De slachtoffers van 8 december 1982

Eddy Hoost (1934) Advocaat,op een dag ben ik het die struikelt.

Meester Eddy start zijn carriёre als onderwijzer en werkte later bij de kosteloze rechtsbijstand.Hij was werkzaam bij de advocaten bureau en deed een avondstudie aan de Surinaamse Rechtschool.Hij was lid van ‘Wi Eigi Sani’en schreef gedichten voor hun blad.Hij was een vakbondsman en nam zitting in de Partij Nationalistische Republiek (PNR).Van 1973 tot 1977 was hij Minister van Justitie en Politie.Na zijn politieke carriёre was hij werkzaam als Jurist.Na de zgn. Rambocuscoup trad Hoost op als raadsman van de verdachte Soerendra Rambocus en dit werd hem fataal.

Andrẻ kamperveen (1924) Directeur radiostation ABC,man van de straat.

Andrẻ was een talentvolle beoefenaar van uiteenlopende sporten.In de 2e helft van de jaren 50 vertrok hij naar Nederland,waar hij op het CIOS werd opgeleid tot sportleider. Hij was lid en hoofbestruur van FIFA.Hij richtte het Algemeen Advertentie Bureau op.Na jaren leiding te hebben gegeven aan radio Apintie,richtte hij zijn eigen Ampie’s Brodcasting Cȍrporation op.Dit ontwikkelde snel tot een spreekbuis van het volk.Vanwege zijn gezond patriottisme was hij als vele surinamers die de militaire macht overname in 1980 toejuichden.Hij nam het aanbod van het militaire gezag aan om minister van sport en cultuur te worden en die beleidde hij tot 1982.Toen de militairen weigerden om de verkiezingen uit te schrijven,om het demografie te herstellen,trad hij af.Radiostation ABC werd in de nacht voor zijn executie op 8 december,in de as gelegd door de militairen.

Gerard Leckie (1943) Universitair Docent,zo lang ze praten,blijf ik.

Dr Gerard leckie was een psycholoog en praten was zijn wapen.In 1981 en 1982 waren de spannende dagen op de universiteit van Suriname,als het wetenschappelijke personeel onder aanvoering van hun vakbond VPWU,waarvan Leckie voorzitter was,naar een oplossing zochten voor de losgebarste machtsstrijd die de universiteit lam legde.Waar het zijn opponenten eigenlijk om macht te doen was,ging het Leckie om het behoud van democratische waarden.Door de aanleiding van de vernieuwings-plannen van minister H.Rusland van Onderwijs en Wetenschap,kwamen heel wat vluchschriften in de handen van Leckie.Hij was groot voorstander van vernieuwingen.Voor de militaire coup hield hij zich niet mee bezich,maar als voorvechter van brede inspraak,werd hij onvermijdelijk gezogen in het politieke krachtveld dat zeer explosief was.De militairen waren aan de macht,met in de ene hand het marxistische ideeёngoed en in de andere de mitrailleur in de aanslag,waarvan hij bewust was.Hij had niet verwacht dat het zou aflopen en ging te veel uit van geciviliceerde principes.Hij juichde de coup toe.

Sugrim Oemrawsingh (1940) Universitair docent,directeur rekencentrum,Surinamer in hart en nieren.

Hij was een doortastend wetenschapper,maar ook een Surinamer in hart en nieren.Deze liefde voor het vaderland kwam tot uiting in zijn handeling tijdens de roerige periode in 1982,waarbij hij niet terugdeinsde voor intimidaties.Op 20 jarige leeftijd haalde hij zijn AMS-diploma en vertrok daarna na Nederland voor verder studie.8 jaar later behaalde hij zijn bul aan de faculteit voor wiskunde en natuurkunde aan de universiteit van Amsterdam.Hij werkte als wetenschappelijke medewerker bij het rekencentrum van de Technologische Hogeschool in Delft.Hij had belang voor de theorie van computer programmering.Eind jaren 70 keerde hij terug naar Suriname en richtte het universitaire rekencentrum op in januarie 1980.Zijn broer Baal Oemrawsingh was vermoord in maart 1982,waarbij hij waarschuwingen kreeg om tweg te gaan,maar hij weigerde.In oktober 1982 werd hij opgepakt en vrijgesteld,dan nog ging hij niet weg,omdat hij vond dat de democratie in Suriname hersteld moest worden.

Lesley Rahman (1954) Journalist,eenheid leidt tot democratie.

Op de IOL behaalde Lesley zijn MO-A diploma.Zijn vader bezat een staalconstructie bedrijf.Op 13 jarige leeftijd verloort hij zijn vader,waardoor het financieel niet goed ging.Zijn gevoel voor rechtvaardigheid en morele verantwoordelijkheid,dreven hem op zijn 19 jarige leeftijd in de richting van de progressieve beweging in het land.Hij sloot zich aan een vakbondsstrijd en boerenbeweging aan.Op 7 april 1982,kort na de executie van Hawker,werd journalist Bram Behr gearresteerd door de militaire politie,vanwege publicatie over de betrokkenheid van militaire bij drugshandel.Hij schreef een fel artikel op de arrestatie van zijn college in de WARE TIJD.De eenheid kon alleen ontstaan,indien er grote mogelijke democratie voor alle burgers heerste,dus als alle rechten en vrijheden een belangrijk plaats zouden innemen.Tijdens de persconferentie van Bouterse vroeg Lesley publiekelijk of er sprake was van de ene illegal coupleger,die de andere illegal coupleger op brute wijze had vermoordt.

Soerendra Sradhanand Rambocus (1953) Militair,zuivere militair met democratische principes.

Hij was de zoon van een politie-inspecteur.Na lyceum vertrok hij naar Nederland om te studeren aan de Koningkelijke Militaire Academie in Breda.Behalve dat had hij ook sociologische en psychologische richting gevolgd.In 1978 legde hij zijn officier examen met success af en keerde datzelfde jaar terug naar Suriname,waar hij als tweede luitenant dienst van krijgsmacht optrad.Na 1 jaar werd hij eerste luitenanten en werd belast met het opleiden van dienstplichtingen op Zanderij.Tijdens de staatsgreep van 25 February 1980 was hij niet direct betrokken bij de coup.Door de militaire gezag werd hij benoemd tot de 1ste man van het Nationale Leger,met als opdracht de orde en discipline te handhaven.Hij werd gearresteerd door de militaire gezag en ontheven uit al zijn functies,omdat hij vond dat de militairen in kazerne hoorden te zijn,en zodra ze zich bezig hielden met politieke en bestuurlijke zaken,dienden ze eerst hun wapen en uniform in te leveren.Hij werd drie keer aangehouden en vrij gelaten.Uiteindelijk moest hij onder dwang en druk van het militaire leiding Suriname verlaten.In Nederland studeerde hij voor een korte tijd rechten,waarna hij later door toestemming van militaire leiding naar Suriname werd gestuurd.Op11 maart 1982 pleegde hij samen met zijn militair vrienden,vroeg in de ochtend een tegencoup,de zogenaamde Rambocuscoup om de democratie te herstellen.Het coup liep met success,maar er werd binnen eigen gelederen verraad gepleegt.

Hij was de zoon van een politie-inspecteur.Na lyceum vertrok hij naar Nederland om te studeren aan de Koningkelijke Militaire Academie in Breda.Behalve dat had hij ook sociologische en psychologische richting gevolgd.In 1978 legde hij zijn officier examen met success af en keerde datzelfde jaar terug naar Suriname,waar hij als tweede luitenant dienst van krijgsmacht optrad.Na 1 jaar werd hij eerste luitenanten en werd belast met het opleiden van dienstplichtingen op Zanderij.Tijdens de staatsgreep van 25 February 1980 was hij niet direct betrokken bij de coup.Door de militaire gezag werd hij benoemd tot de 1ste man van het Nationale Leger,met als opdracht de orde en discipline te handhaven.Hij werd gearresteerd door de militaire gezag en ontheven uit al zijn functies,omdat hij vond dat de militairen in kazerne hoorden te zijn,en zodra ze zich bezig hielden met politieke en bestuurlijke zaken,dienden ze eerst hun wapen en uniform in te leveren.Hij werd drie keer aangehouden en vrij gelaten.Uiteindelijk moest hij onder dwang en druk van het militaire leiding Suriname verlaten.In Nederland studeerde hij voor een korte tijd rechten,waarna hij later door toestemming van militaire leiding naar Suriname werd gestuurd.Op11 maart 1982 pleegde hij samen met zijn militair vrienden,vroeg in de ochtend een tegencoup,de zogenaamde Rambocuscoup om de democratie te herstellen.Het coup liep met success,maar er werd binnen eigen gelederen verraad gepleegt.

Harold Riedewald (1933) Advocaat,strafpleiter met veel passie.

Harold Cornelis Riedewald geboren op 12 January 1933 was al vroeg bewust van de noden van het volk.Op zijn jeugdige leeftijd was hij al geϊntereseerd in alles wat te maken had met rechtvaardigheid.Tijdens zijn rechtenstudie ging zijn interesse uit naar het publieke-en strafrecht.Nadat Riedewald was afgestudeerd van de Surinaamse Rechtschool,werd hij eerst substituut-officier en later officier van justitie.Dit was zijn laatste functie die hij in de jaren 60 bekleedde.Na een periode als ambteloos burger,keerde hij terug op het rechtspodium,waar hij aan de zijde van de mens stond die in nood verkeerde.Hij stond te boek als de beste stafpleiter en deed zijn werk met veel passie.Binnen het bedrijfsleven stimuleerde hij als president-commissaris van Interfood kleine industrieёn die zich bezighielden met locale productie.Na de militaire coup was er geen werk meer voor Riedewald als stafpleiter,omdat er geen recht meer was.De militairen bepaalden wie op grond van een klacht werd opgehaald en bestraft.Doordat Riedewald de deelnemers van de tegencoup in maart 1980 verdedigde,was dat ook een poging om de rechtsstaat te redden.De militaire machthebbers hadden zijn waarschuwing voor het afgleiden van de rechtsstaat als subversief bestempeld.

Djiewansing Sheombar (1957) Militair-officier,als ze me komen halen ben ik er niet meer.

Djiewansing Sheombar,geboren op 15 april 1957 bezocht het O.S. Livorno en later het Shri Hanuman School voor mulo.Na de mulo-school ging hij in het leger voor het vervullen van zijn dienstplicht.Hij diende vier tot vijf jaar en vertrok daarna naar Holland om beroepsmilitair te worden.Hij volgde daar een vierjarige infanterieopleiding.Tijdens de coup van 1980 was hij in Holland.Hij werd gestuurd naar Suriname met een beurs.Hij wilde graag voor zijn land werken en keerde terug naar Suriname in 1981.Hij was telurgesteld,omdat hij niet was bevorderd.Zijn vader stuurde hem terug naar Holland,maar hij bleef,omdat hij zijn vrienden niet in de steek wilde laten.In maart 1982 werd hij betrokken bij de Rambocuscoup,waarbij hij na de mislukking werd opgesloten en veroordeeld.Hij zat gevangen in de Fort Zeelandia en vierde daar zijn 25ste jaardag.Hij ontmoette daar Bram Behr.De terugkeer van de democratie stond hoog in zijn vaandel.Hij zei tegen zijn familie als ze hem ‘snachts komen ophalen,hij er niet meer zou zijn.

 Jozef Slagveer (1940) Journalist,ik herdenk mezelf.

De coup van Bouterse en zijn mannen waren nog geen paar uur oud of Slagveer met zijn pen al bij de poorten van de kazerne stond.Hij streede fanatiek door de onafhankelijkheid van zijn land en ontwikkelde zich tot een verborgen politicus.In 1973 deed hij mee aan een politieke staking.Hij werd verdacht van medewerking te verlenen bij een actie van geweldadigheid.Hij handelde altijd uit diepe overtuiging wanneer het om land en volk ging.Hij had ook een belangrijk aandeel bij het onthullen van corruptieschandalen,waarbij voorstaande personen betrokken waren.Hij zette zelfstandig een offsetdrukkerij op.In 1980 werd hij door de militaire machthebbers gevraagd om meet te helpen aan het opbouw van het land,waarbij hij in ging op het verzoek van demilitaire leiders,die het land overgenomen hadden.Twee jaar later bleek dat corruptie hoogtij vierde en dat het Militaire Gezag een definitieve militaire staat wilde vestigen.Slagveer gleed mee in de situatie waarin het land zich bevond dooordat hij vertrouwen had in de militaire die hij zijn vrienden noemde.De dag voor zijn executie bereidde hij een contracoup voor onder dwang.

Somradj Sohansingh (1945) Zakenman,muzikale zakenman met familie als Hij werd primair belast met de productie.Doordat hij burgers in nood concrete hulp en oplossing aanbood,werd hij landelijk een gewaardeerde zakenman.Zijn vijfjarige zoon werd ontvoerd en later uitgeput teruggevonden en aan handen en voeten gebonden.Op 25 February 1980 werd het hoofdbureau van de politie in brand gestoken tijdens de militaire staatsgreep,waardoor alle bewijs tegen de dader verloren ging.Sohansingh bleef de militairen zoeken,maar later werd zijn vader opgepakt,omdat hij verdacht werd van corruptive bij een openbare aanbesteding,maar werd vrijgelaten doordat er geen bewijs was.Eind 1980 zag Sohansingh het land bergafwaards gaan.Hij stoorde zich aan de brute geweld van de militaire en de toenemende rechteloosheid.Voor zijn dood gaf hij steeds openlijker kritiek op de aantasting van burgelijke vrijheden en ook op de manier waarop de militaire de natuurlijke hulpbronnen toeёigenen.Na de mislukte ‘Rambocuscoup’van maart 1982 werd hij wegens zijdelingse betrokkenheid aangehouden en kaalgeschoren.Tijdens zijn zes maanden gevangenisstraf werd hij zo mishandeld dat hij in het militaire hospital terecht kwam.Zijn zaak zou op 8 December verder worden afgehandeld bij de Bijzondere Gerechthof.Er werd vrijspraak verwacht,omdat advocaat John K.Baboeram hem verdedigde.Sohansing werd geёxcuteerd als medefinancierder van een verijdelde CIA couppoging.

Frank Wijngaarde (1939) Journalist,geweld geen oplossing voor problemen.

Wijgaarde was ervan overtuigd dat de militaire staatsgreep het einde zou betekenen voor het Surinaamse democratie.Als jongeman had hij interesse in politiek.In Nederland was hij vaak onder filosofen,politicologen en idealisten.Nadat hij enkele jaren weerkzaam was geweest bij een prestigieuze krant,besloot hij politicologie te gaan bestuderen.Hij had het naar zijn zin in Nederland,maar keerde vol goed gemoed en met zijn politieke kennis en idealen terug naar Suriname,net na de onafhankelijkheid.Met dezelfde kritische inslag volgde hij de dictatuur die zijn inttrede deed.In tegencoup geloofde hij niet,omdat er daarvoor geweld nodig was en er geen oplossing zou komen.Het volki moest zijn stem laten horen in plaats van passief te zijn en kijken hoe de samenleving verziekt werd door corruptie en intimidatie.Wijgaarde liet zijn stem horen door radio ABC,samen met zijn collega’s Johnny Kamperveen en Pearl Antonius.De militaire zagen hem al seen obstakel die opgeruimt moest worden.Ondanks hij werd bedreigt,was hij vastberaden.Als studenten mishandeld werden door het leger,liet hij dat op radio luisteren