Doping

Panoramix’ toverdrank anno 2008?
De sportwereld en zijn dopinggebruik

Doping is tegenwoordig niet meer weg te denken uit de sport, iedereen heeft er wel eens van gehoord en kreten als ‘Hij heeft gebruikt!’ hoor je dagelijks. Neem bijvoorbeeld de Tour de France, afgelopen jaar zijn daar vijf renners positief getest, waaronder de drager van de gele trui Ricardo Ricco. Alleen al het feit dat bij elke sport vele testen zijn zegt al genoeg.
Dit lijkt veel maar er is meer, zo blijkt uit een Amerikaans onderzoek dat verscheen in één vooraanstaand wetenschappelijk blad. Uit dit onderzoek, waarbij zowel topsporters als amateursporters anoniem een vragenlijst invulden, bleek dat het merendeel aangaf prestatieverhogende middelen te willen gebruiken als ze maar niet traceerbaar waren. Ook bleek dat niet alleen topsporters maar ook amateurs doping gebruiken en waarschijnlijk het meest schokkende dat een deel van de mensen bereid was eerder te sterven als gevolg van dopinggebruik als daar een gouden medaille tegen over stond.

‘Wanneer is iets doping?’ is een veel gestelde vraag als het onderwerp weer terugkeert in het nieuws. De officiële definitie van doping is de overtreding van één of meer specifieke artikelen uit het dopingreglement. Praktisch betekend dit het gebruik van stoffen en methoden die op de WADA-dopinglijst voorkomen. Het gebruik van deze stoffen en/of de overtreding van een van deze artikelen is verboden. Ook is het niet toegestaan om met de testresultaten van dopingtesten te ‘rommelen’ zo mogen er bijvoorbeeld geen urine monsters verwisseld worden.
Een stof kan op grond van verschillende criteria op de WADA-dopinglijst geplaatst worden. Er zijn drie uitgangspunten: de stof is prestatiebevorderend, de stof is schadelijk voor de gezondheid en als laatste de stof is in strijd met de normen en waarden van de sport (‘Spirit of Sport’). Als een stof aan minimaal twee van deze criteria voldoet wordt deze op de WADA-dopinglijst geplaatst en is het gebruik verboden.
Doping is op grond van hun werking in 5 hoofdgroepen te verdelen:
- kracht toenemende middelen (o.a. anabole steroïden & DHEA1)
- opwekkende middelen (o.a. cocaïne & cafeïne)
- lichaamsgewicht afnemende middelen (o.a. creatine)
- uithoudingsvermogen toenemende middelen ( EPO 2)
- Pijn onderdrukkende middelen (pijnstillers)
Dan is er ook nog bloeddoping, hierbij worden rode bloedlichaampjes van de sporter afgetapt om ze vervolgens vlak voor de wedstrijd deze weer in het lichaam te injecteren waardoor de sporter meer van deze rode bloedlichaampjes heeft en hierdoor zijn uithoudingsvermogen is vergroot. Deze manier van doping valt op grond van werking onder de uithoudingsvermogen vergrotende middelen maar is hier niet bij geplaatst omdat het geen middel is maar een manier.
Het verschilt per sport welke soort doping vaak gebruikt wordt, zo hebben wielrenners veel aan een middel waardoor hun uithoudingsvermogen toeneemt maar hebben ze niets aan een middel dat ervoor zorgt dat het lichaamsgewicht afneemt. Terwijl een wedstrijdroeier of judoka juist veel heeft aan een lichaamsgewicht afnemend middel zodat hij of zij in een lagere gewichtsklasse kan uitkomen.
Het is vrij logisch dat doping niet goed voor het menselijk lichaam kan zijn om de simpele wijze dat het lichaam daar niet op gebouwd is. Net zoals een scooter niet gemaakt is om op de snelweg te rijden met snelheden rond de 120 km/h is het voor een bodybuilder ook niet goed om zo overmatig veel spiermassa te kweken. Het gebruik van doping brengt dan ook vel gevaren met zich mee die gaan van een slechte adem en langdurige hoofdpijn tot nierziektes, bloedingen, onvruchtbaarheid, tumoren en zelfs de dood. Dit zijn maar een paar van de honderden mogelijke gevolgen die de sporter kan oplopen door het gebruik van doping zodat zijn lichaam* bovenmenselijke prestaties kan verrichten.
Aangezien het gebruik van doping verboden is en waarschijnlijk ook zal blijven staan er hoge straffen op het gebruik van verboden middelen deze variëren van schorsing van enkele maanden tot een levenslange schorsing. Ook moet de sporter in kwestie de eventueel gewonnen medaille en het gewonnen prijzengeld inleveren. Het bepalen van de straf gebeurt volgens vaste regels die door de internationale sportfederatie van de desbetreffende sport zijn opgesteld, nationale sportfederaties dienen zich aan deze regels te houden en op grond van deze regels de straffen uit te delen.

Willen we dit wel met z’n allen vragen sommige mensen zich dan af, vragen we niet te veel van sporters is het normaal dat de Tour de France elk jaar zwaarder wordt en dat het elk jaar sneller moet? Volgens een groep mensen is dit niet het geval en de oplossing is voor hen dan ook dat doping gelegaliseerd moet worden, dit zou een hoop voordelen met zich meebrengen zeggen ze. Zo zouden er minder nep producten op de markt komen en zouden de sporters hun producten net als XTC kunnen laten testen. Doping zou dan volgens hen helemaal niet zo heel gevaarlijk zijn en het zou de manier zijn om de sport weer als sport te maken in plaats van een wedstrijd wie het best middelen kan gebruiken zonder dat het gemerkt wordt. Is dit de oplossing of krijgen sporters last van hun eergevoel waardoor de ‘Tour’ weer clean wordt? De tijd zal het leren.

Rik V5c 851 woorden
*600 woorden

Bronvermelding (alleen van de extra bron voor de rest zie dubbelblad):

‘Veel gestelde vragen [selectie]’ , http://www.dopingautoriteit.nl/wat_is_doping/veelgesteldevragen. Beheerder: Dopinautoriteit. Geraadpleegd op: 14 oktober 2007