Phoenix1: 4.5 Pygmalion

4.5 PYGMALION 

Een talentrijk beeldhouwer …
Dagelijks werkt Pygmalion in zijn atelier en maakt daar mooie marmeren standbeelden. Dikwijls zegt hij: ‘Griekse mannen en Griekse vrouwen, kom naar mijn atelier. Ik verlang mijn standbeelden aan jullie te tonen.’ De Griekse mannen en Griekse vrouwen komen naar het atelier van Pygmalion en bekijken de standbeelden. Allen roepen: ‘O Pygmalion, hoe mooi zijn jouw standbeelden!’

maakt zijn meesterwerk.
Op een dag maakt Pygmalion een zeer mooi standbeeld. Het marmeren meisje heeft lange haren, prachtige ogen, sierlijke lippen. Pygmalion begint van het standbeeld te houden. Hij zegt aan het marmeren meisje lieve woorden. Maar de armen van het standbeeld zijn hard en de handen koud. Pygmalion treurt omdat het standbeeld niet leeft. Maar noch juwelen, noch bloemen, noch kussen kunnen het standbeeld levend maken. Daarom gaat hij keer op keer naar de tempel van Venus, de godin van de liefde, en daar draagt hij een offer op en roept de hulp van de godin in. Maar keer op keer keert hij treurig naar huis terug.

Waar is het standbeeld?
Op een nacht keert hij naar huis terug en gaat binnen in zijn atelier. Maar wat is dat? Hij ziet het standbeeld niet meer! Daarom gaat hij zitten en treurt hij. Maar plotseling nadert een mooi meisje. Ze heeft lange haren, prachtige ogen, sierlijke lippen en ze lacht lief. Nu zijn haar armen zacht en haar handen warm. Het meisje zegt aan de koning: ‘Ik ben geen standbeeld meer.’ Pygmalion staat op en roept vrolijk uit: ‘Venus heeft een wonder voor mij verricht!’ Niet veel later huwt hij het meisje en noemt haar Galatea.