T 26 C : Hannibal terug naar Carthago
Terwijl hij knarsetandde en zijn tranen nauwelijks in bedwang kon houden, luisterde Hannibal naar de woorden van de gezanten. Zo vol was hij van het verlangen om te winnen. ´Niet meer in het geheim´, zei hij, ´maar in het openbaar roepen zij mij terug, zij die mij lang geleden terughaalden door te verbieden dat versterking en graan gestuurd werd. Dus heeft niet het Romeinse volk, zovaak afgeslacht en verjaagd, Hannibal overwonnen, maar de Carhaagse senaat door mij terug te roepen. Vervolgens zette hij de kern van het leger in Afrika over. Zelden verliet iemand zo droevig zijn vaderland, zoals Hannibal uit het land van de vijanden wegging. Vaak keek hij om naar de kusten van Italië, terwijl hij de goden en mensen beschuldigde, dat hij niet de bebloede soldaten vanaf de overwinning van Cannae naar Rome had geleid: dat Scipio gedurfd heeft naar Carthago te gaan, die als consul de Punische vijanden in Italië niet gezien had: dat hij, nadat hij honderdduizenden bewapenden in Italië had afgeslacht door steden van Romeinse bondgenoten te bestormen, oud geworden was. Terwijl hij deze beschuldigingen uitte is hij verwijderd uit het langdurig bezit van Italië.
T 27 B : Het einde van Hannibal
Altijd had Hannibal een dergelijk lot voorzien in zijn hoofd. Daarom had hij, omdat hij altijd een één of andere uitweg geregeld had, zeven uitgangen vanaf zijn huis gemaakt. Van hen waren er sommigen verborgen, opdat ze niet door de vijanden werden ingesloten. Maar de soldaten van Prusias hebben de omgeving van het hele huis zo ingesloten, dat niemand daarvandaan kon ontsnappen. Nadat er was bericht dat de soldaten van Prusias in de voortuin waren, probeerde Hannibal te vluchten via de achterdeur, omdat dat de meest verborgen uitgang was. Zodra hij had gemerkt dat de achterdeur en alle uitgangen gesloten waren eiste hij het vergif, dat hij lang van tevoren klaargemaakt had ´Laten wij het Romeinse volk bevrijden´,zei hij,´ van de dagelijkse zorgen. De Romeinen zullen noch een grote, noch een schitterende overwinning vanaf de weerloze en uitgeleverde vijand berichten. Deze dag zal het bewijs geweest zijn, hoezeer de gewoontes van het Romeinse volk veranderd hebben´. Vervolgens heeft hij, terwijl hij Prusias vervloekte en de goden smeekte, de beker leeggedronken. Dit was het einde van Hannibal´s leven.
T 28 B : De taak van Scipio Minor
Zodra Scipio zijn vader zag, stortte hij een vloed tranen uit. Hij echter verbood hem te huilen, terwijl hij hem omhelsde en kuste. Toen heeft Scipio als volgt gesproken:´Heiligste en beste vader, Africanus is van mening dat jullie, die dood zijn, werkelijk leven; dat wij, die op aarde zijn, dood zijn. Als het waar is, waarom haast ik mij niet hierheen, naar jullie te komen, wat aarzel ik op aarde?´.
´Zo is het niet´, zei hij,´God die heel deze plek met goddelijke macht regeert, heeft de mensen deze taak gegeven: het land, waarin zij leven moet door hen worden bebouwd en beschermd. Daarom moet door jou én door alle vromen de geest worden vastgehouden in het lichaam als in een kerker en moet niet zonder bevel van god uit het leven van mensen worden verhuisd. Door jou, Scipio, moeten rechtvaardigheid en vroomheid vereerd worden. Wanneer jij je taak voltooid hebt, zal door jou uit het leven moeten worden verhuisd. Jouw taak, zoals Africanus´ taak en de mijne, is de staat te beschermen! Als jij zo zult hebben geleefd, zal de weg naar de hemel voor jou zeker openstaan.´ Hij ging weg. Toen werd Scipio wakker.
T 29 A : Cornelia wordt weduwe
Op zekere dag zag een slavin twee slangen in het bed van Tiberius Gracchus liggen. Terwijl zij luidkeels schreeuwde, kwam Tiberius aanrennen. Omdat hij echter niet wist wat hij moest doen, berichtte hij meteen de zaak bij de waarzeggers, die verboden dat beide slangen gedood werden. Ze bevolen Tiberius de ene slang te doden, de andere te sparen. Als de mannelijke slang gedood zou worden door hem, zou hij zelf sterven. Maar als de vrouwelijke slang gedood zou worden, zijn vrouw Cornelia. Tiberius, die zowel ouder was, als zijn echtgenote zeer beminde, meende dat het rechtvaardig was, dat hij zou sterven. Daarom doodde hij de mannelijke slang, nadat hij de andere slang behouden had achtergelaten. Nadat hij de man gedood had, is Tiberius niet veel later gestorven, terwijl hij Cornelia met twaalf kinderen achterliet. Nadat haar echtgenoot gestorven was, zorgde Cornelia goed voor haar huis en ze voedde haar kinderen met zo´n grote liefde op, dat allen dachten dat Tiberius, door de mannelijke slang te doden, juist had gehandeld en terecht voor zijn echtgenote gestorven was.
T 30 B : Caesar adulescens
Toen hij in de winter hierheen voer, is hij in de omgeving van Rhodos gevangen genomen door zeerovers. Hun leider eiste van hem een groot bedrag, waarmee Caesar zich kon loskopen. Meteen stuurde Caesar slaven naar zijn vrienden, die het geld moesten halen. Nadat hij de slaven had gestuurd bleef Caesar tegen zijn zin gedurende bijna veertig dagen zonder de grootste verontwaardiging op het piratenschip, gezworen hebbend dat hij zich snel op hen zou wreken. Nadat de slaven het geld hadden gebracht, zetten de zeerovers Caesar aan land op de kust. En hij stelde zijn wraak niet uit, maar hij nam de piraten die weggingen gevangen, nadat hij ze meteen met een schip,met behulp van de slaven, had achtervolgd. Maar tijdens het wreken gedroeg hij zich zeer kalm volgens zijn karakter, want eerder had hij gezworen dat hij de zeerovers aan het kruis zou nagelen, maar nu beval hij dat ze gewurgd werden, voordat ze aan het kruis genageld werden.
T 31 A : Caesars kamp wordt aangevallen door Galliërs
Alles moest op één moment door Caesar gedaan worden: het vaandel moest tevoorschijn gehaald worden, dat een tegen was, dat door de soldaten naar de wapens gerend moest worden: de soldaten moesten worden teruggeroepen van hun werk; zij, die iets verder weg waren gegaan om materiaal voor een wal te halen moesten worden gehaald; de slaglinie moest worden opgesteld; de soldaten moesten worden aangespoord; het teken om de strijd aan te gaan moest worden gegeven door een trompet. Het naderen van de vijanden verhinderde echter, dat er een redevoering werd gehouden. Daarom heeft Caesar zijn soldaten niet aangespoord met een lange redevoering, opdat hij geen tijd verloren zou laten gaan om de strijd te beginnen. Bovendien wisten veel soldaten, die getraind waren in eerdere gevechten, goed wat er door hen tijdens het vechten gedaan moest worden. De geest van de vijand was zo bereid om te strijden, dat niet alleen de tijd ontbrak om hun onderscheidingstekens op doen, maar ook bij het opdoen van hun helmen. Nadat het startsein gegeven was gingen de soldaten snel de strijd aan. Ook Caesar nam deel aan de strijd, waar hij zag dat de zijnen in het nauw gebracht werden. Hoewel de Romeinse soldaten slecht waren voorbereid om te vechten, hebben ze toch in een lange en bloedige strijd, onder leiding van Caesar de vijanden overwonnen. Deze gebruikte barmhartigheid jegens de overwonnenen:hij verbood dat ze gedood werden, hij beval slechts dat ze zich voortaan moesten onthouden van onrecht.
Terwijl hij knarsetandde en zijn tranen nauwelijks in bedwang kon houden, luisterde Hannibal naar de woorden van de gezanten. Zo vol was hij van het verlangen om te winnen. ´Niet meer in het geheim´, zei hij, ´maar in het openbaar roepen zij mij terug, zij die mij lang geleden terughaalden door te verbieden dat versterking en graan gestuurd werd. Dus heeft niet het Romeinse volk, zovaak afgeslacht en verjaagd, Hannibal overwonnen, maar de Carhaagse senaat door mij terug te roepen. Vervolgens zette hij de kern van het leger in Afrika over. Zelden verliet iemand zo droevig zijn vaderland, zoals Hannibal uit het land van de vijanden wegging. Vaak keek hij om naar de kusten van Italië, terwijl hij de goden en mensen beschuldigde, dat hij niet de bebloede soldaten vanaf de overwinning van Cannae naar Rome had geleid: dat Scipio gedurfd heeft naar Carthago te gaan, die als consul de Punische vijanden in Italië niet gezien had: dat hij, nadat hij honderdduizenden bewapenden in Italië had afgeslacht door steden van Romeinse bondgenoten te bestormen, oud geworden was. Terwijl hij deze beschuldigingen uitte is hij verwijderd uit het langdurig bezit van Italië.
T 27 B : Het einde van Hannibal
Altijd had Hannibal een dergelijk lot voorzien in zijn hoofd. Daarom had hij, omdat hij altijd een één of andere uitweg geregeld had, zeven uitgangen vanaf zijn huis gemaakt. Van hen waren er sommigen verborgen, opdat ze niet door de vijanden werden ingesloten. Maar de soldaten van Prusias hebben de omgeving van het hele huis zo ingesloten, dat niemand daarvandaan kon ontsnappen. Nadat er was bericht dat de soldaten van Prusias in de voortuin waren, probeerde Hannibal te vluchten via de achterdeur, omdat dat de meest verborgen uitgang was. Zodra hij had gemerkt dat de achterdeur en alle uitgangen gesloten waren eiste hij het vergif, dat hij lang van tevoren klaargemaakt had ´Laten wij het Romeinse volk bevrijden´,zei hij,´ van de dagelijkse zorgen. De Romeinen zullen noch een grote, noch een schitterende overwinning vanaf de weerloze en uitgeleverde vijand berichten. Deze dag zal het bewijs geweest zijn, hoezeer de gewoontes van het Romeinse volk veranderd hebben´. Vervolgens heeft hij, terwijl hij Prusias vervloekte en de goden smeekte, de beker leeggedronken. Dit was het einde van Hannibal´s leven.
Zodra Scipio zijn vader zag, stortte hij een vloed tranen uit. Hij echter verbood hem te huilen, terwijl hij hem omhelsde en kuste. Toen heeft Scipio als volgt gesproken:´Heiligste en beste vader, Africanus is van mening dat jullie, die dood zijn, werkelijk leven; dat wij, die op aarde zijn, dood zijn. Als het waar is, waarom haast ik mij niet hierheen, naar jullie te komen, wat aarzel ik op aarde?´.
´Zo is het niet´, zei hij,´God die heel deze plek met goddelijke macht regeert, heeft de mensen deze taak gegeven: het land, waarin zij leven moet door hen worden bebouwd en beschermd. Daarom moet door jou én door alle vromen de geest worden vastgehouden in het lichaam als in een kerker en moet niet zonder bevel van god uit het leven van mensen worden verhuisd. Door jou, Scipio, moeten rechtvaardigheid en vroomheid vereerd worden. Wanneer jij je taak voltooid hebt, zal door jou uit het leven moeten worden verhuisd. Jouw taak, zoals Africanus´ taak en de mijne, is de staat te beschermen! Als jij zo zult hebben geleefd, zal de weg naar de hemel voor jou zeker openstaan.´ Hij ging weg. Toen werd Scipio wakker.
T 29 A : Cornelia wordt weduwe
Op zekere dag zag een slavin twee slangen in het bed van Tiberius Gracchus liggen. Terwijl zij luidkeels schreeuwde, kwam Tiberius aanrennen. Omdat hij echter niet wist wat hij moest doen, berichtte hij meteen de zaak bij de waarzeggers, die verboden dat beide slangen gedood werden. Ze bevolen Tiberius de ene slang te doden, de andere te sparen. Als de mannelijke slang gedood zou worden door hem, zou hij zelf sterven. Maar als de vrouwelijke slang gedood zou worden, zijn vrouw Cornelia. Tiberius, die zowel ouder was, als zijn echtgenote zeer beminde, meende dat het rechtvaardig was, dat hij zou sterven. Daarom doodde hij de mannelijke slang, nadat hij de andere slang behouden had achtergelaten. Nadat hij de man gedood had, is Tiberius niet veel later gestorven, terwijl hij Cornelia met twaalf kinderen achterliet. Nadat haar echtgenoot gestorven was, zorgde Cornelia goed voor haar huis en ze voedde haar kinderen met zo´n grote liefde op, dat allen dachten dat Tiberius, door de mannelijke slang te doden, juist had gehandeld en terecht voor zijn echtgenote gestorven was.
T 30 B : Caesar adulescens
Toen hij in de winter hierheen voer, is hij in de omgeving van Rhodos gevangen genomen door zeerovers. Hun leider eiste van hem een groot bedrag, waarmee Caesar zich kon loskopen. Meteen stuurde Caesar slaven naar zijn vrienden, die het geld moesten halen. Nadat hij de slaven had gestuurd bleef Caesar tegen zijn zin gedurende bijna veertig dagen zonder de grootste verontwaardiging op het piratenschip, gezworen hebbend dat hij zich snel op hen zou wreken. Nadat de slaven het geld hadden gebracht, zetten de zeerovers Caesar aan land op de kust. En hij stelde zijn wraak niet uit, maar hij nam de piraten die weggingen gevangen, nadat hij ze meteen met een schip,met behulp van de slaven, had achtervolgd. Maar tijdens het wreken gedroeg hij zich zeer kalm volgens zijn karakter, want eerder had hij gezworen dat hij de zeerovers aan het kruis zou nagelen, maar nu beval hij dat ze gewurgd werden, voordat ze aan het kruis genageld werden.
T 31 A : Caesars kamp wordt aangevallen door Galliërs
Alles moest op één moment door Caesar gedaan worden: het vaandel moest tevoorschijn gehaald worden, dat een tegen was, dat door de soldaten naar de wapens gerend moest worden: de soldaten moesten worden teruggeroepen van hun werk; zij, die iets verder weg waren gegaan om materiaal voor een wal te halen moesten worden gehaald; de slaglinie moest worden opgesteld; de soldaten moesten worden aangespoord; het teken om de strijd aan te gaan moest worden gegeven door een trompet. Het naderen van de vijanden verhinderde echter, dat er een redevoering werd gehouden. Daarom heeft Caesar zijn soldaten niet aangespoord met een lange redevoering, opdat hij geen tijd verloren zou laten gaan om de strijd te beginnen. Bovendien wisten veel soldaten, die getraind waren in eerdere gevechten, goed wat er door hen tijdens het vechten gedaan moest worden. De geest van de vijand was zo bereid om te strijden, dat niet alleen de tijd ontbrak om hun onderscheidingstekens op doen, maar ook bij het opdoen van hun helmen. Nadat het startsein gegeven was gingen de soldaten snel de strijd aan. Ook Caesar nam deel aan de strijd, waar hij zag dat de zijnen in het nauw gebracht werden. Hoewel de Romeinse soldaten slecht waren voorbereid om te vechten, hebben ze toch in een lange en bloedige strijd, onder leiding van Caesar de vijanden overwonnen. Deze gebruikte barmhartigheid jegens de overwonnenen:hij verbood dat ze gedood werden, hij beval slechts dat ze zich voortaan moesten onthouden van onrecht.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden