Lucretius: de rerum natura

Lucretius: de rerum natura 1. Over macht en hebzucht Tenslotte is het de gierigheid en het blinde verlangen naar eer, die jaloezigaards dwingen de grenzen van de wet te overtreden. En soms spannen zij zich dag en nacht als kompanen en dienaars van de misdaad in, om door onvermoeibare arbeid de hoogste rijkdommen te bereiken. Deze wonden van het leven worden bovenal gevoed door de angst voor de dood. Schandelijke minachting en nijpende armoede lijken ver verwijderd van het zorgeloze en zoete leven en lijken reeds voor de deuren van de dood te verwijlen. Vandaar dat mensen terwijl zij zich zelf verder willen ontvluchten en zichzelf ver van zich willen verwijderen daartoe gedreven door een vals schrikbeeld. Vandaar dat die mensen bezit uit het bloed van de burgers opstapelen en als hebzuchtigen hun rijkdom verdubbelen, terwijl zij de moorden opstapelen en ze wreedaardig blij zijn bij de triestige dood van hun broers en zij de tafel van hun bloedverwanten haten en vrezen. In dezelfde geest kwelt de afgunst hen vanuit vaak dezelfde angst: zij klagen dat in hunogen diegene die machtig is, diegene aanzien geniet die voortschrijdt met roemvolle eer, terwijl zij zelf in duisternis en slijk rollen. Want zoals kinderen gejaagd heen en weer lopen de blinde duisternis vrezend , zo vrezen wij soms op klaarlichte dag voor die dingen die niets meer moeten gevreesd worden dan die dingen waarvoor kinderen in het donker heel bang zijn dat ze zullen gebeuren. Deze angst en duisternis van het gemoed kan dus niet noodzakelijkerwijs door zonnestralen vernietigd worden noch door het licht van de dag, maar enkel en alleen door het aanzien en het inzien der natuur.