Blz. 8-9 tekst A Onze lezers kunnen wel zeggen dat reclame werkt!
Ik wil graag reageren naar aanleiding van het artikel over ‘publiciteit en zijn invloed op ons gedrag’’, dat gister in onze krant stond.
Vele personen die ondervraagd zijn zijn negatief over het onderwerp; sommige zijn ongevoelig voor de charmes van reclame, andere beschuldigen de meeste reclames als leugenachtig en het bedriegen van de consument.
In ieder geval; bevestigen ze allemaal nooit een product om zijn reclame toe kopen, hetgeen wat hun het meest irriteert is dat er overal reclame is, ze voelen zich bedreigd.
Ik vind hun standpunt hypocriet en weinig realistisch. En trouwens ik ben het helemaal niet met ze eens IK hou van reclame
Allereerst verleidt reclame me; de beelden zijn verleidelijk mooi. De ideeën zijn vaak grappig.
Bovendien, sommige (slechte) reclames zijn leugenachtig, maar het merendeel is daarentegen voor het informeren van de consument.
Waarom zouden ze niet erkennen dat reclame erop aandringt om een nieuw product te kopen om het te proberen?
Wat is daar zo erg aan?
Het is genoeg een product niet voor de 2e keer te kopen als het je teleurgesteld heeft.
Trouwens het is niet om straten te decoreren dat producenten zoveel geld uitgeven voor het maken van reclame voor hun producten, maar omdat ze weten dat het werkt, dat het laat kopen.
In ieder geval, reclame is er, het omringt ons op straat, bij bushokjes, in de gang van de metro, in de krant, in de bioscoop en op de tv, dus laten we naar ze kijken en laten we onze kritische geest bewaren
Blz. 8-9 tekst B Maatschappij, censuur
Omstreden affiches
In de naam van de moraal, hebben meerdere gemeentes de affiches van 2 nieuwe films verboden. Pennestrijd.
Choquerend, sommige verenigingen zijn gericht op gemeentes die eisen dat te pikante affiches weggehaald worden. Men werd geplaagd door ons dagelijks leven. De seks aanprijzende affiches als ideaal zijn een aanval op de waarde van de familie. Dat is verkoop van zedeloosheid langs de straten. 3 burgemeesters zijn tegen het tegenstrijdige van de moraal en hebben de affiches laten verwijderen. Toch hebben sommige van hun collega’s bevestigd minder choquerende beelden uit te zenden op tv. Dan uit het hart van de vereniging zijn de meningen verdeeld en de discussies laaien op. Blz. 8-9 C Hoe de reclame ons aanspreekt
Op de muren, in de pers, in de bioscoop, op de tv …. Men strijkt soms langs de grens van de overdosis en toch blijft de reclame ons misleiden. Hoe? Wij spreken over onze behoeftes. Dominique Serre-Floersheim, professor in communicatie, analyseert hoe deze reclame is gemaakt om zowel de jeugd als zijn ouders te bereiken. De jongeren die kijken naar de reclame van Peugot, verschenen in ‘science et vie Junior’ zijn meteen attent: de vertoning verbaasde de ouders en ving hun kijk. Vervolgens kijkt hij naar het beeld van de bromfiets en zegt; gaaf, een twee wieler! << Het doet er niet toe welke>> suggereert de reclame… << die is uniek>> de foto van de fiets in het zwart op een witte achtergrond laat hem mooi zijn. De afbeelding stelt ongeruste ouders gerust: geen kind op een fiets beseft de gevaren van het vallen! En op de weg al helemaal niet de gevaren van het verkeer. De reclame is erin geslaagd de twee consumenten te overtuigen. De illusie kan beginnen en ouders en kinderen denken niet meer aan twee-wielers maar aan Fox, de laagste prijs die zich bevindt op de plaats waar de opening ophoudt zich altijd meer: het onderste gedeelte in het rechte en deze met de naam van het merk is degene die men ontvangt als de beste. Blz.10-11 A
Valse-waarheid promotie naar Leclerc
Zaken zien in een commercieel winkelcentrum in de Parijse regio, afgelopen 12 juni. Een klant wil graag een kleuren TV Vistar 71 cm kopen. Adverteert met een promotie prijs van 2990F. de afdelingschef probeert haar te ontmoedigen. ‘U gaat toch niet die kopen, het is geen groot merk. Neemt u liever deze voor 5660F’. zoals de verkoper aandringt tegen de klant ‘u gaat niet dat naar vinden een verkoper’ en draait de rug toe. Een eerste verkoper aanvaardt de registratie van het gekochte voorwerp, maar verdwijnt. Een tweede verkoper biedt zijn verontschuldigen aan, maar draalt om toe te komen, en voor reden: hij gaat de verkoper een standje geven en schuift naar de afdelingschef. Resultaat: een half uur voor hebben het recht om het apparaat te kopen geprijsd door 100000 prospectus uitgedeeld in hele kisten met brieven naar de regio. Voor het opnieuw samenstellen van de kleiner geworden marges door de recessie alle ‘oude handigheden’ die men gelooft te zijn verdwenen sinds de jaren opnieuw te voorschijn halen uit het vergeetboek.
Blz. 10-11 B
Ik denk dat Aurélia ongelijk heeft. Waarom zou je Benetton verwijten dat ze zonder protest accepteren dat al die zangers, die evenveel verdienen, dan wel meer geld gebruiken voor dezelfde thema’s. Waarom wil men hun gezicht verbergen en niet de ellende zien, de zieken van Afrika, de oorlogen en al die andere mensen die lijden. Het echte schandaal is niet de reclame van Benetton, nee het is het lijden zelf. En zolang men niet de middelen heeft (of het lef) om te strijden, des te meer dat iemand ons herinnert aan het ware gezicht van onze wereld. Gaat u me zeggen dat men de mensen op een minder spectaculaire wijze kan helpen? goed dan
Aarzel niet om actie te ondernemen. Maar de tijd dringt. En ik, ik ben van mening dat alle middelen goed zijn om een betere wereld te realiseren.
Christian 17 jaar
Ik vond de brief van Aurélia erg mooi, en ik denk dat het erg dapper is te schrijven dat wat men denkt over zulke advertenties. Ook ik heb me vaak afgezet ten die uitdagende affiches, maar ik heb het nooit durven zeggen, schrijven. Ik feliciteer je en ik bedank phosphore dat zij ons de kans geven om dat zo te zeggen. Ik weet zeker dat veel kinderen en misschien ook veel volwassene hetzelfde denken als Aurélia
Brigitte, 14 jaar
De vertaling gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden