vertaling 3.2 De Aeneae fuga

Een bijzondere opdracht Midden in de nacht, terwijl Troje door de Grieken vernield werd, zag Aeneas deze droom voor zijn ogen: de bedroefde Hector, die door Achilles gedood was, verscheen aan hem. Die zuchtte zwaar en zei: ‘Vlucht, de vijand heeft de muren bezet, Troje stort in. Aan jou geeft ze haar beschermgoden. Neem deze en breng ze over naar een vreemd land. Zoek voor hen nieuwe stadsmuren. Dat zal jouw lot zijn.’   Samen op de vlucht Reeds wordt het

vuur duidelijker gehoord en brengen de branden de hitte dichterbij. ‘Komaan, lieve
vader,’ zei Aeneas, ‘zet je in mijn nek. Ik zelf zal jou dragen op mijn schouders en mij zal dit werk niet zwaar vallen. Waarheen we ook zullen gaan, het gevaar zal voor ons
hetzelfde zijn, de redding zal dezelfde zijn. Deze kleine Julus zal onze reisgenoot zijn en mijn echtgenote Creüsa zal onze sporen volgen. Jij, vader, neem in je handen de beschermgoden van onze voorvaders.’ Na deze woorden heft hij zijn vader Anchises op zijn schouders. Aan zijn rechterhand klemt de kleine Julus zich vast en volgt
zijn vader met ongelijke passen door de duisternis van de stad.   Creüsa, waar ben je? Maar op de vlucht bemerkte Aeneas zijn vrouw Creüsa niet meer. Hij liep zelf terug naar de stad, en riep verdrietig Creüsa opnieuw en opnieuw. Op hetzelfde moment verscheen de schim van Creüsa aan hem en zei het volgende: ‘Mij houden de goden tegen op deze plaats. Wanneer je na veel zwerftochten over zee in een vreemde land komt, zullen er daar voor jou geluk en een koninkrijk en een koninklijke echtgenote zijn. Ween niet om Creüsa. Geef je niet over aan dat verdriet, lieve man.’ Na deze woorden verliet de schim van Creüsa Aeneas. In die droevige nacht werd Troje vernield, veel
mannen werden gedood en veel vrouwen als slavinnen weggevoerd. Aeneas kon toch vluchten en vond op de kust een groot aantal deelgenoten. Van overal kwamen vrouwen, mannen en kinderen samen, die bereid waren Troje te verlaten en over zee naar vreemde landen weg te gaan.       pelckmans