Dit verhaal wordt met 2 verschillende vertelperspectieven verteld.
Deze dag vergeet van mijn leven niet meer. Om 7 uur kwam ik aan in de luchthaven van Barcelona. Een uur later zat ik in het vliegtuig. Ik was tevreden dat ik een plaats aan het raampje had. Ik zat tamelijk achteraan in het vliegtuig zodat ik de vleugel van het vliegtuig kon zien. Het was een heldere zomerdag, Frankrijk gleed als een lappendeken onder mij door. Na een rimpelloze vlucht meldde de piloot dat wij onze veiligheidsgordels moesten vastmaken. Ik dacht dat we nu weldra zouden landen, maar plots zag ik een enorme steekvlam uit de motor onder de vleugel komen. Het vliegtuig schokte en maakte enorm veel lawaai. Sommige passagiers begonnen te gillen , anderen zaten doodsbleek en muisstil. De stewardessen liepen zenuwachtig door de gang en probeerden de passagiers gerust te stellen. Ze begonnen instructies te geven, maar niemand luisterde naar hen. Het vliegtuig helde helemaal naar de andere kant, zodat ik de grond beneden ons niet meer kon zien. Tegelijkertijd verloren we snel hoogte. De passagiers schreeuwden steeds harder. Ikzelf kon geen woord uitbrengen. Ik had het gevoel of mijn keel werd dichtgesnoerd. Het zweet parelde op mijn voorhoofd en mijn hart bonsde in mijn keel. Ik keek met grote ogen naar de brandende motor. Hoelang konden we zo nog in de lucht blijven?
Op dat ogenblik kwam het vliegtuig weer recht, het helde niet meer naar links. Ik zag nu dat we recht op de landingsbaan afstevenden. De gebouwen onder ons werden steeds groter. Ik hoorde dat we afremden. Het vliegtuig maakte nog meer schokkende bewegingen. Nu zou het gebeuren, de landingsbaan was vlakbij. Overal stonden brandweerwagens en ziekenwagens. Het werd opeens heel stil in het vliegtuig. Nog even en we zouden het tarmac raken. We voelden enkel een lichte schok. We reden over de begane grond.
Nog nooit eerder had ik zo’n gevoel van opluchting gekend. De tranen rolden over mijn gezicht. Alles zou goed komen.
Het was een mooie zomerochtend. Ik zat nog te ontbijten in de tuin, toen ik plots een luid gebrom hoorde. Ik was wel wat vliegtuiglawaai gewoon, zo dicht bij de luchthaven, maar dit geluid was absoluut niet normaal. Toen ik omhoog keek, schrok ik heel hevig. Ik zag eerst een enorme steekvlam en dan pas zag ik het vliegtuig . Het vliegtuig ging helemaal scheef hangen en het begon snel te dalen. Ik wist niet wat ik zag. Het leek wel een film over een of andere vliegtuigramp. Dit vliegtuig kon elk ogenblik neerstorten! Ik was als aan de grond genageld. Met ingehouden adem stond ik te kijken. De steekvlam bleef maar komen. Het vliegtuig ging weer recht vliegen en zette zijn landing verder. Het moest nu ongeveer boven de landingsbaan zijn, het vliegtuig verdween uit mijn zicht. Ik wachtte gespannen. Zou er nog een knal of een rookpluim komen? Ik hield mijn adem in, mijn blik gefixeerd op de plaats waar de landingsbaan moest zijn. Het bleef stil en de lucht bleef helder. Ik was getuige geweest van een geslaagde noodlanding.
REACTIES
1 seconde geleden
G.
G.
hallo
mooi
gerlize
14 jaar geleden
Antwoorden