst 13,5 miljoen.
Het kan zo niet langer doorgaan, de overbevolking vormt in China langzamerhand een groot probleem. Er is ruimtegebrek, maar ook de voedselvoorziening vormt een probleem. Verder wordt door de vele industrie die nodig is de lucht ernstig vervuild. Hierdoor wordt het water weer vervuild. Daarom heeft de Chinese regering in de loop der jaren verschillende maatregelen genomen, die we in het volgende hoofdstuk zullen behandelen.

Hoofdstuk 2 ~De maatregelen van de regering

De maatregelen van de regering houden diverse dingen in, die je eigenlijk allemaal onder een noemer kan plaatsen; de eenkindspolitiek.
Wat deze eenkindspolitiek inhoudt zullen we nu gaan vertellen. Wat de meeste mensen wel weten is dat je in China slechts één kind mag hebben, maar vele mensen weten niet welke straffen er op staan als je deze regel overtreedt. Onder het motto; beter voorkomen dan genezen worden er ook veel maatregelen uitgevoerd die ervoor zorgen dat je helemaal geen tweede kind kan krijgen.
De eenkindspolitiek is begonnen in 1979 en houdt in dat elk koppel ongestraft een kind mag. Alle zwangerschappen moeten verantwoord worden. Elk dorp heeft een aantal nieuw geborenen dat niet overschreden mag worden. Voor dat een vrouw een kind krijgt moet ze een birth coupon inleveren. Ongelukjes worden dus niet geaccepteerd.
Sommige maatregelen zijn echt heel erg extreem, zo wordt zelfs de menstruatiecyclus van vrouwen gecontroleerd. Bij alle niet verantwoorde zwangerschappen wordt abortus gepleegd. Zelfs als dit al te laat is zorgen ze er nog voor dat het kind niet geboren kan worden. Dit doen ze op een ruwe manier; ze steken scherpe voorwerpen in de buik zo dat het kind als het ware doodgestoken wordt voordat het geboren is. Ook wordt er doormiddel van chemische middelen abortussen gepleegd. Na geboorte worden kinderen soms zelf verdronken, ook worden kinderen verlaten. Dit komt vooral voor bij meisjes die nog steeds in de ogen van de chinezen minderwaardig zijn, ze zijn namelijk geen zekerheid voor de toekomst, vinden vele chinezen.
Vele vrouwen krijgen de IUD-ring dit is een anticonceptiemiddel dat lijkt op het spiraaltje. Het voordeel van deze ring is dat de vrouwen deze niet zelf kan verwijderen, bovendien is deze ring goed te zien op rongenscan . de vrouwen die deze ring hebben kunnen deze er dus moeilijk uit halen en als hij er uit is dan hebben de autoriteiten dit meteen door.
Bij gezinnen die meer dan twee kinderen hebben wordt sterilisatie toegepast
De getallen zijn erg groot zo werden er in 1983 21 miljoen mensen gesteriliseerd kregen 18 miljoen mensen een IUD-ring en werden er 14 miljoen abortussen gepleegd.
er worden hele hoge boetes opgelegd voor niet legale geboortes. Deze zijn soms zo hoog dat deze het hele inkomen kosten van een familie. Bovendien worden deze kinderen enorm achtergesteld. Ze worden niet opgenomen in het bevolkingsregister wat als gevolg heeft dat deze mensen geen medische hulp krijgen, niet naar school kunnen en geen kans op werk hebben. Dit is natuurlijk verschrikkelijk voor de mensen, die een enorm slechte toekomst tegemoet gaan. Het is eigenlijk een mens onterende behandeling.
Om een zo goed mogelijk resultaat te behalen is het land in verschillende regio’s opgebroken. Iedere regio heeft een hoge en een lagere baas. dit gaat zo ver dat ieder dorp een eigen opzichter heeft om de eenkindspolitiek aan te sterken. Elk dorp heeft zo zijn eigen doel van een aantal geborenen. Als de opzichter zich niet aan dat aantal kan houden dan loopt hij een heleboel bonussen en extra’s mis. het kan zelfs dat hij zijn baan verliest, omdat dit allemaal zo streng is zijn de opzichters natuurlijk ook erg streng voor de mensen in hun gebied, zodat ze hun baan niet verliezen.

Hoofdstuk 3 ~ China’s toekomst

Het bevolkingsprobleem in China is nog lang niet opgelost. De bevolking krimpt niet in, maar blijft groeien. Wel is de procentuele groei de afgelopen jaren afgenomen. Tussen 1990 en 2000 groeide de bevolking jaarlijks met 1,07%. Dit is 0,4% minder dan in de jaren tachtig. Hieruit blijkt dat het geboortebeperkingsprogramma effectief is geweest. Het streven is om de bevolking jaarlijks met maximaal 1,25% te laten toenemen.
Er zijn veel demografen die zich bezighouden met het Chinese vraagstuk. Op een internationale conferentie in 1994 in Cairo kwam ook het bevolkingsvraagstuk aan bod. Er waren verschillende experts aanwezig, die verschillende meningen hadden. Er werd erkend dat het Chinese bevolkingsbeleid niet perfect was. Maar professor de Ruyter van Steveninck vond ook dat er geen alternatief voor bestond. Simpel gezien is het zo dat China te vol is. Er moeten dus minder mensen bijkomen dan eraf gaan. Dit betekent minder geboorten. Dus is een éénkindspolitiek logisch. Men vond op deze conferentie niet dat het goed is, want het heeft voor de “enig-kinderen” soms wel psychische gevolgen, maar niemand kon iets beters bedenken. De toekomstplannen zijn hierdoor niet heel anders dan het huidig beleid.
Er zijn op dit moment al 240 miljoen “enig-kinderen” in China. Dit zijn al de mensen onder de 21 jaar. De nieuwe generatie “enig-kinderen” zal zich vanaf nu gaan vormen. Bovendien is het balans tussen jongens en meisjes helemaal uit evenwicht. Op elk meisje zijn er drie jongens. Als dat zo doorgaat kan de Chinese bevolking zich over een paar jaar helemaal niet meer voortplanten. Gewoonweg omdat er te weinig meisjes zijn.
De vooruitzichten voor de komende jaren zijn niet zo goed. Er zullen in het jaar 2025 zo’n 312 miljoen Chinezen ouder dan 65 jaar zijn. Het vergrijzingstempo in China is erg hoog, het aantal ouderen zal in snelle tijd toenemen van 10% van de bevolking tot 20%. De komende jaren zal dit dan ook een probleem gaan vormen. De regering zal hoge kosten krijgen, bijvoorbeeld jaarlijks 750 miljard euro aan pensioensvoorzieningen. De kosten van medische opvang en de verzorging in bejaardenhuizen komen daar nog bovenop. Op dit moment zijn de oudedagsvoorzieningen nog nauwelijks aanwezig. Er zijn zeer weinig bejaardenhuizen, de meeste ouderen zijn voor verzorging en huisvesting aangewezen op hun kinderen. Dit is in overeenstemming met de confucianistische principes. De toekomst voor de Chinese bejaarden is dus ook niet rooskleurig, door de éénkindspolitiek.

Hoofdstuk 4 ~ Eigen mening + conclusie

Wij zijn het eens met de geleerden op de conferentie in Cairo: het Chinese bevolkingsbeleid is niet perfect. Vooral de problemen die ontstaan bij de kinderen vinden we een groot nadeel.
Omdat de kinderen als enig kind opgevoed worden, worden ze vaak erg verwend. Ze krijgen altijd hun zin en mogen precies eten wat ze willen (Mc. Donalds, snoep). Hierdoor lijden er veel Chinese kinderen aan overgewicht en allerlei ziektes. Het worden verwaande ettertjes, de goudhaantjes van de familie. Ouders willen hier wel tegenover hebben staan dat hun kind heel goed presteert op school. Ze moeten dus hun vrije tijd inleveren voor bijlessen door de week en bijscholing op zondag. De ouders hebben de grote angst dat hun kind niet goed genoeg presteert om een felbegeerde plaats op de universiteit te krijgen. De kinderen die zo door hun ouders worden opgejaagd kiezen soms voor dramatische uitwegen. Ze gaan bijvoorbeeld aan de drugs of plegen zelfmoord. China heeft het grootste aantal zelfmoordgevallen op de wereld, vooral veel meisjes plegen zelfmoord. Dat is natuurlijk niet zo gek, want de meisjes worden gezien als een minder gewenste soort voor de ouders.
Een ander groot probleem is dat ouders meestal veel liever een zoon dan een dochter hebben. De boeren in ieder geval, voor op het land. Boeren houden zich overigens amper aan de eenkindspolitiek. Ze nemen de boetes voor lief, want de opbrengsten die het kind als landbouwkracht heeft zijn een stuk groter. Maar ook veel andere echtparen wensen een zoon. Deze zal later namelijk voor hun kunnen zorgen, terwijl meisjes intrekken bij de families van hun echtgenoten. Dit is een eeuwenoude traditie. Ouders die een dochter aan zien komen laten vaak abortus plegen, anderen vermoorden hun kind of leggen haar ten vondeling. In ieder geval is er op dit moment een groot tekort aan meisjes in China.
Er zal in China veel moeten veranderen om al de bevolking op te vangen. De voorzieningen moeten worden uitgebreid. Er moet alles wat mogelijk is worden gedaan om de Chinezen op andere plekken te kunnen laten wonen. Er zijn vast mogelijkheden in de bergen, desnoods in zee. Er was laatst een documentaire op televisie over studenten van de Universiteit Wageningen. Deze waren bezig met de ontwikkeling van drijvende eilanden op zee. Het was allemaal heel goed uitgedacht, alleen de wind was nog een probleem. We vinden niet dat China dit zomaar moet gaan uitvoeren, maar er kan natuurlijk wel aandacht aan besteed worden.
Ook lijkt het ons een goed idee om de oudedagsvoorzieningen stevig onder handen te nemen. Als deze namelijk heel goed in orde zijn, valt er voor een bepaalde groep potentiële ouders één rede af om een kind te nemen.
Wij vinden ook dat het krijgen van meisjes bevoordeeld moet worden, anders is het dadelijk helemaal afgelopen met de meisjes in China. Het land kan zich dan niet goed meer voortplanten. Het is natuurlijk nog lang niet zo ver, en zo extreem zal het ook niet worden, maar het verschil zal wel groot blijven en misschien nog wel groter worden. De bevoordeling kan verwezenlijkt worden door ouders van een dochter extra geld te geven, zodat ze het meisje niet te vondeling leggen o.i.d.
De éénkindspolitiek zou onder dit nieuwe beleid afgeschaft kunnen worden, zodat het ‘’oogappeltjesprobleem” opgelost is. Maar het aantal moet niet onbeperkt worden, anders redt China het niet. Twee kinderen zou als het mogelijk is qua nieuwe voorzieningen al heel wat zijn, lijkt ons.
Voordat we ons in ons onderwerp gingen verdiepen leek het bevolkingsprobleem nog wel redelijk te overzien. Maar nu we er zoveel over gelezen hebben, zijn we tot de conclusie gekomen dat het allemaal toch wel heel ingewikkeld. Het is probleem is ook niet zomaar op te lossen om dat het al helemaal in de bevolking zit ingebakken. Alle acties de regering heeft genomen hebben weliswaar de bevolking ingekrompen, maar China zit nog steeds met een enorm “overschot” aan mensen. Bovendien is er een enorme discriminatie tussen jongens en meisjes wat natuurlijk nooit de bedoeling kan zijn geweest. China moet ook gaan oppassen met het ouderenprobleem. Want als dit zelfs in Nederland al zoveel problemen geeft, is er veel kans dat China veel grotere problemen krijgt. Als je bedenkt dat 1 op de 5 mensen bejaarde is dan kun je je ook wel voorstellen hoeveel de werkende mensen van hun salaris moeten inleveren om deze ouderen te ondersteunen. Als de Westerse wereld niet snel ingrijpt dan gaat het gigantisch mis.