7.2 De Romeinen worden door de Samnieten onder het juk gezonden
De Romeinen worden verrast
Twee wegen leidden naar Luceria: de ene langs de kunst, veilig maar langer, de andere door de Caudijnse Passen, kort maar gevaarlijker. De heel moedige Romeinen besloten om langs de korte weg de bergen over te steken. De Romeinse consuls die niet op de hoogte waren van de list van de Samnieten, gingen met hun legioenen de Caudijnse Passen binnen, maar ze troffen de uitgang aan, die versperd was met reusachtige rotsblokken en gevelde bomen. Op dat moment werd de list van de vijanden duidelijk, er werden zelfs vijanden zichtbaar op de toppen van de bergen. Toen de Romeinen teruggingen, troffen ze de ingang aan, die op dezelfde wijze versperd was. Ze bleven staan, ontzetting hield ieders geest en ledematen in de greep. Eerst zwijgen de romeinse die elkaar een lange tijd onbeweeglijk aankijken. Daarna begonnen ze moedeloos een kamp bij de rivier op te slaan, terwijl van alle kanten verschenen nog meer Samnieten, die de Romeinen uitlachten. De Romeinen begrepen dat ze door een list van de Samnieten misleid waren en dat overleg nu meer waard was dan wapens.
De verkiezingen: wat doen de partijen voor jongeren?
Wanhopig overleg
Bij de bedroefde consuls kwamen de onderbevelhebbers en de meeste officieren en de soldaten spontaan samen en zullen beraadslaagen. Sommigen dachten dat ze via de gesloten weg, door de bossen, door de bergen konden ontsnappen. Maar de anderen gaven de hoop op een gevecht op en wanhoopten uit vrees voor een oneervolle dood:’ waarheen of waarlangs kunnen we ontsnappen? Gewapend, ongewapend, dapper, laf: allemaal gevangen en overwonnen. We kunnen de Samnieten niet vertrouwen. De onbetrouwbare vijand zal nooit een open gevecht beginnen: zittend zal hij de oorlog afmaken. We hebben slechts een heel kleine graan voorraad. Door de honger zullen wij een zekere dood tegemoet gaan.
Een originele straf …
De Romeinen, nadat ze tevergeefs probeerden te ontsnappen, stuurden uiteindelijk gezanten naar de Samnieten omdat ze een eerlijke vrede of een eervol gevecht wilden. Gaius Pontius, de leider van de Samnieten, antwoordde: ’Jullie zijn niet verslagen en gevangen genomen vanwege jullie trots. Ik zal jullie allemaal, ongewapend en met slechts één kledingstuk, onder een juk plaatsen. Alle andere voorwaarden voor vrede zullen gelijk zijn voor de overwonnenen en de overwinnaars.’
Nieuw dingetje
Nadat de gezanten teruggekeerd waren naar het kamp en iedereen begon te klagen, daarna was er lange tijd stilte. Ten slotte zei Lentulus, de leider van de gezanten: “Overgave is vernederend voor ons, maar dat is liefde voor ons vaderland. We zullen die schande ondergaan, hoe groot het ook is, voor ons vaderland. We zullen gehoorzamen aan de noodzaak!” Wapens werden neergelegd, kleding werd uitgetrokken. De eerste consuls werden half naakt onder het juk gestuurd, daarna één voor één de soldate. Allen werd vernederd. De gewapende vijanden stonden rond de Romeinen terwijl ze hen uitlachten.
REACTIES
1 seconde geleden