Vergilius Aeneis I 81 - 156

Storm op zee.

Toen deze dingen gezegd waren, stootte hij met een omgekeerde lans tegen de zijkant van een holle berg en de winden stortten zich als een gesloten colonne naar buiten, waarlangs een doorgang was gegeven, en ze raasden als een wervelwind over de aarde. Ze stortten zich op de zee, en de Eurus, de Notus en de Africus, die rijk aan winden is, draaiden samen de gehele zee vanaf de diepste bodem en ze rolden onmetelijke golven naar de kusten. Het geroep van de mannen en het gieren van de scheepstouwen volgden onmiddellijk. Plotseling rukten de wolken de hemel en het licht uit de ogen van de Trojanen; een zwarte nacht hing over de zee. Het donderde van pool tot pool, de hemel flikkerde rijk aan bliksem en al deze dingen kondigden dreigend de aanwezige dood van de mannen aan.

Dadelijk verslapten Aeneas’ spieren van angst; hij kreunde en toen hij zijn beide handen naar de sterren hief, zei hij zo’n dingen: “ Oh driemaal en viermaal gelukzaligen, die voor het gelaat van de vaders van Troje de dood vonden aan de voet van de hoge stadsmuren! O Diomedes, de sterkste van het Griekse geslacht! Waarom ben ik niet kunnen sneuvelen op de Trojaanse vlakte en waarom heb ik niet mijn laatste adem kunnen uitblazen door jou rechterhand, daar waar de strijdvaardige Hector gesneuveld ligt door de speer van Achilles, waar de zeer dappere Sarpedon gesneuveld is en waar de Simois zoveel schilden van de mannen, helmen en de dappere lichamen, die onder de golven zijn meegesleurd, meevoert.”
Toen hij zo’n dingen geroepen had, sloeg een gierende wind uit het noorden recht tegen zijn zeil in en hief het water op naar de sterren. De roeiriemen werden gebroken, toen keerde de voorsteven om en gaf zijn zijkant prijs aan de golven; onmiddelijk volgde er een steile berg water als een torenhoge massa. De enen hingen aan de top van het water, voor de anderen onthulde het gapende water de aarde tussen de golven; de branding raasde over het zand van de zeebodem.
De Notus slingerde drie uit de koers geslaagde schepen tegen verborgen rotsblokken (de rotsblokken die de Italiërs klippen noemen die in het midden van de zee zijn, de reusachtige rug is juist onder het wateroppervlak), de Eurus dreef drie schepen van de volle zee naar ondiepten en zandbanken, het was pijnlijk om te zien, en hij sloeg ze tegen ondiepten en omsingelde ze met een dam van zand.
Een enorme golf overspoelde een schip zijn voorsteven, die Lyciërs en de trouwe Orontes vervoerde, vanuit de hoogte voor de ogen van Aeneas zelf: de stuurman viel over boord en ging over kop; en de ronddraaiende zee draaide dat schip driemaal ter plekke rond en de snelle draaikolk verzwolg het onder het wateroppervlak.
Er verschenen niet veel zwemmende mensen in de woeste kolkende zee, overal in de golven verschenen er wapens van de mannen, planken en Trojaanse schatten.
De storm had al het krachtige schip van Ilioneus, het schip van de dappere Achates, het schip, waarmee Abas voer, en het schip, waarmee de hoogbejaarde Aletes voer, overwonnen: nadat de voegen van de zijden waren losgekomen, kwam al het vijandige water binnen en gingen de scheuren open.

Neptunus stilt de storm.

Ondertussen bemerkte Neptunus, die zwaar geïrriteerd was en over de volle zee uitkeek, dat de zee door een groot gedruis in een chaos veranderde, dat een storm was ontstaan en dat vanuit het diepste van de zee stilstaand water terugstroomde en hij stak zijn gewichtige hoofd boven het wateroppervlak uit. Hij zag dat de vloot van Aeneas over het gehele wateroppervlak was uiteengeslagen en dat de Trojanen neergedrukt waren door de golven en de wolkbreuk. Maar de list en de wrok van Juno waren niet verborgen voor haar broer.
Hij riep de Eures en de Zephyrus bij zich en vervolgens sprak hij zo’n dingen: “Houdt het zo’n grote vertrouwen in jullie afkomst jullie zo in de greep? Winden, durven jullie al zonder mijn toestemming de hemel en de aarde in chaos te veranderen en zo’n grote watermassa op te heffen? Ik zal jullie …! Maar het is beter eerst de bewegende golven tot rust te brengen: een volgende keer zullen jullie me boeten voor jullie begane misdaden met een straf die zijn gelijke niet kent. Scheer jullie weg en zeg deze dingen aan jullie koning: dat niet aan hem, maar aan mij is het gezag over de zee en de woeste drietand door het lot gegeven. Eurus, hij heerst over de reusachtige rotsblokken, jullie huizen: in dat paleis moet Aeolus maar pralen en moet hij heersen over de gesloten kerker van de winden!”
Zo sprak hij en sneller dan hij gesproken had bedaarde hij de woeste zee en dreef de verzamelde winden op de vlucht en bracht de zon terug. Cymothoe en Triton, die tegen de schepen leunde, duwden tegelijkertijd de schepen van de scherpe rotspunten; zelf hief hij de schepen met zijn drietand op, opende de onmetelijke zandbanken, bedaarde het wateroppervlak en gleed met zijn lichte wagen door het wateroppervlak.
En zoals wanneer er een opstand bij een groot volk weerom eens ontstaat en een onaanzienlijk volk woest tekeer gaat in hun binnenste: zoals er al fakkels en stenen vliegen - woede levert wapens; zoals ze dan, als ze toevallig een ernstige man bemerken wat betreft zijn plichtsbesef en zijn verdiensten, zwijgen en ze er bijstaan met gespitste oren; zoals die hun gemoederen stuurt met zijn woorden en hun harten bedaart; zo viel al het gedruis van de zee stil, nadat de vader, die uitkeek over het wateroppervlak en door de open hemel reed, zijn paarden keerde en al vliegend de teugels aan de snelle wagen gaf.