Hero et leander Caput 2

Hero et leander

 De eerste ontmoeting

Op een feestdag stapte het meisje Hero voort door de tempel van de godin en straalde een betoverende glans op haar gezicht uit.
De priesteres van Venus verscheen als een nieuwe Venus.
Leander was buiten zichzelf door de schoonheid van he meisje.
Welliswaar bevend in zijn hart, ging hij zwijgend vooruit en stond hij tegenover het meisje.
Met heimeliike knikjes draaide de ogen van het meisje naar zich toe.
Maar zelf liet ze haar gezicht bevallig zakken terwijl Leander haar met heimelijke knikjes toeknikte.
Uiteindelijk kwamen ze "s avonds in het geheim in de tempel samen.
Zwijgend raakte Leander de rozige vingers van het meisje licht aan.
Zij zuchtte hevig en trok ze alsof ze woedend was haar rozige hand terug.
Toen bracht zij zulke woorden: 'Gast, waarom ben je gek?
Het past niet de priesteres van een godin te verleiden!'
Toen riep Leander van boosheid: 'Cupido die zijn boog spande om 2 steden met 1 pijl te verbinden?
Zoals de priesteres van Venus de werken van Venus mot uitoefenen."

 Een geheim plan

Maar nadat Hero hem omhelsde antwoordde ze: 'Wij kunnen niet verbonden worden door een
wettelijk huwelijk.
Want dat staat mijn ouders niet aan.
Ik woon op hun advues in een toren vlakbij de zee.
Daarom zal ik nooit genieten van de liefde en zal ik ongehuwd sterven!'
Maar Leander zei, terwijl hij Hero kustte:
'Meisje, ik vrees niet voor de zware golven en ik vrees niet voor de tegenwind: geen enkele hindernis zal ware geliefden kunnen scheiden.
's Nachts zal ik de krachtig vloeiende Hellespont al zwemmend overwinnen.
Jij moet mij slechts hoog in de toren een lantaarn tonen.
De ster van one liefde zal mij leiden door de nachtelijke golven.
'Zo spraken zij een plaats en tijd af voor hun nachtelijke liefde.
Tegen hun zin gingen ze uit noodzaak uit elkaar.
Zij naar haar toren, hij naar de brede stad Abydus.

Liefde overwint alles

De donkere nacht bracht al slaap naar de mensen, maar niet aan de verliefde Leander.
Bij de kust van de zee wachtte hij op de lantaarn, het bericht van hun huwelijk.
Zonder getreuzel plaatst Hero in de top van de toren een licht en terwijl ze het plaatst zegt met bange stem:
'Oh wind, geef mijn geliefde en makkeliike overtocht.
Eerst trilde hij weliswaar op de kust, maar nadat hij tegelijk met zijn kleding zijn angst had neergelegd, gooide hij zijn lichaam naar beneden in de zee.
Er kwam nergens een stem, geen geluid kwam naar zijn oren behalve dat van zijn zwemmende lichaam.
Nadat zijn geleidelijk aan moe waren (geworden), bemerkte hij het licht van de lantaarn in de verte: plotseling keerden zij krachten terug en de golven leken zachter dan ze geweest waren.
Hoe dichter hij de kust naderde hoe meer moed hero leander gaf.
Zelf daalt ze af naar de golven waar ze haar vermoeide geliefde ontving.
Nadat hij heel zijn lichaam afdroogde fluisterde zij in haar oor, allerliefste echtgenoot zegt ze, nooit heeft een geliefde een meisje zoveel lief gehad.