Phoenix1: 4.11 Cervus ad fontem

4.11 Cervus ad fontem (Het hert bij de fontein)

Een ijdel maar snel dier …
Een hert staat bij een bron omdat het wil drinken en ziet zijn spiegelbeeld in het water van de bron. Het prijst zijn wijdvertakte horens maar keurt zijn hoge en dunne poten af. Plotseling hoort hij de stemmen van de jagers en het geblaf van de honden en het vlucht. De honden kunnen het hert niet te pakken krijgen, want het dier kan snel lopen.

vervloekt zijn gewei
Op dat moment vangt het bos het hert op maar zijn horens zitten vast in de takken van een boom. Kijk, de honden zijn er al en ze verscheuren het ongelukkige hert. Stervend zegt het hert: ‘Nu pas begrijp ik het: mijn poten zijn niet mooi maar nuttig. Maar mijn horens, die ik gewoon ben te prijzen, zijn de oorzaak van mijn dood.’