Lupus et Agnus (van Phaedrus)

De wolf en het lam. (Lupus et Agnus) Boek 1, fabel 1

LUPUS ET AGNUS (I,I)

Ad rivum eundem Lupus et Agnus venerant, siti compulsi. Superior stabat Lupus, longeque inferior Agnus. Tunc fauce improba latro incitatus iurgii causam intulit. “Cur”, inquit,”turbulentam mihi fecisti aquam istam bibenti?” Laniger contra timens:”qui possum, quaeso, facere, quod quereris, Lupe? A te decurrit ad meos haustus liquor.” Repulses ille veritatis viribus, “Ante hos sex menses male”,ait, “dixisti mihi”. Respondit Agns: “Equidem natus non eram”. “Pater hercle tuus ille”, inquit, “maledixit mihi”. Atque ita correptum lacerat iniusta nece. Haec propter illos scripta est homines fabula, qui fictis zausis innocentes opprimunt.

Vertaling

De wolf en het lam waren bij dezelfde rivier, door dorst genoodzaakt, aangekomen. De wolf stond hoger, het lam lager. Toen bracht de rover, aangevoerd door zijn wraakzuchtige keel, de reden van de woordenwisseling. Hij zei: ‘Waarom maak je het water troebel, terwijl ik ervan drink?’ Vrezend zei de woldrager tegen hem:”Hoe kan ik nou doen, wolf, waarover jij klaagt? Het water stroomt naar beneden, weg van jou, naar mijn drinkplaats. Door de kracht van de waarheid teruggedreven, zei hij:”Zes maanden geleden heb je me eens weggestuurd”. “Toen was ik nog niet geboren”, antwoordde het lam. “Je vader dan”, zei hij,”sprak kwaad over mij”. En na zo te zijn overvallen, verscheurde hij hem, en joeg hem een onrechtvaardige dood in. Deze fabel is geschreven vanwege die mensen, die onschuldigen onderdrukken met verzonnen redenen.