Pygmalion

3. Pygmalion

Op Cyprus, het eiland waar Venus bijzonder werd vereerd, leefde eens de beeldhouwer Pygmalion. Toen hij zag dat de vrouwen op Cyprus zicht prostitueerden, besloot hij niet te trouwen

Pygmalion schept een beeld
247 Intussen bewerkte hij, op een wonderlijke manier,
248 sneeuwwit ivoor, op een vruchtbare manier, en hij schiep een gestalte waaruit geen enkele vrouw geboren
249 kan worden, en voor zijn werk vatte hij liefde op.
250 Het gezicht is als van een echte maagd, over wie je zou kunnen geloven dat ze leeft

251 en als de schroom niet in de weg zou staan zou je denken dat ze zich wil bewegen:
252 en zijn kunst, is in het bijzonder verborgen in zijn kunstwerk.

Pygmalion verliefd
252 Hij verwondert zich en Pygmalion zuigt de liefdesgloed van het nagebootste lichaam in “zijn” borst op.
254 Vaak brengt hij de handen naar het werk, die proberen of het een lichaam is of dat dit ivoor is. En hij geeft niet toe dat het nog ivoor is.
256 Hij geeft kussen en meent dat ze teruggegeven worden en hij spreekt “ermee” en hij omhelst “het” en hij gelooft dat zijn vingers verzinken in het aangeraakte lichaam
258 en hij was bezorgd, opdat er niet een blauwe plek komt op de ingedrukte ledematen,
259 en nu eens gebruikt hij vleiende woordjes, dan weer biedt hij “aan dat” prachtige beeld
260 voor meisjes bekoorlijke geschenken aan: schelpen en gladde stenen en kleine vogeltjes en bloemen van duizend kleuren
262 en lelies en beschilderde speelballen en uit een boom naar beneden
263 gegleden tranen van de Heliaden; ook versiert hij het lichaam met kleren:
264 hij geeft voor haar vingers edelstenen, hij geeft voor haar hals halskettingen;
265 aan haar oor hangen lichte parels, aan haar borst hangen kettingen:

266 alle dingen sieren haar; en ze blijkt niet minder mooi dan naakt.
267 Hij plaatst deze op kussens geverfd met Sidonsich purper
268 en hij noemt haar zijn deelgenote van het bed en
269 zodat de hals leunt in zachte donsveren plaatst hij haar naar achteren alsof ze dat zal voelen.

Het feest van Venus
270 Het feest van Venus, overal op Cyprus hoogtijdag,
271 was aangebroken. Jonge koeien met vergulde horens
272 vielen ten offer aan de slagen in hun blanke nek
273 en wierook geurde op. Pygmalion bleef na het offer
274 bij ’t altaar staan en sprak een stille wens: ‘O goden, als
275 u alles geven kunt, geef mij een vrouw ….,’ – hij had de moed niet
276 ‘die van ivoor te zeggen, wel ‘die lijkt op mijn ivoren…’
277 De gouden Venus, zelf aanwezig bij haar feest, begreep
278 wat deze wens beduidde: driemaal schoot de vlam hoog op
279 en blies een vuurtong in de licht, ten teken van genade.


Het beeld komt tot leven
280 Zodra hij terugkeerde, maakte hij het beeld van zijn meisje het hof
281 en terwijl hij ging liggen op het bed gaf hij kussen: zij leek warm te zijn;
282 hij beweegt weer naar haar mond, ook raakt hij de borsten met zijn handen aan:
283 het aangeraakte ivoor wordt zacht en nadat de hardheid terzijde is gelegd
284 wijkt het uit onder de vingers en schikt zicht, zoals de was van de berg Hymettus
285 weer zacht wordt door de zon en bewerkt door de duim
286 zicht buigt in vele vormen en door het gebruik zelf bruikbaar wordt.
287 Terwijl hij stomverbaasd is en twijfelend blij en vreest zich te vergissen,
288 bemind hij haar weer en weer betast hij zijn wens met zijn hand;
289 het was een persoon: er kloppen aderen bij het aangeraakte met de duim.

Eind goed, al goed
290 Toen voelde de Papische held inderdaad en vloed van woorden opkomen,
291 waarmee hij dank kan brengen aan Venus, en tenslotte
292 drukt hij met zijn mond op de niet onechte lippen en de maagd

293 voelde de gegeven kussen en begon te blozen en de schuchtere richtte zich op naar het licht van de zon
294 en tegelijkertijd zag ze met de hemel haar minnaar.
295 Bij het huwelijk, hetgeen ze tot stand bracht, is de godin aanwezig, en al nadat
296 de sikkels van de maan negen maal verzameld zijn tot een volle cirkel
297 die Paphos baarde, uit wie het eiland haar naam verkrijgt.