Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen

Dat was Gruisel Gruis een dwerg die in een kooi is gestopt door Heks Slik omdat hij haar Griffioen heeft losgelaten. Ze proberen hem te vragen naar de uitgang maar hij zit alleen maar te lachen. Aernout en Hildebrandt vinden 3 deuren maar de bordjes erop kloppen niet (op de linker deur staat rechts, op de midden deur links en op de rechtse deur midden). Uiteindelijk laat Aernout Gruisel vrij en krijgt als dank een schop tegen zijn schenen en rent een deur in maar komt er via een ander weer uit. Hij schopt Aernout nog een keer en rent nu door een andere deur en verdwijnt. De groep gaat even later door dezelfde deur en ze komen in een veld terecht. Na een tijdje lopen komen ze een man tegen die nog nooit mensen heeft gezien: Ambtenaar Ogterop Een, hij is rijksveiligheid ambtenaar bij Bambergen die moet zorgen dat de Prinsentoto goed word geregeld. Om de Hamelaars te helpen krijgen ze van Ogterop het vliegend vloerkleed kamerbreed mee. Daarmee vliegen ze naar de Biesheuvel maar ze worden omlaag getoverd door Teerling de Tovenaar. Dus belanden ze allemaal 2 meter in de grond. Dan komt er een elf voorbijlopen. Elf Wortelgroen was op weg naar Teerling de Tovenaar omdat de verdwijnhoed van elvenkoning Pepijn niet meer zo goed verdwijnt. Hij haalt Lidwientje uit de grond en neemt haar mee. Daar ontmoeten ze ook Prins Tor van Sombrie die de hulp is van Teerling. Lidwientje praat even met Tor en hij is verliefd op Prinses Madelijn maar Madelijn is de hoofdprijs van de Prinsentoto en Tor mag niet meedoen want zijn diploma is afgenomen door Teerling en zijn vader: Koning Sneu. Ondertussen zoeken Aernout en Hildebrandt in de boeken en leest Hildebrandt per ongeluk de spreuk: hoe word ik een vogel. Dus hij denkt dat hij een vogel is. Die nacht hoort Lidwientje een raar geluid, ze maakt Aernout wakker en ze gaan op onderzoek uit. Elf Wortelgroen steelt de verdwijnhoed maar word gesnapt door Prins Tor. Even later gaan de Hamelaars verder en mag Prins Tor meedoen aan de prinsentoto. De Hamelaars komen aan bij de Biesheuvel waar ze Heks Slik zoeken maar ze is er niet. Wel is er Prins Olaf van Witfranje die denkt dat hij een kikker is. Dus iedereen gaat op zoek en Lidwientje blijft bij Hildebrandt en Olaf. Uiteindelijk komt Gruisel het huis binnen, Lidwientje vangt hem en even later komt Bertram terug samen met Ambtenaar Ogterop. Ze ondervragen Gruisel en laten hem dan gaan. Aernout en de kinderen hebben een hek ontdekt waar een stem uitkomt. Ze gaan daarheen en komen erachter dat Prins Guurt van Grasp Heks Slik daar heeft opgesloten en hij zal voor de nacht terugkomen om Slik te halen. Aernout en Bertram verstoppen zich in 2 harnassen. Die nacht kwam Guurt verkleed als Ambtenaar Ogterop naar Heks Slik toe. Hij gooit Aernout om maar ziet Bertram niet omdat hij de verdwijnhoed van Pepijn opheeft. Hij verslaat Guurt en Heks Slik geneest Hildebrandt en Olaf. Ze trekken verder en komen terecht bij het huis van Reus Gondolf. Bertram, Tor, Hildebrandt en Aernout gaan daar heen omdat Gondolf Prinses Madelijn en haar moeder heeft gevangen. Lidwientje en de kinderen blijven achter in de grot en nemen Gruisel weer gevangen. Ondertussen zijn Hildebrandt en Aernout ook gevangen en Bertram moet samen met Prins Tor hun bevrijden. In de kooi zit ook Koning Mink die zijn land Morpuys verloren is. Als iedereen vrij is komt Reuzin Gonda van Hillegom eraan. Gondolf en Gonda trouwen en de Hamelaars gaan naar Bambergen waar ze worden ondergebracht in het personeel door Ambtenaar Ogterop Deux (de broer van Ogterop Een). Bertram gaat vermomd als Prins en gaat met Prins Tor op trektocht.

Ondertussen ziet Hildebrandt een man zonder hoofd genaamd: Herman, hij rent terug naar het kasteel en verteld wat hij heeft gezien. Als Prins Tor terugkomt weet niemand wie hij is. Dan gaan ze naar het land van Tor’s vader: Koning Sneu van Sombrie. Ondertussen hebben Saartje Zegen (een van de kinderen) en Aernout Herman ontdekt in het kasteel. Ze stoppen hem in een picknick mand en verstoppen hem voor de rest, want als 3 mensen weten waar hij is dan komt Guurt hem halen. Eenmaal aangekomen blijkt dat Koning Sneu geen koning meer is. Dan reizen ze naar Niemand Zeggen om het vergeetboek te vinden waarin Prins Guurt van Grasp Tor’s naam heeft gezet. Ze vinden het boek met hulp van Jan in de Zak en halen Tor’s naam uit het vergeetboek. Dus nu iedereen Tor weer kent gaan ze terug naar het land van Koning Sneu. Maar ze maken een stop in een drukke straat. Tor en Bertram gaan naar een oude dienaar van Koning Sneu. Dan komt Barend Stip (nog een van de kinderen) vertellen dat Lidwientje verdwenen is. Zij is ontvoerd door een Faun genaamd: Seth die met Lidwientje wil trouwen. Bertram en Tor zitten vast in een mijn en de kinderen worden gevangen behalve Barend Stip, Jasmijntje Gort, Ben Benjamin en Hilletje Labberton. Ze vinden dan Hildebrandt, Aernout en Lidwientje die ontsnapt is. De volwassenen gaan Bertram en Tor zoeken en daarna gaan ze logeren in het kasteel van Koning Sneu. Ze gaan dan naar Bambergen en trekken verder naar het Woud van Neus en Lippen waar Elven Koning Pepijn 1002 word. Daar is Guurt van Grasp ook en sluit Dichter Xander op en vermomd zichzelf als Xander. Hij word gesnapt en word opgesloten dan gaan ze terug naar Bambergen waar Prins Olaf trouwt met Prinses Bronwijn. Alles komt goed maar er is nog steeds een vraag: Wie kan hun de weg naar Hamelen vertellen?

Mening

Spannend: er gebeuren heel veel spannende/enge dingen in dit boek.

“De rattenvanger keek om en zag Hildebrandt staan.
Op een afstand.
Zeker honderd meter.
En opeens stond hij vlak bij hem. Zijn fluit raakte bijna
Hildebrandt’s oor.
De klepperman mepte naar hem. Sloeg met zijn ratel.
En opnieuw.
En opnieuw.
Gillend van drift.
Maar de ratel leek de rattenvanger niet te kunnen raken.
De man nam de fluit van zijn mond, keek Hildebrandt
spottend aan, haalde zijn schouders op… en blies weer.
Hij danste ver weg tussen de kinderen.
Die kon je toch niet alleen laten. Nee. Waar bleef iedereen?
Hildebrandt keek nog een keer om naar de slapende stad.
Toen liep ook hij de heuvels in.”

“De rattenvanger keek om en zag Hildebrandt staan.
Op een afstand.
Zeker honderd meter.
En opeens stond hij vlak bij hem. Zijn fluit raakte bijna
Hildebrandt’s oor.
De klepperman mepte naar hem. Sloeg met zijn ratel.
En opnieuw.
En opnieuw.
Gillend van drift.
Maar de ratel leek de rattenvanger niet te kunnen raken.
De man nam de fluit van zijn mond, keek Hildebrandt
spottend aan, haalde zijn schouders op… en blies weer.
Hij danste ver weg tussen de kinderen.
Die kon je toch niet alleen laten. Nee. Waar bleef iedereen?
Hildebrandt keek nog een keer om naar de slapende stad.
Toen liep ook hij de heuvels in.”

Geweldig: Dit is een van de beste Nederlandse boeken dat ik tot nu toe heb gelezen. Maar soms gaan sommige dingen te lang door en het is niet hetzelfde zonder de liedjes van Joop Stokkermans.

“Ik moet u vertellen gaan van… mensen Ge weet misschien niet wat mensen zijn… Ik wist het ook niet ik had nooit mensen gezien. Heksen, prinsen, faunen, waternixen een trol en een enkele trul, ik draai er mijn hoofd niet voor om. Men ziet ze elke dag. Hier, nu recht voor mijn ogen: deze paleiszaal! Hij ziet zwart van tovervolk, kleine gnomen, feeën, faunen, ambtenaren en betoverde padden. Ikzelf, ik ben een koningszoon, een prins… en dat is wel bijzonder… maar ook ik… (nederige knak van het hoofd)… ben geen mens… Mensen zijn… (hier een zucht) …Hoe zal ik de woorden schudden zodat ze vallen in een zin? Bij Bam, ware mensje Walg hier of mens Bertram – ge weet: hij van Bier en van Brood en Pot – ah, hij zou het weten te duiden! En fijn als een haar op het hoofd van Jan in de Zak!... Of mens Brom, met zijn geborduurde broek; hij wist vast een waar woord… Wat is een mens ja… Zelfs Waternix Assia stond voor een raadsel, Mutte de Trol was sprakeloos, Sigurda Slik, een gediplomeerd heks toch, (hier enig hoofdschudden) …ambtenaar Ogterop, linkervorst Mink… Ik zeg u: wij allemaal wisten niet wat mensen waren en waar ze vandaan kwamen. Correct, men las erover in de boeken, maar men geloofde er daarom nog niet in. Mensen! Iedere kabouter leert al dat mensen niet bestaan. Kinderpraat. Voor het naar bed gaan een verhaal en dan de nacht in met een bang gevoel… Maar ik zeg u nu, wij hebben de mensen met eigen ogen gezien. Wij allen. Prinsen, nimfen, doorluchtig of niet, en petemoeien… Met eigen ogen! Mensen zo uit de sprookjes.”