6.1 DE Hannibalis exitu, naar Cornelius Nepos

6.1 Hannibal: de schrik uit Afrika

De Hannibalis exitu, naar Cornelius Nepos

Het gebeurde bij toeval dat gezanten van Prusias in Rome dineerden bij voormalig consul Titus Quintius Flamininus en dat daar, toen Hannibal ter sprake gekomen was, een van hen zei dat hij in het koninkrijk van Prusias was. Dit meldde Flamininus de volgende dag aan de senaat. De senatoren, die meenden dat ze nooit zonder hinderlagen zouden zijn zolang Hannibal in leven was, zonden gezanten naar Bithynië. Zij vroegen aan de koning dat hij hun grootste vijand niet bij hem zou houden, maar zou uitleveren. Prusias durfde niet openlijk te weigeren, maar toonde aan dat hij verhinderd was om dit te doen, omdat het tegen de wetten van de gastvrijheid was. Hij vroeg dat zij hemzelf zouden grijpen, omdat ze de plaats waar hij zich bevond makkelijk konden vinden.Hannibal hield zich namelijk op één plaats op, in een kasteel dat hem door koning Prusias geschonken was. Dit had hij zo gebouwd dat het in alle delen van het gebouw uitgangen had, omdat hij namelijk vreesde dat dit van pas zou komen. Toen de gezanten van de Romeinen hierheen gekomen waren en met hun troepen zijn huis hadden omsingeld, zei een jongen die aan de deur op de uitkijk stond aan Hannibal dat meer gewapende mannen dan gewoonlijk verschenen. Hij beval hem dat hij alle deuren van het gebouw moest rondgaan en snel aan hem moest melden of hij overal op dezelfde manier belegerd werd. Toen de jongen snel had aangetoond dat alle uitgangen bezet waren, voelde Hannibal dat dit niet zomaar gebeurd was. Om zijn leven niet door andermans beslissing te verliezen, nam hij vergif, dat hij altijd bij zich had. Zo stierf een heel dapper man in zijn zeventigste jaar.