8.5 Over Proserpina

Een paradijselijke dag …

Op een dag zwerft Proserpina met vriendinnen rond in een mooie weide. De zon brandt, de vogels zingen vrolijke liederen in de bomen. Overal bloeien bloemen. De meisjes plukken de mooie bloemen en brengen ze naar Ceres. Dichtbij de weide is een groot bos. Daar ziet Proserpina prachtige viooltjes. Dadelijk loopt ze naar het zeer grote bos. Daar plukt ze voor zich viooltjes en andere bloemen. Intussen gaat ze vooruit naar het midden van het bos.

wordt ruw verstoord

Plotseling opent de aarde zich: twee zwarte paarden, die een zwarte renwagen trekken, komen tevoorschijn. Pluto, de god van de onderwereld, die altijd onder de aarde woont, sleurt het meisje mee naar zijn renwagen en keert snel met haar naar de onderwereld terug. Op dat moment sluit de aarde zich, gaat de zon onder, houden de vogels op met zingen en wordt het overal stil. De bange Ceres zoekt overal haar dochter en roept: ‘Proserpina, waar ben je? Proserpina, antwoord!’ Ze weent en gedurende de duistere nacht zwerft ze rond, maar nergens kan ze haar dochter vinden.

De volgende dag

De volgende dag verschijnt de zon, die alles ziet, en onthult aan Ceres de vreselijke misdaad van Pluto. De droefheid van Ceres is zeer groot: ze wil noch eten, noch drinken; ze zit op een rots en treurt om haar dochter. Samen met Ceres treurt de aarde: op de weiden verwelken de bloemen, op de akkers groeit niets meer, de mensen en de dieren gaan ten onder door honger.

Jupiter grijpt in

De almachtige Jupiter, de vader van goden en mensen, wordt door zorgen gekweld. Hij laat Pluto, zijn broer, naar de Olympus komen en zegt: ‘Broer, overal op de aarde is honger. Ik zie de dood van mannen, vrouwen, oude mannen, kinderen, dieren. Ik wil hun ellende beëindigen. Daarom zal Proserpina gedurende zes maanden in de onderwereld bij jou, gedurende zes maanden op de aarde bij haar moeder zijn. Mijn plan staat vast.’

Proserpina komt en gaat

Daarom, wanneer Proserpina uit de onderwereld naar de aarde terugkeert en gedurende zes maanden bij haar moeder blijft, is de aarde samen met Ceres blij: ter ere van Proserpina groeien overal bloemen en in de bomen zingen de vogels mooie liederen. Overal brengt de zomer een aangename warmte. Wanneer Proserpina na zes maanden opnieuw naar de onderwereld afdaalt, treurt de aarde samen met Ceres: nergens groeien bloemen, nergens zingen vogels. Overal brengt de winter een scherpe koude.