Mysterieus verhaal

Vrijdagavond. Hier had ik erg naar uitgekeken, naar het verkleed bal. Toen ik thuis kwam ben ik meteen naar m’n kamer gehold om mijn pak af te werken. Ik ging als kabouter. Ik moest enkel nog wat grappige belletjes aan de kaboutermuts naaien. Ik ging meteen aan de slag, en ik was er zeker van dat het een prachtig pak zou worden. Misschien zou ik dan wat aandacht krijgen, wat meestal werd ik aan m’n lot overgelaten. Ik was dus erg enthousiast toen ik de uitnodiging voor het bal kreeg. Om twintig voor acht trok ik m’n pak aan. Het zat geweldig!!! Ik keek in de spiegel en vond het resultaat van wekenlang knutselen en naaien niet slecht. Om kwart voor acht sprong ik op m’n fiets en vertrok ik richting de zaal waar het bal zou doorgaan. Aan de ingang stond iemand verkleed als hamer te babbelen met iemand als tomaat. Ik vond het een grappig gezicht, zo een hamer te zien babbelen met een tomaat, en ik grinnikte toen ik hen voorbijliep. Ze keken me vreemd aan. Lap, daar had je het al, mijn avond was al goed begonnen, als ik een beetje aandacht wilde mocht ik me wel gedragen en niet iedereen uitlachen! Binnen was het een drukte van jewelste. Ik wou eerst alles een beetje verkennen en ik ging om een drankje. Ik ging op een krukje zitten en keek wat rond. Ik zag van alles: een paddestoel, een fee, een heks en een tovenaar, een pop, noem maar op!!! Ik besloot te dansen, om me een beetje te vermaken. Op de dansvloer zag je nog meer mensen: een pen, een biefstuk, een computer, een baby enz… Toen ik een tijdje aan het dansen was, zag ik plots een jongen verkleed als watermeloen. Ik danste naar hem toe en begon een gesprek. Het gesprek ging eerst over gewone dingen, dingen waarover twee mensen die elkaar niet kennen praten. Maar nadien werd het persoonlijker en ik begon hem erg aardig te vinden. We dansten zowat de hele avond samen. Ik kan me wel voorstellen dat dat grappig moet zijn: een kabouter die met een watermeloen danst, maar we waren niet alleen: de pen danste met de biefstuk, de hamer met de tomaat, de paddestoel met de tovenaar en ga zo maar door. Ik amuseerde me erg goed. Na een tijdje dansen nemen we even pauze, de watermeloen en ik, en de jongen, Pieter, ging naar het toilet. Ik wachtte op hem terwijl ik aan de bar zat. Het duurde nogal lang, en ik bestelde nog een drankje. Na het vierde drankje werd ik ongerust en besloot een kijkje te nemen in de jongenstoilet. Ik moest eerst een poos wachten tot alle jongens weg waren, ik kon toch niet zomaar een jongenstoilet binnenstappen! Toen de kust eindelijk vrij was, glipte ik binnen. De ruimte was leeg. Ik keek alle hokjes na, maar Pieter vond ik niet. Ik voelde me verdrietig en boos tegelijk. Hoe durfde hij me zo in de steek te laten!!! Hij was de zoveelste die afhaakte na een poos. Terwijl ik daar stond, hoorde ik plots enge geluiden. Het kwam van buiten, en ik zag dat het raam open stond. De geluiden hielden niet op. Ik raakte in paniek. Toch had ik de onweerstaanbare drang om naar buiten te gaan en te kijken wat er gaande was. Het was alsof onzichtbare handen van geesten of dergelijke me naar buiten duwden, en ik liet het toe. Ik klom door het raam, en liet mijn ogen wennen aan het donker. De geluiden werden luider en volgenden mekaar steeds sneller op. De onzichtbare handen duwden me in de richting van de plaats waar de geluiden vandaan kwamen. Plots zag ik Pieter in een boom zitten. Ik liep naar hem toe en vroeg wat er aan de hand was. Hij vertelde me dat er opeens een grote brede man uit een toilet kwam, verkleed als beul. De beul was dreigend met zijn dolk in zijn ene hand en zijn goedendag in z’n andere hand op hem afgekomen. Hij was verschrikt door het raam geklommen, maar de man volgde, nog steeds dreigend met de dolk in de hand. Pieter was zo snel als hij kon in deze boom geklommen, en wachtte tot de man weg zou gaan. Toen Pieter gezien had dat ik in de toiletten op zoek was naar hem, had hij enge geluiden gemaakt in de hoop dat ik zou weggaan. Maar toen kroop ik door het raam en… Plots zweeg Pieter en keek verschrikt met grote ogen naar ergens achter me. Ik draaide me om en… AAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHH!!! Ik keek recht in de ogen van een beul. Ik gilde uit doodsangst toen de beul zijn dolk dreigend boven zijn hoofd hield. Ik rende onder zijn arm door richting de feestzaal. De beul keek even stom rond zich, en toen hij besefte dat ik er vandoor was, zette hij achtervolging in. Maar ondertussen was ik al in de zaal en had alles schreeuwend door de micro uitgelegd: de beul komt…hij wil doden… martelen…moeten vluchten…snel!!! Iedereen keek elkaar verbaasd aan. Waar had die kabouter door vooraan op het podium het over??? Beul, dat geloven we niet!!! Ik riep dat het een man was, die verkleed was als beul, en hier was komen feestvieren natuurlijk! Hij had waarschijnlijk te veel gedronken en leefde zich helemaal in in zijn personage als beul. Nou ja, nu draait die kabouter helemaal door! Is ze gek geworden??? Een beul hebben we hier van heel de avond niet gezien, en er werd ook al geen sterke drank geserveerd, dus waar maakte die kabouter zich druk over??? Een paar mensen begonnen te grinniken en al gauw lachte heel de zaal mee. “NEE!!!”, schreeuwde ik door de microfoon. Het is echt waar! Ga dan zelf buiten kijken, mijn vriend zit in de boom!!! Haast je, maar pas op voor de beul!!! Hij kan hier elk moment zijn. De meeste gingen buiten een kijkje nemen, maar ik bleef binnen met nog een paar mensen die het zaakje wantrouwden. “Het is een flauwe grap, er is helemaal niemand!”, werd er geroepen. Wat? Helemaal niemand? Hoe kan dat nu? Ik holde naar buiten, richting de boom. Toen ik bij de boom was, was er niemand. Helemaal niemand. Verslagen stond ik in het gras…