Jupiter en Semele

Juno woedend en jaloers op Semele

De vrouw van Jupiter spreekt zich als enige niet zozeer uit of ze het afkeurt of ze het goedkeurt, maar veel meer verheugt zij zich vanwege de ramp voor het huis van stamvader Agenor, en ze brengt haar haat, die is verzameld sinds de tyrische minnares over naar de metgezellen van haar geslacht. Kijk een nieuwe reden komt op bij de vorige reden, ze betreurt dat namelijk Semele zwanger is uit het zaad van de grote Jupiter, terwijl ze haar tong losmaakt naar scheldpartijen zei ze “wat heb ik eigenlijk bereikt al die keren door middel van scheldpartijen? Zij zelf moet door mij aangevallen worden, ik zal haar zelf ten gronde richten, als ik terecht de zeer grote Juno wordt genoemd, als het past dat ik in mijn rechterhand de van edelstenen fonkelende scepter houdt, als  ik de koningin en de zus en de echtgenote van Jupiter ben, zonder twijfel zijn zus. Maar wie weet is ze tevreden met haar diefstal, en is de kwetsing tegen ons huwelijk kort. Ze is zwanger, het dat ontbrak, en ze draagt haar misdaden duidelijk zichtbaar met volle buik, en ze wil moeder worden enkel van Jupiter. Wat mij nauwelijks heeft getroffen, het vertrouwen in haar schoonheid is groot van vorm. Ik zal ervoor zorgen dat het vertrouwen in haar schoonheid haar bedriegt, en ik ben niet de dochter van Saturnus als zij niet zal binnendringen in de Stygische golven, ondergedompeld door “haar eigen” Jupiter. 

Semele misleid door Juno

 Na deze woorden staat zij op van haar troon, en verborgen in een goudgele wolk gaat zij naar de drempel van Semele, en zij verwijderde de wolken niet eerder dan zij een oude vrouw nadeed, en grijze haren bij haar slaap heeft geplaatst, en zij de huid met rimpels heeft doorploegd, en ze haar gebogen ledematen met trillende stap heeft bewogen, ook haar stem maakte ze eigen aan een oude vrouw, en zij was precies Beroë, de epidaurische voedster van Semele. Dus ze zucht, zodra ze bij de naam van Jupiter zijn gekomen, nadat ze druk in gesprek zijn geraakt, en door lang te praten, en ze zegt: “ik hoop dat het Jupiter is, ik vrees echter alles, velen zijn kuise slaapkamers binnengegaan onder de naam van goden. Het is toch niet genoeg dat het Jupiter is, laat hem een bewijs van zijn liefde geven, als hij tenminste echt is, en vraag dat jij aan jou zo groot en zodanig omhelzingen geeft, zoals hij door de hoge Juno ontvangen wordt, en dat hij tegenover jou zijn onderscheidingstekens in de hand neemt.” 

Semele’s wens tot Jupiter

Juno had de onwetende dochter van Cadmus met dergelijke woorden gevormd, zij vraagt Jupiter om een gunst zonder naam, de god zegt tegen haar “kies, jij zult geen enkele afwijzing ervaren. En opdat jij mij des te meer vertrouwd, moet de goddelijke macht van de rivier de Styx ook getuige zijn, de angst van zelfs goden.” Blij over iets slechts en al te zeer machtig en zullende sterven door de toegeeflijkheid van haar minnaar zei Semele; “geef jezelf zodanig aan mij, als de dochter van Saturnus gewend is jou te omarmen, wanneer jullie beginnen aan het verbond van Venus.” De god wilde de mond van de sprekende dichtdrukken, haar uitspraak was al haastig naar buiten gegaan onder de luchten. 

Jupiter vervult haar wens: Semele’s dood

Hij zuchtte, want noch kan zij immers niet hebben gewenst, noch kan hij niet hebben gezworen. Dus steeg hij zeer bedroefd op naar de hoge hemel, en hij trok met zijn sombere gezicht volgende wolken, waaraan hij regenwolken en bliksems vermengd met winden toevoegde, en donderslagen en de onvermijdelijke blikseminslag. Voor zover hij echter kan, probeert hij bij zichzelf krachten weg te nemen, noch wordt hij bewapend met dat vuur, waarmee hij de honderdarmige Typhoeus had neergeworpen, hierin is teveel van wildheid. Er is een andere lichtere bliksem waaraan de rechterhand van de cyclopen minder van woestheid en vuur en minder van woede heeft toegevoegd; de goden noemen deze wapens tweederangs. Hij pakt die en hij gaat naar het huis van Agenor binnen, Het sterfelijke lichaam verdroeg het hemelse tumult niet, en het brandde door huwelijkse geschenken. 

Bacchus’ geboorte

De nog onvoltooide baby wordt weggerukt uit de buik van zijn  moeder, en hij wordt zacht in het dijbeen van zijn vader genaaid, (als dit het waard is om te geloven), en voltooit de tijd van de zwangerschap. De zuster van de moeder, ino brengt hem heimelijk groot in de wieg, daarna hebben de Nyseidische nimfen het gegeven kind in hun grotten verborgen, en ze gaven hem voedingsmiddelen van melk.