De ganzen van de capitoolheuvel

De anseridbus montis capitonlini Leestekst 8.4. Al lange tijd belegeren de Galliers de reusachtige burcht van de stad Rome. Dagelijks naderen de troepen van de Galliers de poorten van de burcht. Daar vechten ze met zwaarden, lansen maar de burcht binnengaan en de overwinning behalen kunnen ze niet. Want de Romeinse soldaten vrezen de vijanden niet. Soms durven ze zelfs uit de burcht te komen. Buiten de burcht vechten de Romeinen hevig maar kunnen de Galliers niet op de vlucht jagen. Maar de Galliers omdat ze de burcht niet kunnen veroveren met wapens beproeven ze met hun list de burcht binnen te gaan. Daarom, in het midden van de nacht beklimmen zij zwijgend het Capitool. Op de berg slapen de Romeinen, vrouwen en meisjes slapen, oude mannen en jongens slapen ook. Er staan weinig bewakers op de wallen die rondkijken, maar ze zien de Galliers niet, want het is een duistere nacht. De Galliers luisteren niet maar beklimmen zwijgend de berg. Alle Romeinen samen slapen, zelfs de honden slapen! Maar de ganzen die de tempel van Juno bewaken zijn alleen en slapen niet. En dadelijk als zij de Galliers horen beginnen zij te roepen en te klepperen. Op de wallen horen de Romeinse soldaten de ganzen en vragen: waarom roepen de ganzen??? De soldaten kijken rond: geen vijand te bespeuren. Opnieuw roepen de ganzen. Nu wordt Marcus Manlius - een sterke man en een goed soldaat – opgewekt door het geroep van de ganzen en hij staat dadelijk op uit zijn bed. Hij rent tot bij de burcht en daar bemerkt hij de Galliers. Met grote stem roept hij alle Romeinen te wapen. Intussen stampt een Gallier tegen de berg en een tweede, en een derde. Eindelijk komen alle Romeinen van de wallen en werpen de Galliers, die het Capitool beklimmen, neer. De Galliers vluchten weg van het Capitool en gaan weg uit Rome. Zo is door de waakzame ganzen de burcht van Rome en de vrijheid van het volk van Rome gered.