Vrede en stabiliteit

Men wilde, na de Tweede Wereldoorlog af van de vele oorlogen en verlangden naar vrede.

Europa geleidelijk herenigd

De EU wilde, na de val van de Berlijnse Muur in 1989, graag dat Duitsland herenigd werd. Ook de landen die, na de val van het communisme in 1991, altijd toebehoorden aan het Warschaupact, verlangden nu naar democratie en vrijheid. 

Veiligheid

De EU werkt samen met de Balkan, Noord-Afrika, de Kaukasus, het Midden-Oosten en de NAVO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie) om de veiligheid van de lidstaten te waarborgen. Maar er wordt niet alleen op buitenlands gebied samengewerkt, maar ook op binnenlands gebied, met name tegen terrorisme en georganiseerde misdaad.

Economische en sociale solidariteit

Door de samenwerking op economisch gebied, zijn EU-landen afhankelijker van elkaar geworden. Bijvoorbeeld in specialisatie van producten per land. Er is geen enkel Europees land, in staat, alleen een economische grootmacht te vormen. Juist daarom moet er worden samengewerkt op economisch gebied; op die manier kan de concurrentiepositie veilig worden gesteld. Europa heeft de EIB (Europese Investeringsbank), om de economieën binnen de EU te bevorderen.

Identiteit en diversiteit in een gemondialiseerde wereld

In de EU zijn veel landen, waar het verschil van inkomen duidelijk te zien is. Doordat de EU goed samenwerkt, kan het verschil verkleind worden. Men gaat er hierbij vaak vanuit dat culturele en taalkundige standaarden van een land vervagen. Hier wordt echter voor gewaakt: de EU-maatregelen gebruiken de regionale specialisaties en culturen, hierdoor is er een grote diversiteit aan tradities en culturen. 

De EU heeft ook voor een duidelijke eenheid van Europa gezorgd, met verschillende tradities en culturen. Het is goed als landen achter de EU staan en het met elkaar eens zijn, want zo kan de EU, bijvoorbeeld bij de WTO (World Trade Organization) een duidelijk standpunt innemen over luchtvervuiling en de klimaatverandering. Ook wordt er goed gekeken naar de individuele burger, welke belangen ze heeft en of deze aanwezig zijn. 

Waarden

De EU richt zich ook heel erg op de burgers. Zij moeten zich prettig voelen in de EU. Ze moeten hun voordeel uit de grote veranderingen in de wereld kunnen halen. In december 2000 werd in Nice het EU-Handvest van de grondrechten afgekondigd, waarin alle rechten van een EU-inwoner staan omschreven. Iedereen in EU heeft gelijke rechten, zonder uitzonderingen. Een van de voorbeelden van de gezamenlijke afspraken is het afschaffen van de doodstraf in alle EU-landen. 

Waarom zou de EU andere landen (Turkije) als lidstaat willen hebben?

Hoe meer landen aangesloten zijn bij de EU, hoe kleiner de kans wordt op oorlogen, ruzies en Europese problemen worden beter opgelost. Bedrijven uit lidstaten kunnen meer producten maken en makkelijker verkopen in de nieuwe lidstaten. De muntsoort is gelijk en er hoeven geen invoerrechten betaald te worden.[4]

 De EU heeft specifieke redenen om Turkije als lidstaat te hebben[5]: 

• Turkije is een grote, snelgroeiende markt.
• De andere lidstaten hebben een gigantische afzetmarkt wanneer Turkije toetreed tot de EU.
• Door de toetreding van Turkije verbeterd te relatie met het Midden-Oosten.
• De ligging tussen Europa en Azië maakt Turkije ook aantrekkelijk als springplank naar het Midden-Oosten en Centraal-Azië[6].
• Als Turkije toetreedt, is een betere misdaadbestrijding mogelijk.
• Turkije heeft een relatief jonge bevolking. 

Waarom zou Turkije bij de EU willen? 

Turkije is momenteel een kandidaat-lidstaat (dit houdt in dat ze zich binnenkort bij de EU mogen voegen, mits ze voldoen aan de eisen). Ze willen lid worden van de EU, maar waarom?

De regering en een groot deel van de bevolking denken dat een lidmaatschap bij de EU ze veel voordelen levert: 

• Er komt een veel grotere afzetmarkt voor producten, ook wordt het veel makkelijker producten te verkopen in de EU. Er wordt meer geld verdiend, wanneer producten worden verkocht in EU-lidstaten.
• Omdat men meer gaat verkopen, komen er meer banen beschikbaar, wat mensen bevoordeeld.
• Samen met de EU staat Turkije sterker op o.a. economisch gebied 

Hoe is het toetredingsproces bij Turkije verlopen? 

Sinds de jaren ‘60 is Turkije bezig toe te treden tot de EU[7]: 

• 1959: Turkije vraagt het associatielidmaatschap voor de EEG (Europese Economische Gemeenschap) aan.
• 1963: Turkije en de EG (Europese Gemeenschap) sluiten een associatieovereenkomst, waarin staat dat Turkije 'op termijn' lid mag worden van de EG.
• 1974:  Turkse invasie van het noorden van Cyprus na coup van de Griekse EOKA (Nationale Organisatie van Cypriotische Strijders). Zij waren verantwoordelijk voor de dood van vele Turken in Cyprus.
• 1980: EG schort - na een militaire staatsgreep - het associatieverdrag op; dit duurt tot 1988. 
• 1987: Turkije vraagt het EG-lidmaatschap aan.
• 1989: EG wijst de aanvraag van Turkije af. 
• 1993: EU formuleert de “Kopenhagen-criteria” voor toelating nieuwe lidstaten.
• 1996: Douane-unie (een economische samenwerking tussen landen, bestaande uit, een vrij verkeer van goederen, een coulante handelspolitiek ten opzichte van andere landen en de deling van opbrengsten van de geheven rechten bij invoer) tussen EU en Turkije treedt in werking. 
• 1999: EU verleent Turkije de status van kandidaat-lid.
• 2002: EU belooft Turkije eind 2004 de startdatum voor onderhandelingen te geven, die onverwijld zullen beginnen als Turkije voldoet aan de Kopenhagen-criteria.
• 2004: In mei treden Cyprus - wat nog niet als land door Turkije is erkend - en negen andere landen toe tot de EU.
• 2004: EU kondigt in december aan dat de onderhandelingen met Turkije op 3 oktober 2005 beginnen.
• 2005: Op 3 oktober beginnen - na onder andere bezwaar van Oostenrijk - de onderhandelingen.
• Niet eerder dan 2015 zal Turkije mogelijk toetreden tot de EU.

Er zijn verschillende redenen waarom landen Turkije niet als lidstaat willen hebben en er voor zorgen dat de besprekingen uitgesteld worden: 

• Turkije licht voor slechts 13% in Europa en is daarom een Aziatisch land.
• Turkije leeft niet altijd de regels van het EVRM (Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens) na.
• Turkije is niet helemaal westers, maar is een mix van Oost-Europese, Centraal-Aziatische en islamitische culturen en past dus niet in de Europese Unie.
• Het BNP (Bruto Nationaal Product per hoofd van de bevolking) is lager dan in de andere EU-landen.
• Men is bang voor de islam in Europa.
• Etnische minderheden zoals de Koerden, Armeniërs en Alevieten worden systematisch gediscrimineerd.
• De beperkte vrijheid van meningsuiting.
• De rol van het leger in het bestuur van Turkije, wat tot 2007 duurde.
• Er is nog steeds verontwaardiging over het Cyprus-conflict. Cyprus - nu een EU-lidstaat - spreekt veto’s uit tegen de toetredingen van Turkije in de EU.
• Turkije is een groot land en als het in de EU komt is het onvoorspelbaar om te weten wat het gaat doen met zijn macht.
• Wanneer Turkije is toegetreden, worden Syrië, Iran en Irak buurlanden van de EU. 
• De langdurige visumaanvragen van en naar Turkije.
• De verwaarlozing van historisch erfgoed. 

Opmerkelijk is dat veel tegenstanders zich beroepen op het feit dat het veel geld zou kosten op het moment dat Turkije zich voegt bij de EU. Dit argument is echter te verwerpen, omdat de gemiddelde Turkse inwoner 1,4x meer verdient, dan een Poolse inwoner. En de situatie kan nog veranderen aangezien de volgende screening pas in 2015 zal zijn.

Waar voldoet Turkije nu aan en waar moet aan gewerkt worden?

Turkije voldoet aan de “Kopenhagen-criteria”. Aan de overige 35 onderdelen (van het “acquis communautaire” ) is er tot op heden 1 onderdeel afgerond. De screening van dit onderdeel is begonnen in maart 2006 en is afgerond in mei 2006.

Aan de overige 32 van de 34 onderdelen moeten aanpassingen worden aangebracht en aan de overige twee moet Turkije nog beginnen.Hieronder is schematisch weergegeven aan welke eisen Turkije en wat de status is.[8]

Gemeenschapsrecht

Situatie 2012

1. Vrij verkeer van goederen

Globaal in lijn met acquis

2. Vrij verkeer van personen

Veel aanpassing vereist

3. Recht op oprichting bedrijven & vrijheid om diensten te leveren

Aanpassing in vroege fase

4. Vrije beweging van kapitaal

Aanpassingen nodig

5. Publieke aanbesteding

Aanpassingen nodig

6. Bedrijfswetgeving

Globaal in lijn met acquis

7. Intellectueel Eigendoms Wet

Aanpassingen nodig

8. Competitiebeleid

Aanpassingen nodig

9. Financiële Diensten

Aanpassingen nodig

10. Informatie Maatschappij & Media

Aanpassingen nodig

11. Landbouw & Plattelandsontwikkeling

Veel aanpassing vereist

12. Voedselveiligheid, veterinair en fytosanitair Beleid

Aanpassingen nodig

13. Visserij

Aanpassingen nodig

14. Transport Beleid

Aanpassingen nodig

15. Energie

Aanpassingen nodig

16. Belastingen

Aanpassingen nodig

17. Economisch & Monetair Beleid

Globaal in lijn met acquis

18. Statistiek

Globaal in lijn met acquis

19. Sociaal Beleid & Werkgelegenheid

Aanpassingen nodig

20. Ondernemings- & Industrieel Beleid

Hoofdstuk afgerond

21. Trans-Europese Netwerken

Globaal in lijn met acquis

22. Regionaal Beleid & Coördinatie van Structurele Instrumenten

Aanpassingen nodig

23. Rechtspraak & Fundamentele Rechten

Aanpassingen nodig

24. Gerechtigheid, Vrijheid & Veiligheid

Aanpassingen nodig

25. Wetenschap & Onderzoek

Globaal in lijn met acquis

26. Onderwijs & Cultuur

Aanpassingen nodig

27. Milieu

Aanpassing in vroege fase

28. Consumenten Gezondheid en Bescherming

Aanpassingen nodig

29. Douane-unie

Globaal in lijn met acquis

30. Externe Relaties

Globaal in lijn met acquis

31. Buitenlands, Veiligheids- en Militair Beleid

Globaal in lijn met acquis

32. Financieel Beheer

Aanpassingen nodig

33. Financiële en Budgettaire Provisies

Aanpassingen nodig

34. Instituties

–

35. Andere Onderwerpen

–

 Hoe staat Turkije er nu voor?

Politieke hervormingen 

Turkije mag op een aantal voorwaarden lid worden van de EU:

Mensenrechten

Mensenrechten vormen in Turkije nog steeds een groot probleem. Desondanks de pas ingevoerde hervormingen voor het gelijkstellen van man en vrouw, de afschaffing van de doodstraf en de vermeerdering van rechten voor de Koerdische minderheid. Momenteel vinden er nog steeds folteringen plaats. Ook de persvrijheid wordt ernstig betwijfeld. Zo mogen Turkse inwoners niet zomaar kritiek uiten op Turkije, als land. De EU eist dat Turkije een strikte scheiding creëert tussen staat en kerk. Dit werd echter verkeerd geïnterpreteerd, omdat de staat nog steeds controle heeft over de soennitische Islam (religieus dominante stroming) en andere religies nog steeds gediscrimineerd. Het belijden van een andere religie is echter toegestaan. 

Minderheden

In Turkije worden nog steeds verschillende (religieuze) minderheden gediscrimineerd. Zo kunnen niet-Islamieten geen verenigingen en andere bestuursvormen oprichten. Islamieten van andere landen krijgen meer vrijheden, in tegenstelling tot de niet-Islamieten van andere landen. De genocide op de Armeniërs in 1915 wordt nog steeds niet erkend door Turkije. Dit is geen formele eis voor de toetreding. 

Politieke invloed van het leger

Sinds het Ottomaanse Rijk tot aan 2004 had het leger veel invloed in de politiek en maatschappij. In 2010 heeft de president Abdullah Gül zijn handtekening gezet onder een voorstel om de grondwet te wijzigen, waardoor het leger, rechters en de Openbare Aanklagers beduidend minder macht kregen. Vanwege de macht van het leger, is dit door de EU in het toetredingsprogramma van Turkije gezet. 

Kwestie Cyprus

Cyprus is tot de dag van vandaag verdeeld in twee delen. Het noorden is van de Turken en het zuiden van de Grieks-Cyprioten. Het zuiden heeft zichzelf uitgeroepen tot de Republiek Cyprus. Dit wordt nog niet erkend door Turkije. Zo mogen er bijvoorbeeld geen vliegtuigen en boten van de Republiek Cyprus in Turkije komen. Er zijn verschillende onderhandelingspogingen gedaan, maar deze hebben geen effect gehad. De onderhandelingen lopen spaak, omdat volgens de Turkse autoriteiten, Turkse Cyprioten worden gediscrimineerd.

De Atatürk-dam

Turkije wil door het gebruik van de dam aan de energiebehoeften van het land voldoen en ze laten veel water wegstromen naar droge gebieden, ten koste van de buurlanden die ook van dit water (van de Eufraat) gebruik maken. Sinds de bouw van de Atatürk-dam stroomt er namelijk minder water naar de buurlanden. Het is gebouwd bij de ontspringende rivieren in Turkije, waar de buurlanden ook gebruik van maken. De EU pleit voor stabiliteit in de regio. Daarom moet er een eerlijke verdeling komen van het water. Sinds 1963 worden er al continu afspraken gemaakt over de verdeling van het water. Door de dam worden de minimums bedreigd. 

Verkiezingen 2011

De AK-partij van premier Erdoğan heeft een grote meerderheid in het parlement. Om de grondwet aan te passen heeft hij een twee derde meerderheid nodig en dat haalt hij zelf niet. Daarom is hij afhankelijk van de medewerking van de andere partijen. Hieronder staan drie verslagen over de Turkse politieke situatie, vanuit het standpunt van de Turkse bevolking zelf: 

“Turkije als lid van EU zou een successtory zijn” 

Tijdens de conferentie van de EU in 2005 is besloten dat Turkije bij de EU mag, als het zaken op orde stelt. Behalve de Kopenhagen-criteria zijn ook het “Koerdenvraagstuk”, mensenrechten en corruptie zorgenkindjes waar erg aan geschaafd moet worden. Murat Belge, mensenrechtenactivist bij Amnesty International constateert dat Turkije bij dezelfde poule zit als Rusland, China en Congo, als het gaat om mensenrechten. Verdachten worden gemarteld door de politie, rechtszaken verlopen niet eerlijk en de vrijheid van meningsuiting is beperkt.

Turkije voldoet noch aan de Kopenhagen-criteria, noch aan de “acquis communautaire”. Toch is de toetreding van Turkije tot de EU een succes. Zo verklaart hij dat Turkije, bij toetreding, zich veel actiever gaat bezighouden met de aanpak van problemen in het land en hier structurele oplossingen voor gaat bedenken. Bovendien is Turkije, in tegenstelling tot de andere pas toegetreden landen, niet hebberig naar de landbouwsubsidies. Maar hij vreest dat er sprake is van een “publicitair fascisme” onder de inwoners van de andere lidstaten die in een referendum moeten bepalen of Turkije bij de EU mag.

Volgens hem is Turkije al heel lang in het slechte daglicht gesteld, bijvoorbeeld door het jarenlange regime van het leger en de Cyprus-kwestie, en dit speelt mee in de afwijzing van het lidmaatschap. Als Turkije zich niet bij de EU voegt, zou het waarschijnlijk niet langer democratisch blijven en is dan nog gevaarlijker dan als de EU Irak als buurland zou hebben. 

De toetreding van Turkije kost echter veel geld, want het land heeft dan wel een snelgroeiende economie, maar het heeft ook een relatief arme bevolking. Uit cijfers van 2005 is gebleken dat het gemiddelde Turkse inkomen 30% onder het EU-gemiddelde ligt[9]. Toch zijn er goede politieke redenen waarom Turkije moet toetreden, zoals de verbetering van relatie met de Arabische buurlanden. 

“Turkije is wachten op EU beu” 

Turkije is erg lang bezig met het toetredingsproces in de EU. De Turken waren het, bij de conferentie van de EU in 2005, bijna zat. Ze vinden dat ze onrechtvaardig worden behandeld. Turkije is door zijn enorme leger van meer dan 100.000 man, tijdens de Koude Oorlog door de NAVO gezien als belangrijke grens tussen de landen in de EU en de landen van het Warschaupact.

Nu vinden waarnemers in Turkije dat ze worden gezien als ex-communistisch en zoekt de EU uitvluchten om het Islamitische land met haar 70 miljoen inwoners tot de EU te laten toetreden. Dit feit wordt volgens de waarnemers helemaal bevestigd, omdat binnenkort zeven Oost-Europese “bedreigers” tot de EU worden toegelaten. Deze “bedreigers” zijn: Estland, Hongarije, Letland, Litouwen, Slovenië, Slowakije en Tsjechië. Ook wordt bij de volgende uitbreiding Roemenië in de EU opgenomen. Dit land staat er slechter voor dan Turkije maar is niet-Islamitisch.

Turkije wordt dus, uit overwegend geloofsredenen niet tot de EU genomen en onrechtvaardig behandeld. Dit is echter tegen de richtlijnen van de EU in, want de EU staat voor acceptie en vereniging van verschillende gemeenschappen, culturen én geloven.

“Turkije is terug”

Turkije is niet zomaar een land. Dat is pas gebleken, toen de Turken dwars gingen liggen bij het kiezen van een nieuwe Secretaris-Generaal van de NAVO. Ze zijn steeds meer hun belangrijker wordende politieke rol aan het beseffen. Dat blijkt ook uit het aantal conflicten in het Midden-Oosten waar Turkije mee bemiddelt. Daarom is president Obama op staatsbezoek gegaan, want hij wil vanaf Turkije militaire operaties starten naar Afghanistan. De Turken hebben echter keihard “nee” gezegd. Obama heeft dit zelfde al moeten horen, toen hij bij grootmacht Duitsland om militaire steun vroeg. Toch is Obama voor een EU met Turkije. Hij weet namelijk dat Turkije als een brug fungeert naar de Aziatische en Westerse landen. Kortom, Turkije is zich steeds bewuster aan het worden van de grote macht die het uitoefent en laat dit ook merken.

Turkije in vergelijking met Kroatië en Polen 

Hieronder is een tabel met de gegevens van andere landen die al toegetreden zijn tot de EU:

Turkije

Kroatië

Polen

Werelddelen

Azië, Europa

Europa

Europa

Inwoners

70.413.958

4.494.749

38.536.869

Oppervlak

774.815

56.538

323.250

Dichtstbevolkte deel

Istanbul

Zagreb

Warschau

Meeste migranten deel

Ankara

-

-

BNP

863.419

51.356

514.503

Rijkst/Armst

Istanbul/Van

-/-

-/-

Analfabeet percentage

36%

1,5%

42.6%

Ontwikkelingshulp

€276 miljoen

-

-

Invoer producten uit NL

€3,3 miljard

-

-

Uitvoer producten naar NL

€1,8 miljard

-

-

Vakanties uit Nederland

1,1 miljoen

250 duizend

-

Percentage landbouw

25,5%

5%

19,2%

Percentage industrie

26,2%

40%

32,1%

Percentage diensten

48,4%

55%

48,8%

Percentage werkloosheid

8,8%

13,5%

9,8%

Inkomsten uit het toerisme

€14,2 miljard

€7,1 miljard

-

Onze mening naar aanleiding van deze gegevens:

Na al deze gegevens verzameld te hebben, vinden wij dat Turkije meer recht heeft om tot de EU toe te treden, dan Kroatië of Polen. Turkije heeft op dit moment een enorm snel groeiende economie. De economieën van Polen en Kroatië groeien ook, maar zeker niet zo snel als die van Turkije. Het Bruto Nationaal Product van Turkije ligt heel hoog. Ook dit ligt veel hoger dan die van Polen en Kroatië. Aan de hand van deze opdracht kan niet gezegd worden dat Turkije nu gelijk al de Europese Unie mag betreden. Wij vinden dat het land nog veel moet werken aan bepaalde punten. Er zijn nog ontzettend veel analfabeten en armoede heerst erg.

De huidige Turkse economie

Turkije heeft een jonge en arbeidsflexibele bevolking, verdeeld in zes grote sectoren: 

Agrarische sector:

Turkije heeft veel export naar andere landen en speelt ook een belangrijke rol in de wereldlijke voedselvoorziening. Het land is al sinds 1980 volledig zelfvoorzienend door de grote agrarische sector en deze groeit nog steeds. Er zijn echter problemen in de agrarische sector. Namelijk dat bijna 43% van alle landbouwgrond versplinterd[10] is en de boeren geen aangrenzende grond willen kopen. Ook is er weinig subsidie beschikbaar voor de aanschaf en het gebruik van meststoffen en bestrijdingsmiddelen. Men hoopt dat met de toetreding tot de EU deze problemen verholpen zullen worden.

Industriële sector:

De economie van Turkije bestaat voor een groot deel uit industrie. Het grootste deel van de industrie en daarmee ook de export bestaat uit textiel en kleding. Het land is ook rijk aan olie, ijzer en andere natuurlijke hulpbronnen (in totaal ongeveer 60). In 1991 is het ministerie voor Milieu opgericht, wat voor grote vooruitgang op de wereldmarkt heeft gezorgd. In Turkije huisvesten verschillende grote bedrijven, zoals grote busmerken en tv-producent Vestel Electronics. Het bedrijf heeft een kwart van de export van tv’s in handen. Door middel van de douane-unie, afgesproken met de EU-landen, is de export nog steeds aan het groeien. Veel grote autofabrikanten hebben hun fabrieken staan in Turkije, vanwege de ligging. Het is namelijk makkelijk om via Turkije naar Europa te gaan er is een makkelijke beschikking tot de waterwegen.

Bouwsector:

Turkije staat op nummer 3 van de landen met de grootste bouwsector ter wereld.Ook zijn er 22[11] Turkse bouwbedrijven geselecteerd voor Top International Contractors-lijst van 2007. In deze lijst staat vermeld wat de wereldwijde grootte is van het aanbod van bouwbedrijven van landen. 

Dienstensector:

Er is sinds 1999 flink geïnvesteerd in de infrastructuur. Het land heeft een groot wegennet, waarvan een groot deel verhard of geasfalteerd is. Ook het spoor en de bevaarbare waterwegen wordt steeds uitgebreid. Turkije heeft veel vliegvelden en enkele grote internationale vliegvelden. Turkije produceert zelf stroom, door middel van geothermische installaties[12].

Toeristische sector:

Een groot deel van de welvaart heeft Turkije te danken aan de grote en nog steeds uitbreidende toeristische sector. In het rapport over de top-100 hotels in de wereld heeft Turkije maar liefst 22 hotels staan[13]. Turkije is met het jaar bekender geworden als vakantiebestemming en kan nu zelfs concurreren met Griekenland, Spanje en Italië.

Financiële sector:

De financiële sector is heel uitgebreid. Het land telt tal van kleine banken en enkele grote internationale banken. Ook andere buitenlandse banken, waaronder het Nederlandse ING en ABN-AMRO hebben filialen in Turkije. Sinds 1985 heeft Turkije ook zijn eigen virtuele effectenbeurs en is in 2005 een nieuwe munt ingevoerd: “Nieuwe Turkse lira”. Dit is allemaal gedaan om een stabiele economie te garanderen en meer buitenlandse investeringen te krijgen.

Groei van de Turkse economie

Turkije maakt deel uit van de BRICET-landen. Deze vloeit voort uit de BRIC-landen[14] De BRIC(ET)-landen vormen de landen met de snelst groeiende economie. Hier valt Turkije ook onder. Om de groei van een BRIC(ET)-land te bepalen, wordt gekeken naar het GES (Growth Environment Scores). Goldman Sachs heeft onderzoek gedaan naar de groei van BRIC(ET)-landen, waaronder Turkije[15]. UIt het onderzoek is gebleken dat Turkije het gat met de EU aanzienlijk verkleint. De punten van de GES zijn zeer uiteenlopend. Van de beschikbaarheid van pc’s en internet per hoofd van de bevolking tot tekorten en buitenlandse investeringen. 

De huidige Turkse politieke situatie 

De wetgevende macht

De wetgevende macht is opgedeeld in drie onderdelen: het parlement en de politieke partijen. 

Het parlement

Het parlement in Turkije heet het “Grote Nationale Assemblee van Turkije”. Het telt zo’n 550 leden en een wetsvoorstel wordt er pas aangenomen bij een tweederdemeerderheid. 

De politieke partijen

Er zijn meer dan 20 politieke partijen. Het overstappen van leden naar een andere partij komt vaak voor. 

De uitvoerende macht

De uitvoerende macht is opgedeeld in vier onderdelen: De president, de ministerraad, het lokale bestuur en het veiligheidsapparaat. 

De president

De president heeft veel bevoegdheden, zoals het bijeenroepen van het parlement wanneer hij dat nodig acht en kan hij een groot deel van de ministers en hoge rechters benoemen. Ook kan hij goedkeuringen geven of onthouden over wetsvoorstellen. 

De ministerraad

De ministerraad bestaat uit 25 ministers, welke allemaal uit het parlement afkomstig moeten zijn en hun functie als parlementslid behouden. 

Het lokale bestuur

Het lokale bestuur in Turkije is ingedeeld in stappen: 

1. Turkije kent 81 provincies, onder leiding van een provinciegouverneur
2. De provincies zijn ingedeeld in districten, onder leiding van een districtsgouverneur
3. De districten worden onderverdeeld in subdistricten, nog steeds onder leiding van een districtsgouverneur.
4. Elke plaats met meer dan 2000 inwoners in een (sub)district heeft een eigen gemeenteraad en burgemeester.

 De gouverneurs worden gekozen door de centrale overheid in Ankara en zijn ook verantwoording schuldig over hun provincie of district. Voor 2003 hadden de gouverneurs veel macht in tegenstelling tot de burgemeester en de gemeenteraden. Dit veranderde vanaf 2003. 

Het veiligheidsapparaat

Er zijn verschillende instanties die de veiligheid waarborgen. Hieronder vallen niet alleen de politie en de marechaussee, maar ook de veiligheids- en inlichtingendienst en het leger.

De rechtsprekende macht

In Turkije zijn er drie verschillende soorten rechtbanken: de civiele rechtbanken, de administratieve rechtbanken en strafrechtbanken.

Constitutioneel Hof

Het Constitutioneel Hof bestaat uit 12 leden met een ambtstermijn van 12 jaar die (grond)wetten toetsen en eventuele betreding hierop melden.

Reguliere strafrechtbanken

De reguliere strafrechtbanken zijn onder te verdelen in 3 rechtbanken, afhangend van de aard en zwaarte van het geval:

1. Kantongerechten in Strafzaken - In deze rechtbanken worden uitspraken gedaan met over zaken waar slechts een geldstraf of lichte gevangenisstraf op staat. Aanwezig in elk district.

2. Enkelvoudige kamers in Strafzaken - In deze rechtbanken worden uitspraken gedaan, die hoger en zwaarder zijn dan de uitspraken in de Kantongerechten in Strafzaken, tot 5 jaar celstraf.

3. Meervoudige kamers in Zware Strafzaken - In deze rechtbanken worden zaken besproken waar meer dan 5 jaar celstraf op staat, zoals terrorisme en drugsdelicten.

Hier volgt een diagram van de structuur van de rechtsprekende macht.

Het Hof van Beroep en de Raad van State worden gebruikt om in hoger beroep te gaan.

Moet Turkije lid worden van de EU?

Aan het eind van het werkstuk zijn wij tot twee verschillende meningen gekomen:

Avinash’s mening:

Mijn mening is dat Turkije nog niet bij de EU mag, misschien wel op langer termijn, want het land mag dan wel economisch sterk zijn, maar er zijn nog veel gebreken in de politiek, zoals:

• De Islamisering van de politiek. De staat en de kerk zouden strikt gescheiden moeten zijn, maar onlangs duiken er berichten op de president contact zou hebben met Islamitische extremisten.
• De mensenrechten worden vaak niet in acht genomen, als het gaat om bijvoorbeeld vrouwenrechten, martelingen en persvrijheid.
• De discriminatie van Koerden, Armeniërs en alevieten.
• De ontkenning van het bestaan van een onafhankelijk Cyprus.
• Turkije is heel lang al bezig met met hervormingen om te voldoen aan de eisen, maar voldoet tot op heden slechts aan twee eisen van de “acquis communautaire”. 

Het kan dan wel economisch veel voordeel opleveren voor de EU, maar als de politiek en het bestuur in Turkije niet op orde is, kun je vrij weinig bereiken. Ook is het oneerlijk tegenover andere, pas toegetreden landen, die wel aan meer eisen voldeden bij de toetreding en ook veel economische potentie tonen. Daarom vind ik dat Turkije voorlopig een verlenging moet krijgen op de douane-unie en mag op langer termijn toetreden tot de EU.

Martijns mening:

Turkije moet wel bij de EU, omdat het land veel economische groei biedt. Het vormt een verbindingsweg met Centraal-Azië en het Midden-Oosten. Door de toetreding van Turkije verbetert daarmee ook de relatie met het Midden-Oosten. Turkije heeft een relatief jonge bevolking en een grote afzetmarkt. Ook is het land zelfvoorzienend en heeft niet, zoals andere landen, financiële hulp nodig.

[1] http://vorige.nrc.nl/nieuwsthema/uitbreiding/article2018639.ece

[2] http://nl.wikipedia.org/wiki/Competitieve_markt

[3] http://europa.eu/abc/12lessons/lesson_1/index_nl.htm

[4] http://nl.wikibooks.org/wiki/Wikijunior:Aardrijkskunde/Europese_Unie

[5] http://www.europa-nu.nl/id/vhfmozugfpzb/turkije_europese_unie_willen_we_ze_er#p5

[6] MKB Nederland, Ondernemen in Turkije,

[7] http://nl.wikipedia.org/wiki/Turkije_en_de_Europese_Unie, kopje: “Tijdslijn Turkije en de Europese Unie”

[8] http://nl.wikipedia.org/wiki/Turkije_en_de_Europese_Unie, kopje: “Hoofdstukken”

[9] http://www.europa-nu.nl/id/vhfnr1ek2izb/toetreding_turkije_kost_veel_geld_want

[10] Ray, Isha; Serap Gül (2000).More from less: policy options and farmer choice under and Drainage Systems hfst.13, pag. 363 t/m 383. http://web.archive.org/web/20081002210920/http://socrates.berkeley.edu/erg/documents/waterscarcity.pdf

[10] Ray, Isha; Serap Gül (2000).More from less: policy options and farmer choice under and Drainage Systems hfst.13, pag. 363 t/m 383. http://web.archive.org/web/20081002210920/http://socrates.berkeley.edu/erg/documents/waterscarcity.pdf

[11] Engineering News-Record: The 2007 Top 225 International Contractors and The Top 225 Global Contractors, pag. 9 t/m 12, http://stokholm.be.mfa.gov.tr/images/localCache/12/9288976f-9d44-458a-987e-019edaf9e94c.pdf

[12] Serpen, Umran; Aksoy, Niyazi; Öngür, Tahir: 2010 PRESENT STATUS OF GEOTHERMAL ENERGY IN TURKEY, http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fpangea.stanford.edu%2FERE%2Fpdf%2FIGAstandard%2FSGW%2F2010%2Fserpen.pdf&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNF17ESU8ycJV_6bhnrT3c_LErLi-Q

[13] http://todayszaman.com/news-145710-17-hotels-in-turkey-rank-among-top-100.html

[14] http://nl.wikipedia.org/wiki/BRIC

[15] BRICs and Beyond - Goldman Sachs, pag. 92 t/m 94, http://www.goldmansachs.com/our-thinking/archive/archive-pdfs/brics-book/brics-full-book.pdf