Franse tekst

Originele tekst Nu et authentique. Pur et brutalement direct. C'est un fait, Glassjaw transforme des accords égarés, un tourbillon de guitares à la Radiohead et un barrage d'émotions dénudées en une frénésie singulière et sans compromis. Le premier album officiel de GlassJAw, Everything You Ever Wanted To Know About Silence (sorti en 2000) a tout ce que l'on peut attendre d'un album : à la fois personnel et envoûtant. De ceux où la beauté tourne au dégoût, où les mélodies se fondent les unes dans les autres. Dès le début, les membres de GlassJAw n'ont connu rien d'autre que le plaisir de jouer ensemble. Daryl Palumbo et Justin Beck avaient 14 ou 15 ans lorsqu'ils ont commencé à faire du bruit dans le sous-sol de leurs parents à Long Island. "Nous avons toujours plus ou moins fait ce que nous voulions", déclare Beck, aujourd'hui âgé de 20 ans. "Nous avons toujours su que nous irions plus loin si nous faisions notre propre musique plutôt que celle que jouaient tous les groupes autour de nous", surrenchérit Daryl, 20 ans également. "Nous avions l'air trop bêtas pour faire du metal... et on s'habillait comme des skaters. Personne ne savait quoi penser de nous !" A ce stade, qui jouait de quel instrument n'était pas un problème; Beck pouvait aussi bien prendre le poste de bassiste que celui de batteur. Ce qui importait, c'était de faire de la musique sans limites. Pour GlassJAw, il n'a jamais fait aucun doute que sortir du lot vaut mieux que se fondre dans la masse. Une personne dont Glassjaw a su accrocher l'oreille est bien évidemment Ross Robinson, qui appelle le groupe "les nouveaux destructeurs post-millénaire de l'Adidas Rock - qu'il repose en paix."Connu pour son travail avec Korn, Limp Bizkit et Slipknot, Robinson n'a eu besoin d'écouter que les toutes premières secondes de leur démo pour avoir envie de les voir répéter quelques jours plus tard et les signer dans la foulée pour son label I AM. "Ross est venu nous voir répéter", se souvient Beck. "Nous avons commencé à jouer. 1, 2, 1, 2, 3, 4. Ross s'est levé, a commencé à agiter les bras, comme pour dire "c'est bon, c'est bon, je veux vous produire, vous avez le deal." Il nous a dit avoir eu des frissons dès le début. On n'arrivait pas à y croire... et ça a duré quelques semaines, avant qu'on réalise vraiment. Les deux mois d'enregistrement qui ont suivi à l'Indigo Ranch de Malibu, Californie, ont été intenses. "Le premier jour de préproduction, nous n'avions aucune idée de ce qui nous attendait", se souvient Beck. "Nous avons commencé à jouer le premier morceau et Ross s'est mis à crier "Stop, Stop !" Il a demandé à Daryl de quoi parlait la chanson. Daryl a commencé à lui expliquer et nous, on s'est mis à ricaner. Il nous a arrêté net, nous disant que ça n'avait rien de drôle, et qu'il était parfaitement sérieux. On avait intérêt à se tenir à carreau. Ensuite, il a redemandé à Daryl de lui expliquer en détail la chanson, et ça parlait d'un truc vraiment personnel. Il nous a appris que, plus tu retiens quelque chose, plus tu te trompes toi-même et plus tu trompes les autres." GlassJAw: nu et douloureux. Beau et honnête. Vertaling Naakt en authentiek. Puur en brutaal direct. Het is een feit, Glassjaw transformeert de powerakkoorden, een wervelwind van gitaren a la Radiohead en een stuwdam van ontblote emoties in een eigenaardige razernij en zonder compromis. Het eerste officiële album van Glassjaw, 'everything you ever wanted to know about silence' (uitgebracht in 2000) heeft alles wat men kan verwachten van een album: tegelijk persoonlijk en boeiend. Daar waar schoonheid veranderd in tegenzin, waar melodieën die samensmelten van de ene in de andere. Vanaf het begin, kenden de leden van Glassjaw niet veel meer anders dan plezier van het samen spelen. Daryl Palumbo en Justin Beck waren 14 en 15 jaar toen ze het maken van het lawaai in de kelder van hun ouders in Long Island ontdekt hadden. "We hebben altijd min of meer gedaan wat we wilden", legt Beck uit, nu 20 jaar. "We hebben altijd geweten dat we verder zouden komen als we onze eigen muziek maakten, eerder dan die muziek die de groepen om ons heen speelden", doet Daryl, eveneens 20 jaar, er een schepje bovenop. "Wij leken heel dom door het spelen van metal, en we kleedden ons net als skaters. Niemand wist wat te denken van ons!". In dit stadium, was het geen probleem wie welk instrument speelde; Beck kon net goed de plaats van de bassist innemen, als die van drummer. Wat belangrijk was, is het maken van muziek zonder grenzen. Voor Glassjaw, is er nooit enkele twijfel geweest dat het beter was zich te onderscheiden dan op te gaan in de massa. Een persoon waarvan Glassjaw aandacht heeft geweten te krijgen is heel duidelijk. Ross Robinson, die de groep "De nieuwe postmillennium vernielers van de Adidas Rock - die hij op vrede plaatst" noemt. Bekend door zijn werk met Korn, Limp Bizkit en Slipknot, had Robinson heeft geen behoefte gehad te luisteren naar de allereerste seconden van hun demo om zin te krijgen hen enkele dagen later te gaan zien repeteren en hen te tekenen in het spoor van zijn label I AM. "Ross is gekomen om ons te zien repeteren", herinnert Beck zich. "We zijn begonnen met oefenen. 1, 2, 1, 2, 3, 4. Ross is opgestaan, en is begonnen zijn armen te bewegen, om te zeggen "het is goed, het is goed, ik wil jullie producen, jullie hebben een deal." Hij heeft ons gezegd rillingen te hebben gehad vanaf het begin."We konden het niet geloven, en het heeft enkele weken geduurd voor we het werkelijk beseften. De twee maanden van de opnames die zijn gevolgd op de Indigo Ranch in Malibu, Californie, zijn intens geweest. "De eerste dag van de vooropnames, hadden we geen idee van wat ons te wachten stond", herinnert Beck. "We zijn begonnen met spelen van het eerste stuk en Ross begon te roepen "Stop, Stop !" Hij heeft gevraagd aan Daryl waar het lied over ging. Daryl is begonnen het hem uit te leggen en wij, begonnen te grijnzen. Hij heeft ons ineens gestopt, we zeiden dat we het niet grappig vonden, maar hij was volkomen serieus. We hadden belangstelling voor wat er gebeurde achter de ruit. Vervolgens, heeft hij het opnieuw gevraagd aan Daryl die hem het lied in detail uitlegde, en dat betrof een behoorlijk persoonlijk iets. Hij heeft ons vertrouwd gemaakt dat, hoe meer je iets weghaalt, des te meer je jezelf misleidt en des te meer je anderen misleidt. GlassJAw: Naakt en droevig. Mooi en eerlijk. Samenvatting

Naakt en authentiek. Puur en brutaal direct. Het is een feit dat de muziek van Glassjaw een eigenaardige razernij is. Het eerste officiële album van Glassjaw, 'everything you ever wanted to know about silence' is persoonlijk en boeiend. Schoonheid veranderd in afschuw, melodieën smelten samen. Vanaf het begin kenden de leden van Glassjaw al plezier van het samen spelen. Daryl Palumbo en Justin Beck waren 14 en 15 jaar toen ze begonnen met muziek maken, in de kelder van hun ouders in Long Island. "We hebben altijd gedaan wat we wilden", legt Beck uit, nu 20 jaar. "We wisten dat we met onze eigen muziek verder zou komen dan met de muziek van andere bands", doet Daryl, eveneens 20 jaar, er een schepje bovenop. "Wij leken dom door het spelen van metal, en we kleedden ons als skaters. Niemand snapte ons!". In dit stadium, was het geen probleem wie welk instrument speelde; Beck kon bassist zijn maar ook drummer. Belangrijker was het maken van muziek zonder grenzen. Glassjaw heeft zich altijd willen onderscheiden van de massa. Glassjaw heeft veel aandacht gekregen van Ross Robinson, die de groep "De nieuwe postmillennium vernielers van de Adidas Rock” noemt. Ross is bekend door zijn werk met bands als Korn. Hij heeft niet naar de eerste seconden van de demo geluisterd, maar wilde meteen komen kijken bij het repeteren. Hij gaf Glassjaw een platencontract. "Ross is gekomen om ons te zien repeteren", herinnert Beck zich. "We zijn begonnen met oefenen. Ross is opgestaan, en is begonnen zijn armen te bewegen, om te zeggen "het is goed, het is goed, ik wil jullie producen, jullie hebben een deal." Hij zei rillingen te hebben gehad vanaf het begin."We konden het niet geloven, en het heeft enkele weken geduurd voor we het beseften. De twee maanden van de opnames zijn intens geweest. "We hadden geen idee van wat ons te wachten stond", herinnert Beck. "We zijn begonnen met spelen van het eerste stuk en Ross begon te roepen "Stop!" Hij vroeg aan Daryl waar het lied over ging. Daryl is begonnen het hem uit te leggen en wij begonnen te grijnzen. Hij stopte ons, dit vonden we niet grappig maar hij was serieus. Hij vroeg het nog een keer en Daryl legde uit. Het betrof een behoorlijk persoonlijk iets. Hij heeft ons geleerd dat, hoe meer je iets weghaalt, des te meer je jezelf en anderen misleidt.